Tracks:

1. Big Mamou
2. Tain’t Nobody’s Bizness
3. Rip It Up
4. Story of Club 88
5. Bright Lights Big City
6. Jambalaya
7. Eyesight To The Blind
8. I Want You To Be My Baby
9. 7Mile Limit
10. Rock Me Baby
11. Wine Spo Dee O Dee
12. Friends of Bill W.
13. Broke
14. Boom Boom
15. Wee Wee Hours
16. Whole Lotta Shakin’ Goin’ On
17. Toast to the Legendary Blues Cruise

Platenlabel
Club 88 Records

Labelnummer
8815

Distributie
Vizz Tone Label Group

Website Artiest
Mitch Woods

Wie ooit al eens een Legendary Rhythm & Blues Cruise heeft meegemaakt zal het kunnen getuigen. Bijna onafgebroken live bluesmuziek, en dit zowaar 24 uur per dag. Iedereen heeft er als het ware een backstage pas, een ‘must do’ voor heel wat bluesfans. Wij prijzen ons hier voorlopig gelukkig met het schijfje ‘Jammin’ On The High Cs,  Live from Mitch Woods’ Club 88’. Mitch Woods is sinds 2002 een vaste gast op de Bluescruises en presenteert nu met een roterende cast een geweldige en ontstuimende show. Met een breed scala van rockende roots muziek krijgt hij iedereen moeiteloos in beweging. In de openingssong ‘Big Mamou’ komen de bandleden van Roomful of Blues de boel wat opvrolijken. Victor Wainwright en Janiva Magness mogen hetzelfde doen in de emotionele ballade ‘Tain’t Nobody’s Bizness’. In de geweldige rocker ‘Rip It Up’ is de blazerssectie van Roomful of Blues opnieuw present. De boogie wordt verder ingekleurd door Woods opwindende pianotunes en Tommy Castro gitaarriffs. Master of ceremony Mitch Woods geeft wat uitleg hoe hij hier eigenlijk is terecht gekomen, en zet hierna onmiddellijk het pakkende ‘Bright Lights Big City’ in. Lucky Peterson is nu de opmerkelijke gast met zijn gitaarriffs.
En het kan nog gekker want Dwayne Dopsie met zijn zydeco accordeon komt aandraven in het heerlijke ’Jambalaya’. Na deze idealistische New Orleans inslag verhuizen we naar Chicago met guest Billy Branch in ’Eyesight To The Blind’.
In de boogiesongs ’I Want You To Be My Baby’ en ‘Wee Wee Hours’ komt New Yorker Popa Chubby op de proppen. Al mag Coco Montoya  Woods pianoschikkingen begeleiden in ‘Rock Me Baby’. Victor Wainwright mag hetzelfde doen in de hoog oplopende boogie woogie song ’Wine Spo Dee O Dee. Mitch Woods trekt de lijn door met het nummer ‘Broke’. De John Lee Hooker klassieker ‘Boom Boom’ krijgt een geheel eigen bewerking ditmaal met Billy Branch en Coco Montoya in de backing. En dit valt ook te beurt aan Jerry Lee Lewis’ ‘Whole Lotta Shakin’ Goin’ On’. Dwayne Dopsie giet het nummer zowaar in een zydeco jasje. Schitterend, maar helaas alweer tijd om afscheid te nemen met een toost van Mitch Woods. Hij was deze avond de perfecte good-rockin’ host aan de Piano Bar op de Legendary Rhythm & Blues Cruise. Once we will be there to!

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Tomorrow
2. Lord Have Mercy on Me
3. Heap See
4. Earn a Dime
5. She Put The Whammy on Me
6. Up For No Good
7. Riverside
8. 17 Years
9. Wrong Place, Wrong Time
10. Catch You On The Flipside

Platenlabel
Sensashun Music
Chico Blues Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Sensashun Music

Website Artiest
Giba Byblos

Het was Kevin Johnson, director of promotion, van het Chicago jazz en blueslabel Delmark Records die ons voor het eerst aan het Braziliaanse gitaarwonder Giba ‘Guitar’ Byblos voorstelde in Reggie’s Music Joint in Chicago. Giba was toen zo vriendelijk om ons zijn nieuwste plaat ‘Live At The Delmark House’ te overhandigen. Sindsdien is onze relatie alleen maar gegroeid en waren we dan ook meteen fan van zijn volgende album ‘My Duty’. Nu ontvingen we deze week een pakje met als afzender Sao Paolo. De ‘Feto do Blues’ uit Brazil was alweer zo vriendelijk om zijn nieuwste telg ‘Tomorrow’ naar ons toe te zenden. De titel is geïnspireerd op een wijze woordenspelling tussen Giba en Jimmy Johnson. Met enige fierheid schrijven we dan ook dolgraag een recensie. Wat ons meteen opviel was de toch wel heel mooi verzorgde digipak. Giba is een soulmate van Jimmy Johnson en leent hier zijn nummer ‘Heap See’. Beiden toeren en spelen vaak samen en Giba’s mentor speelt dan ook graag een resem gitaarriffs mee op het nummer. Het album ’Tomorrow’ is 10 tracks rijk en Giba ontleende zijn pen aan zeven nummers. De titeltrack werd gekozen als opener. Naast zijn subliem gitaarspel is Giba ook begeesterd met een ruwe en knappe bluesy stem. De hoornsectie van Clayton Silva (saxofoon) en Miquéias Nascimento geven meteen een soultouch aan het nummer. Giba trekt dan ook de sterke lijn door in het opwindende ‘Lord Have Mercy On Me’, origineel van Junior Kimbrough. Fabio Basili doordrenkte baslijnen vormen hier de basis voor de song. De zachte keyboard arrangementen van Dada Tristäo rollen zo de rode loper uit voor Giba’s gitaarsolo’s in de ballade ’Earn a Dime’. In het daaropvolgende nummer ‘She Put The Whammy On Me’ gaat het resoluut richting Chicago. De grote muzikale liefde voor Giba Byblos, en het grote respect voor de Texas Cannonbal Freddie King. De strakke backing in ‘Up For No Good’ staat onder leiding van drummer Paulinha Sorrisa. De aanvullende hoornsectie en Giba gitaarriffs zijn de rode draad in de compositie. De keyboard tunes houden het wel heel funky in songs als ‘Riverside’. En dit in tegenstelling tot het Memphis soulachtige ‘17 Years’, waar heel wat instrumentatie zijn opwachting maakt. Tijd voor nog wat kippenvelmomenten met de bluestrage ‘Wrong Place, Wrong Time’. Als afsluiter gaat de band volledig loos op de funky en hoogoplopende instrumentale ‘Catch You On The Flipside’.
Wie Giba Byblos op een van onze podia durft te zetten zal allerminst bedrogen uitkomen. Schitterende plaat!

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Shameless
2. Lilly Mae
3. Lonesome Whistle Blues
4. Going Down To The Ocean
5. Trouble Don’t Last
6. Don’t Drive Me Away
7. Steady Goin’ On
8. A Good Idea At The Time
9. Hard To Keep A Dollar
10. Roll, Tumble And Slip

Platenlabel
Vizz Tone Label Group

Labelnummer
VIZZTONE CD- VTCP 001

Distributie
Vizz Tone

Website Artiest
Chris James  Patrick Rynn

Persoonlijk kennen we Chris en Patrick nu toch al enkele jaren. Ik had zelfs de eer om twee jaar geleden met dit duo op stap te gaan en dit samen met de Chicago Blues All Stars onder leiding van Mud Morganfield, Rick Kreher, Rockin’ Johnny Burgin, Tail Dragger, Bob Corritore en drummer Brian Fahey. Wat een geweldige ervaring was dat! Sindsdien onderhoud ik met ieder lid van dit schitterend project nog steeds de beste contacten. Twintig jaar geleden stond het San Diego, Californië gebaseerde duo James & Rynn zelf in de backing bij de legendarische Sam Lay. Nu promoten zanger/gitarist Chris James en bassist Patrick Rynn hun nieuwste release ‘Trouble Don’t Last’. De sound ligt dan ook in de lijn van zijn voorgangers zoals ‘Stop And Think About It’, ‘Gonna Boogie Anyway’ en ’Barrelhouse Stomp’. In de backing treft het duo de perfecte soulmates aan met drummer June Core en afwisselend Rob Stone en de reizende harpster aan het bluesfirmament Aki Kumar. Samen bundelen ze de krachten in de tien songs. En die staan bol van traditionele blues en Chicago beïnvloede conceptuele blues benaderingen. Na de boogie begeesterde opener ‘Shameless’ gaat het meteen in de richting van de country blues met ‘Lilly Mae’, oorspronkelijk van Detroiter Calvin Frazier, en de jazzy swing arrangementen van ‘Lonesome Whistle Blues’. De track ‘Going Down To The Ocean’ is een hemelse ballade waar vooral Aki Kumar in de schijnwerper komt te staan. De titeltrack ‘Trouble Don’t Last’ is met zijn onheilspellende tekst alweer knappe Chicago blues.
Of wat dacht je van de zin ‘I gave her a home but she mortgaged my soul’… als dat geen blues is, dan weet ik ook niet meer. En dat is eigenlijk net hetzelfde met de pakkende en diepe grooves van  ‘Don’t Drive Ma Away’. In het geweldige instrumentale boogie woogie nummer, nemen naast Chris’ geweldige gitaarriffs, zowel Aki als Rob afwisselend de mondharmonica in handen. De track ‘A Good Idea At The Time’ is dan op zijn beurt schitterende low-down blues. Kippenvelmoment wordt alweer ons deel en zal ons ook in het bluesy ‘Hard To Keep A Dollar’ niet verlaten. Als afsluiter van de set serveren ze ons nog de geweldige song ‘Roll, Tumble And Slip’, waar Aki Kumar en Rob Stone naast Chris’ overweldigende riffs, om beurten hun talenten op de harp mogen demonstreren. Van een afsluiter gesproken!

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Long Road Home
2. Let Somebody Love You
3. Leaving Tennessee
4. Feel Again
5. Look Up At The Moon
6. Where The Blue Train Goes
7. Beautifully Broken
8. Back To Memphis
9. Between Forever And Goodbye
10. Sad Swan
11. Travellin’ Man

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Danni Nicholls

Reeds op jonge leeftijd ontwikkelde de Engelse Danni Nicholls een voorliefde voor de uit Amerika komende muziek. Via de platencollectie van oma maakte Danni kennis met country, blues, Amerikaanse folk en rock & roll.Toen ze op 16 jarige leeftijd van haar oom een Burns London Shortscale jazzgitaar uit 1963 erfde, zette zij haar eerste muzikale stappen. Tijdens een Engelse tournee van Emmylou Harris kwam ze in contact met Chris Donohue, die bassist was in Harris’ band. In 2013 wist Donohue haar te overtuigen om naar Nashville te vliegen, waar ze met hulp van doorwinterde muzikanten ‘A Little Redemption’ inblikte. En ook voor ‘Mockingbird Lane’ trok Nicholls andermaal naar het mekka van de country. Donohue tekende ook nu weer voor de productie maar bood als multi-instrumentalist ook zijn diensten aan op akoestische en elektrische bas, staande bas, lap steel en keyboards. Onder de overige muzikanten ontdekken we gitarist Will Kimbrough, gekend van zijn werk met John Prine, alsook keyboardspelers Ralph T. Lofton en Billy Livsey. Lofton verdiende zijn sporen met werk voor o.a. Stevie Wonder, Aretha Franklin, Whitney Houston en Luther Vandross. Livsey dook dan weer op aan de zijde van Tina Turner, Kevin Ayers, Leo Sayer, Gerry Rafferty en Kenny Rogers. Nu is de aanwezigheid van sublieme sessiemuzikanten niet altijd een vrijgeleide voor een denderend album. Net zo belangrijk is de sterkte van de songs. En de songs die Nicholls pende of die tot stand kwamen als co-writer zijn van een zeldzaam hoog niveau. Tel daar nog de prestaties van deze in Nashville tot de top behorende muzikanten bij, en je hebt een dijk van een plaat. Zonder te overdrijven of zich op te dringen, stuurt de band Danni subtiel naar een hedendaags countrygeluid. En dat klikt uitermate goed met haar melodieuze stem. Dat de band evenwel respect heeft voor de eigenheid van Nicholls valt te merken in ‘Look Up At The Moon’ dat meer in een jazzy sfeertje baadt. En ook dat kan Nicholls’ stem moeiteloos aan. Haar liefde voor de blues etaleert ze op een heel eigen manier in ‘Back To Memphis’ en met de, van aanstekelijke lap steel voorziene uptempo countrysong ‘Travellin’ Man’ sluit het album af.
Danni Nicholls heeft een stem die zowel hedendaagse country, soft blues als smooth klinkende jazz op een indrukwekkende manier kan brengen. Soms doet ze aan Emmylou Harris en dan weer aan Alison Krauss denken, maar meestal klinkt Nicholls als Nicholls. En dat is maar best ook!

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Hypnotic
2. Every Shade of Blue
3. Celestial Skies
4. Wavelength
5. Breathing
6. Trajectory
7. Spinning
8. Colored Glasses
9. Walking in My Sleep
10. Code Red

Platenlabel
Gold Note Music

Labelnummer
GNM3063

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Great Scott PR

Website Artiest
Carol Duboc

Twee jaar geleden besprak ik het album ‘Smile’ van deze Amerikaanse zangeres, dat ze samen met Jeff Lorber maakte. Nu hebben ze samen voor haar zevende album opnieuw 10 originele songs gecomponeerd, en geproduceerd. Jeff Lorber bespeelt keyboards, piano en bas, Vinnie Colaiuta de drums, en Jimmy Haslip de elektrische bas. Carol ging op haar vorige plaat al doorheen een echtscheiding en gaat verder met therapeutische tracks te schrijven, haar ex verschuilde zich immers achter “gekleurde glazen”. Ze gaf toe: “Some people refuse to see the world as it really is or life as it is, and to be honest, I was so caught up in the hypnotic love that I didn’t see things as they really are either. I think this album is going to surprise people. It’s about letting go completely and moving on emotionally. And it may be the funkiest solo record I’ve ever made.” Daaruit ontsproot de opener ‘Hypnotic’, waarop Eric Marienthal sax speelt. Hubert Laws kan je horen op fluit op ‘Celestial Skies’. Op ‘Every Shade Of Blue’ zijn er heel wat blazers aanwezig. ‘Wavelength’ is een dansbare track, en gaat over communicatie tussen partners. De videoclip werd opgenomen in Venice Beach. Daarna is het tijd voor romantiek met ‘Breathing’, gevolgd door het up-tempo ‘Trajectory’. ‘Spinning’ vertraagt het ritme, terwijl de titeltrack haar ervaringen met haar ex omvat. Op ‘Walking in My Sleep’ is de sfeer “mellow”, terwijl jazzfunk hoogtij viert op ‘Code Red’. Lorber is een perfecte aanvulling op Carol’s stem en uit hun samenwerking kwam deze mooie muziek voort.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Run like the river
2. From my arms
3. Doin’ what you were doin’
4. Angel city, California
5. Shows what you know
6. My heart won’t fall again
7. Another man’s world
8. Strike your light
9. Before the teardrops
10. If you loved me
11. Another baby
12. Soul senerity

Platenlabel
Blue Note Records

Labelnummer
02602537960767

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
McGhee Entertainment

Website Artiest
Vintage Trouble

Vier jaar geleden verscheen hun debuut, maar deze week kwam dan toch de langverwachte tweede full cd van Vintage Trouble uit, ‘1 Hopeful Rd.’. Dit keer strikten ze producer Don Was en dat hoor je toch wel. Het klinkt professioneler dan hun eerste ‘The bomb shelter sessions’ uit 2011. De balans is goed, de sound zit goed, de dynamiek, de erupties en explosies, de rustpunten. Alles zit juist en de gehele productie is warm en zeker spontaan.
De ingrediënten van een Vintage Trouble cd en vooral live-concert zijn simpel. Altijd doordacht en tegelijk toch spontaan en vurig. Ze hebben op korte tijd een zeer herkenbare en gedreven stijl ontwikkeld. Ze gooiden, rhythm ‘n’ blues, soul, rock ‘n’ roll en rock op een hoop, schudden het door elkaar en een opzwepende, zeer soulvolle en dynamische rock was het gevolg.
Vier jaar lang trokken ze de hele wereld rond om hun debuut te promoten. Veel headline-toers, maar ook belangrijke reeksen in het voorprogramma van onder andere ZZ Top, The Who, AC/DC en The Rolling Stones.
Zanger Ty Taylor heeft een machtige soulstem, die af en toe aan Otis Redding doet denken. Bovendien is hij een rasperformer. Hij heeft de stem en het charisma en vergelijkingen met James Brown, Otis Redding, Mick Jagger of Rod Stewart zijn dan ook niet ver gezocht.
Vintage Trouble is een band die het allemaal heeft. Op eigen houtje en door hard werken en vooral geloof en gedrevenheid, werden ze bekend nog voor ze bij een major platenlabel tekenden.
Vier muzikanten met de neus in dezelfde richting die er voluit voor willen gaan. Ze hebben een eigen, vrij unieke zeer herkenbare stijl, zeer sterke songs, een beest van een frontman met een magisch elastische soulstem. Meer moet dat niet zijn!
‘1 hopeful rd.’ Is hun eerste album voor het grote en kwaliteitslabel, Blue Note records. En kwaliteit is het wederom geworden. Ze hebben de spontaniteit, power, dynamiek en emotionaliteit weten te bewaren. Het is misschien waar dat de verrassing en impact van hun debuut er niet meer is, maar daarvoor krijg je wel twaalf beresterke songs in de plaats. Songs die na enkele beluisteringen aan kracht winnen.
Gitarist Nalle Colt laat zijn slide janken in de southern rock opener ‘Run like the river’. Het is een zeer opzwepend en aanstekelijk nummer. Door het snelle ritme en de ‘handclaps’ kan je onmogelijk stil blijven zitten en krijg je onmiddellijk zin in een liveshow van de heren. ‘From my arms’ een ingetogen, maar toch dynamisch sterke popsoulballad, maakt de overgang naar de soulvolle en ritmische popsong ‘Doin’ what you were doin’. Een lekker melodieus meezingnummer met hitkwaliteiten!
Het vrij korte ‘Angel city, California’ begint met een Free-intro, maar slaat dan onmiddellijk over in een Bob Seger/Frankie Miller-achtige rocker. Pure good-time rock ‘n’ roll. Even ademhalen en tot rust komen doen ze met de heerlijke soulballad ‘Show what you know’. Ook ‘My heart won’t fall again’ heeft overduidelijk hitpotentie en zou als single zomaar eens Joss Stone, Gregory Porter of Leon Bridges kunnen beconcurreren. De warme bas van ‘Another man’s words’ drijft deze jaren zeventig soul naar een vocaal hoogtepunt van zanger Ty Taylor. Wat is het toch prachtig als hij aan het ‘freewheelen’ gaat!
Eventjes achteromkijken naar de sound van hun debuutplaat doen ze met het snelle, zeer gedreven en met tamboerijn en handclaps voorziene ‘Strike your light’. Een uitstekend meebrulnummer met een ‘speedy’ middenstuk. Hier wordt je echt vrolijk van!
Een vervolg op deze explosie is de rhythm ‘n’ blues shuffle ‘Before the tear drops’. Emotioneler is de tearjerker ‘If you loved me’. Het gaat verder met een krachtig, percussie-gedreven en met spanning gevulde rocker ‘Another baby’. De rustige akoestische afsluiter ‘Soul serenity’, met fraaie zachte backing vocals maakt het volledig af.
Vintage Trouble is erin geslaagd om een sterke opvolger te maken van hun debuut, wat niet zo evident is! Nu is het afwachten tot ze weer in de buurt zijn!
Line-up:

• Ty Taylor (zang)
• Nalle Colt (Gitaar)
• Rick Barrio Dill (bas)
• Richard Danielson (drums)

Peter Jacobs (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD

1. If You Wanna Leave
2. Paradise
3. Drowning
4. Baby Please Don’t Go
5. Too Many Roads
6. China Gate
7. Rock ‘N’ Roll Ride
8. Through The Tears
9. Long Forgotten Track
10. On My Way
11. All I Want
12. High Rolling
13. Let The Good Times Roll
14. I Won’t Let You Down
15. Opener

DVD

1. If You Wanna Leave
2. Paradise
3. Drowning
4. The Straight And Narrow Line
5. Too Many Roads
6. I’m Tired
7. China Gate
8. Rock ‘N’ Roll Ride
9. High Rolling
10. Get Up, Get Higher
11. Through The Tears
12. Long Forgotten Track
13. On My Way
14. All I Want
15. Baby Please Don’t Go
16. Let The Good Times Roll
17. I Won’t Let You Down
18. Opener

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
Ruf 1219

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
Westman Music

Website Artiest
Thorbjorn Risager

Kopenhagen is niet langer enkel en alleen gekend om zijn naar het sprookje van Hans Christian Anders gemodelleerde beeld ‘De Kleine Zeemeermin’.  Kopenhagen is nu ook gekend als thuishaven van wereldster Thorbjorn Risager. En wereldster is zeker niet overdreven. Opgericht in 2003 telt de band momenteel nog 5 originele leden. Risager won in 2013 en 2014 de ‘Danish Music Award’ en dit jaar werd hij genomineerd voor de ‘British Blues Award’. Tien jaren werkt Thorbjorn reeds met promotor Annika Westman, die ondertussen meer dan 700 concerten in 21 landen voor hem boekte. Zijn in 2014 uitgebrachte ‘Too Many Roads’ bracht de bal pas goed aan het rollen.  In vakbladen werd zijn naam in één adem genoemd met die van grootheden als Robert Cray, Joe Bonamassa en Walter Trout. Bovendien trok de band onlangs naar Indië voor een concert in Mumbai. En wie Thorbjorn Risager & The Black Tornado live aan het werk zag, zal beamen dat deze band er eentje uit de duizend is. Thorbjorns krachtige, rauwe stem kleurt zijn in rhythm & blues, blues en rock & roll gedrenkte songs op een heel eigen manier. Samen met de sublieme The Black Tornado, met een indrukwekkende blazerssectie, is een concert van Thorbjorn Risager steeds synoniem voor vuurwerk. Zijn in 2009 op de markt gebrachte ‘Live At Victoria’ gaf reeds een schitterend beeld van Thorbjorns podiumkwaliteiten. Op hun tiende album ‘Songs From The Road’ gaat hij nog een stap verder. Deze in Rufs ‘Songs From The Road’ serie kaderende opnames vonden plaats op 16 april van dit jaar in de Harmonie in Bonn. Inmiddels  werd de band uitgebreid met backingzangeressen Ida Bang en Lisa Lystam, zodat er maar liefst 10 mensen op het podium staan. En dat maakt het hier geregistreerde optreden indrukwekkend. Hier is geen gewone band aan het werk maar een heuse little big band. Opener ‘If You Wanna Leave’ grijpt je onmiddellijk stevig bij je nekvel. Van loslaten wil de band niet weten. ‘Paradise’ heeft een funky groove, ‘Too Many Roads’ is een hedendaagse bluessong zoals er veel te weinig gemaakt worden en wie bij de rocksong ‘Rock ‘N’ Roll Ride’ nog rustig kan blijven, heeft volgens mij teveel kalmeermiddelen genomen. Een rustpunt wordt je gegund met ‘China Gate’. Natuurlijk ontbreekt een klassieker als ‘Baby Please Don’t Go’ ook hier niet. Met ‘Let The Good Times Roll’ sluit Risager steevast zijn optredens af. Behalve hier, want met het met Lisa Lystam gebrachte duet ‘I Won’t Let You Down’, komt er op een pakkende wijze een einde aan een memorabel concert.
Dit alles, nog veel meer, en zelfs nog 3 songs meer als op de cd, kan je op de dvd bekijken, waarbij het concert professioneel en uiterst genietbaar in beeld wordt gebracht
‘Songs From The Road’ is een prachtige registratie van een optreden van een artiest, die reeds ruimschoots bewees dat hij in staat is om de blues een hedendaags gezicht te geven, maar vooral een toekomst. En dat kunnen er niet veel zeggen!

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Pin In The Rope
2. This Time Around
3. Feels Like Rain
4. Down By The Gallows
5. Land Of Disease
6. When I’m Cruel
7. Shippensburg
8. Mudhole
9. Podwer & Smoke

Platenlabel
Off Label Records

Labelnummer
OLR 48

Promo-agent
Kurt De Bont

Website Artiest
Philip Bradatsch

Zijn geboorteplaats…Augsburg in Duitsland en veel meer is er van deze Duitse singer-songwriter weinig terug te vinden, maar wel des te meer een reden om hem eens te gaan horen want je zal zonder meer onder de indruk zijn.
Voor mij was deze zomer op Aarschot Rockt de eerste kennismaking en dan weet je meteen dat deze Philip Bradatsch in de stal zit van Rootstowner Kurt De Bont. Met regelmaat treedt hij ook op met muziekgenoot James Hunnicutt en ook van beide dacht ik dat er een CD in de maak is. Nu is er ‘When I’m Cruel’ dat in de CD speler zit en ik moet al meteen toegeven dat deze troubadour me onmiddellijk weet te bekoren.
Op deze ‘When I’m Cruel’ staan 9 zelf geschreven nummers en in deze categorie van songwriters valt het dadelijk op dat de rust in zijn stem één van de sterkste speerpunten zijn van deze Philip Bradatsch. Zijn stemtimbre zweeft tussen een jonge Bob Dylan en een Don McLean en daarenboven is hij een uitmuntend fingerpicker.
Alle nummers van zijn hand is natuurlijk ook meteen een pluspunt want met covers ga je soms iemand vergelijken maar eigen werk, dat is een van de betere eigenschappen bij deze rootsrockers. ‘This Time Around’ is al dadelijk een nummer waarbij hij laat horen dat vakmanschap bij hem geen ijdel begrip is. Een zeer rustige song om de aandacht dadelijk  naar je toe te trekken. Net zoals het daarop volgende ‘Feels Like Rain’ raak je meteen bevangen door de warmte in zijn teksten al gaan verdriet en geluk soms samen hand in hand.
Diep warme melancholische folk is de leidraad wanneer je deze ‘When I’m Cruel’ begint te beluisteren, ver weg van alle chaotische toestanden in deze wereld is het een mogelijkheid om tot rust te komen. Dat deze Philip Bradatsch ook goed overweg kan met de banjo kan je waarnemen op nummers als ‘Shippensburg’ en ‘Powder & Smoke’ maar mijn favoriet is zonder meer het tedere ‘Mudhole’….gewoon kippevel!

Freddy Vandervelpen (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The River
2. Radio Cosmos
3. The One
4. Little Dreamer
5. Jaded
6. Baggage
7. Homestead
8. Hype
9. Thunder Island
10. Can’t Be in Love
11. Memories of You

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
889211595266

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Mike Thompson

De Amerikaanse singer-songwriter Mike Thompson groeide op aan de kust van Florida, meer bepaald in Panama City. Hij zat in heel wat bands, van jazz, via country tot moderne rock. Dit is zijn debuut, waarvoor hijzelf 10 van de 11 tracks componeerde. Op de helft van de tracks krijgt hij steun van gitaristzanger Mark Slaughter, die opgenomen werden door de legendarische geluidstechnicus Michael Wagener in Nashville. Mike brengt melodieuze rock, met een knipoog naar progressieve rock op de opener ‘The River’. Daarna komt de up-tempo rock van ‘Radio Cosmos’, gevolgd door het hippe ‘The One’, dat zo opgewekt voorbij huppelt. ‘Little Dreamer’ doet me ongewild terugdenken aan The Beatles, terwijl gastzangeres Amy Henderson de a acapellatrack ‘Jaded’ brengt. ‘Baggage’ is weerom melodieuze rock, en iets verderop staat de cover ‘Thunder Island’ van Jay Ferguson, waarop countryster Collin Raye een gastoptreden doet. Een niet onaardig debuut!

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Need You
2. Soft Touch
3. Treat Her Right
4. Milk and Alcohol
5. I Hear You Knocking
6. Walking The Dog
7. Three Times Enough
8. No Particular PLace To Go
9. Cold Cruel Heart
10. Bony Moronie
11. Lucille
12. Wooly Bully
13. Roxette

Platenlabel
JMG Records

Labelnummer
JMG Records 003

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Johnny and The MG’s

In maart van dit jaar trokken Johnny and The MG’s de Studio Fandango in. Van deze ondertussen gerenommeerde studio van Dirk Lekenne weten we onderhand dat de kwaliteit van de opnamen dan gewaarborgd is en dat is dan al een zorg minder.
Johnny and The MG’s ontstonden in 2006 toen enkele leden van de coverband ‘Blue Stockings’ na het brengen van stevige rockcovers eens hun horizon wilden verruimen en er zowaar blues wilde tussengooien. In 2007 brachten ze toen hun eerste album ‘Splash ’n Dash’ uit met covers van Bo Didley, Chuck Berry en zowaar ook Lee Hazelwood.
In 2010 volgde dan ‘A Shot of R’n’B’ en nu vonden ze dat het tijd werd om een volgend album uit te brengen. Deze ‘Full Throttle’ huisvest 13 tracks en Johnny and The MG’s bewijzen hierop dat ze nog steeds veelzijdig uit de hoek kunnen komen.
Naast John Aerts spelen ook nog in de band, Eric Nobles (bluesharp), Bart De Bosck (guitars), Jan Raes (bass) en Erwin Ballings (drums). Hun nieuwe ‘Full Throttle’ is ook gespekt van enige rock ’n roll die ze vakkundig met een bluesjasje hebben overgoten zoals ‘Bony Moronie’ waarop ze moeiteloos overschakelen op The Champs hun ‘Tequila’. Ook ‘Lucille’ van Little Richard krijgt hier een ware transformatie en wordt zowaar door het inbrengen van de smoelschuif en een bluesy gitaar een lekker swingend bluesnummer.
Openen doen ze met eentje van Ray Davies en zijn Kinks en op ‘I Need You’ kan je duidelijk de handtekening van Ray Davies waarnemen. Dat ze na hun vorig album nog niet genoeg kregen van de goede oude R&B bevestigen ze ook op deze nieuwe schijf met nummers als ‘I Hear You Knocking’ en Rufus Thomas zijn ‘Walking The Dog’ Iemand van deze MG’s moet ook steevast een fan zijn van Chuck Berry want met ‘No Particular Place To Go’ wordt ook weer aan dit rock-’n-roll icoon gedacht.
Voor de officiële CD-voorstelling moet je op 5 september richting Lier om in ‘Het Belofte Land’ daar van Erwin, Jan, Bart, Eric en John te kunnen gaan genieten.

Freddy Vandervelpen (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Mother In Law
2. The River’s Invitation
3. Ain’t No Guarantees
4. I Feel So Bad
5. Find A Way To Care
6. Long Distance Call
7. I Want All My Money Back
8. Ropes and Chaines
9. Long Summer Days
10. Drifting Blues
11. War We Wage
12. Crazy Lady

Platenlabel
Forty Below Records

Labelnummer
FBR 011

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
John Mayall

Op 4 september ligt de nieuwe ‘Find A Way To Care’ van John Mayall bij de platenboer en je zou haast gaan denken, wat bezielt deze Britse godfather van de blues om nog maar eens een nieuw album te maken. Op zijn conto staan reeds 62 albums maar misschien is het antwoord te vinden op deze nieuwe schijf.
Uiteraard mogen alle bluesliefhebbers en artiesten mensen zoals John Mayall op hun blote knieën danken want het is dankzij hem en enkele van zijn leeftijdsgenoten dat blues een nieuw leven kreeg. Het was in de zestiger jaren dat hij samen met zijn Bluesbreakers voor een heuse revival van de blues zorgde en daardoor de artiesten over water wakker begon te schudden. John Mayall’s legendarische Bluesbreakers kenden zelf in de loop van tijd enkele leden waarvan hun namen op zichzelf iconisch zijn zoals, Eric Clapton, Walter Trout, Peter Green en Mick Fleetwood…
John Mayall zijn huidige begeleidingsgroep bestaat uit Rocky Athas (lead & rhythm guitar), Greg Rzab (bass) en Ray Davenporty (drums). Voor de extra inbreng van een blazerssectie tekenen Ron Dziubla (saxophone), Richard A Rosenberg (trombone) en Mark Pender (trompet). Dit gezelschap trok eind februari en begin maart richting House Of Blues Studio in Californië en samen met Eric Corne zorgde John Mayall ervoor dat alles in goede banen werd geleid.
Deze ‘Find a Way To Care’ bevat enkele nieuwe nummers zoals de titeltrack maar we vinden er ook enkele covers, waaronder ‘Crazy Lady’, ‘Long Summer Days’ en ‘Ain’t No Guarantees’, op. Van Percy Mayfield brengen ze ‘The River’s Invitation’ en bij Lightnin’ Hopkins gingen ze te leen voor ‘I Feel So Bad’. Samen met bassist Greg Rzab schreef John Mayall voor dit album het nummer ‘Robes and Chaines’.
Meer dan voldoende materiaal om deze John Mayall toch nog maar eens te gaan beluisteren op de diverse concerten die in het najaar zullen gegeven worden. Voor verdere inlichtingen verwijs ik U naar onze concertagenda.

Freddy Vandervelpen (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Etude in D minor
2. Two Pianos
3. Serendipity
4. Jazz Nite
5. Daydream Alley
6. Changing Times
7. Touched By Fire
8. Friends
9. Last Night Out
10. Reflexions
11. Sombrero Key
12. Colors

Platenlabel
Ageless Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Holland Phillip

De Amerikaanse componist & muzikant Holland Phillips neemt al sedert het midden van de jaren ’90, New Age muziek op. Hij bespeelde ieder instrument dat zijn moeder meebracht naar huis. Eerst was dat piano, maar op zijn achtste schakelde hij over op gitaar. Hij werd beïnvloed door The Beatles, maar ging over naar rockbands zoals Pink Floyd, Styx, Rush, Kansas enz. Zijn debuut ‘Flight of the Windmill’ kwam uit in 1994, gevolgd door ‘Castles’ en ‘Redemption’. Dit is nu zijn vierde release. "New age music by definition is intended to help create introspection and positive feelings," zei hij.  "But I've never believed that it has to be introspective or subdued in and of itself to do that."  Zijn dromerige muziek, die hij creëert zowel met synthesizers als met andere instrumenten, begint al met een viool op ‘Etude in D minor’ en vermengt neoklassiek met New Age. De intro van ‘Two Pianos’ doet me denken aan John Lennon’s ‘Imagine’, waarna het mooie ‘Serendipity’ wat meer de poprichting opgaat. Daarna brengt hij jazzelementen erin op ‘Jazz Nite’, gevolgd door de titeltrack. ‘Touched By Fire’ verwijst naar het potentieel en destructief gevaar van vuur. ‘Reflexions’ heeft dan weer een klassieke uitstraling van de 18de eeuw omwille van het gebruik van harpsichord keyboard. En bij afsluiter ‘Colors’ werd hij beïnvloed door Alan Parsons. De titel van het album verwijst naar onze dagdromen en mogelijkheden die we niet nemen. Een melodieus New Age album.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL  ALBUM

DETAIL  ALBUM

Tracks:

1. Ride With You
2. Broken Home
3. Dust Into A Star
4. Sweet Marie
5. Song For Olen
6. Little Boy Lost
7. Talk So Loud
8. Holden Caulfield
9. Only Just Turned Five
10. Making Memories
11. Hard To Be You
12. Come On Home To Me
13. Until The Day Is Done

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
David Massey

Albums als ‘Blissful State Of Blue’ en recenter ‘So Many Roads’ bewezen reeds ruimschoots dat deze zingende advocaat uit Washington DC, een degelijk singer-songwriter is. Met ‘Until The Day Is Done’ bezorgt Massey ons andermaal een voortreffelijk album. Als John Prine, Steve Forbert en Steve Earle jou boeien, dan zal David dit zeker doen. De dertien songs bevatten folkballades, Americana, swing en zelfs een vleugje rock. David schrijft niet alleen heldere, maar ook pakkende teksten over dingen die hem beroeren, hij verpakt die ook nog in lekker in het gehoor liggende songs. De gebruikte instrumenten gaan van gitaren, drums, piano en pedal steel, tot mandoline, cello, accordeon, viool, washboard en harmonica. Het is al onmiddellijk raak met het naar Dire Straits en Mark Knopfler knipogende ‘Ride With You’. Opgroeien in een gebroken gezin wordt meesterlijk verwoord in de Americanasong ‘Broken Home’, terwijl ‘Dust Into A Star’ de gevoelens van een miskend artiest blootlegt. De emotionele gevolgen van de moord op een vijfjarige jongen vormen dan weer het thema voor ‘Only Just Turned Five’. Maar ook in de folkballades schittert Massey. Het leven en het feit dat daar abrupt een einde aan kan komen zijn de onderwerpen van ‘Little Boy Lost’, dat door de weemoedige pedal steelklanken nog een extra dimensie krijgt. Swingen doet David op ‘Making Memories’ en op ‘Talk So Loud’, waar hij de smartphoneverslaving op humoristische wijze aan de kaak stelt. Over een onbeantwoorde liefde kan je zitten kniezen, maar je kan er ook een rockend nummer over maken. En dit laatste doet Massey met ‘Sweet Marie’. Afsluiter is de,  met een draagbare digitale recorder, in de huiskamer opgenomen titeltrack, waar David zichzelf begeleidt op gitaar. De kracht die van dit nummer uitgaat, is het ultieme bewijs dat Massey dringend een grotere bekendheid verdient.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Mixed Feelings
2. Love Lost Its Way
3. New Years Day
4. Friends
5. Hell Hath No Fury
6. Crystal Stairs
7. Lovers Lullaby
8. Out There
9. More Than Everything
10. Wood For The Trees
11. Quiet Life
12. Feel The Sun

Platenlabel
Scarlet Records

Labelnummer
BC034CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Auburn

Auburn is een in 1999 rond zangeres en songschrijfster Liz Lenten gevormde Britse band. In 2003 debuteerde de band met het album ‘Dreams’ waarna de band een tijdje van de radar verdween. Ondertussen werd er wel aan nieuwe songs gewerkt. Songs die het daglicht zagen op het in 2012 verschenen ‘Indian Summer’.  Een jaar later trokken Liz en haar muzikanten naar Nashville, waar zij het gelijknamige album opnamen, onder leiding van producer en gitarist Thomm Jutz. In januari van dit jaar reisde Auburn opnieuw naar Nashville. Opnieuw werkte de band met Thomm Jutz, met als resultaat deze ‘Mixed Feelings’. Op de titeltrack na, die Liz schreef samen met Marc Gustavina, zijn alle nummers van haar hand. De songs balanceren tussen hedendaagse country, Americana en zelfs pop. Hiermee zal Auburn zeker niet de prijs van originaliteit winnen. Waar Liz en haar kompanen die wel mee in de wacht kunnen slepen, is met Lentens stem. Liz heeft een erg opvallend, maar vooral heel apart stemtimbre. Emotioneel, warm, soms wat schor, maar vooral de bijna constant aanwezige tremolo, maakt haar stem speciaal. Dat niet iedereen meteen valt voor haar stemgeluid is best mogelijk. Anderzijds zorgt het er ook voor dat Auburn zich niet profileert als ‘dertien in een dozijn’.  Op het ingetogen ‘Friends’ geeft Lentens stem een ietwat schuchtere en melancholische indruk. Maar ook op een hedendaags, van aanstekelijke fingerpicking op banjo voorzien, uptempo countrynummer als ‘Hell Hath No Fury’ voelt Liz zich in haar sas. ‘Out There’ krijgt door het twang gitaargeluid een fiftiessound aangemeten en op het folky ‘Quiet Life’ laat Lenten haar gevoelens de vrije loop.
Wie een brede muzikale visie heeft en popelt om nieuwe dingen te ontdekken, kan zeker eens te rade gaan bij deze nieuwe van Auburn.

Lambert Smits (3½)