DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Mysteries Of Life
2. Evilution
3. Always Crashing The Same Car
4. It’s A Lie
5. Waiting
6. Don’t Let It Happen
7. Another Day In Grey Part II
8. Everything Is Gonna To Be Alright
9. Dreams
10. King For A Day
11. Capture The Sun
12. Sweet Thing/Candidate/Sweet Thing
13. Fool For Your Loving

Platenlabel
Deadline Music
 
Labelnummer
CLO 0445
 
Distributie
Cleopatra Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Vinny Appice

What’s In A Name?  Bekend als Hollywood-filmsterren zijn de franse zanger Steph Honde en drummer Vinny Appice (Black Sabbath) amper.  Dat ze monsterlijke muziek maken kan soms wel kloppen.  Hier wisten ze een groot aantal muzikanten zoals Tim Bogert (Vanilla Fudge) en Neil Murray (Whitesnake)  te strikken om het superlatief ‘supergroup’ te verantwoorden. 
Jammer maar helaas, het monster  blaat als een lammetje.  Grosso modo  krijg je 2 soorten songs, bijna evenredig verdeeld: hardrock en ballads.  Spectaculaire vondsten zal je er niet op vinden.  Een aantal songs krijgen (tot vervelens toe) een space-intro.  Vanaf dan rockt het op speed met echte opener ‘Evilution’, krachtig met Tracy G op gitaar en Neil Murray op bass.  Opvallend, de betere songs worden ingezongen door Jenny Haan (Babe Ruth).  ‘It’s a lie’ zit zelfs op dezelfde lijn als Grace Slick op haar solo-album Wrecking Ball.  Om maar even te duiden dat er niets nieuws onder hun zon zit.  De ballads, ‘Waiting’ en ‘Dreams’ zijn wel van onberispelijke kwaliteit.  Op ‘Dreams’ is Pink Floyd wel nooit ver weg.  Ook hardrockers hebben een gevoelige kant.  Alle songs werden geschreven door Steph Honde behalve de mooie titeltrack ‘Capture The Sun’ dat van Crisp en Goldy is.
Als vulling krijg je dan ook nog een cover van Bowie-songs!?  Daar raak je niet aan!  Zelden beter dan het origineel.  Hier deskundig lijzig maar totaal overbodig.
Kortom,  een album voor de echte fan. Maar mij vangen ze niet, ik zoek de echte zon.
 
Line-up:
Steph Honde (Vocals, Guitar, Bass, Keyboards)
Vinny Appice (Drums)
 
Featuring:
Tim Bogert (Bass on It’s A Lie)
Pascal Mulot (Bass on Always Crashing)
Tracy G (1st guitar solo on Evilution)
Danko Jones (Vocals on It’s A Lie)
Jenny Haan (Vocals on It’s A Lie and Capture The Sun)
Allessandro Bertoni (Keyboards on Waiting)
Andreas Johansson (Drums on King For A Day)
Neil Murray (Bass on Evilution)
Darren Crisp (Vocals on Evilution and Capture The Sun)
Tony Franklin (Bass on Capture The Sun)
Craig Goldy (Rhytm Guitar on Capture The Sun)
Eric Lebally (Drums on Foul For Your Loving)
 
 
Marino Serdons (3)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Always Wrong From The Heart
2. Coming Back To You
3. To The River I’ll Go
4. Threads
5. Asunder
6. No More War Anymore
7. Will You Still Be Mine
8. Guitar Man
9. Five Thousand Seven Hundred Seventy Five
10. Heart’s Black Door
11. Take Me Back

Platenlabel
MOOSICOWLIA
 
Labelnummer
88
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Eileen Kozloff

Eileen Kozloff is een multi-instrumentalist. Op dit album beperkt zij zich echter tot de akoestische gitaar en haar hoofdinstrument, de autoharp. Begeleiden laat ze zich door muzikanten op drums, viool, bas, elektrische gitaar en pedal steel. Met Well Tempered String Band nam zij twee albums op. Solo is ‘Just Words’ haar derde, na ‘Solitary Rider’ en ‘Hearts & Souls Entwined’. ‘Just Words’ is een zeer geslaagd album geworden. De elf tracks zijn allen van haar hand, waarmee ze vanaf het eerste nummer laat horen dat ze de kunst verstaat om waardevolle country- en Americanasongs te schrijven. Maar ook vocaal is ze enorm sterk. Haar geliefkoosd instrument is de autoharp en het wordt dan ook echt mooi, wanneer ze die ter hand neemt in het met folk doorweven ‘To The River I’ll Go’, ‘Threads’ en ‘Asunder’. A capella zet zij, jammer genoeg het nog steeds actuele ‘No More War Anymore’ in, waarna ze met de autoharp het nummer al walsend verderzet. Tijdens ‘Will You Still Be Mine’ komt de band weer meer in het vizier en de mondharmonica bezorgt ‘Guitar Man’ een sixties sfeertje.
‘Just Words’ is een heel gevarieerd album geworden. Wanneer Eileen de autoharp bespeelt, ontwikkelen zich voor mij persoonlijk de mooiste nummers. Jammer dat ze geen instrumentaal nummer op dit instrument speelt op dit album. Maar misschien is dit wel een tip voor een volgende release. Ondertussen laven wij ons aan ‘Just Words’.
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Ride That Train
2. Little Lola
3. It’s So Easy To Tell
4. I Can’t Help Myself
5. Do You Want My Love
6. Shotgun Wedding
7. Take You, Break You, Shake You
8. Don’t Blame Me
9. Moonshiner
10. Going Downtown
11. Lie Te Me

Platenlabel
Rights Records
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Miss Tess
 

Met het album ‘Baby, We All Know’ geeft Miss Tess haar visie op de Amerikaanse rootsmuziek. Opgegroeid in Maryland kreeg zij als het ware de liefde voor muziek met de paplepel toegediend. Haar eerste instrument was de piano, maar als tiener schakelde zij over op de gitaar. Op eigen houtje ontdekte ze dan de blues en jazz. In 2012 bracht zij het album ‘Sweet Talk’ uit dat een jaar later een opvolger kreeg met ‘The Love I Have For You’. Ondertussen leidt zij al een tijdje haar band The Talkbacks, die haar ook begeleiden op dit album. En dat album is er eentje! Miss Tess heeft als een spons alle vormen van Amerikaanse rootsmuziek opgezogen. Fifties rockend en rollend smijt ze zich meteen met ‘Ride That Train’, gesteund door de Jerry Lee pianoklanken van John Pahmer en een subliem clean klinkend gitaarsolootje. Bij ‘Little Lola’ wordt er een flinke trap op de stompbox gegeven, met als resultaat een razend knap swampy, lazy nummer. Muziek uit de fifties spelen zonder een tearjerker op de playlist komt niet geloofwaardig over. Tess is zich daar terdege van bewust en scoort hierin met ‘Its So Easy To Tell’ en ‘Don’t Blame Me’. En wanneer de scheurende baritonsax van Stefan Zeniuk op het voorplan komt in ‘I Can’t Help Myself’ wordt stilzitten een hele opgave. Aan ‘Do You Want My Love’ voegt ze wat popinvloeden toe, maar met opvolger ‘Shotgun Wedding’ zitten we weer stevig op de rocktrein, voortgestuwd door een lekker overstuurde gitaar. Met toevoeging van fiddle en pedal steel gaat ze dan weer geslaagd de countrytoer op in ‘Moonshiner’.
Miss Tess heeft een helder en uiterst dynamisch stemgeluid. Gesteund door The Talkbacks heeft zij met ‘Baby, We All Know’ een in de fifties gedrenkt album boordevol originele songs afgeleverd om van te smullen. Welke organisator haalt deze dame naar hier? Proficiat Miss Tess!
 
Lambert Smits (5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. We’ve Had It
2. Bath Sister
3. Jump Bed Jed
4. O Paradiso
5. Plastic Shit
6. Vegetable Oblivion
7. Red Worms & Lice
8. Ballad For Bridget
9. Bonus Track:
10. Paint It Black (mono single version)

Platenlabel
Esoteric Recordings
 
Labelnummer
ECLEC2568
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Tim Hinkley

In  1970 verscheen het 2de en laatste album van Jody Grind.  Tim Hinkley zag zijn band na hun debuut leeglopen en moest op zoek naar een nieuwe gitarist en drummer.  Respectievelijk Bernie Holland en Pete Gavin werkten nu intensief aan Far Canal.  Ondertussen niets dan lof voor hun live performances.  Far Canal was  creatief een grote sprong voorwaarts.  Vooral Bernie Holland bleek een aanwinst.  Luister even naar de intro van ‘We’ve Had It’ op akoestische gitaar en de zang van zowel Tim als Bernie.  Een waardige tegenhanger voor early Fleetwood Mac-songs.  Ook de ‘Bath Siste’ en ‘Jump Bed Jed’  behoren tot een uitzonderlijke klasse.   Tim Hinkley stond erop dat ook hun beruchte live-recording op plaat verscheen.  ‘Plastic Shit’ kreeg de eer, opgenomen in het Londense Roundhouse, trouwens het enige live-restant van de band. Qua stijl lijkt het sterk op Led Zeppelin, wat niet verwonderlijk is in dezelfde buurt én tijdsgeest.  ‘Vegetable Oblivion’  leunt op dubbel gitaarwerk à la Wishbone Ash, een heel melodische instrumental.   Tim Hinkley staat bekend voor zijn stuwend spel op Hammond orgel. Voeg daar het prachtige gitaarspel van Bernie Holland bij: ‘Red Worms & Lice’ had een wereldhit moeten worden!  Hoe mooi van Tim Hinkley om af te sluiten met een ‘Ballad for Bridget’ op zoeterig pianospel.
Far Canal is een prachtplaat die onterecht en onbemind in de platenbakken verdween.  Tijd voor eerherstel.  Ik ga alvast zoeken naar de originele elpee op Transatlantic.  Voor cd-liefhebbers: met dank aan Esoteric Recordings om dit juweeltje terug uit te brengen met de bonus track ‘Paint It Black’ op speed. Voor de travellers:  feliciteer sessiemuzikant Tim Hinkley, ergens in het boeiende Nashville, en als hij niet op pad is met The Rolling Stones of The Who! En voor de die-hards: vorig jaar werd Jody Grind II uit de grond gestampt en zouden dit jaar nog naar Europa komen. Wait and see!
 
Line-up:
Tim Hinkley (Organ, Piano, Vibraphone, Vocals)
Bernie Holland (Acoustic & Electric Guitar, Bass Guitar, Vocals)
Pete Gavin(Drums, Percussion)
 
Marino Serdons (4,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Swingin’ Kind Of Love
2. That’s Gonna Leave A Scar
3. Angel On My Shoulder
4. You Just Go Away
5. Same Old Song And Dance

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Michael Lanning
 

Michael Lanning begon zijn artiestencarrière reeds op 9 jarige leeftijd in het theater. Als muzikant stond hij in de studio of toerde hij met o.a. Donovan, Fleetwood Mac, Rockpile en George Harrsion. Lanning was trouwens ook de eerste artiest die bij het Dark Rose label van Harrison ingelijfd werd. Als sessievocalist wist hij dan weer succes te oogsten in radio- en televisiecommercials. Lanning is een bezige bij. Zo leverde zijn songwriting materiaal op voor o.a. Dave Edmunds. En dat hij wel een talent heeft voor het schrijven van goed in het gehoor liggende nummers, bewijst hij op dit mini-album. Opener het met big band gebrachte ‘Swingin’ Kind Of Love’ heeft een leuke jazzy swing. De song zou een perfect Frank Sinatra nummer geweest zijn, net zoals het rustigere ‘That’s Gonna Leave A Scar’. Uitbundig swingend zet Lanning zijn tanden in ‘Angel On My Shoulder’ en met ‘You Just Go Away’, met pianobegeleiding van Jon Werking, zet Lanning zijn easy listening jazzy zijde in de spots. Deze schitterende songs en prima spelende bigband, doen al snel verlangen naar een full cd. Hopelijk komt die er spoedig!
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Drive
2. Kill The Lights
3. Beauty Runs Deep
4. Currency
5. Beauty
6. You Can Trust Me
7. This Kind Of Money
8. Black And White
9. So Damned Hot
10. To Texas From Here
11. CJ
12. Gone For Beer
13. Loving A Drunk
14. Someone Like Me
15. Sepia Tone
16. Remember (six)

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Hat Check Girl
 http://anniegallup.com/

Annie Gallup en Peter Gallway leveren naast hun afzonderlijke opnames, als het duo Hat Check Girl, met ‘Two Sides To Every Story’ hun 6de album af. Beiden bespelen zij de meeste instrumenten. Alleen voor het drum- en percussiewerk deden zij beroep op Jerry Marotta. De tien songs op dit album zijn per twee gebundeld en ondergebracht in vijf hoofdstukken. Deze worden gescheiden door korte eigenzinnige, ruimtelijke, sfeervolle instrumentale stukje. Het eigenzinnige en sfeervolle karakter wordt ook doorgetrokken naar de songs, die toch een zekere duisternis bevatten. Het spaarzame maar krachtige gebruik van de elektrische gitaren, alsook de aparte stemmen van Annie en Peter roepen vaak een nogal mysterieuze sfeer op. Een sfeer die nog een boost krijgt wanneer Annie de lap steel bespeelt zoals in ‘Kill The Lights’. In iedere bundel, nemen Annie en Peter vocaal een nummer voor hun rekening. De eigenzinnige melodieën sluiten echter perfect aan bij de poëtische lyrics. Dat het duo ook voeling heeft met de Amerikaanse rootsmuziek blijkt uit het door Paul gebrachte ‘Currency’ dat bij een aandachtige beluistering subtiele trekjes van gospel en rhythm ’n blues prijsgeeft, terwijl ‘CJ’, mede door Annie’s inbreng op de lap steel, een Americanagevoel oproept. Eén van de mooiste songs is voor mij het lome, jazzy, bluesy ‘Loving A Drunk’, met die heerlijke hese stem van Gallup.
‘Two Sides To Every Story’ is zeker geen album om op de achtergrond te beluisteren. Deze pracht komt pas goed tot zijn recht wanneer je er echt voor gaat zitten.
 
 
Lambert Smits (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
    CD1 Fusion 1
    CD2 Fusion 2
    CD3 Classic
    CD4 Ambient
    Blu-Ray: Drum Set and Solos

Platenlabel
Ward Records/Ear Music
 
Labelnummer
0211707EMU
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Terry Bozzio
                                                                                      

Dat Terry Bozzio een uitzonderlijk talent heeft, klinkt als een grove understatement.  Frank Zappa’s drummer van het eerste uur kan je gerust beschouwen als de wetenschapper onder de slagwerkers.
Geen trom, cimbaal of klankschaal is hem vreemd en werd deskundig aan de muzikale mogelijkheden onderworpen.  Na Frank Zappa  trok hij verder met de progrock band UK en werd een veelgevraagd percussionist van rock over new wave tot heavy metal.  Zelf meet deze Californiër zich een Japans uiterlijk aan.  In zijn solo-carrière (onder)zoekt hij de puurheid in muziek.  Onderhavige 5-delige Composer Series geeft een ruim beeld van zijn  skills.  Terry Bozzio ademt, leeft, eet muziek en geeft er een persoonlijke subjectieve schoonheid aan.  Soms gecomponeerd achter een drumstel, soms ook op papier, maar tegenwoordig vooral via software.  Sibelius, Ableton Live, Pro Tools gaven hun geheimen prijs.  Technologische winnaar is echter Propellerhead’s Reason.  Vier cd’s vol met digitale composities waarbij de drums zo natuurlijk mogelijk werden nagebootst. Geen live-drums op de 4 cd’s!  Ambient, classic en fusion komen aan bod : in een oosters kleedje, met hectische traffic, waanzinnig  of juist rustgevend.  De inventiviteit kent geen grenzen.  Mijn voorkeur gaat uit naar de ‘classic’ cd waarmee hij zich een plaats verovert onder de klassieke vernieuwers.  Op de bijgevoegde Blu-Ray toont hij de opbouw van zijn 100-delig drumstel, en laat hij ook de klankkleur horen van alle mogelijke ‘potten en pannen’.  De Japanse invloeden zijn overduidelijk, zeker doordat het geheel een Japanse producer meekreeg, echter heel summier aanwezig.
Ook kunstliefhebbers komen aan hun trekken in het bijgevoegde  40-delige booklet.  Voor  elk nummer schilderde hij ook een gerelateerd kunstwerk. Prachtige uitgebalanceerde werken (à la Kandinsky maar dan uitgepuurd)  vergezellen je op een spannende reis in deze Composer Series.
Terry Bozzio mag zeker gerekend worden tot één van de honderd beste drummers. Wat hem nog uitzonderlijker maakt is zijn componeer- en schildertalent.  Bij mijn weten uniek onder de percussionisten.  Zijn solo optredens tonen wereldklasse.
 
Line-up:
Terry Bozzio (all instruments)
 
Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Living Too Fast
2. Someone New To Disappoint
3. Do What Your Heart Says To
4. Hoping That The Sun Won’t Shine
5. Give A Pencil To Fish
6. Winter Is Always Worse
7. Get Back Up
8. It’s Hard To Be Me
9. Mystery To Me
10. Off My Mind
11. I Need A New One
12. Walk A Little Straighter
13. My Girl For Life
14. Stubborn Man

Platenlabel
Arbor Lane Music
 
Labelnummer
ALM 3121165
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Niet Gekend
 
Website Artiest
www.scottramminger.com

De in Washington wonende zanger en saxofonist Scott Ramminger staat al op zijn vijftiende op een podium. Hij speelt in fanfares en jazzbands, maar ook in een garagecombo After Blue. Als hij een stuk in de twintig is stapt hij uit de muziek. Maar als je het virus hebt, dan gaat het na een tijd weer kriebelen. Ver in de dertig maakt hij zijn rentree in de business. Hij raakt bevriend met de blazerssectie van Tower Of Power, waar hij veel van leert en die hem aansporen er voor te gaan. Hij richt zijn eigen band The Crawstickers op. Ze spelen blues, rootsrock en rhythm & blues en begeleiden artiesten als Gary Nicholson, Andy Poxon en Eric Lindell. Sinds 2010 is zijn muzikale loopbaan in een versnelling terecht gekomen. In 2011 verschijnt zijn debuutalbum ‘Crawstickers’, in 2013 gevolgd door ‘Advice From A Father To A Son’. Beide albums werden door media en publiek goed ontvangen. Volgende maand verschijnt zijn derde album ‘Do What Your Heart Says To’. Zijn begeleiders bestaan uit de beste New Orleans’ muzikanten. Scott zingt nogal monotoon en heeft niet zo’n groot bereik dus wist hij als gastzangers Tommy Malono (The Subdudes), Bekka Bramlett (Fleetwood Mac, Mick Fleetwoods Zoo), Francine Reed (Lyle Lovett), The McCrary Sisters, Janiva Magness en Roddie Romero te strikken. Groot is de verbazing te horen dat Scott geen enekel van deze artiesten de leadvocals gunt. Ze zingen allemaal tweede stem of zelfs maar een beetje achtergrondzang. Doodzonde als je deze mensen kan overtuigen om mee te doen!
Dit album ademt New Orleans. Zo hoor je gezapige, slepende New Orleans Blues in ‘Living Too Fast’ met schitterende blazerspartijen en Tommy Malone van The Subdudes op backing vocal. ‘Do What Your Heart Says To’ met tweede stem Francine Reed (bekend als solo-artiest, maar ook zangeres bij Lyle Lovett) is New Orleans blues. Funky rhythm ‘n’ blues hoor je in ‘Give A Pencil To A Fish’, met de McCrary Sisters, maar ook in de funky blues ‘I Need A New One’ met inventief en gedreven baswerk van George Porter Jr.. Echte Meters-funk hoor je in ‘Get Back Up’.
‘My Girl For Life’ en ‘Hoping That The Sun Won’t Shine zijn pure soul en ‘Stubborn Man’ is flitsende Tex-Mex/zydeco rock ‘n’ roll. ‘Winter Is Always Worse’ en ‘Off My Mind’ zijn twee middelmatige slowblues. ‘Someone New To Disappoint’ is een luie Stones-achtige rock ‘n’ roller met een prachtige saxsolo van Scott zelf en ‘It’s Hard To Be Me’ met Janiva Magness is bigband swing muziek. Voor elk wat wils dus op dit album.
 
Peter Jacobs (3,5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Change On A Feeling
   
2. Tender Babes
3. Hollywood Rock And Roll
4. Bach Onto This
5. Before I Forget
6. Say It's All Right
7. Burntwood
8. Where Are You ?

Bonus Tracks:

1. Going Home  (7” B-Side)
   
2. Ravel's Pavane  (Outtake)
3. Bach Onto This  (7” Single Edit)
4. Lady
5. For A Friend

Platenlabel
Purple Records

Labelnummer
Purple006

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Jon Lord

‘Before I Forget’ is een album dat het levenszicht reeds zag in 1982, de periode waarin Lord de toetsen bepotelde bij Whitesnake.
Buiten Whitesnake kennen we hem ook nog als keyboardwizzard van The Artwoods en natuurlijk de legendarische Deep Purple.
Lord is er helaas ook niet meer bij, hij vertrok enige tijd geleden naar de eeuwige jachtvelden.
Voor de opname van dit album wist hij enkele vrienden op te trommelen: Ian Paice (drums), Bernie Marsden (gitaar), Neil Murray (gitaar, bass), Cozy Powell en Simon Philips en tal van backing vocalisten.
Het originele acht tracks tellende album verschijnt nu in een uitgebreide versie want er werden maar liefst vijf extra nummers toegevoegd.
‘Before I Forget’, en dit dankzij de extra tracks, is een zeer gevarieerd album geworden. Songs als ‘Bach Onto This’, ‘Say It’s All Right’ en bij de bonusnummers waren het vooral ‘Going Home (7# B-Side) en ‘Lady’ die opvielen.
Verwacht geen Deep Purple geweld, neen, dit is een luisteralbum met tal aan diverse muziekstijlen.

Alfons Maes (3)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
CD:

1. Golden Bud
2. The Hills Are Burnin’
3. Runnin’ Outta Road
4. When The Movie’s All Thru’
5. I Walk Away
6. You Lied To Me
7. Midnite Crisis
8. Stopped At The Border
9. Spellbound
10. Down To The Wire
11. Skeleton Army
12. Mick
13. Naked Radio
14. Deal Deal

 
DVD :
Brighton Electric Rehearsels
Live From The 100 Club 2014

Platenlabel
Gonzo Multimedia
 
Labelnummer
 HST422 CD
 
Distributie
Gonzo Multimedia
 
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Pink Fairies

Een gevoel van nostalgie bekroop mij bij het beluisteren van het ‘nieuwe’ materiaal van de Pink Fairies.  De anarchistische bende van de jaren ’70, uit Ladbroke Grove - een arme wijk onder Notting Hill-, besloot enkele jaren geleden om een reunie te houden.  Repetities en concerten verliepen vlot en vorige maand verscheen dan (na 29 jaren) hun nieuw album ‘Naked Radio’.  Een verzameling rocksongs met een psychedelische hoek af, en een punklaag aangebreid.  Je waant je terug in de tijd toen de band gratis optredens verzorgde op de meest onverwachte evenementen.  De recente songs moeten niet onderdoen voor het oudere werk.  Het schrijversduo Hunter en Colquhoun (The Deviants)  levert een aantal prachtige up-tempo nummers. Gewone rocksongs (Golden Bud)  en een paar punkrockers (I Walk Away) ertussen.  De bijdrage van Jaki Windmill lijkt wat ondermaats maar zorgt toch voor een exotisch impressie.  Gitarist Andy Colquhoun bespeelt zijn gitaar oordeelkundig.  Zonder hem geen band.  Een song als ‘You Lied To Me’ lijkt op een bende onschuldige kinderen die voor de eerste maal een song in elkaar boksen.  Die kinderlijke onschuld katapulteert die ouwe bende geestelijk terug naar hun jeugd.  Fysiek lijden ze echter allemaal aan de tand des tijds. Oudgediende Mick Farren draagt enkele songs bij: ‘Naked Radio’ en ‘Skeleton Army’ zijn de laatste nummers die Mick schreef alvorens hij enkele geleden zelf een skeleton werd.
Naast de cd vind je ook  een dvd met repetitie-opnames in The Brighton Electric Recording Company.  Niet onmiddellijk een hoogvlieger maar leuk voor 5 minuten.  Ook het concert  in de Londense 100 Club uit 2014 werd geregistreerd.  Bij aanvang vrij amateuristisch, langzaam krijg je echter een de oude glorie te horen én te zien.  Niet zoals in hun jonge tijd, maar wel genietbaar.
 
 
Line-up:
Andy Colquhoun (Guitar, Vocals)
Russell Hunter (Drums, Vocals)
George Butler (Drums)
Sandy Sanderson (Bass, Vocals)
Jaki Windmill (Djembe, Keyboard, Vocals)

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Paul Deslauriers Band    I’m Your Man
2. Innervision    Hound Dog     
3. Sonny Moorman    You make All My Blues Come True
4. The Norman Jackson Band    Norman’s Blues    
5. Trey Johnson and Jason Willmon    When The Money Runs Out    
6. Hector Anchondo Band    Tall Glass Of Whiskey    
7. Bing Futch    Drinkn’ And Drivin’ Blues    
8. Dave Muskett     Can’t Move On    
9. Ben Hunter and Joe Seamons    Black Sheep Moan     

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
2016
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Frank Roszak Promo
 
Website Artiest
https://blues.org/
 

De International Blues Challenge, kortweg IBC, ontstond in 1984 onder de naam Blues Amateur. Talent Contest. Twee jaar later werd het evenement omgedoopt tot het National Amateur Talent Contest. Zeventien bands deden toen een gooi naar de allerhoogste eer. De huidige vorm werd gevormd in 2000 en nu verzamelen elk jaar meer dan 250 acts uit de hele wereld zich op Beale Street in Memphis om te strijden voor de Internationale Blues Challenge. Van 26 tot 30 januari 2017 start dus de 33ste IBC georganiseerd door de Blues Foundation.
Voor de liefhebbers is er nu ook weer een cd uitgebracht in samenwerking met Frank Roszak Promotions. Frank zelf heeft inmiddels een prijzenkast vol met awards als producer en promo-agent. Hij producet in het verleden albums voor Jermaine Jackson, The Temtations, Bobby Womack en zoveel meer. Nu heeft Frank samen met The Blues Foundation een album uitgebracht ter promoting van het IBC.
Het album gaat van start met het rockende ‘I’m Your Man’ van de Canadese Paul Deslauriers Band. Paul vertegenwoordigde hier de Montreal Blues Society. De Columbus Blues Alliance representeert het duo Innervision met het aanwakkerende ‘Hound Dog’. Na de geëlektrificeerde gitaarriffs komt de Delta blues zijn opwachting maken met Sonny Moorman Met zijn pakkende ruwe stem en dobro song ‘You Make All My Blues Come True’ vertegenwoordigde hij de Cincy Blues Society. The Norman Jackson Band laat ons met het Chicago funky  en sax geïnfluenceerde ‘Norman’s Blues’ kennis maken met zijn moderne blues sound. Trey Johnson komt uit North Little Rock Arkansas. Deze songwriter met zijn uiterst soulvolle zang komt in de spotlights met de harp gedreven low-down blues track ‘When The Money Runs Out’. Het rockende ‘Tall Glass Of Whiskey’ van Hector Anchondo ontbolsterd langzaam tot een stevige bluesrocker. Bing Futch mocht de award in ontvangst nemen als beste sologitarist. Zijn akoestische snaren in de slow shuffle blues ‘Drinkin’ And Drivn’ staan in aangenaam antithese met zijn heavy voorganger. Indy Crossraids Blues wist dan weer solist Dave Muskett af te vaardigen. Zijn flink gekruide gitaarriffs in het nummer ‘Can’t Move On’ weten ons meer dan eens te overtuigen. Als afsluiter hebben we dan Ben Hunter and Joe Seamons met het akoestische ‘Black Sheep Moan’. Dit duo vertegenwoordigde de Washington Blues Society en trokken ook aan het langste eind in de categorie solo/duo act.
Dit schitterende project brengt een kleine verzameling finalisten 2016 in de huiskamer.
 
Philip Verhaege (5)