“Frivool, eigenzinnig en poppy, maar vooral vocaal van een hoog niveau"
|
|
24 FEBRUARI 2017 |
|
Vertical Divider
Bijna exact een jaar geleden, op 2 maart 2016 speelde 10CC in het Theater te Heerlen. (zie live reports maart 2016 op deze site) Uitermate verbaasd waren we toen over het degelijke samenspel en vooral de vocale koortjes en stemmen die haast perfect klonken. Het is geen sinecure om hun kunstzinnige popmuziek (art-rock) ook live zo strak en overtuigend neer te zetten. Dat vraagt veel vakmanschap, veel repetitie en een stel zelfzekere en ontspannen muzikanten. Maar dat zijn de heren van 10CC allemaal. De grote zaal van C-Mine loopt snel vol en om twintig na acht gaan de lichten al uit en verschijnt bassist/zanger Graham Gouldman met zijn kompanen op het podium, klaar voor meer dan anderhalf uur muzikale nostalgie. De setlist is iets langer dan in maart vorig jaar en een beetje door elkaar gegooid. Herkenbaar en vurig trappen ze af met één van hun grootste hits, ‘The Wallstreet Shuffle’. Ze eisen onmiddellijk de volledige aandacht van hun publiek. Iets dat ook wel nodig is, want niet iedereen die komt kijken is een 10CC-kenner en de kunstzinnige pop van ‘Art For Arts Sake’, en het grappige ‘Life Is a Minestrone’ zijn niet zo voor de hand liggend. Maar het rockende ‘Good Morning Judge’ waarbij keyboardspeler Keith Heyman de toetsen wisselt voor de bas van Gouldman en deze een gitaar ter hand neemt, is weer een herkenningspunt. De oude fans genieten uiteraard van elke song, bekend of minder bekend. Pure nostalgie! Nieuw in de set van deze tour is het in 1975 opgenomen, met ‘Old Wild Men’ een rustig ingetogen song gebracht op drie gitaren, wat keyboard en percussie, niet meer dan dat. Het is een kippenvelmoment. Die samenzang, die heerlijke koortjes en dan de hemels hoge leadzang van Mike Wilson als een dikke saus eroverheen. Het is een rustpuntje in de set. Met het musical-achtige ‘Clockwork Creep’, het lange epische ‘Feel The Benefit’ en het lang uitgesponnen ‘I’m Mandy Fly Me’ aan het eind van de set zijn voor de niet-kenner wel iets moeilijker te volgen. Maar het zijn hoe dan ook prachtige composities. Niet meteen hitgevoelig, maar wel goed in het gehoor liggend en met de bassolo van Gouldman, eigenlijk fenomenaal goed. Gouldmans moeder was de inspiratie voor de titel ven “Feel The benefit”, omdat ze altijd die uitdrukking gebruikte. “ze is nu 98 jaar, bless her, en ze zegt het nog steeds tegen me”, zegt Graham. En hij krijgt daarvoor een bewonderend applaus van de aanwezigen. |
Vertical Divider
Dan volgt het hoogtepunt van de avond. Zo te zien voor het grootste gedeelte van het publiek, die allemaal meeklappen met ‘The Things We Do For Love’, één van de ultieme popsongs aller tijden. Dit is perfecte popmuziek. Ook het bekende en stevig rockende ‘Silly Love’ kan op veel bijval rekenen.
De verrassing van de avond komt als ze de eerste tonen van ‘Somewhere in Hollywood’ uit 1974 spelen. In de achtergrond wordt een film vertoond waarop hun oude kompaan Kevin Godley (de ene helft van Godley & Creme) de leadvocals voor zijn rekening neemt. Nee, geen oude opnames. Blijkbaar heeft Gouldman Kevin zover kunnen krijgen om deze song opnieuw in te zingen. Prachtig als oude vrienden en ex-bandleden dat voor elkaar kunnen en willen doen. Het is een voorbeeld van hoe de moderne technieken een oude song kan doen herleven. Zeer geslaagd! Ook nieuw in de set van deze tour is de op een Bond-film geïnspireerde song ‘Baron Samedi’, een gedreven, stuwende song gevuld met allerhande percussie. 10CC sluit de set af met twee wereldhits van formaat die op luid applaus van het publiek kunnen rekenen. Met ‘I’m Not In Love’ en ‘Dreadlock Holiday’, twee klasse songs van formaat, zetten ze de kers op de taart. Het duurt niet lang of ze staan er opnieuw om te bissen. Ze spelen de allerlaatste single die ze ooit opnamen onder de naam 10CC, ‘Ready To Go Home’ en vlak daarna een schitterende a capella versie van de allereerste single uit 1972 ‘Donna’. De avond wordt volledig afgesloten met de drijvende rocker ‘Rubber Bullets’. 10CC doet het nog altijd! En we kunnen erbij zeggen dat menige jonge artiest in het pop- en rockgenre hier een puntje aan kan zuigen. Ze zijn nog steeds populair en voor mij mogen ze nog eens een goede nieuwe studioplaat maken. Maar of dat er nog inzit betwijfel ik, tenslotte zijn de heren allemaal achteraan in de zestig, Gouldman wordt in mei zelfs 72. We kunnen er alleen maar op hopen. SETLIST
|