DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Show Up Sexy
2. Butters In The Skillet
3. All Is Well
4. Be Somebodys Angel
5. Push The Push Back
6. Let Go & Let Groove
7. Sassy Larue
8. Woohoo
9. I Know Your Nothings
10. Bright Side
11. Let It Be

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Diane Durrett

In 1993 maakte de uit Atlanta, Georgia komende Diane Durrett haar platendebuut met ’50.000 Volts Of Soul’. Sindsdien stond ze als support act geprogrammeerd bij optredens van o.a. Tina Turner, Little Feat, Delbert McClinton en Derek Trucks, en ook een duetje met Sting mag ze achter haar naar naam zetten. Bijgevolg koesterden we wel wat verwachtingen voor haar samenwerking met Soul Suga. Jammer genoeg werden die verwachtingen al vrij vlug de kop ingedrukt. Wanneer de band de intro inzet, hoop je dat de song dadelijk een boost krijgt, maar niets is minder waar, want even later zakt het nummer als een pudding in mekaar. Durrett heeft een soulstem, zoveel is zeker. Alleen zijn de songs van minderwaardige kwaliteit en missen ze slagkracht, zodat de cd zich gedraagt als een stilstaand water. Zelfs de indrukwekkende lijst van muzikanten kan hier niet aan verhelpen. Het enige lichtpuntje is het door Tinsley Ellis op gitaar ondersteunde ‘Woohoo’, dat terecht ook op single werd uitgebracht. Afsluiten doet Diane met de Lennon-McCartneysong ‘Let It Be’. Een Beatlessong coveren en er een meerwaarde aan geven, is niet voor iedereen weggelegd, en jammer genoeg ook niet voor Durrett. Diane Durrett zou zich beter concentreren op haar zangtalent en op zoek gaan naar bekwame songschrijvers in het soulgenre.

Lambert Smits (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Philosopher Dogs
2. Geronimo’s Bones
3. Who’s gonna be my Valentine
4. Room for one more sinner
5. Geronimo
6. Reluctant Phoenix
7. Alsace daughter/Fille D’Alsace
8. Lost paradise
9. Red Cloud’s room
10. You’re the one
11. Ring of fire

Platenlabel
Winkte Music

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Georgie Jessup

Georgie Jessup Mauler is een Amerikaanse singer/songwriter. Dit is haar vierde album. Ze maakt al sinds begin jaren 1970 muziek en is van Amerikaanse Native afkomst. Als je de cd opzet, dan denk je in eerste instantie ook met een man te maken te hebben. Dat komt omdat Georgie transgender is. Ze heeft echt geen vrouwelijke stem, maar uiteraard stoort dat niet het gaat tenslotte om de muziek. Ze heeft allerminst een onaangename stem en de songs die ze schrijft mogen er zijn. Niet allemaal even sterk, maar in ieder geval beter dan de totaal overbodige cover van ‘Ring of fire’ (Johnny Cash) die de cd afsluit. Haar teksten zijn intelligent, gaan over haar afkomst, haar leven en levenswijze. Soms komt ze filosofisch uit de hoek in bijvoorbeeld het titelnummer, tevens de opener, dat in de intro gedragen wordt door Native drums. Maar ook in ‘’Who’s gonna be my Valentine’ en ‘Room for one more sinner’, volgens mij het hoogtepunt van dit album.
Georgie is multi-instrumentalist,  ze neemt alle vocalen voor haar rekening, maar ook piano, gitaar, orgel en percussie. Verder laat ze zich bijstaan door maar liefst 25 verschillende folkrock en countryrock muzikanten. Haar muziek is een mengelmoes van country, countryrock, folkrock, en een beetje soul. Haar songs zijn inventief en sterk gearrangeerd, niet altijd even catchy, maar wel altijd met sfeer en dynamiek uitgevoerd. Zo zou ik graag ‘Alsace Daughter’ wel eens in een versie van Dolly Parton willen horen. En misschien is ‘Lost paradise’ iets voor Lyle Lovett. Georgies muziek is volwassen en van een kwalitatief hoog niveau. Ze kan er hard tegenaan gaan, maar ook heel gevoelig en breekbaar klinken en dat siert elke muzikant.

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Run around with the angels
2. Ghost town
3. Sunflower field
4. Hell in my mind
5. My demon down
6. Your lies
7. Mary go round
8. Down the river
9. Run to you
10. Wait for me
11. Back to the roots

Platenlabel
Red Stone records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website artiest
Erik Sitbon

De Franse gitarist en zanger Erik Sitbon musiceerde onder andere bij Carl Perkins.  In 2004 brengt hij zijn eerste soloplaat uit ‘Tame the ghosts’ uit. In 2007 verschijnt de dvd ‘Release the ghost – live in Paris’. In samenwerking met auteur Christopher T. George schrijft hij zijn tweede album ‘Rusty’ (2010) dat meer rock georiënteerd is. Een jaar later zoekt en vindt hij nieuwe muzikanten voor een begeleidingsband, ‘The ghost band’. Met deze mensen neemt hij in 2011 ’Lost and Found’ op, een puur country en Americana-album. In 2012 brengt hij met dezelfde band een dubbelalbum ‘Acoustic sessions/Electric sessions’ uit. Nog hetzelfde jaar gaat hij naar de legendarische Sun studio in memphis waar hij ‘Back tot he roots – a great Sun session’ opneemt, vol standaard rock-‘n-roll songs.
En nu wordt het nogal verwarrend. In 2013 verschijnt er een dubbele compilatie elpee (vinyl, 22 songs). En nu twee jaar later krijg ik een promo-cd met hetzelfde hoesje als de lp en eveneens zonder titel, met de helft van de songs.  Op het ‘promotional edit’- hoesje staat geen informatie, alleen de songtitels. Is dit nu een promo cd voor het binnenhalen van concerten of is dit Eriks nieuwe album? Ook zijn slecht ge-update website helpt ons daarin niet verder…
The Ghost Band is een groep schitterende muzikanten. Sitbons stijl gaat van folk, over country naar rock toe. Al moet gezegd worden dat ‘Run to you’ hier het enige echt rocknummer is. Een beetje nietszeggend, maar wel met een leuk jaren ‘80 Elvis Costello-achtig orgeltje. Erik begeleidt zichzelf op akoestische gitaar en zingt met een vrij hoge, dunne stem, die toch wel zeggingskracht heeft.
Over het algemeen schrijft en zingt Sitbon catchy songs met interessante instrumentatie en zinnige teksten. Zo is ‘Run around with the angels’ dromerige folk met een verdomd catchy refrein. ‘Ghost Town’ met een opvallende dobro en vervormde stem klinkt nogal spooky, maar slaat dan om in een nietszeggend rocknummer. ‘Sunflower field’ is goeie countryfolk, zeg maar schommelstoelmuziek. Eriks stem harmoniseert prachtig met die van Jessy Roussel. ‘Hell in my mind’ is old school country, net zoals het clichématige ‘Down the river’. ‘My demon down’ en ‘Your lies’ zijn pure blue grass waarop de stemmen nadrukkelijk aanwezig zijn in de zeer catchy refreinen. Het laatste is hét hoogtepunt van de cd. Het is een zeer aanstekelijk volledig dubbelstemmig gezongen nummer met akoestische gitaren, banjo en viool. Ook de zoete 6/8ste countrywals ‘Mary go round’ en het aan ‘Mysterie train’ refererende ‘Back to he roots’ zijn de moeite waard.
Erik Sitbon schrijft heerlijke country en folk met zeer catchy refreinen, mooie instrumentatie en heerlijke samenzang. Maar van de meer rock-getinte nummers moet hij afblijven!
Line up:

• Erik Sitbon: gitaar/zang
• Maurice Bertrand: pedal steel/dobro/mandoline/banjo/backing
• Olivier Penicaut: elektrische en akoestische gitaren/mandoline
• Jessy Roussel: tweede stem en backing
• Patrick Loiseau: contrabas/elektrische Bas
• Nicolas Fremont: piano/toetsen/backing
• Frantxoa Erreçarret: drums/percussie

Peter Jacobs (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Don’t Want You Anymore
2. Don’t You Worry None ‘Bout Me
3. The Story
4. Rum Ol’ Do
5. So Long
6. Lead Hearted Blues
7. Stone Cold Sober
8. Poverty Blues
9. Right Back At The Start
10. Worse Off Than You
11. Dream The Blues
12. This Rag Of Mine

Platenlabel
Castlron Records

Labelnummer
CIRCD 025

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
John Cee Stannard

John Cee Stannard & Blues Horizon is een Engels trio bestaande uit John Cee Stannard, Mike Baker en Howard Birchmore. Naast de zang neemt John ook de akoestische Gibson j-200, diverse resonators en de banjo onder handen. Mike bespeelt zowel de akoestische als elektrische gitaar en Howard is de man achter de smoelschuiver. Vanaf de eerste track, het swingende, jazzy ‘I Don’t Want You Anymore’ valt het op dat hier excellente muzikanten aan het werk zijn, die bovendien een immens speelplezier uitstralen. Met 12 songs,waaronder slechts één cover, namelijk Blind Blakes ‘Lead Hearted Blues’ weet dit trio van begin tot einde te boeien. De 11 songs van de hand van John Cee  bieden stuk voor stuk, een inkijk in zijn getalenteerd songschrijverschap. Alhoewel het album een luchtige indruk nalaat, klaagt Stannard ook de heersende wantoestanden aan. Zo vraagt hij in ‘The Story’, met knappe vioolprestaties van gast Simon Mayor, begrip voor diegenen die door drankgebruik en een verkeerde levenswijze, hun huwelijk zien stranden, haven en goed en job verliezen, en als busker eindigen. De middenklasse die in Amerika, door de crisis hun jobs de mist in zag gaan, krijgt een gezicht in ‘Poverty Blues’. Eén van de mooiste songs is ongetwijfeld ‘Worse Off Than You’, dat laat zien dat anderen het vaak nog slechter hebben. Een knap staaltje countryblues krijgen we in ‘Rum Ol’ Do’, terwijl in de swingende titeltrack Simon Mayor andermaal schittert, maar nu op de mandoline.
Ondanks de vaak niet zo vrolijke teksten, ademt dit schijfje toch een zekere vrolijkheid en luchtigheid uit. Met ‘Stone Cold Sober’ leveren John Cee Stannard & Blues Horizon zonder meer een kwalitatief hoogstaand semiakoestisch bluesalbum af. De wijze waarop hier gemusiceerd wordt, zowel door Stannard, Baker en zeker door Birchmore op de mondharmonica, doet reikhalzend uitkijken naar een optreden van dit trio.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Stepping Stone
2. Hole In My Shoe
3. The White Ship

Platenlabel
Fruits de Mer Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Vibravoid

De belangrijkste psychedelische rockband uit Duitsland is terug met een nieuwe EP met daarop 3 tracks. Die wordt op de markt gebracht op gekleurd vinyl in een beperkte oplage, buiten enkele promo cd’s zoals deze. De band neemt deze keer wat afstand van hun ruimtereizen en covert twee tracks uit de jaren ’60, plus een nieuwe song. Ze vangen aan met een cover van ‘(I’m Not Your) Stepping Stone’ van The Monkees. Die klinkt ruw en agressief, en wordt gevolgd door een cover van ‘Hole In My Shoe’, een bekend nummer van Traffic ook uit de ‘60’s. Die komt compleet met originele sitars en Mellotrons. Hierop zingt de Italiaanse mod jazzzanger Viola Road. Tenslotte is er een nieuwe mix van het originele nummer ‘The White Ship’, gebaseerd op het werk van auteur H.P. Lovecraft, dat voorheen al verscheen als 7 inch bij ‘Timemazine’ magazine. Deze track is “spacey”, met een bibberende vibrato, die je recht de ruimte invoert. Voor liefhebbers van dit genre een aanrader.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Waif among the Reeds
2. Rubies on Fallen Leaves
3. Palace of Broken Mirrors

Platenlabel
The Bohemian Embassy

Labelnummer
BE272015

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Tom Caufield

De Amerikaanse singer-songwriter & gitarist Tom Caufield werd geboren en groeide op in Michigan. Hij maakte oorspronkelijk deel uit van alomtegenwoordige pop & rockscène en was lid van Ohio’s Raisin Band, dat later Adrian Belew’s Bears werd, waarna Tom solo ging. Later tekende hij Passport/Paradox en bracht het album ‘'Long Distance Calling’ uit. Nadat hij dat label verlaten had werden via Monica Benson enkele van zijn songs opgenomen in tv-shows en tevens verzorgde hij de score voor enkele commerciële spots en een onafhankelijke film. Ook de muziek bij ‘'T Rex: Back to the Cretacious’ is van zijn hand. In 2008 begon hij uitsluitend instrumentale muziek te maken, en zijn albums deden het goed. Hijzelf zegt: "I grew up on the popular rock, pop, folk and soul of the times, so even when I make contemplative mood music, I can't help but infuse it with a strong melodic storyline." Zijn zesde release laat horen wat men kan doen op een modern, akoestisch gitaaralbum. Hij had daarbij Eric Clapton en Carlos Santana in gedachten, met steun van Pink Floyd. Opener ‘Waif among the Reeds’ duurt maar liefst 24 minuten en biedt een verleidelijke en ontspannende droomsfeer. De gitaar wordt ondersteund door synthesizer. Daarna volgt de kortste track ‘Rubies on Fallen Leaves’, eveneens ontspannend en sfeervol. ‘Palace of Broken Mirrors’ sluit af, en duurt meer dan 11 minuten. Muziek die je laat kennismaken met innerlijke. Er bestaat tevens een “expanded edition” met 4 extra tracks.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1:

1. Job’s Tears
2. Puppies
3. Beyond The See
4. The Yellow Snake
5. Log Cabin Home In The Sky
6. You Get Brighter
7. The Half-Remarkable Question
8. Air
9. Ducks On A Pond

CD2:

1. Maya
2. Greatest Friend
3. The Son Of Noah’s Brother
4. Lordly Nightshade
5. The Mountain Of God
6. Cousin Caterpillar
7. The Iron Stone
8. Douglas Traherne Harding
9. The Circle Is Unbroken

Platenlabel
Beat Goes On Records

Labelnummer
BGOCD1191

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Niet gekend

Deze dubbel-cd werd oorspronkelijk in 1968 in de UK als een dubbelelpee uitgebracht, maar voor de Amerikaanse markt werden zij het jaar daarop in twee verdeeld. Het mocht echter niet baten, de elpees verkochten niet. Nochtans is de muziek erop toegankelijker dan eerder werk van deze Britse Incredible String Band. De bandleden gaven hun gebruik van Oosterse strijk en blaasinstrumenten niet op, maar ze gebruikten meer conventionele Westerse songstructuren. Robin Williamson, Mike Heron, Rose Simpson en Licorice McKechie namen het voortouw van het collectief. Williamson legt de titel als volgt uit: "I saw a man with a huge big dog, [and] we knew somebody called Wee Tam, in Edinburgh. It seemed like it was a good idea in terms of one person looking up at the stars; ‘Wee Tam and the Big Huge’. Just like the vastness of the universe" De albums bevatten een specifieke boodschap van sereniteit, harmonie en goed voelen. Ze bevatten dan ook niet meer de onschuldige reis van een bende verloren en verliefde hippies, die rare muziek maken, maar de mystiek van de jaren ’60 wordt verweven met progressieve en tegelijk oude Britse folk. Uitschieters zijn er niet, de songs klinken een beetje hetzelfde. Na de split van de band bleven Williamson en Heron apart actief bezig, maar ze zouden nu terug samen zijn en de band zou zelfs heropgericht zijn. Uiteraard werden de tracks digitaal geremastered en zitten de twee cd’s in een slipcase. Het zijn allemaal originele tracks, die liefhebbers van Bob Dylan zeker zullen bevallen.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I’m Gonna Find You
2. Trouble Town
3. The Hardest Thing
4. Love of Mine
5. Rollin’
6. I’d Do Anything
7. Before and After
8. Runaways
9. Give it To Me
10. If You’re Going With Me
11. Big Time
12. I Ain’t Leavin’
13. Wring Side of The Road

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
666449849121

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Coffis Brothers

The Coffis Brothers & The Mountain Men zijn een rootsy rock ‘n’ roll band uit de bergen van Santa Cruz. Songwriters Jamie and Kellen Coffis vermengen folk, blues, R&B en rock. Ze werden grootgebracht op muziek van Tom Petty, Neil Young en The Beatles. Hun debuut kwam er in 2011, het jaar daarop gevolgd door de EP ‘Waiting For You’. Dit is dus hun tweede “full” album, met Jamie als leadzanger, pianist, orgelist; Kellen op akoestische en elektrische gitaar; Henry Chadwik op drums & percussie; Mason Hutchinson op bas en Kyle Poppen op gitaar. De cd werd ook gemaakt met hulp van vrienden zoals Jim Lewin, Ryan Avellone en jazzzangeres Tammi Brown. Er staan 13 originele rock ‘n’ roll songs op, en opener ‘I’m Gonna Find You’ is een perfect voorbeeld van hun muzikale stijl. Het lijkt op Amerikaanse muziek uit verschillende tijdperken, die vermengd is. ‘Trouble Town’ is wat meer country, terwijl ‘Love of Mine’ meer melancholie uitstraalt. ‘I’d Do Anything’ is een zeer vlot nummer, en ‘Runaways’ klinkt ook niet mis. Een album dat dus beïnvloed is door verschillende genres, maar toch vloeiend overkomt.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Gamblin’
2. This Little Tune
3. Time Tricks
4. I Wish I Could Fly
5. A Strange Shade Of Red
6. I ’m Leavin’ This Town
7. Resurrected Jesse James Returns Back Home -From The Land Of The Dead- To Take Care Of Unpaid Matters

Platenlabel
Anazitisi Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distibutie
Anazitisi Records

Website Artiest
Small Blues Trap

Griekenland komt met nu ook eens positief in het muzikale daglicht met de bluesband Small BluesTrap. Singer-songwriter en multi-instrumentalist Paul Karapiperis is voor ons allang geen onbekende meer. Hij komt uit het kleine Griekse dorpje Malesina en jawel, ook daar wordt heel wat blues gespeeld. In 2004 richtte Paul de Small Blues Trap band op, om een jaar later het debuutalbum ‘Our Trap’ te promoten. Hierop volgde dan vrijwel onmiddellijk ‘Crossroads Ritual’ en ‘Red Snakes & Cave Bats’ in 2010. Twee jaar geleden had de band dan een bescheiden bijval met het album ‘The Longest Road I Know’. Tussendoor was Paul Karapiperis ook succesvol met solo projecten zoals ‘Fifteen Raindrops In An Ocean’ en ‘Somethin’ Like Blues Or Haunted Ballads’. Wat op zijn minst gezegd een zeer avontuurlijk ontwerp was.
Nu is er dus hun nieuwste telg ‘One Sin In Seven Parts’ dat met zeven originele songs is ingewijd. Paul krijgt nog steeds backing van zijn landgenoten Panagiotis Daras (percussie/gitaar) en Lefteris Besios op bas. Het schijfje opent met het mysterieuze ‘Gamblin’. Zwaar trommelgrof, countryachtige harptunes en heavy gitaargrooves maken van het nummer een raadselachtig begin. Dan klinkt ‘This Little Tune’ met zijn opgewekte gitaarriffs toch heel wat vrolijker. Paul’s ruw stemgeluid past perfect in het rijtje voor deze swampy sound. En dat is niet anders in de zwaarmoedige ballade ‘Time Tricks’. In ‘I Wish I Could Fly’ geniet de band de vrijheid van enige muzikale uiting. De percussie draagt moeiteloos de song en geeft perfecte ondersteuning aan Paul’s harparrangementen. Het nummer ‘A Strange Shade Of Red’ heeft dan weer die country invloed, en daar is Daras viool en de resonator gitaar verantwoordelijk voor. Met ‘I’m Leaving This Town’ gaat het dan werkelijk in de richting van de geëlektrificeerde Mississippi Delta. Karapiperis harmonica komt onvermijdelijk in de spotlights en vormt samen met zijn gitaarriffs de ideale leidraad voor een opwindende outro. Als afsluiter voorziet de band ons van een eigenaardige instrumentale. ‘Resurrected Jesse James Returns Back Home - From The Land Of The Dead- To Take Care Of Unpaid Matters’, kon zo uit een film zijn weggeplukt maar eindigt schitterend met een heerlijk stukje resonator slide gitaar.

Philip Verhaege (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. 49 Cigars
2. Belinda
3. 49 Cigars (live)
4. Lobster Dobbs

Platenlabel
Fruits de Mer Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Nick Nicely

De Britse muzikant Nick Nicely maakt psychedelische rock en elektronische muziek. Hij werd geboren als Nickolas Laurien in 1959 op Groenland, tijdens een tussenstop op een transatlantische vlucht. Hij groeide echter op in Engeland, en begon op zijn tiende harmonica te spelen. Later kwam daar gitaar bij. In 1982 bracht hij de single ‘Hilly Fields’ uit met op de B-zijde ’49 Cigars’, en dat was een klassieke psychedelische single. Jaren geleden bracht Fruits de Mer Records de voorkant opnieuw uit, en nu hebben ze van de muzikant de toelating om zijn “back catalogue” opnieuw te bezoeken. Deze nieuwe EP komt er op gekleurd vinyl in beperkte oplage, met uitzondering van enkele promo cd’s. De ommekant ’49 Cigars’ is nu aan de beurt, en dit nummers heeft niks te zien met sigaren. Het doet mij wat denken aan ‘Strawberry Fields Forever’ van the Beatles. Iets verderop krijg je de live versie, die dubbel zo lang is. Daarbij komen nog twee nieuwe tracks uit zijn laatste album, en dat zijn ‘Belinda’ en ‘Lobster Dobbs’. ‘Belinda’ is een echte psychedelische trip, met draaiingen, en ‘Lobster Dobbs’ is al even vreemd. Voer voor liefhebbers van psychedelica.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

1. Spoken introduction by Duke Ellington & Gerry Mulligan
2. Hackensack
3. ‘Round Midnight
4. Now’s The Time

CD2

1. Gingerbread Boy
2. All Blues
3. Stella By Starlight
4. R.J.
5. Seven Steps To Heaven
6. The Theme
7. Spoken introduction by Del Shields
8. Gingerbread Boy
9. Footprints
10. ‘Round Midnight
11. So What
12. The Theme

CD3

1. Miles Runs The Voodoo Down
2. Sanctuary
3. It’s About That Time/The Theme
4. Spoken introduction by Ronnie Scott
5. Turnaroundpohrase
6. Tune In 5
7. Untitled Original
8. Tune In 5/Closing
9. Mtume

CD4

1. Direction
2. What I Say
3. Sanctuary
4. It’s About That Time
5. Bitches Brew
6. Funky Town
7. Sanctuary

Platenlabel
Legacy Recordings

Labelnummer
88875081952

Distributie
Sony Music Belgium

Website Artiest
Miles Davis

Het was Elaine Lorrilard die in 1954 het nu prestigieuze jazzfestival in Newport opzette. Dit festival is na verloop van tijd ook in New York gehouden maar sinds 1981 vindt het weer gedeeltelijk in Rhode Island plaats. Zowat alle grote namen hebben hier al de revue gepasseerd en in 1958 werd er een concertfilm gedraaid over het festival met de naam ‘Jazz on a Summer’s Day’.
Dit album is een verzamelbox van 4 CD’s en is reeds de 4de in zijn soort met werk van Miles Davis dat de periode van 1955 tot 1975 overspant. Het gaat hier wel over ‘Bootleg Series’.
Miles Davis (1926-1991) mag wel als één van de meest invloedrijke jazzmuzikanten worden bestempeld. Door het samenspelen met namen als John Coltrane en Duke Ellington speelde deze Miles Davis een grote rol in de geschiedenis van de jazz. Miles Davis heeft tijdens zijn carrière diverse stijlen gespeeld en werd ook wel eens de Picasso van de jazz genoemd. Zijn album ‘Kind Of Blue’ uit 1959 is één van de best verkochte jazzplaten uit de geschiedenis met in de groep John Coltrane, Bill Evans en ‘Cannonball’ Adderley. Deze formatie kende een einde toen ieder zijn eigen weg opging en in 1964 vormde Miles Davis zijn volgende quintet met Herbie Hanckock, Wayne Shorter, Ron Carter en Tony Williams. Miles Davis en zijn quintet verlegden de grenzen van de jazzstandaards door het spelen van lange improvisaties. In 1975 trok Miles Davis zich een tijdje terug uit de muziekwereld omwille van een té geconcentreerd druggebruik waardoor zijn gezondheid zeer wankel werd. Tijdens de jaren ‘80 keerde hij terug maar richtte zich toen ook tot de popmuziek.
Op deze verzameling kan je de diverse stijlen die Miles Davis speelde bewonderen gaande van cool jazz uit de jaren ‘50 tot de meer agressieve ‘60s free jazz  en de fusion die de op opstak jaren tijdens ’70s.

Freddy Vandervelpen (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Seven Wonders
2. Eight Miles High

Platenlabel
Fruits de Mer Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Fruits De Mer Records

Website Artiest
Magic Bus

Uit Devon komt het geluid van de Britse band Magic Bus die je kan situeren in de “Canterbury” sound. Ze hebben al twee albums uitgebracht, en gaan verder waar de band Caravan midden de jaren ’70 ophield. Nu zijn ze nieuw bij Fruits de Mer Records en hun nieuwe single komt uit op vinyl in een beperkte oplage, buiten enkele promo cd’s. Openingstrack ‘Seven Wonders’ is afkomstig van hun laatste album ‘Transmission From Sogmore’s Garden’, dat wat doet denken aan Fairport Convention. Het is een ontspannen nummer, met invloeden uit de jaren ’60 en ’70. Daarna volgt een cover van ‘Eight Miles High’ van The Byrds. Hier wordt de Amerikaanse folkrock vermengd met orgelmuziek, zodat je je in een kerk waant. Daardoor krijgt het nummer een nieuwe en totaal onverwachte wending. Toch vind ik deze track de betere van de twee. Iets wat een liefhebber van muziek uit de jaren ’70 zal appreciëren.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Track:

1. Before You Fall Asleep

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Lazy Afternoon

Het was even schrikken bij het bekijken van dit schijfje. Eerst en vooral was het een kopietje, met nergens een vermelding van de songs. Nieuwsgierig stak ik het schijfje in het afspeelapparaat en meteen werd het mij duidelijk. ‘Before You Fall Asleep’ was het enige nummer dat erop stond. Een bezoekje aan de website van Lazy Afternoon leerde me dat dit een vijfkoppige Zweedse band is met Bo Ahlbertz als bandleider. Bo startte aanvankelijk als bassist in een rockgroepje, maar schakelde later over naar groepen die Schotse en Ierse folk speelden. ‘Before You Fall Asleep’ is een countrynummer, door de accordeon met een streep tex-mex op smaak gebracht. Op een full album zou dit niet meer dan een opvullertje zijn, maar als single past hier de omschrijving ‘met de hakken over de sloot’.

Lambert Smits (2½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. 10,000 Miles
2. How Big Is Your Heart
3. Full Fathom Five
4. Dark Is the Raven's Wing
5. Woman of Valour
6. Come All You Fair Ones
7. She's Gone Now
8. Hail, Well Met
9. Gaelic Blessing
10. Come with Me to Lunenburg

Platenlabel
Route 61 Music

Labelnummer
RT612015002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Kim Erickson

De Amerikaanse Kim Erickson is zangeres/componiste/muzikante die een gevarieerde professionele muzikale carrière opgebouwd heeft in haar geboortestad Thunder Bay. Zo werd ze beïnvloed door Europese klassieke muziek, singer-songwriters, jazz, Oost-Europese, Keltische en Afrikaanse traditionele muziek, Franse chanson en cabaret, Portugese fado en Oost-Indische dans. Ze heeft opgetreden in haar thuisland Canada, maar ook in Nederland. Ze deed dat als soloartieste, in duo’s en ensembles, en in het akoestische trio Canto. Kim verhuisde vanuit Noord Ontario naar Ottawa. Daar studeerde ze piano en compositie. Ook kreeg ze een beurs om in Utrecht, Nederland twee jaar compositie te gaan studeren. Maar in Amsterdam studeerde zo ook zangstem. Daarnaast werkte ze samen met de Amerikaanse jazzpianist Robert Rowe en de Nederlandse rockband Hi Jinx. Uiteindelijk keerde ze terug naar Canada. Voor haar nieuwste cd, die geproduceerd werd door Danny Greenspoon, creëerde bassist/gitarist Joe Phillips arrangementen voor een klein strijkerensemble. Drew Jurecka speelt viool, Amy Laing cello, Damon Dowbak mandocello en Kim’s dochters Roisin en Lesya Roberts verzorgen op één song het achtergrondkoor. Het merendeel van haar songs zijn originelen, of bewerkingen van traditionals. Ze heeft het erin over verloren liefdes (‘How Big Is Your Heart’) of de lokroep van de zee en wandelingen langs de oevers (’10.000 Miles’). De teksten zijn lyrisch en romantisch, je hoort er haar folkroots in terug. Voor liefhebbers van cross-over tussen folk, jazz en klassieke muziek.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. My New Boyfriend
2. Come Back Home    
3. Tonight And Forever    
4. Spoiled Girl
5. Tired of Being Blonde    
6. The Wives Are In Connecticut    
7. Anyone But Me    
8. Interview    
9. Make Me Feel Something    
10. Can't Give It Up    
11. Black Honeymoon

Bonus Tracks

1. Tired Of Being Blonde (Single Version)
2. My New Boyfriend (12" Remix)
3. My New Boyfriend (12" Dub Version)

Platenlabel
Hot Shot Records

Labelnummer
HSR005

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Carly Simon

Deze Amerikaanse zangeres liet in België voor het eerst van zich horen met haar megahit ‘You’re So Vain’. Dit was 1973 en nog steeds een tijdloos nummer waar we iedere dag naar kunnen luisteren zonder enige verveling. Voor deze grote hit had ze reeds enkele langspelers op haar conto staan. Ze begon haar populaire  periode met ‘Carly Simon’ uit 1971 en het jaar daarop verscheen ‘No Secrets’ dat zijn succes enigszins dankte aan de megapopulaire single ‘You’re So Vain’. En indien nog steeds niemand weet over wie dat nummer gaat, we gaan het écht nooit weten omdat ze reeds openlijk toegaf dat het niet om Mick Jagger, die geobsedeerd was door haar, of David Bowie ging. Een ding is zeker, James Taylor was een tijdje haar echtgenoot tot dat het huwelijk in 1983 strandde. Maar er werd verder gespeculeerd over wie de song nu wél gaat. In 1989 gaf ze in een interview toe dat het eigenlijk ging om de Hollywoodster Warren Beatty. Ach, beste Carly, we hoeven het ook niet meer te weten…
Terug naar de realiteit en via Hot Shot Records, verdeeld door kwaliteitslabel Cherry Red Records, krijgen we nu een heruitgave uit 1985, ‘Spoiled Girl’. De productie van dit album was in handen van enkele grote namen uit de pop- en danscultuur: Don Was (Was Not Was), Arthur Baker (New Order), Phil Ramone (Ramones) en Paul Samwell-Smith (Yardbirds).
1985, en volgens mij niet meteen de beste muziekjaren die er waren, bracht zij deze langspeler uit. We krijgen een Carly Simon die niet meer refereert naar haar glorieuze periode tijdens de jaren zeventig.
Wat we nu voorgekauwd krijgen zijn allemaal dansnummers gemaakt op maat zoals dat hoorde in de jaren tachtig. Als je van pure synthesisers à la Human League, OMD en nog meer  van dat soort toestanden houdt, zit je gebeiteld met deze heruitgave. Ik zelf heb hier geen enkel nummer teruggevonden waarbij mijn mond van verbazing openviel. Maar dat heeft misschien wat te maken met een generatiekloof… of toch weer niet? Als ik je vraag om even uit het hoofd tien top één nummers uit de jaren tachtig op te sommen, ik vrees dat je er niet zal komen zonder te spieken.
Sterke aanwinst voor hen die dwepen met dit muziekgenre maar voor mij bleef mijn interessesfeer alleen even hangen op ‘Black Honeymoon’ en misschien refereert ze hiermee wel naar haar twee gestrande huwelijken.
Geef mij dan maar ‘You’re So Vain’…

Alfons Maes (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Born To Play Guitar
2. Wear You Out
3. Back Up Mama
4. Too Late
5. Whiskey, Beer & Wine
6. Kiss Me Quick
7. Crying Out Of One Eye
8. (Baby) You Got What It Takes
9. Turn Me Wild
10. Crazy World
11. Smarter Than I Was
12. Thick Like Mississippi Mud
13. Flesh & Bone (opgedragen aan B.B. King)
14. Come Back Muddy

Platenlabel
RCA Records

Labelnummer
88875120372

Distributie
Sony Music Belgium

Website Artiest
Buddy Guy

Vooreerst even dit. Als gevolg van een inbreuk door een nog onbekende partij, werd ‘Born To Play Guitar’ tijdelijk beschikbaar gemaakt als gratis download voor het grote publiek. Als u informatie heeft over deze inbreuk, kunt u deze aan het label mededelen. RCA en Sony Music zullen gerechtelijke stappen ondernemen om de daders te vervolgen.
Niet leuk om een bespreking van alweer een kanjer van een album mee te beginnen.

Buddy Guy nog voorstellen is echt niet meer nodig, zowat iedere blues- en rockfanaat kent zijn werk wel. Zijn meest recente worp, ‘Rhythm & Blues’, vond twee jaar geleden plaats en een bespreking hiervan kon u reeds lezen op Keys and Chords.
Guy is nog een van die weinige levende giganten uit zijn eigen elektrische bluesgeneratie en dat maakt hij weer eens duidelijk met dit nieuw muzikaal palletje. Ondanks hij maar meeschreef aan vijf van de songs hier opgenomen merken we duidelijk dat hij op zijn 79ste (verjaardag op 30 juli) nog zeer muzikaal actief bezig. Nog steeds een veelgeprezen gitarist, blueszanger en bovenal showman die zijn leven ten dienste stelt van de blues en het vooral zijn missie is om de blues, die volgens bepaalde bronnen met uitsterven bedreigd wordt, levend te houden.
Met deze nieuwe langspeler, waarop we 14 heerlijke songs terugvinden, ging Buddy weer op zoek naar enkele muzikale zielen die hun steentje wilden bijdragen en zo gaven o.m. Billy Gibbons (ZZ Top), Kim Wilson (Fabulous Thunderbirds), Joss Stone, en zelfs de Ierse bard Van Morrison hun jawoord.
Om dit nieuwe speeltje in te blikken trok Buddy naar de Blackbird Studio in Nashville en dit onder supervisie van drummer/componist/producer Tom Hambridge (Susan Tedeschi, Lynyrd Skynyrd, Bernard Allison en Delbert McClinton om er maar enkele te noemen). Het resultaat mag er wezen. Hambridge leverde, in co-auteurschap, een groot deel van songs.
Met de titeltrack ‘Born To Play Guitar’ wordt deze nieuwe schijf geopend. Meteen krijgen we dat pure Louisiana-gevoel te horen. Het diepe delta-gevoel slaat ons weer (positief) om de oren. Of mogen we dit ook onder Chicagoblues catalogeren? Ik hou het liever op die pakkende zuiderse deltasound. Zelfs op ‘Back Up Mama’ trekt Guy die lijn hier door. Het pure, niet te facsimileren bluesgevoel pakt ons weer keer op keer.
Als u houdt van een duel tussen twee gitaarslingers, leg dan uw oor maar te luisteren op ‘Wear You Out’ met ZZ Top gitarist Billy Gibbons. En hun gitaaruitstapjes bleven binnen de lijnen van het aanvaardbare in deze bluesvorm. Zelfs vocaal zijn ze elkaar’s gelijke.
De bijdrage van Joss Stone beperkt zich tot het wondermooie ‘(Baby) You Got What It Takes’. Swingtijd alom, Guy en Stone vormen hier een perfect vocaal duo, zeker een van de hoogtepunten op deze nieuwe schijf.
Kim Wilson, de harpist van de Fabulous Thunderbirds e.a., krijgt meer aandacht en met twee nummers maakt hij duidelijk dat hij nog steeds een meester is op de mondharp. ‘Too Late’, waarvan de credits op naam staan van Charles Brown, John Phillips en Willie Dixon maar Wilson trekt het nummer naar zich toe met de harp in aanslag. Dat geldt ook voor ‘Kiss Me Quick’ en Guy etaleert hier weer zijn gitaarkunstjes. Maar het was vooral uitkijken naar de samenwerking tussen Buddy Guy en Van Morrison op het aan de recent overleden BB King opgedragen ‘Flesh & Bone’. Mogen we hier het woord superlatief gebruiken, zeer zeker en op ieder vlak: de vocals van Buddy, Van Morrison maar ook die van de zusjes McCrary als backing vocalisten zorgen voor het nodige kippenvelmoment. Voeg hier nog de prachtige B3 Hammond klanken aan toe van Reese Wijnans en we krijgen zowaar een muzikaal hedonisme. Het laatste nummer, ‘Come Back Muddy, en let hier op de pracht dat dit nummer uitstraalt, is het zoveelste hoorbare bewijs dat deze muziekvorm nog zeker niet aan pensioen toe is. Ik hoef hier niet uit leggen aan wie deze tweede hommage gewijd is?
Wie nogmaals durft te beweren dat de elektrische, en zelfs de akoestische blues, die kennelijk nu ook door vele nieuwe generaties wordt opgepikt, een bedreigde muzieksoort is heeft een serieuze inschattingsfout gemaakt. Zo niet, vrees ik dat die pedante persoon nog nooit een échte bluessong heeft gehoord, laat staan er één kent!
Buddy Guy mag wat ons betreft hier nog jaren mee doorgaan maar hij zou toch eens de grote oceaan mogen oversteken om zijn nieuw werk live te komen promoten. Helaas staat zijn kalender momenteel volgeboekt met alleen maar Amerikaanse data.

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Grace
2. Rhyme or Eason
3. Fame & Fortune
4. Every Road
5. Butter Your Toast
6. See You Soon
7. Fly
8. Beautiful Girls
9. Lemondrops
10. I Don’t Believe in Love
11. Get Outta Park
12. Love Will Come Back
13. Jesus & Judas

Platenlabel
Urban Minstrel Records

Labelnummer
740016340126

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Urban Minstrel (Bekah Barnett)

De Amerikaanse singer-songwriter Bekah Barnett groeide op in Santa Cruz, met de oceaan als buur en inspiratiebron. Terwijl ze opgroeide bewonderde ze Joni Mitchell, Billy Joel, Carole King, Carly Simon, en James Taylor, en droomde er van om op een dag zelf haar songs te schrijven. Ze verhuisde naar Oakland om daar Engels te studeren, maar koos toch voor muziek. Ze studeerde er opera en klassieke muziek. In 2012 kwam haar debuut ‘Find Shelter Her’ uit, en sindsdien wint ze met haar mix van jazz, folk, pop, en spirituele muziek fans bij. Haar stijl werd al vergeleken met die van Tori Amos, Regina Spektor, Fiona Apple, Natalie Merchant, Adele, en Joni Mitchell. Dit is haar tweede album, dat er kwam via een campagne op IndieGoGo.com. Haar muziek gaat volgens mij meerde folkrichting op. Bekah schreef alle songs zelf, of schreef eraan mee. De track ‘Fame & Fortune’ kwam er na een auditie voor het tv-programma ‘America’s Got Talent’ in februari 2014. Alhoewel ze toen de boot miste, becommentarieert deze song die tv realiteit. Haar songs klinken vloeiend en soms laat ze zich van een gevoelige kant horen.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. My Mama Could Sing
2. Feeling Good
3. I’ve Got Life
4. Ne me Quitte pas
5. Baltimore
6. Love Me or Leave Me
7. My Baby Just Cares for Me
8. Don’t Let Me Be Misunderstood
9. Sinnerman
10. We Are Young Gifted & Black
11. I Put a Spell on You
12. I Want a Little Sugar in My Bowl
13. Black is the Color of My True Love’s Hair
14. Wild is the Wind
15. African Mailman
16. I Wish I Knew how it Would Feel to be Free

Platenlabel
Revive
RCA Records

Labelnummer
88875113622

Distributie
Sony Music Belgium

Website Artiest
Nina Simone

Op 26 juni was de documentaire ‘What, Happened, Miss Simone’ te zien op Netflix, uiteraard over het leven van de “high priestess of soul”, Nina Simone. Deze film is de eerste die met instemming van haar nazaten gedraaid werd. En daar werd dit eerbetoon aan gekoppeld, in een productie van Jayson Jackson, Suzette Williams, Peter Edge, Robert Glasper & Ms. Lauryn Hill. Maar liefst 13 artiesten uit gevarieerde muzikale middens (van indie fans tot Billboard toppers) brengen 16 tracks. Het album voelt dan ook soms nostalgisch en soms eigentijds aan. Simone’s eigen dochter Lisa opent met ‘My Mama Could Sing’, waarna Ms. Lauryn Hill (van The Fugees) aan de beurt is met ‘Feeling Good’, en het is een geslaagde, krachtige cover. Ze komt nog verder vijfmaal aan de beurt, dus kan je hier wel spreken van een mini album. ‘I’ve Got Life’ is de volgende cover door haar, terwijl ze rapt op hiphop, waarin Nina gesampled werd. Minder goed naar mijn smaak. Jacques Brel’s ‘Ne me Quitte Pas’ covert ze daarna, maar dit vind ik ook minder geslaagd. Jazmine Sullivan’s op reggae gebaseerde remake van ‘Baltimore’ voelt fris aan. En nieuwkomer Grace doet ‘Love Me or Leave Me’ eer aan. Daarna opent Usher op een hiphopbeat met ‘My Baby Just Cares for Me’, maar zingt het eerder jazzy. ‘Don't Let Me Be Misunderstood’ wordt prima gezongen door Mary J. Blige. Blige werd ooit gecast om Nina te spelen in een film, die er echter nooit kwam. Daarna geeft Gregory Porter aan ‘Sinnerman’ een nieuw elan. ‘We Are Young Gifted & Black’ is een collaboratie van rapper Common en neo-soulzangeres Lalah Hathaway. Common maakt wel eigentijdse verwijzingen naar Ferguson en Baltimore, “goddam”. De mij onbekende Alice Smith zingt daarna klassieker ‘I Put a Spell on You’, maar kan mij niet echt overtuigen. Dochter Lisa komt dan terug met ‘I Want a Little Sugar in My Bowl’ dat een mengeling van blues en soul is. Tijd dan weer voor Ms. Lauryn Hill met ‘Black is the Color of My True Love’s Hair’ en ‘Wild is the Wind’ die beter klinken. Ze was ook verantwoordelijk voor het instrumentale ‘African Mailman’, maar tot slot komt Nina zelf aan de beurt met ‘I Wish I Knew how it Would Feel to be Free’. Haar cover van deze Billy Taylor klassieker bewijst dat haar stem na al die jaren nog even krachtig klinkt als haar opvolger(sters). Tijd om de originele songs weer te gaan opduiken…

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1: Tom Rush

1. Long John
2. If Your Man Gets Busted
3. Do-Re-Mi
4. Milk Cow Blues
5. The Cuckoo
6. Black Mountain Blues
7. Poor Man
8. Solid Gone
9. When She Wants Good Lovin’
10. I’d Like To Know
11. Jelly Roll Baker
12. Windy Bill
13. Panama Limited

Disc 2: Take A Little Walk With Me

1. You Can’t Tell A Book By The Cover
2. Who Do You Love
3. Love’s Made A Fool Of You
4. Too Much Monkey Business
5. Money Honey
6. On The Road Again
7. Joshua Gone Barbados
8. Statesboro Blues
9. Turn Your Money Green
10. Sugar Babe
11. Galveston Flood

Platenlabel
BGO Records

Labelnummer
BGOCD1192

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Tom Rush

Van de lichting folkzangers die in de jaren 60 aan de oppervlakte kwamen, wordt Bob Dylan algemeen aanzien als het boegbeeld. In zijn voetsporen traden echter nog andere veelbelovende artiesten. Eén van hen is ongetwijfeld Tom Rush. Geboren in 1941 in Portsmouth, New Hampshire, leek het er aanvankelijk niet op dat Rush een carrière als folkartiest zou ambiëren. Beïnvloed door fifties rockers als Presley, Berry en Little Richard, vormde Tom al vlug zijn eigen band The Chasers. Toen hij tijdens een familietrip een opname hoorde van de folkblueszanger Josh White, nam zijn muzikale smaak een andere wending. Als student Engelse Literatuur aan de Harvard University, startte hij in 1961 zijn muzikale loopbaan. Al spoedig dook Rush op in het folkcircuit aan de Oostkust, waar hij zich profileerde als iemand die een enorme bewondering had voor het werk van de destijds nieuwe songschrijvers als o.a. Joni Mitchell, James Taylor en Jackson Browne. Tot de pure folk heeft Rush zich echter nooit willen bekeren. Hij had de gave om zowel traditionele folksongs als country- en bluesnummers nieuw leven in te blazen, wat hij gretig deed.
Deze door BGO op de markt gebrachte dubbelcd, brengt twee albums van hem opnieuw onder de aandacht. Vooreerst is er het naar hem genoemde album ‘Tom Rush’ uit 1965. Hierop laat Rush horen dat hij net zozeer door de blues als door de folk werd gebeten. Zijn warme baritonstem en zijn zelfzekere gitaarprestaties zijn de steunpilaren voor 12 songs. Rush is een klasbak op de akoestische gitaar, maar ook de slide weet hij perfect te hanteren. Het album is een mix van folk en akoestische deltablues. Het folkgedeelte krijgt een gezicht met ‘Do-Re-Mi’, met een schitterende Ramblin’ Jack Elliott op tweede gitaar, en ‘I’d Like To Know’ van Woody Guthrie. Voor de blues gooit Rush het echter over een creatievere boeg. Naast zijn versie van het door Bessie Smith opgenomen ‘Black Mountain Blues’, laat hij zich op ‘If Your Man Gets Busted’ inspireren door Robert Johnson. Hiervoor neemt hij de zin ‘If Your Man Gets Personal’ uit Johnsons ‘Travelling Riverside Blues’ als uitgangspunt. Maar Rush gaat nog verder. Als folkartiest in de jaren 60  een song als het door The Coasters opgenomen‘When She Wants Good Lovin’ coveren, getuigt van lef en slaat de strictly folkartiesten recht in het aangezicht. Afsluiten doet Rush met een mix van songs van Bukka White in ‘Panama Limited’. Pluspunt op dit album is het knappe mondharmonicawerk van niemand minder dan John Sebastian.
Het album ‘Take A Little Walk With Me’ uit 1966 valt uiteen in een A en B zijde zoals de langspeelplaat destijds. De A kant bevat elektrische blues en rock, terwijl de B zijde de akoestische is. Opener Willie Dixons ‘You Can’t Judge A Book By The Cover’ hier getransformeerd in ‘You Can’t Tell A Book By The Cover’ zet meteen de toon voor een rondje bluesy rock & roll, dat een vervolg krijgt met Bo Diddleys ‘Who Do You Love’, ‘Love’s Made A Fool Of You’ van Buddy Holly en Chuck Berrys ‘Too Much Monkey Business’. Op deze A zijde wordt Rush op gitaar gesteund door Al Kooper, die onder het pseudoniem Roosevelt Gook ook nog eens achter de piano plaatsneemt op het door Clyde McPhatter en later door Presley opgenomen ‘Money Honey’. Kant A eindigt met het door Rush geschreven country blues rockende ‘On The Road Again’.
Op de B kant, waar Rush opent met het ingetogen ‘Joshua Gone Barbados’, toont hij opnieuw zijn intieme zijde. ‘Turn Your Money Green’ is een mooie klassieke folksong, terwijl Toms versie van de traditional ‘Statesboro Blues’ tot de betere uitvoeringen behoort. Toms fantastische fingerpickin siert ‘Sugar Babe’ en als laatste worden we nogmaals meegezogen door de indringende slide op ‘Galveston Flood’.
Alhoewel Tom Rush reeds meer dan vijf decennia meedraait en een serieuze discografie achter zijn naam heeft staan, heeft de man toch niet echt de bekendheid gekregen die hij verdiende. De heruitgave van deze twee zonder meer fantastische albums laat ons opnieuw genieten van het mooie dat hij een halve eeuw geleden opnam. Zowel liefhebbers van folk als blues hebben baat bij deze dubbelcd.

Lambert Smits (5)

ETAIL ALBUM

Tracks:

1. Baby Baby Baby (Baby)
2. You’re The Best Lover That I Ever Had
3. The Tennessee Kid
4. Ain’t Nobody’s Daddy Now
5. Better Off Alone
6. The Usual Time
7. Go Go Boots Are Back
8. Acquainted With The Wind
9. Baby’s Just As Mean As Me (featuring  Eleanor Whitmore)
10. Gamblin’ Blues
11. King Of The Blues

Platenlabel
New West

Labelnummer
NW6328

Distributie
Warner Music Benelux

Website Artiest
Steve Earle And The Dukes

In zijn drie decennia overkoepelende muzikale carrière heeft Earle aan de hand van een indrukwekkende discografie bewezen dat hij een begenadigd songschrijver is, die zich in diverse muziekstijlen thuis voelt. In tegenstelling tot Earles vroeger werk dat een mix was van o.a. countryrock, rootsrock, country en Americana, is ‘Terraplane’ Steves bluesalbum. Met de titel verwijst Earle trouwens naar ‘Terraplane Blues’ van Robert Johnson. De vraag is alleen of het steeds Earles wens is geweest om ooit een bluesalbum op te nemen. Veeleer lijkt het erop dat Earles zevende scheiding, en de daarbij horende gevolgen, aanleidingen zijn geweest voor het schrijven van deze 11 nummers. Nummers die vaak eerder een therapeutisch doel voor ogen hebben. Op zich is daar niks mis mee, maar wanneer een klepper als Earle dit over een full album uitsmeert, doet het al vlug de wenkbrauwen fronsen. Van Earle verwachten we pareltjes van songs, en die zijn er gelukkig ook op ‘Terraplane’. Maar net zo goed zijn er songs als ‘Gamblin’ Blues’ of ‘Better Of Alone’ waar het ‘gebroken hart’ iets te uitgesproken aan bod komt. Neen, dan horen we liever de Texasbluessong ‘The Usual Time’ of de talking blues, op een Canned Heat gitaartje drijvende ‘The Tennessee Kid’ waar Earle net als ‘Bob Johnson’ op een duivelse ontmoeting aanstuurt. Nog zo een pareltje is het door prachtige fiddle ondersteunde duet met Eleanor Whitmore,‘Baby’s Just As Mean As Me’, dat een beetje doet denken aan Leon Redbone. En ook het ragtimenummer ‘Ain’t Nobody’s Daddy Now’ mag tot de betere tracks gerekend worden.
Is ‘Terraplane’ dan een minderwaardig album? Zeker niet, al schept een nieuw album van Earle nog steeds hoge verwachtingen, en jammer genoeg worden die hier niet helemaal ingelost. De sterren op dit album zijn duidelijk The Dukes, die zich ontpoppen als een uitstekende bluesband. Hopelijk krijgt Earle zijn emoties vlug terug op het rechte pad, zodat het volgende album weer een echt ‘Earle album’ is.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Woman Out Of Control cd:

1. Woman Out Of Control
2. I Still Can't Get Over Loving You
3. Electronic Lover
4. In The Heat Of The Night
5. I Don't Want To Know
6. She Still Feels The Need
7. Invasion
8. N2U2

Sex and the Single Man cd:

1. Girls Are More Fun
2. Good Time Baby
3. Everybody Wants Someone
4. I'm A Dog
5. One Side Love Affair
6. Sex And The Single Man
7. I'm In Love
8. Men Have Feelings Too

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 25129

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Ray Parker Jr.

De Afro-Amerikaanse gitarist Ray Parker Jr. hielp in 1977 mee de groep Raydio oprichten. Voordien had hij zijn pluimen als teenager al verdiend bij Motown & Invictus/Hot Wax, waarna hij samenwerkte met Stevie Wonder en Barry White. Ook schreef hij de hit ‘You Got the Love’ voor Rufus. In 1982 begon hij aan een solocarrière met het album ‘The Other Woman’ bij Arista Records. De opvolger daarvan, ‘Woman Out Of Control’ uit 1983, klom tot nr. 45 in de Billboard Top 200 albums, en tot nr. 18 in de R&B charts. De hitsingle ‘I Still Can't Get Over Loving You ‘ was daar mee voor verantwoordelijk. Naast componeren en produceren van het gehele album, bespeelde Ray hierop bas, drums, gitaar, piano en synthesizer. Ray brak echter het jaar daarop internationaal goed door met de titelsong van de film ‘Ghostbusters’. En Arista teerde daarop toen ze datzelfde jaar het album ‘Sex and the Single Man’ loslieten. Het bevatte de single ‘Girls are More Fun’, die tot nr. 34 in popcharts geraakte, en tot nr. 21 in de R&B charts. Ook op dit album schreef en produceerde Ray alles zelf, en bespeelde hij het merendeel van de instrumenten. In de lachwekkende videoclip voor voornoemde single was hij te zien als drag queen met make up! Met de heruitgave van beide elpees op cd, verschijnt ‘Sex and the Single Man’ voor het eerst weer op cd, sinds de Japanse uitgave van 2009. In het bijbehorend cd-boekje staan “liner notes” van Kevin Goins met citaten van Ray zelf. Een interessant pakket om Ray’s solocarrière te herontdekken!

Patrick Van de Wiele (4)