Blog Archives - KEYS AND CHORDS

The Space Age Travellers: @ Ventures In The Shadows

20/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Phoneline
Billy Minor
Los Dedos
Pay My Dues
Havanna Blue
Costa California
The Sixth Dance
Go Gaddum
Mingus Desert
Rollercoaster
Poppa Bebop
347 Street Scene
Space Age Rumble
Adventures In The Shadows
Theme From The Baritones

Website Artiest
The Space Age Travellers

‘@ Ventures In The Shadows’ deed al dadelijk vermoeden dat The Space Age Travellers de wonderlijke instrumentale, door leadgitaar gedragen surfsound hoog in het vaandel dragen. De Nederlandse gitarist en boegbeeld BJ Baartmans, schreef namelijk maar liefst 15 instrumentals van een uitzonderlijk hoog niveau. The Ventures en The Shadows mogen dan wel in de titel van het album terug te vinden zijn, The Space Age Travellers gaan stukken verder dan hun voorbeelden. In echo badende gitaarpartijen, al of niet voorzien van een zoet klinkende tremolo zuigen je vanaf het aan The Ventures refererende ‘Phoneline’ mee in een muzikale trip. Je loslaten doen de Travellers gelukkig niet, daar zorgt de fraaie afwisseling wel voor. Belangrijker is nog dat alle genres van surf tot rock-‘n-roll, al of niet voorzien van een jazzy of exotische twist, getuigen van een enorm vakmanschap. Songs die multi inzetbaar zijn. Nu eens werken ze op de dansspieren om je even later te laten wegdromen, nippend aan een zomerse cocktail op een zonovergoten strand, om je daarna ‘rumble’gewijs terug met beide voeten op de grond te zetten. Kortom ‘soundscapes’ die scoren!
BJ Baartmans, ondersteund door Gerco Aerts op bas en Sjoerd van Bommel op drums, levert met dit album het bewijs dat surf van alle tijden is en dat het genre door ‘@ Ventures In The Shadows’ geüpdatet werd.
The Space Age Travellers staan dan ook in mijn platenkast waar ze thuishoren, zij aan zij met Dick Dale, The Ventures, The Shadows, Link Wray, Duane Eddy en Los Straitjackets. Super album!

Lambert Smits (4 ½)

Surf music with or without a jazzy or exotic twist by a Dutch trio. An album that lifts the surf sound to a higher level!

Somesh Mathur feat. Scott Kinsey: Time Stood Still

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nectar
What’s with the World
And Time Stood Still
Soulmate
When You’re Happy
Sufi Sojourn
Sweet Beats
My Beloved
Trinity
Danseuse in Distress

Website Artiest
Somesh Mathur

Somesh Mathur, ook gekend als Panditji, heeft zijn leven gewijd aan het verkennen van nieuwe muzikale horizonten. Als goeroe van Indische klassieke muziek traint hij zangers, stemtechnieken, yoga en pranavaam. Hijzelf komt uit een muzikaal gezin, en zingt al sinds zijn vierde. Somesh experimenteerde al met klassiek tot klassieke rock, en alles daartussenin, zoals jazz, soul, blues, R & B, hiphop, Thumri, Qawaali, Bhajan, Keertan, Sufi en Ghazals. Hij componeerde de muziek voor de Bollywood film ‘BULLET – EK DHAMAKA’ en heeft al verschillende cd’s uitgebracht. Zijn nieuwste project is een mengeling van verscheidene muziekstijlen, waaronder Sufi, Indisch klassiek, Ghazals, R&B en jazz-fusion. Het album werd opgenomen in LA en geproduceerd door keyboardspeler Scott Kinsey. Opener ‘Nectar’ klinkt als een mengeling van Westerse jazz-fusion en Indisch traditioneel gezang. Indien u houdt van het samengaan van Westerse en Oosterse muziek, dan is dit project iets voor u. Voor liefhebbers van wereldmuziek dus.

Patrick Van de Wiele (3½)

A blending of Western and Eastern music, this project is recommended to fans of world music.

Michael C. Lewis: Intimate Journey

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Houston Nights
Reasons
A Moment
Make Me Say It Again Girl
Miles To Go
Intimate Journey
Soulful Atmosphere
Beside The Still Waters
Expressive Lee
Reasons (Mute Remix)
Houston Knights

Website Artiest
Michael C. Lewis

Uit de Amerikaanse stad Houston in Texas komt trompettist Michael C. Lewis. Als gegradueerde aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston, maakte hij in 2011 zijn Master in jazz studies af aan de New York University. Sindsdien is hij lokaal en internationaal muzikaal en in het theater erg actief. Michael trad in Harlem al op in The Apollo Theater, The Lenox Lounge, St. Nicks Pub, Showman’s, Londel’s Restaurant, en Uptown Grand. Maar ook in The Blue Note, Village Vanguard, Sweet Basil’s, Fat Tuesday’s, Jazz Standard, Joe’s Pub, SOB’s, Birdland, en Iridium. Michael stond al op het podium met o.a. Bill Cosby’s Cosnarati, Hank Crawford, Pharoah Sanders, Jimmy Heath, Patti Labelle, Wilson Pickett, Alex Bugnon, Kirk Whalum, Walter Beasley, Frank Lacy, De La Soul, Lenny Pickett, en The Dells. Hij toerde al doorheen Europa, Japan, Azië, Australië, Rusland, en Abu Dhabi. In 2010 kwam zijn debuut ‘Reflection’ uit, en hij werd muzikaal beïnvloed door Miles Davis, Freddie Hubbard, Lee Morgan, Marvin Gaye, Michael Henderson, John Coltrane, The Crusaders, Nat King Cole, en Herbie Hancock. Nu is zijn tweede cd uitgebracht, en daarop vermengt hij jazz met funky soul. De openingstrack ‘Houston Nights’ is opgedragen aan al die ongelooflijke muzikanten die zijn geboortestad voortgebracht heeft, waarna op de Earth, Wind & Fire ballade ‘Reasons’ Walter Beasley sax speelt. ‘A Moment’ is meer smooth jazz, en ‘Make Me Say It Again Girl’ een cover van The Isley Brothers is, die Michael zelf zingt. Op ‘Miles To Go’ bespeelt hij gedempte trompet en dit nummer is uiteraard opgedragen aan Miles Davis. De titeltrack is zacht, waarna ‘Soulful Atmosphere’ eraan komt. En ‘Beside The Still Waters’ klinkt al even zacht. Hiphopritmes steken de kop op ‘Expressive Lee’, gevolgd door de “Mute Remix” van ‘Reasons’. Afsluiten doet Michael met ‘Houston Knights’ in souljazz stijl. Een prima ontdekking voor jazzfans die niet vies zijn van funky soul.

Patrick Van de Wiele (4)

A fine discovery for jazz fans who love a bit of funky soul.

Ted Russel Kamp: Walkin’ Shoes

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Home Away From Home
Paid By The Mile
This Old Guitar
We Don’t Have To Be Alone
Heart Under Pressure
Tail Light Shine
Highway Whisper
Get Off The Grid
Written In Stone
Freeway Mona Lisa
Just About Time For A Heartache
Less Thinkin’ More Drinkin’
Roll On Through The Night

Website Artiest
Ted Russell Kamp

Ted Russell Kamp is een LA-gebaseerde New Yorkse bassist, multi-instrumentalist, singer-songwriter en producer. Hij schrijft, registreert en reist de wereld af met zijn eigen country, roots en Americana-muziek. Ted werkt vaak vanuit zijn thuisstudio The Den en heeft daar, naast zijn eigen werk, ook heel wat verschillende albums voor collega-artiesten geproduceerd. Nu heeft Ted Russel Kamp het gloednieuwe ‘Walkin 'Shoes’, zijn twaalfde inmiddels, te promootten. De dertien originele nummers staan bol van muzen, humor en lyrische directheid. Net zoals zijn rijke notie en Amerikaanse rootsmuziek centraal staat. Het album is een vrolijk, inzichtelijke en inspirerende rit met roots rock-‘n-roll, California country én de Texas en Tulsa sound waar Ted reeds jarenlang om bekend staat. Zijn stem van zit vol wijsheid en hij laat zich in zijn studio begeleiden door Brian Whelan op gitaren en toetsenborden, drummer Jamie Douglass, John Schreffler op elektrische gitaar, Eric Heywood op pedaalstaal én Don Heffington op drums en Dan Wistrom op pedaalstaal en gitaar. De dertien nummers zijn opwindende countryrock gemotiveerde tracks die het stilzitten vrijwel onmogelijk maken. Heel wat nummers resoneren in het genuanceerde muzikale spoor van de twang gitaartune. Naast dit alles kunnen wij ook de country smartlappen en ballades als ‘This Old Guitar’, ‘Heart Under Pressure’ en het basgitaar geïnstrumenteerde ‘Highway Whisper ‘ smaken. Wie van enige opwinding houdt zal dan weer zijn gading vinden in ‘Home Away From Home’, ‘Oaid By Te Mile’, ‘Get Off The Grid’ en het Mardi Grass en brassband geënthousiasmeerde ‘Less Thinkin’ More Drinkin’. Om al even geweldig af te sluiten met de groovy shuffle ritmiek in ‘Roll On Through The Night’, met een vette knipoog naar Little Feat.

Philip Verhaege (4 ½)

The album is a cheerful, insightful and inspiring ride with roots rock 'n' roll, California country and the Texas and Tulsa sound that Ted has been known for years. Highly recommended album!

Ripoff Raskolnikov Band: Small World

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sharks
The Way The Wind Blows
Inuit Girl
Blue Afternoon
People
So Much Water
Thang
Ada
Small World
Small Town Beauty
I’ ll Walk Away

Website artist
Ripoff Raskolnikov Band

Ludwig Knoglinger is zijn ware naam, maar hij is in zijn thuisland Oostenrijk bekend als Ripoff Raskolnikov en deze gitarist en singer-songwriter klinkt van naam misschien bekend bij liefhebbers van Ian Siegal. De veelzijdige Brit heeft zelfs een boon voor deze excentrieke muzikant en schat hem hoog in. Siegal nam in het verleden met ‘Horse Dream’ (van het album Swagger) en ‘Temporary’ (One Night In Amsterdam) overigens twee nummers op van deze troubadour, die vooral in Hongarije veel bekendheid geniet. Maar in de Lage Landen is hij nog vrij onbekend, maar daar zou in de nabije toekomst wel eens verandering in kunnen komen want er wordt verwacht dat hij op tournee komt in onze contreien. Samen met zijn band draait Ripoff immers al meer dan een decennium mee in het circuit en heeft hij al heel wat albums op zijn naam staan sinds zijn eersteling ‘Wear and Tear’ (1995). Maar met zijn schitterende band is ‘Small World’ het vierde album in deze bezetting na ‘Everything is Tempory (2006), ‘Last and Found’(2010) en ‘Odds and Ends’ (2016). Ripff Raskolnikov wordt begeleid door drummer Lajos Gyenge, bassist Laca Varga en pianist (en tevens medetekstschrijver) Nagy Szabolcs. Een geweldig trio muzikanten.‘Small Wordl’ bevat elf nummers en is zeker een album dat menig liefhebber van het genre americana, vooroorlogse blues en Britse folk zal behagen. Ook de fans van Tom Waits zullen dit kunnen smaken want ook Ripoff heeft bij momenten een licht schraperige stem. Vaak zijn de nummers een verzameling van songs met een boodschap met sterk gefixeerde nummers die vaak gaan over protest en meermaals in de ik-vorm zijn geschreven. De uitstekende opener ‘Sharks’ is daar een voorbeeld van waarin hij de problematiek van de bootvluchtelingen aan de kaak stelt met een link naar de politieke leiders (sharks). Eén van mijn favoriete songs begint rustig maar klimt gaandeweg naar een climax komt, mede door een uitstekende saxsolo. Die lijn ligt ook in het ritmische ‘The Way The Wind Blows’, een groot verschil met het dromerig vertellende ‘Blue Afternoon’. Ook ‘So Much Water’ is een meeslepende song met een mooie pianopartij in het middenstuk. Vreemde eend in de bijt is misschien wel ‘People’, een song met een ska-reggaegehalte, maar leuk klinkend met een frisse gitaarsolo. Titelsong ‘Small World’ is ook zo’n mooi nummer met een verwijzing dat de wereld kleiner wordt naarmate je ouder wordt. We onthouden hier ook de pianopartijen die het allemaal nog mooier maken. Ook het slotnummer ‘I’ll Walk Away’ is een pakkend nummer dat een bepaalde sfeer ademt met een pakkende tekst. Het handelt over een vrouw met Alzheimer, die besluit weg te lopen uit de instelling waar ze opgesloten zit. Ripoff Raskolnikov is een veelzijdig artiest die het samen met zijn band hopelijk ook zal gaan maken in onze contreien.

Sis Van Hoof (4)

We look forward to a tour of Ripoff Raskolnikov in The Netherlands and Belgium

Rudolf Heimann: Die Unendlichkeit des Augenblicks

17/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wem die Stunde schlägt
Ad Infinitum
Monolith
Vanitas
Niemand kennt Zeit noch Stunde
Ewigkeit
Rede des toten Christus vom Weltgebäude herab, dass kein Gott sei

Website Artiest
Rudolf Heimann

De mensheid is steeds op zoek naar antwoorden op fundamentele vragen, zoals “Van waar komen we?” en “Waar gaan we naar toe?”. De Duitse muzikant Rudolf Heimann nodigt ons met zijn nieuwste cd uit om enkele van die fundamentele vragen te stellen, zoals “Bestaat God?” en “Wat is oneindigheid?”. Niet dat hij daar meteen een antwoord op weet, maar toch neemt hij ons mee op een fascinerende muzikale en spirituele reis. Heimann gebruikt daarvoor zijn handelsmerk, nl. de Berlijnse school van synthesizermuziek vermengen met elementen uit de orkestrale filmscore. Daarbij weeft hij nog instrumentale geluiden erin, zoals akoestische gitaar, cello en kerkorgel, samen met zware synthetische geluidslagen en soms enkele rock en spirituele elementen. Een hele boterham dus, en ik veronderstel dat Heimann alle instrumenten zelf bespeelde! ‘Wenn die Stunde schlägt’ ofwel in het Engels ‘For Whom the Bell Tolls’ moedigt ons bvb. aan om de vraag te stellen: “Wat is het doel van het leven?”. De oneindigheid verkennen we vervolgens met ‘Ad Infinitum’, waarna ‘Monolith’ me doet terugdenken aan de film en het boek ‘2001: A Space Odyssey’. Het Latijnse woord ‘Vanitas’ staat voor ijdelheid en is het thema van de vierde track, gevolgd door ‘Niemand kennt Zeit noch Stunde’ met zijn rockinvloeden. De eeuwigheid komt aan bod op ‘Ewigkeit’, maar het slotstuk is het meest opzienbarende. ‘Rede des toten Christus vom Weltgebäude herab, dass kein Gott sei’ is gebaseerd op een tekst van de Duitse romanticus Jean Paul (Johann Paul Friedrich Richter, 1763-1825). Die tekst komt uit zijn roman ‘Siebenkäs’ en wordt hier voorgelezen door Roland Paroth. Het stuk duurt meer dan een half uur, en laat ons toe om onze eigen droom en fantasiewereld te herontdekken. Zijn we zeker van de realiteit? En hoe kunnen we het eeuwige bevatten? De cd cover doet me denken aan het werk van Dali en past goed bij de muziek. Verken dus die fundamentele vragen op een bedje van elektronische muziek en laat u gaan…

Patrick Van de Wiele (4)

Discover fundamental questions about us, life and the universe on a bed of electronic music and let go of your troubles…

Phil Denny: Align

17/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Switch Up
Feel Alright
Got It Like That
Tryst
Brio Bounce
Solux
Ride With Me
Align
Honey Step
Absence of Filters
Kinda Wanna

Website Artiest
Phil Denny

In 2016 besprak ik hier de cd ‘Upswing’ van deze Amerikaanse saxofonist, en was er lovend over (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/phil-denny-upswing). Vorig jaar kwam zijn vierde album uit, dat mij nu pas bereikt. Ondertussen is Phil al een veelgevraagde gast op festivals. Voor deze nieuwe cd schreef hij alle nummers zelf, en speelde tenor, sopraan, en altsax naast EWI. Hij kreeg daarbij steun van andere muzikanten, zoals Eric Valentine op drums, David P. Stevens op gitaar, Greg Manning op keyboard, en Adam Hawley op gitaar. De opgewekte en catchy opener ‘Switch Up’ is meteen de eerste single eruit, gevolgd door de “feel good” track ‘Feel Alright’ met David P. Stevens op leadgitaar. ‘Got It Like That’ is meer mid-tempo, waarna de romantische ballade ‘Tryst’ eraan komt. Daarna is het dansen geblazen met de swingende ‘Brio Bounce’, gevolgd door de “smoothness” van ‘Solux’ met Adam Hawley op leadgitaar. En ‘Ride With Me’ wordt opgeluisterd door strijkers. De titeltrack kreeg een orkestrale begeleiding, terwijl ‘Honey Step’ je weerom een goed gevoel bezorgt. Phil doet het vervolgens rustig aan op ‘Absence of Filters’, maar ‘Kinda Wanna’ sluit af op een swingende manier, met een funky bas van Mel Brown. Een uitstekend album van sax man Phil Denny, dat zijn vakmanschap bewijst!

Patrick Van de Wiele (4)

An excellent album by sax man Phil Denny, which proves his musicianship!

Tiny Legs Tim: Elsewhere Bound

17/1/2019

Foto

detail album

Tracks:

Elsewhere Bound
One More Chance
Still In Love
In The Morning
Nowhere My Home
The Lovin’ Kid
Don’t Be Sorry
The Game
New Place
I Ain’t Ready

Website Artiest
Tiny Legs Tim

Het gerelayeerde artwork van de hoes, die trouwens is ontworpen door kunstenaar Jannes ‘De Schrijver, verraad eigenlijk al in welke richting we met de sound van ‘Elsewehere Bound’ heen gaan. The Crescent City –New Orleans- heeft overduidelijk heel wat impact en invloed gehad op Tiny Legs Tim, aka Tim De Graeve, die zijn blues demonen als geboren Westouternaar inruilde voor de Gentse binnenstad. Als kind van amper vijf kwam hij door de platencollectie van zijn vader in contact met de zwarte Afro Amerikaanse muziek. Blind Lemmon Jefferson zal zo voor eeuwig in zijn geheugen geprint zitten. Op zijn drieëntwintigste kreeg Tim plots de diagnose dat hij een aangeboren leveraandoening had. Twee transplantaties, met tal van complicaties in amper vier jaar tijd, waren zijn leed en deel. Die aanslepende ziekte dreef hem als het ware naar de muziek. Zijn muziek: de blues! Hij werd professioneel muzikant en veroverde in een mum van tijd de blues wereld. Als ‘One Man Blues Band’ trok hij met zijn gitaar, bottleneck en footstomping van zaal tot zaal én veroverde alle blues harten op haast evenveel festivals. In 2010 scoorde hij meteen zeer hoog bij de doorwinterde blues fanatici met zijn debuut EP ‘They Say Small Birds Don’t Fall Too High’. Amper een jaar later was er de opvolger ‘One Man Blues’ en ‘Constant Constable’. In 2013 volgde dan ‘TLT’ en de EP ‘Digging’ Deeper’. Twee jaar later was er dan de bandrelease ‘Stepping Up’, dat met ‘Live At Sint-Jacobs’ een meer dan waardige opvolger meekreeg. En ook het akoestisch en Mississippi Delta blues gemotiveerde ‘Melodium Rag’ uit 2017, die hij samen met mondharmonicaspeler Steven Troch inblikte, bleek een succesformule te zijn. Toch gooit Tim het muzikaal nu over een compleet heel andere boeg. Perspirerende blazersarrangementen van Tom Callens (bariton en tenorsaxofoon), Marc De Maeseneer (tenor sax), Marie-Anne Standaert (trompet), Luc Vermeir’s opwindende honky-tonk piano, Steve Troch (mondharmonica), Filip Vandebril (bas, contrabas), Frederick Van Den Berghe (drums) en Tim’s gitaarvirtuositeit dito stemtimbre zijn nu de maatstaf. Kortweg, Tiny Leg Tim verruimd alweer zijn blues horizon. De tien originele nummers werden in één ruimte en zonder overdubs geregistreerd. Wat resulteert in een ongepolijste, opwindende en activerende sound. De titeltrack en single ‘Elsewhere Bound’ fungeert hier meteen als openingssong. De hoornsectie en fijne gitaarriffs zijn haast een constante voor de song, de basis voor vrijwel het gehele album. De bijhorende videoclip werd trouwens opgenomen in Bar Venetië in Borgerhout. En dat stemt tot nadenken want met ‘One More Chance’ trekken we dan echt naar het diepe zuiden. De harpschikkingen lopen recht in het woelwater van Tim’s gitaarvaardigheden, een haast ingetogen barrelhouse piano, fijn uitgekiend slagwerk en uiteraard de blazerssectie. De zwoele ballade ‘Still In Love’ staat in aangename antithese met het swingende ‘In The Morning’. Het akoestische ‘Nowhere My Home’, het swampy ‘The Lovin’ Kind’, het stemming wisselende ‘Don’t Be Sorry’, het essentiële ‘The Game’ en ‘New Place’, met een vette knipoog naar de Toearegblues, zijn opeenvolgende chapiters. Net zoals de verhaallijnen van het afsluitende
‘I Ain’t Ready’. De gevarieerde aanpak van Tiny Legs Tim leidt alweer naar verrassende en boeiende songs. Het album ‘Elsewhere Bound’ is van hetzelfde hoge niveau als al zijn voorgangers. ‘Tiny Legs’ Tim De Graeve bevestigt keer op keer. Great stuff…again!

Philip Verhaege (5)

The album 'Elsewhere Bound' is of the same high level as all its predecessors. Tim now throws it musically over a completely different bow. In short, he expands his blues horizon. The ten original numbers were registered in one room and without overdubs. This results in an unpolished, exciting and energizing sound. Crazy 'Tiny Legs' Tim De Graeve confirms time after time. This release is highly recommended for all blues enthusiasts. Great stuff ... again!

Concerten:

22 Februari 2019: De Singer, Rijkevorsel (Try-Out)
01 Maart 2019: AB, Brussel
08 Maart 2019: De Roma, Antwerpen
28 Maart 2019: Het Casino, Sint-Niklaas
29 Maart 2019: 4AD, Diksmuide
14 Mei 2019: Handelbeurs, Gent

Cam Penner: At War With Reason

16/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gather Round
East Side
Poor You
Lights On (High School Musical)
Tell Me When They’re Gone
Ain’t Nobody Round
Right Here Right There Like That
It’s A Constant
Over & Over
No Angels No Devils

Website Artiest
Cam Penner

Iemand probeerde mij ooit te overtuigen dat hip-hop de nieuwe blues zou worden. Eerlijk gezegd moest ik toen toch even mijn wenkbrauwen fronsen. Maar nu ‘At War With Reason’ dat Cam Penner samen met kompaan Jon Wood opnam zich in mijn afspeelapparaat bevindt, moet ik mij toch ook, zij het dan deels, gewonnen geven. Wat het rauwe, pure, echte, grimmige en primitieve aspect betreft, gaat de vergelijking op, maar nog belangrijker is het feit dat ‘At War With Reason’ een verdomd eerlijk en mooi album is. Moeilijk te omschrijven, maar een parel zoals er maar zelden eentje aan de oppervlakte komt. Penner tast op een sublieme wijze en tot het uiterste af, in hoeverre muziekgenres verenigbaar zijn. Een hypnotiserende groove en een rauwe, vaak declamerende stem geven kracht aan de met de meest diverse muziekgenres geïnjecteerde nummers. De drumloops in ‘Gather Round’ zorgen voor een hip-hop feel, waar na een lange intro Cam’s rauwe stem het nummer op smaak brengt. ‘East Side’ ontrolt zich dan weer als een mantra, maar ook tekstueel valt er te genieten. Zo neemt Cam in ‘Lights On (High School Musical)’ de schietpartijen die de Amerikaanse scholen teisteren, op de korrel. Voor een meer zachtmoedig kantje van Penner, moet je wachten tot ‘Tell Me When They’re Gone’. Een pracht van een hedendaagse ‘field holler’, een ware ‘chain gang prison song’ krijg je met ‘It’s A Constant’. Afsluiten doet Cam met een gevoelige lullaby.
Cam en Jon kleuren buiten de door de muziekindustrie uitgezette lijntjes, wat maakt dat ‘At War With Reason’ een uniek en briljant album is.
2019 is nog jong, maar Cam Penner en Jon Wood hebben nu al één van de beste albums van het jaar op hun naam staan.
In februari concerteren de heren in Nederland. Zeker aanstippen in je agenda!

Lambert Smits (5)

What a hell of an album Cam Penner presents! Americana, blues, folk and even a bit of hip hop make this album a unique one. Cam Penner colors outside the lines set out by the music industry. Let him continue to do this, because the result is fantastic. 'At War With Reason' is an absolute must for real music lovers!

Ketil Bjornstad: Hun Som Kjenner Tristheten Ved Ting

16/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hun som kjenner tristheten ved ting (prolog)
Har eller hap
Glassuglen
Som om tiden ikke finnes
Hun skriver i lyset
Historien
Gjennom skogen
Ingen
Et slags adjotegn
Hun plukker sorger
Slor
Om verden gar under
Alle kan forandre mening
Oljelampen
Hun son kjenner tristheten ved ting (epilog)

Website Artiest
Ketil Bjornstad

De buitengewone klassieke en jazzpianist Ketil Bjornstad bracht eerder vorig jaar op ECM het bejubelde album ‘A Suite of Poems’ uit, gebaseerd op de gedichten van Lars Saabye Christensen met vocaliste Anneli Drecker. Het omzetten van poëzie en andere geschriften op muziek is een belangrijk onderdeel in de immense cataloog van muzikant, componist en auteur Bjornstad. Dat deed hij bijvoorbeeld al met interpretaties van Harry Martinsson, Knut Hamsun, John Donne en Edvard Munch. Op dit nieuwe album wordt hij bijgestaan door vocaliste Eva Bjerga Haugen, die beter bekend is als jazzzangeres en voor haar bijdragen in theaterproducties over Marlene Dietrich en Edith Piaf. Daarnaast debuteerde Eva op de leeftijd van 15 jaar als klassieke geschoolde pianiste bij het Norwegian Radio Orchestra. Dit keer werd gekozen voor teksten van auteur Kjersti Annesdatter Skomsvold. Uiteraard begrijp je van dat Noors niks. Bjornstad was al jaren op zoek naar de juiste stem om deze werken te vertolken en dat is dus nu gebeurd.

Patrick Van de Wiele (3½)

Musical interpretations of texts by author Kjersti Annesdatter Skomsvold on piano and vocals.

Chain Wallet: No Ritual

16/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lost Somewhere
Final Testament
Ride
Closer
What Everybody Else Could Find
Liminality
Knowing eyes
No Ritual
World I Used to Call Mine
Inner Space

Website Artiest
Chain Wallet

De Band Chain Wallet uit Bergen, Noorwegen, die opgericht werd door Stian Iversen, Christian Line en Frode Boris, zonderde zich in een klein huisje op een afgelegen strand in Zuidwest Noorwegen af om hun debuut te schrijven. Daar vonden ze de dromerige pop die hun album vulde. Nu zijn ze terug met de opvolger ervan, die pas op 15 februari as uitkomt. Ze riepen de hulp in van Chiara Cavallari van de psychedelische band FOAMMM. Het centrale thema is een post-apocalyptische duik in het mythische leven van het millennium. De titeltrack brengt al een glimp daarvan, een melancholische viering van esoterie, introspectie en verbazing. De muziek doet me denken aan de Wave uit de eighties. De eerste single eruit is ‘Ride’, een catchy poptune. Vervolgens staat ‘World I Used to Call Mine’ als tweede single gepland. Voor fans van bands zoals Pains of Being Pure at Heart, Future Islands, Beach Fossils en Wild Nothing.

Patrick Van de Wiele (3½)

The sophomore album by Bergen’s dream pop band is a melancholic celebration of esotery, introspection etc.

Einar Flaa: Silent String

15/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Close To Nature
Old Talking Oaks
So Called Friend
Silent String
If I Was Our President
Activist
Mountain Birch
Country Man
King Winter

Website Artiest
Einar Flaa

De Noor Einar Flaa hoorde doorheen zijn kindertijd muziek komen uit vaders versleten gitaar, vergezeld van diens protestsongs. Op zijn twaalfde waagde hij zichzelf aan het schrijven van muziek. Protestsongs schrijven ging vlot, en de natuur was daarbij van groot belang. Vooral de manier waarop we met die natuur omgaan dan. Dertig jaar later gelooft hij dat het zijn muzikaal doel is om uit te dragen waarvoor hij staat: het milieu, het klimaat en de bedreiging voor onze planeet. Samen met enkele collega muzikanten zoals gitarist Geir Sundstol en bassist Nikolai Haengsle heeft Flaa hier een album gecreëerd dat een eeuwig relevante en essentiële boodschap bevat. En ik heb daarbij het idee dat ik naar Neil Young zit te luisteren. De muziek klinkt melodieus, en songs zoals ‘Close To Nature’ zullen vooral fans van seventies pop, country en folk aanspreken.

Patrick Van de Wiele (3½)

Melodic protest songs inspired by nature, for fans of seventies country pop.

Ada Bird Wolfe: Birdie

15/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lover Man
Doralice
All Blues
How I Wish (Ask Me Now)
Mon Fantôme
Monk’s Dream
‘Round Midnight
Four
Valerie
Goodbye Pork Pie Hat
Every Time I Sing the Blues

Website Artiest
Ada Bird Wolfe

Jazzzangeres Ada Bird Wolfe situeert zich in LA. Ze is oorspronkelijk afkomstig uit Sudbury, MA, en wou al als klein kind gaan zingen. Na heel wat andere beroepen uitgeoefend te hebben, keerde ze in 2010 terug naar haar eerste liefde, muziek. Naast optredens in restaurants en clubs, creëerde ze een aantal shows zoals The French Show, Vol 1, Jazzography, Chanteuse, Soliloquy en Blues-A-Licious. In 2015 creëerde ze ‘Giant Shoulders’, a Multi show reeks waarin ze jazzmuzikanten en componisten verkende, en daarin zijn tot nu toe opgenomen: ‘Monk-O-Sphere’, ‘And the Word Was Mingus’, en ‘The Saint and the Sinner Man: Miles Davis & John Coltrane’. Tevens schreef ze romans, poëzie en artikels voor lokale kranten. Eind vorig jaar kwam dit debuut op de markt. Dit is de culminatie van de voorbije 5 jaar en haar verkenningen van classic swing, Chicago blues, R&B, Franse en Braziliaanse jazz, bebop, Monk, Mingus, Miles en Coltrane. Wolfe wordt hierop begeleid door een bassist, een drummer, een saxofonist, een trompettist, en 3 verschillende gitaristen. ‘Doralice’ van João Gilberto zingt ze in het Portugees, ‘Mon Fantôme’ in het Frans, maar de overige zijn in het Engels. Uiteraard staan er Monk songs op, zoals ‘How I Wish (Ask Me Now)’, ‘Monk’s Dream’ en ‘‘Round Midnight’. Op Miles Davis’ ‘Four’ plaatste ze tekst en zingt tevens ‘All Blues’ van hem. Daarnaast nog ‘Goodbye Pork Pie Hat’ van Mingus en opener ‘Lover Man’. Uitschieter is een jazzy versie van Amy Winehouse’s ‘Valerie’. Een niet onaardig debuut.

Patrick Van de Wiele (3½)

A debut that took a long time coming from jazz singer Ada Bird Wolfe.

Paul Oscher: Cool Cat

15/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Money Makin’ Woman
Blues And Trouble
Hide Out Baby
Work That Stuff
Rollin’ And Tumblin’
Cool Cat (R&B) Prologue
Cool Cat (Jazz Quartet)
Mississippi Poem
Ain’t That A Man (Dedicated To Mr. Cotton)
Dirty Dealin’ Mama
On The Edge (Jazz Quartet)
Poor Man Blues
Cool Cat (R&B) (Long Version)

Website Artiest
Paul Oscher

Paul Oscher werd geboren in Brooklyn, New York. Hij begon op 12-jarige leeftijd harmonica te spelen en werd de eerste blanke muzikant in Muddy Waters Band. In de periode tussen 1967 tot 1972 speelde hij harmonica bij Muddy. Hij deelde zelfs ooit een kamer met pianist Otis Spann in Muddy’s huis op de West Side in Chicago. Muddy was als een vaderfiguur voor Oscher en behandelde hem als zijn eigen zoon. Na de dood van Muddy Waters in 1983 keerde Oscher terug naar Brooklyn. Hij leerde zichzelf piano en gitaar en had in de jaren negentig, samen met ex-Muddy Waters Band-leden Calvin Jones en SP Leary, de release ‘The Deep Blues of Paul Oscher’. Pianist Dave Maxwell en saxofonist Gordon Beadle vervolledigden toen de ritmesectie.
Niet veel later was er ook het knappe ‘Knockin 'On the Devil’s Door’ met de legendarische drummer Willie "Big Eyes" Smith, pianist Maxwell, bassist "Mudcat" Ward en collega-harpist Steve Guyger. In 2000 werkte Oscher ook samen met Steve Guyger voor het album ‘Living Legends Deep in The Blues’. Tussen 2004 en 2010 bracht Oscher nog drie albums uit met voornamelijk akoestische blues nummers waarop hijzelf alle instrumenten bespeelde. Nu heeft Paul Oscher het album ‘Cool Cat’ in de cd-rekken. Voor deze dertien songs, en haast evenveel muzikanten, trok hij naar de Horton Studios in Wyldwood, Texas. De opener ‘Money Makin’ Woman’ is een lekker swingende New Orleans geënthousiasmeerde song. De ritmesectie met gitarist "Mighty" Mike Schermer, de blazerssectie met Eric Burnhardt (bariton sax) en tenor saxofonist Tom Robinson. bassist Johnny Ace en drummer Russell Lee vervoegen Oscher (piano, vocals). Dezelfde line-up vinden we ook terug op de low-down blues song ‘Blues And Trouble’, met een opwindende old-school barrelhouse piano-intro van Paul Oscher. Nét zoals de pianostructuur in het Chicago blues nummer ‘Blues And Trouble’, ‘Hide Out Baby’, met Oscher op gitaar en Neck Rach harmonica, én ‘Work That Stuff’. Met Muddy Water’s ‘Rollin’ And Tumblin’ verbindt Oscher zijn verleden met het hedendaagse. Hier heeft hij gitarist Mike Keller, Sarah Brown (bas), drummer Russell Lee en vocalisten Sunny Lowdown en Jeremy Dowden in de backing. De nummers ‘Cool Cat’ (R&B) Prologue, dat een verhaallijn is over een dakloze met zijn kat én het instrumentale ‘Cool Cat’ (Jazz Quartet) vormen haast een geheel, doch zijn ze zo divergerend als nooit voorheen. Het Delta blues nummer ‘Ain’t That A Man (Dedicated To Mr. Cotton)’ is een eerbetoon aan James Cotton en vertelt het levensverhaal van Cotton. Hier mag Russell Lee plaats nemen achter de microfoon, net zoals Miss Lavelle White dat doet in 'Dirty Dealing Mama'. Het jazzy gestructureerde ‘On The Edge’ (Jazz Quartet) is een volgende instrumentale song en staat in aangename antithese met het Chicago blues gemotiveerde ‘Poor Man Blues’, met vocalist Russell Lee in de spotlights. Het afsluitende ‘Cool Cat’ (R&B) (Long Version) werd opgenomen in Kid Andersen’s Greaseland Studios. Het is nog vroeg op het jaar, maar dit is een kanshebber op album 'van het jaar'...!

Philip Verhaege (5)

Paul Oscher has been an intriguing blues figure since the sixties. The album 'Cool Cat' is deeply inspired blues that tells a story and is colored with handsome and exciting bluestunes. It is still early in the year, but this is a real contender on album 'of the year' ...!

Montana: Change In The Weather

15/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Shoes On The Other Foot Tonight
Sure Fooled Me
In Without Knocking
Railroad Pickin’ Blues
Change In The Weather
Dreamer
She’s Never Gone
Snowfall On The Mountain
If I Ever Fall In Love
Feminine Fever

Website Artiest
Angelair

De band Montana werd door sommigen beschouwd als de beste muzikale act uit de Big Sky State, én dat citaat kwam van niemand minder dan Willie Nelson. Uitgebracht in 1981, bevat het album ‘Change In The Weather’, countryrock van een band die bekend stond om hun vocale harmonieën, multi-instrumentaal talent en charismatische podiumpresentatie. De oorspronkelijke vijf leden waren Rob Quist , Steve Riddle, Christian Johnson, Greg Reichenberg en wijlen Terry Robinson, allen UM-studenten en geboren in Montana. Johnson werd vervangen door Kurt Bergeron tegen de tijd dat de band hun eerste album, ‘In Without Knocking’ uitbracht in 1977.
De band werd vooral bekend door hun single ‘The Shoes On The Other Foot Tonight’. Maar een tragedie trof de band op 04 juli 1987. Montana had net gespeeld toen hun privévliegtuig na het opstijgen in de bomen crashte en alle tien mensen aan boord omkwamen, inclusief de originele bandleden Terry Robinson en Kurt Bergeron. Nu is de release ‘Change In The Weather’ voor het eerst op CD uitgebracht. Met dank aan het Britse label AngelAir. Op het album ‘Change In The Water’, origineel uit 1981, bestond de band uit Terry Robinson (Akoestische Gitaar, Harmonica, vocals), Rob Quist (banjo, Pedal Steel gitaar, elektrische en akoestische gitaar, vocals), bassist Jerry Zalnoski, drummer Greg Reichenberg en Kurt Bergeron (gitaar, viool, banjo, mandoline, Pedal Steel gitaar, vocals). Producer van dienst was de gerenommeerde Randy Bean. De country rocker ‘The Shoes On The Other Foot Tonight’, met zanger Rob Quist is de ideale opener. ‘Sure Fooled Me’ is een vette knipoog naar The Eagles, net zoals Kurt Bergeron’s ‘If Ever I Fall In Love’. De countrysong ‘In Without Knocking’ is een hommage aan de staat Montana. En de country sound blijft ons nog even begeesteren met nummers als ‘Railroad Pickin’ Blues’ en ‘The Shoes On The Other Foot Tonight’. De songs ‘Dreamer’ en ‘She’s Never Gone’ werden ingevuld met een smooth intro, net zoals het catchy en hoogoplopende ‘Snowfall On The Mountain’. Het uitgebalanceerde nummer ‘Feminine Fever’ is een knappe rocker die ons uitgeleide mag doen.

Philip Verhaege (4 ½)

The band Montana were considered by some as the best musical act to come of out of the Big Sky State, with that quote from none other than Willie Nelson. Released in 1981, the album “Change In The Weather” features country rock from a band that were noted for their vocal harmonies. The band became best known for their single “The Shoes On The Other Foot Tonight”. Tragedy struck in 1987 after the band had played a 4th July gig in Montana when their private plane crashed into trees after take-off killing all ten people on board, including original band members Terry Robinson and Kurt Bergeron. Now released on CD for the first time.

Kim Tibbs: Kim

14/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Need You for Your Love
Soul!
My Better Side
Drifting
For!
Move!
Come On By!
My Reason for Life!
Could I Make a Life With You?
My Heart Belongs to You
A Building that’ll Last
The River
Soul (remix)

Website Artiest
Kim Tibbs

De Afro-Amerikaanse singer-songwriter Kim Tibbs is afkomstig uit Huntsville, Alabama. Sinds haar geboorte heeft ze al meer dan 30 jaar aan haar muzikale ervaring geschaafd. Allereerst door toedoen van wijlen haar vader, pastoor Robert L. Tibbs, maar ook als arrangeur, Hammond B-3 orgelist, keyboardspeler, pianist, en producer. Kim bezit een Bachelor en verscheidene Masters, en ontwerpt momenteel ook kleding. Ze heeft al met aardig wat artiesten samengewerkt zoals o.a. Lalah Hathaway, Dr. Lonnie Smith, Billy Ray Cyrus, Blind Boys of Alabama, Bobby Rush, Percy Sledge enz. Tevens zijn haar songs al opgenomen op diverse compilaties. In 2017 verscheen dit debuut, en de eerste, prachtige single ‘I Need You for Your Love’ schoot eind 2016 in twee weken tijd naar de top van de Britse soulcharts, gevolgd door de tweede, al even prachtige single ‘Soul!’. Het album zelf bekleedde in 2017 daar ook de eerste plaats met daarop nog een aantal singles zoals ‘For!, ‘A Building that’ll Last’, ‘My Better Side’, ‘Drifting’ en het bluesachtige ‘Come On By’. Dat maakte een totaal van maar liefst 7 nummer 1 hits. Maar er staan ook nog andere toffe nummers op, zoals ‘Drifting’ in de stijl van de seventies, de swingende blues van het op orgel steunende ‘Move!’, en de ballade ‘Could I Make a Life With You?’. Als bonustrack krijg je er de uitgebreide remix van ‘Soul’ bij. Een opmerkelijk, aan te raden debuut!

Patrick Van de Wiele (4)

A remarkable, highly recommended debut album!

BlackieBlueBird: Ghost River

14/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Trembling Guitar
Blood Under the Bridge
Flying Too Close to the Ground
Sometime Soon
Ghost River
The Wind that Sweeps Me Away
Love Walk
The Weeping Willow
Life’s Been Raining All Day
Starving
Please Son’t Go
Sleep You Silent Sleep

Website Artiest
BlackieBlueBird

Dit duo uit Kopenhagen bestaat uit 2 ervaren artiesten, te weten: Heidi Lindahl, al bekend van het akoestische popproject Summing Silence, en Nils Lassen, die in het begin van de jaren ’80 experimenteerde met post-punk en no wave, maar tevens met soloprojecten. Samen creëerden ze hier voor hun debuut, droomachtige pop, waarbij Nils als multi-instrumentalist optrad en Heidi uiteraard de zang voor haar rekening nam. Nils schreef, arrangeerde en produceerde het complete album, dat melancholieke tracks bevat, die baadden in een filmische atmosfeer. Dat hoor je onmiddellijk met ‘My Trembling Guitar’ en ‘Blood Under the Bridge’, dat me ietwat doet terugdenken aan Chris Isaak. Het ganse album en de titeltrack symboliseren een onderaardse rivier van herinneringen, die vloeit onder onze steden, terwijl wij op het oppervlak onze levens leven achter muren, tussen gebouwen en luidruchtige straten, en onze hoop en dromen vervolgen. Het klinkt dan ook als een droom, waarbij Nils guitaren, bas, mandoline, harp, lap steel gebruikt, en op ‘Sometime Soon’ Adam Woer op fluit te horen is. Opmerkelijk hier in wel de afwezigheid van enige drums. Het album is ondertussen verkrijgbaar op CD, op vinyl en als download. Ik vind dat dit werk fans van Kate Bush zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (4)

A debut album, filled with dreamy pop songs that contain a melancholic, filmic atmosphere.

Bobby BlackHat: Put On Your Red Shoes

13/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Smell Another Man On You
Overdose Of The Blues
This Grey Beard
Put On Your Red Shoes
Hallelujah
Baby Mama Drama Blues
Grim Reaper
May I Have This Dance
Back To Cleveland
When I Cry It’s Ugly
You Got Me Runnin’
I Hear Mama’s Voice

Website Artiest
Bobby BlackHat

Bobby "BlackHat" Walters is een harmonicaspeler, singer-songwriter en acteur die afkomstig is uit Cleveland, Ohio. Hij is een gepensioneerde Amerikaanse kustwachtcommandant met meer dan 27 jaar vooraanstaand dienstbetoon. Tijdens zijn dienstplicht werkte hij ook voor de president en werd gehonoreerd met de medaille voor heroïek en heldhaftigheid. Na dit alles legde Bobby zich volledig toe op een muzikale carrière. En met succes, want hij had ook de eer om te openen voor blues legendes B.B. King, Taj Mahal en Steady Rollin’ Bob Margolin. Hij deelde ook het podium met Kenny Neal, Lil Ray Neal, Jackie Scott, Bill Deal en The Rhondels, Jason Ricci, Eddie Shaw, Daryl Davis, Ruthie Foster, Sherman Robertson, Slam Allen, Tas Cru en Memphis Gold. Adelbrieven die kunnen tellen. Bobby is een autodidact mondharmonica speler die werd beïnvloed door Lee Oscar in 1972. BlackHat was van bij zijn debuut ‘You Changes Your Mind Again’ en de opvolgende dubbelaar ‘Wall Street Blues’ meteen vrij succesvol. Nu heeft hij met ‘Put On Your Red Shoes’ zijn zesde release te promoten. Ook al heeft hij tegenwoordig Newport News, Virginia als uitvalsbasis toch heeft hij blijkbaar ook zijn hart en ziel verpand aan de Chicago blues. De openingstrack ‘I Smell Another Man On You’ is meteen zo’n klassieke Windy City blues song. En het tempo gaat gezapig verder in ‘Overdose Of The Blues’. Voor de nodige diversiteit zorgen het akoestische ‘This Grey Beard’, het funky en Latin geïnfluenceerde ‘Put On Your Red Shoes’ en de pakkende instrumentale ‘Hallelujah’, origineel uiteraard van Leonard Cohen. In aangenaam contrast staat dan weer het swingende ‘Baby Mama Drama Blues’, de slow blues ‘Grim Reaper’ en het country begeesterde ‘May I Have This Dance’, met Larry Berwald op pedalsteel. Jimmy Reed’s ‘You Got Me Running’ voert ons nog een laatste keer naar Chicago. Het afsluitende ‘I Hear Mama’s Voice’ komt uit Bobby’s debuutalbum. De song kreeg een herwerking en de bandleden Tom Euler (gitaar), drummer Michael Behlmar, bassist Brian Eubanks en toetsenist Lucy Lawrence Kirkpatrick krijgen de nodige ruimte om te soleren tijdens dit tien mintuten durende slotakkoord. En ook dat siert Bobby BlackHat. ‘Put On Your Red Shoes’…and dance the Blues…!

Philip Verhaege (5)

BlackHat was immediately quite successful from his debut 'You Changes Your Mind Again' and the successive double 'Wall Street Blues'. Now he is promoting his sixth release with 'Put On Your Red Shoes'. Even though he now uses Newport News, Virginia as a base, he has apparently also pledged his heart and soul to the Chicago blues. ‘Put On Your Red Shoes’ and dance the Blues…!

Katleen Scheir: Border Guards

12/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Back To My Isle
Border Guards
Here And Now
I Know Your Planet
Bump On My Road
The Green Road
Lullaby For Achilles
Gypsy
Narcissus
Out Of The Comfort Zone
That’s Where She Belongs
The Sun

Website Artiest
Katleen Scheir

Als lid van het akoestische folktrio The Golden Glows, hielp Katleen Scheir mee aan het in stand houden van muziek uit de jaren ’20, prison songs en traditionals. Met ‘Border Guards’ presenteert ze haar eerste album als soloartieste en dat is een zeer persoonlijk werkstuk geworden. Haar opgroeien in een ontwricht gezin, met vallen en opstaan haar weg proberen te vinden en de slepende ziekte waaraan haar moeder overleed, verpakt ze in emotionele folksongs. Folksongs in de ‘good old school style’ zoals we die kennen van o.a. Joni Mitchell en Joan Baez. Verwacht echter geen kopie van deze legendes. Neen, Scheir doet gelukkig haar eigen ding en bovendien doet ze dat met heel veel klasse. Met haar vaste band en enkele gastmuzikanten trok ze naar de Sputnik Studio en het resultaat zit vervat in twaalf sublieme nummers. Scoren doet ze al onmiddellijk met opener ‘Back To My Isle’ dat door de inbreng van gastmuzikant violist Toon Dockx een ietwat gypsy sfeertje meekrijgt.
Katleen Scheir heeft een prachtige heldere stem, die elk nummer tot een hoogtepunt maakt. Het mooie ingetogen ‘Here And Now’, met schitterende pianobegeleiding van Martine de Kok, behoort voor mij tot één van de sterkste songs op dit album. Dit is pure klasse! Bovendien is hier enorm veel talent en vakkennis in de arrangementen gestoken. ‘I Know Your Planet’ is hierdoor van een zeldzame schoonheid. Eigenzinnig, gedurfd maar zo charmerend! Dat is ook te horen, in het naar het midden van vorige eeuw lonkend, mooi retro klinkend ‘Bump On My Road’, waarin de accordeon doorklinkt. Majestueus klinkt Katleen in het a capella ‘Narcissus’, terwijl ‘That’s Where She Belongs’ een bluesy ondertoon krijgt door de inbreng van mondharmonicawizzard Fabrizio Poggi.
‘Border Guards’ is een album om te koesteren!

Lambert Smits (4 ½)

The Belgian Katleen Scheir tells her story in twelve delicious, beautifully arranged songs. A story with tristesse, but also hopeful. This is folk like folk should sound today. Super album!

Phil Bee’s Freedom: Home

12/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Love
Ridin’ Home
Power Of Love
Wheels of Emotion
Andy’s Bar
I Gotta Go My Way
Long Gone
Kiss The Sky
Peace Of Mind

Website Artiest
Phil Bee’s Fredom

Wie regelmatig de Bluesfestival in de Benelux en/of Duitsland afschuimt zal hoogstwaarschijnlijk in het verleden al wel eens onder de indruk zijn geëntameerd door bands als King Mo en/of Phil Bee and The Buzztones. Frontman was steeds vocalist Philippe ‘Phil Bee’ Bastiaans. Naast deze schitterende projecten fonkelde Phil ook op de bühne met oa. Jan Akkerman, Steve Lukather, Noel Redding, de bloedmooie Ana Popovic en het Nederlandse saxofoonfenomeen Hans Dulfer. Na het ontbinden van zijn band King Mo enkele jaren geleden, nam Phil een break van enkele maanden. Maar Phil is blijkbaar, en gelukkig, nog lang niet uitgezongen. Met zijn band Freedom werd in 2014 de live-cd ‘Caught Live’ opgenomen in De Noot in Hoogland. Twee jaar later waren we onder de indruk van het al even imponerende ‘Memphis Moon’. Phil Bee’s Freedom omvat nog steeds de gitaristen John F. Klaver en Berland Rours, Pascal Lanslots (toetsen), Arie Verhaar (drums) en bassisten Wil Hermens en Carlo van Belleghem. Het duo Nicole Verouden en Maartje Keijzer zorgen dan weer voor de gewichtige backingvocals. De negen originele nummers werden geregistreerd in de Wisseloord Studio’s in Hilversum en kenmerken de authentieke sound die de band zo vertrouwd doet klinken. Zelf noemen ze dit maar al te graag Contemporary Blues. En wie zijn wij om ze tegen te spreken.
De opener ‘Your Love’ is meteen een knap soulchapiter dat naast de strakke ritmesectie is ingekleurd door de blazerssectie. ‘Ridin’ Home’ is een emotionele ballade dat in behaaglijk contrast staat met het funky spijkerende ‘Power Of Love’ en het sensitieve ‘Wheels of Emotion’. Van het opwindende bluesy ‘Andy’s Bar’, met zijn activerende gitaarriffs, gaat het naar de volgende slow blues ‘I Gotta Go My Way’ en ‘Long Gone’. Van het funky ‘Kiss The Sky’ gaat het dan gezwind naar de perfecte uitloper en het feeërieke ‘Peace Of Mind’, met die overheerlijke vrouwelijke backingvocals. Met een oergezellige combinatie van soul, blues en zelfs wat jazz begeesterd Phil Bee’s Freedom ons vanaf het eerste nummer tot het slotakkoord van ‘Piece Of Mind’. Check it out!

Philip Verhaege (4 ½)

With a very cozy combination of soul, blues and even some jazz Phil Bee's Freedom entices us from the first song to the final piece of 'Piece Of Mind'. What a story..!

The Steel Woods: Old News

11/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

All Of These Years
Without You
Changes
Wherever You Are
Blind Lover
Compared To A Soul
Old News
Anna Lee
Red River (The Fall Of Jimmy Sutherland)
The Catfish Song
Rock That Says My Name
One Of These Days
Are The Good Times Really Over (I Wish A Buck Was Still Silver)
Owhipping Post
Southern Accents

Website Artiest
The Steel Woods

Wes Bayliss uit Alabama en de uit North Carolina komende Jason ‘Rowdy’ Cope kenden mekaar nog maar enkele maanden, of ze trokken reeds naar de studio. Dat gebeurde in 2017 met ‘Straw In The Wind’ als resultaat. Voor opvolger ‘Old News’ werd er tevens beroep gedaan op bassist Johnny Stanton en drummer Jay Tooke. Naast enkele covers van o.a. Townes Van Zandt, Gregg Allman, Merle Haggard, Neil Young en Tom Petty, tekende het duo Bayliss/Cope voor alle nummers. Die nummers baden in de Southern Rock maar bevatten ook invloeden uit de country, bluegrass, gospel, blues, folk en zelfs metal. Tekstueel gaat het er echter niet steeds vrolijk aan toe. De dood is een deel van het leven waar je niet omheen kan en duikt dan ook regelmatig op. Toch was het de bedoeling van The Steel Woods om een album te maken dat mensen verbindt. Onderling mogen we dan verschillen, maar we hebben ook meer gemeen dan we vaak denken en welke taal is er beter dan muziek, om dit in de verf te zetten. ‘Old News’ stelt dan ook de meest veeleisende muziekliefhebber tevreden. Met andere woorden ‘er is voor elk wat wils’. Liefhebbers van een ZZ Top riffje komen al dadelijk aan hun trekken in het stevige ‘All Of These Years’, dat gevolgd wordt door het melancholische, licht walsend en van tempo wisselend ‘Without You’. Psychedelische geluiden doen Black Sabbath’s ‘Changes’ ontbranden, een ballade over een mislukte liefde, terwijl ‘Wherever You Are’ wat folk in de genen heeft. Voor een streepje bluesrock zorgt ‘Compared To A Soul’ dan weer. Liever wat meer bluegrass in de sound, skip dan maar naar ‘Anna Lee’. Het paradepaardje van het album is zonder meer ‘Rock That Says My Name’ dat op een niet te voorziene, maar leuke manier eindigt. Wayne Mills’ ‘One Of These Days, inclusief pedalsteel, dat nog een vervolg krijgt met Haggard’s ‘Are The Good Times Really Over (I Wish A Buck Was Still Silver)’, laat horen dat de heren voor degelijke country hun hand niet omdraaien.
‘What better way to drive yourself to live well than looking at your legacy, what you leave behind when you’re gone’ is Wes’ leefregel. Een mooi statement, zeker met een door de speakers komend ‘Old News’.

Lambert Smits (4)

Southern rock that includes country, bluegrass, gospel, blues, folk and even metal. Nice album!

Chris O’Leary: 7 Minutes Late

11/1/2019

Foto

detail album

Tracks:

What The Devil Made Me Do
Your Day Will Come
One More Chance at Love
Second Time Around
She Ain't Coming Back
Circus Just Left Town
7 Minutes Late
Unbelievable
Bones
Heartbreak Waiting To Happen
Driving Me Crazy
Daddy’s Here

Website Artiest
Chris O’Leary

De New Yorkse blues veteraan Chris O’Leary is de voormalige frontman van Levon Helm’s The Barnburners. The Chris O’Leary band werd opgericht in 2007 rond een hechte groep rasartiesten. Hij is een getalenteerde blues artiest die zeven jaar diende bij de Amerikaanse mariniers. Sinds het succes met zijn debuutalbum ‘Mr. Used To Be’ in 2010 ging het gestaag met zijn muzikale carrière. Het album won de ‘2011 Blues Blast Music Award for best New Artist Debut Release’.
Met zijn derde album ‘Live At Blues Now’ uit 2015, dat trouwens genomineerd werd voor een BBMA award, kregen we een voorsmaakje voor wat volgen zou voor ‘7 Minutes Late’, dat met twaalf nummers rijkelijk geïllustreerd is. Vocalist en harpvirtuoos O’Leary krijgt backing van Andrei Koribanics (drums, percussie), Matt Raymond (bas), Peter Hopkinson (gitaar), Greg Gumpel (orgel, piano), Andy Stahl (tenor sax) en Chris Difrancesco (bariton, alt- en tenor saxofoon én klarinet). De originele songs zijn werkelijk een breed scala van blues en roots beïnvloede tracks. Het swingende ‘What The Devil Made Me Do’ is gekruid met opwindende blazersarrangementen en Chris Vitarello’s knappe gitaarriffs. Net zoals in de geïnfluenceerde slow blues ‘Your Day Will Come’ en de Louisiana rocker ‘One More Chance at Love’, dat doorspekt is met opvrijende gitaarsolo’s. Van het West Coast blues begeesterde ‘Second Time Around’ gaan we naar het diepe zuiden en het Delta en gospel geënthousiasmeerde ‘She Ain’t Coming Back’. Dobro, harptunes en O’Leary’s gruizige stem zijn alweer de normering voor het nummer. Met de Mardi Grass stomper ‘Circus Just Left Town’, het modern spijkerende ‘7 Minutes Late’ en het soulchapiter ‘Unbelievable’ continueert de diversiteit. In ‘Bones’ trekt O’Leary alle registers open, net zoals in de rocker ‘Heartbreak Waiting To Happen’ en het New Orleans en jazzy gemotiveerde ‘Driving Me Crazy’. De akoestische soulballade ‘Daddy’s Here’ is dan ook een meer dan waardige afsluiter. Knap!

Philip Verhaege (5)

The original songs are truly a wide range of blues and roots influenced tracks. Handsome guitar riffs, horns, exciting harps and O'Leary's gritty voice are the norm for the songs.

Michelle Danette: Melodicsphere

10/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Melodicsphere (Alpha Sax)
Just Like You
Destiny Mates
Eve’s Debut
Sephardim
Can You Count the Stars?
Catapult
Open Conversation
Dominion’s Prelude
Mother’s Love
Aaronic 622
Dominion

Website Artiest
Michelle Danette

De Afro-Amerikaanse saxofoniste Michelle Danette is een spreker, songwriter, producer, auteur, actrice, filmproducent en ondernemer. Ze komt uit Delaware en haar doel is met haar muziek God te eren. Haar muziek is te horen in de volgende films: ‘Dimensions of Deceit (2010), ‘Location, Location, Location’ (2009) en ‘Rotten Eggs’ (2008). Michelle speelde al samen met Kim Waters, JaMaal Cubbage, Roy Fields, Betty Sea en Andre Hoxter. Haar debuut ‘Out of the Wilderness’ kwam uit in 2003, gevolgd door ‘Night Watch in 2007. Dit is nu haar derde album, waarvoor op één track na, alle nummers zelf schreef. Haar sound is smooth jazz maar met achtergrond van gospel. De titeltrack opent de schijf, waarna ‘Just Like You’ gezongen wordt door Emmery Williams. TMZ302 en Emmery Williams spreken op ‘Destiny Mates’, gevolgd door het funky ‘Eve’s Debut’. ‘Sephardim’ klinkt als Latin, evenals ‘Open Conversation. ‘Dominion’ heeft een prelude, en sluit af. Smooth jazz dus met hints van gospel.

Patrick Van de Wiele (4)

This third album contains smooth jazz with hints of gospel.

Darien Dean: Detours

10/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Detours Interlude
Last Song
Todamore
Straight UP!
Scorned
Black Widow
Autopilot
Pressure
You’re the One
Best Is Yet to Come
Autopilot
Last Song

Website Artiest
Darien Dean

Uit Mount Vernon, New York komt het soulgeluid van singer-songwriter Darien Dean. Deze MC, zanger en danser werd opgevoed op een dieet van hiphop en “old school” soul. Voeg daarbij nog producer, arrangeur en technicus, en het plaatje is compleet. In 2010 stond hij in het voorprogramma van Mary J. Blige op het Soul Beach Music Festival in Aruba. Darien werd dat jaar tevens de grote kampioen van de Budweiser Superfest 2010 Battle voor de Crown of New York. Met zijn single ‘Alibi’ werd hij bekend, en met zijn debuutalbum ‘Departures’ uit 2017 toerde hij uitgebreid doorheen Europa, Zuidoost-Azië en Australië. Nu is de opvolger er, de tweede in de trilogie ‘Notes From The Journey’, en als producers werden o.a. Shawn Hibbler, Herb Middletown, Phil Lewis, en Isma Hill aangetrokken. Na de ‘Detours Interlude’ met spraak van Tiffany T’zelle, volgt de eerste single ‘Last Song’, weerom met T’zelle, en die smooth soulsong staat al aan de top van verschillende charts. ‘Todamore’ drijft op een basis van hiphop, waarna de tweede single ‘Straight UP! eraan komt. Op deze Afrobeat swinger hoor je Omar. Shae Fiol zingt en speelt akoestische gitaar op het Spaans geïnspireerde ‘Scorned’, gevolgd door de zwarte weduwe op het mid-tempo ‘Black Widow’. ‘Autopilot’ met O-Dawg swingt weer, en die track komt op het einde terug in een New (Jack) Phil Swingversie. En ‘Pressure’ ligt lekker in het oor, waarna een akoestische versie van de ballade ‘You’re the One’ volgt. Je wil onmiddellijk de dansvloer op met ‘Best Is Yet to Come’ en als afsluiter komt er nog een Bodega Bounceversie van ‘Last Song’ met Tiffany T’zelle. Een ongelooflijk leuk album dat Darien definitief moest bevestigen!

Patrick Van de Wiele (4)

An incredible nice album, that definitively must install Darien with the best!

Boogie Beasts: Deep

9/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Inside
Emotion
Mad
Long Gone
No Good
I Don’t Know Why
Trouble
Gonna Be Your Man
Night Time Hero
In Front of You

Website Artiest
Boogie Beasts

De Delta en swampy blues sound vinden we al enkele jaren terug in de band Boogie Beasts.
De Limburgers Jan Jaspers (vocals, gitaar) en drummer Gert Servaes en Luikenaars Mathias Dalle (vocals, gitaar) en mondharmonicavirtuoos Fabian Bennardo vormen de basis voor deze opwindende sound. Twee Walen en twee Vlamingen, kan het nog Belgischer. De formatie Boogie Beasts werd opgericht in januari 2011 na een jamsessie in blues kroeg De Blauwe Kater, in Leuven. De band gaat vrijwel meteen op zoek naar een eigen geluid. Amper twee jaar later speelde de band in het voorprogramma van The Fabulous Thunderbirds in De Roma in Antwerpen én van de Amerikaanse blueslegende Andre Williams, in de Charlatan te Gent.
Grote festivals volgen en de debuutplaat 'Come And Get Me' uit 2015, op het label Naked Productions, werd vrijwel meteen overladen met heel wat lovende recensies. En dat zal met hun nieuwste telg ‘Deep’ niet anders zijn. Het kwartet trok naar de Studio Jupiter in het Limburgse Tongeren en blikte er onder het goedziende oog van studio-eigenaar Koenraad Foesters en geluidstechnicus Micha Volders tien onvolprezen en originele nummers in. Micha producete samen met Rodrigo Fuentealba Palavicino de release. De swampy blues van ‘Inside’ mag de dans openen. De gitaren glijden mateloos in het oeverloze gedrum. Knap! De sound zit meteen raak, goose bumps bekruipen ons én dit voor liefst tien songs lang. De boogie rocker en stemming wisselende ‘Emotion’ is de voorloper voor het knap geconstrueerde ‘Mad’. Het hypnotiseerde ‘Long Gone’ en het spooky en traag tergende ‘No Good’ is ingekleurd met swampy gitaartunes en groovy arrangementen. Het ingetogen harp werk van Bennardo in ‘I Don’t Know Why’ versterkt de broeierige sfeer in het rustig uitdijende nummer. Het bijdetijdse en funky ‘Trouble’ is een alweer een lekker en sexy liedje. Op vrijdag 11 januari werd samen met het album ook de derde single 'Gonna Be Your Man' gelanceerd. Het is het enige nummer in de Franse landstaal met een groove die sterk doet terugdenken aan Serge Gainsbourg meets dEUS. Het beukende ‘Night Time Hero’ is alweer een gave mix tussen garagerock en zinderende blues tunes. Met het afsluitende ‘In Front of You’ gaan we nog snel even naar de swamp en zwoele Delta. De nieuwe release ‘Deep’ van Boogie Beasts is alweer een interessante mix van Delta blues en garage rock, gepresenteerd door een solide groove georiënteerde rhythm sectie met furieuze mondharmonica en enkele knappe dobro-tunes. De Bayou Rock uit ‘Deep’ zit dus werkelijk deep in Belgisch Limburg geworteld.

Philip Verhaege (4 ½)

10 Januari: Muziekodroom, Hasselt (B)
11 januari: La Zone, Luik (B)
28 Januari: Blauwe Kater, Leuven (B)
01 Februari: De Zwarte Ruiter, Den Haag (NL)
02 Februari: De Kroepoekfabriek, Vlaardingen (NL)
21 Februari: JH t’Onkrooid, Arendonk (B)
22 Februari: Blues Festival, Delft (NL)
22 Maart: Muziekcentrum De Bosuil, Weert (NL)
27 April: Bugerweeshuis, Deventer (NL)
30 April: Muziekgieterij, Maastricht (NL)

The new release 'Deep' by Boogie Beasts is another interesting mix of Delta blues and garage rock. These ten songs are presented by a solid groove oriented rhythm section with furious harmonica and dobro-tunes. De Bayou Rock from the release 'Deep' is therefore also deeply rooted in Belgium.