Blog Archives - KEYS AND CHORDS

White Ring: Gate Of Grief

13/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heavy Self Alienation
Leprosy
Angels
Clos Yr Eyes
Fields Of Hate
Low (feat. Fostercare)
Puppy
Chained
Nothing
Lasts In
Amerika (Lord Of the Flies)
Home Of The Brave
Burn It Down
Do U Love Me 2?

Website Artiest:
White Ring

Dark Electronics van de Witch House Movement ontstond in Denver rond 2007 en verspreidde zich als een vagevuurtje over de States. Brian Kurkimilis en Kendra Melia ontmoetten elkaar op internet en starten vanuit NY hun eigen creaties onder de naam White Ring. Hun heavy elektronica (beïnvloedt door trance-metal-neo-folk) met angstige zangpartijen liggen volledig in de lijn van het subgenre Witch House. Ondertussen voegde Adina Viarengo zich als zangeres bij het illustere duo. Na enkele snel uitverkochte singles brengt White Ring een full album uit dat nog leuker is dan de vorige losse donkere flodders. Gate Of Grief rijgt de inspirerende sounds en ritmes aan elkaar die het perfecte decor vormen voor horror-films of crime-series. De cinematic sounds met distortion vormen een geslaagd sfeerbeeld van on(der)aardsheid. Sommige passages zijn dansbaar waardoor ook DJ’s hier hun meug kunnen zeugen. Knap werk!

Line-up:
Brian Kurkimilis
Kendra Melia
Adina Viarengo

Marino Serdons (4)

Strong creations. White Ring knows how to impress with distorted electronics and howling vocals. Useful for individual listeners (who needs a mindset), for DJ’s and movie-makers.

Wanheda: the Cenozoic Implosion

13/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

An Unquiet Ethos
Exploring Systems
Luminous
The Gathering Of One
The Fissures Of Humanity

Website Artiest:
Wanheda

De Leuvense band Wanheda draagt onze wereldbol een goed hart toe. Naast het veterinaire werk van gitarist Jan Verduyckt herbergt het debuutalbum, met de meest onbegrijpelijke titel, een bekommernis om ons klimaat en de menselijke besluiteloosheid. Ga zelf even op onderzoek uit hoe hun instrumentale composities aansluiten met dit gedachtengoed. Met enige (veel) verbeelding komen we tot een muzikale schets van ons onvermogen om de wereld in goede banen te leiden. Alhoewel door menige kenners geklasseerd onder post-rock, waagt dit album zich toch meer op het terrein van de progrock. Knappe afwissellende ritmes en sfeervolle melodieën. De keys van Jasper Simon brengen altijd een uitzonderlijke rust in de instrumentale nummers. Een rust waaraan 66 miljoen jaren geleden, het Cenozoic tijdperk, een abrupt einde kwam. Uitgebracht in eigen beheer in april 2018, jammer genoeg niet verkrijgbaar op vinyl, wel als digipack.

Line-up:
Jan Verduyckt (Guitars)
Maurits Elzinga (Drums)
Jan Peeters (Guitars)
Jan Boucké (Bass)
Jasper Simon (Keys)

Marino Serdons (3 ½)

The Belgian band Wanheda plays with joy their first full album, with a link to the human faillure on this collapsing world. Not the most positive item, but put in a beautiful musical canvas.

Stimuli:They Are We

11/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

+X-
They Are We
The New Dream
Sandstorm
Fire In Disguise
Ripple
Fill For The Pill
Only Liars
Prize Of Nothingness
How On Earth
Pushing The Stone

Website Artiest:
Stimuli

Eerst denk je een vrij originele doorslag van Black Sabbath of Nirvana te horen. Hoe verder het album vordert hoe gevarieerder de hardrock van deze nieuwe Californische band . Met een naam als Stimuli verovert dit trio de bay area in California. Europa zal snel volgen en Graspop festivals lonken.
Verwacht je op debuutalbum They Are We aan ritmisch gedreven power rock aangevuld met sferisch en ingenieus gitaarspel van Jimmy Tomahawk, die ook nog eens Ozzy’s zangstijl gebruikt. Het mooie schuilt echter steeds in variatie. ‘Sandstorm’ start met een sitarintro. ‘Only Liars’ oogt als een ruige ballad met akoestische aanslag. En met ‘Prize Of Nothingness’ graaft Stimuli de tomahawk op en roffelen de oorlogstrommels van Cole Andrew in de desolate woestijn. Lang geleden dat zo mooie creativiteit ontsproot uit een hardrock band. Een inspiratiebron. Subliem!
Het album is op hun eigen website te verkrijgen als cd-digipack voor slechts 10 dollar. Een koopje!

Line-up:
Jimmy Tomahawk (Guitars, Vocals)
Tai Hake (Bass & Theremin)
Cole Andrew (Drums)

Marino (4)

Undeniably one of the best hardrock albums of the year 2018. Pick it up and enjoy the creativity of Stimuli. To the European festival scouts: book this band, they are absolute fantastic!

Tupelo: The Heart’s Bloodline

11/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Break Loose
Cotton To Silk
Joyous
Nursery Rhyme
Queen Of The Vale
Always Take The Gold
Rivets In You
The Shriven Dust
Just Leave It
Solid Ground

Website Artiest:
Tupelo

What’s in a name? Tupelo is de geboortestad van Elvis Presley in Mississippi. Menige rock (’n roll) band ter wereld die hierin voldoende inspiratie in zag om dezelfde groepsnaam te gebruiken. Van Morrisson’s song Tupelo Honey lag echter aan de basis voor James Cramer en Kevin Duffy. Zij spelen al enige jaren de zalen en festivals plat met Ierse folk op americana leest geschoeid. Een Ierse versie van Mumford & Sons?
Het nieuwe album is een samenraapsel van ideeën en concepten opgedaan ‘on the road’ en met veel plezier in een studio uitgewerkt. ‘The Heart’s Bloodline’ start met een knappe ‘Break Loose’ waarin het in koor scanderen van de songtitel ‘Break Loose’ een mooi voorbeeld is van de groepseenheid.
Af en toe hoor je nog hun Ierse folkroots onder het geween van de fiddle van Kevin Duffy. Als single werden ‘’The Shriven Dust’ en ‘Joyous’ verkozen, songs die ver staan van hun roots en de americana-stijl naar voor schuiven. ‘The Shriven Dust’ werd al opgepikt voor een Canadese TV-serie. Het album eindigt met ‘Solid Ground’ een gospel geïnspireerde lyrische song met traditionele begeleiding. Ook de muzikanten in Dublin evolueren.

Line-up:
James Cramer (Lead Vocals, Acoustic & Electric Guitar, Bozouki, Banklo, Percussion)
Kevin Duffy (Fiddle, Backing Vocals)

Additional Musicians:
Brian Connor (Piano, Hammond Organ, Fender Rhodes)
Jerry Fehily (Drums, Percussion)
Robbie Malone (Bass)
Julia Haile (Backing Vocals)
Bill Shanley (Acoustic & Electric Guitar)

Marino Serdons (3)

Even the musicians in traditional Ireland evolve. Forget the Irish folk of the seventies, ‘The Heart’s Bloodline’ combines traditionel Irish elements with americana tunes. Solid and energetic!

Hilary Scott: Don’t Call Me Angel

9/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Don’t Call Me Angel
Not Used To Being Used To
You Will Be Mine
Make It Right
Heartless
Unlove Story
Moon And Back
In time
Kiss
Here I Am

Website Artiest:
Hilary Scott

Babyface Hilary Scott (met één L) schittert weer op haar nieuwe album. Samen met drummer/partner AJ Gennaro pende ze een tiental nieuwe love songs. Voor alle duidelijkheid: multi-instrumentalist Hilary schrijft en componeert, zingt het voor haar bedgenoot, en die voegt er dan percussie aan toe. Nadien wordt beslist welke instrumenten nog een bijdrage kunnen leveren aan de song. Geen gekke manier van werken, want zo blijft haar tekst en melodie het middelpunt van haar creaties.
Ondanks diverse awards in Missouri USA, maar ook in de UK en Italy blijft grote bekendheid uit. Het genre waarin ze weergaloos zingt, country met wat soul en blues, nodigt niet onmiddellijk uit tot een Tomorrowland-crowd. Hilary Scott moet het hebben van emotionele zangcapaciteiten en pakkende teksten. Wanneer ze dan ook nog een ukele bespeelt in ‘Unlove Story’ val je helemaal voor haar cheesy songs. In dit #metoo-tijdperk noem je haar best geen engel. Ook al heeft ze de allures om je te laten smelten. Liefhebbers van Janis Ian komen zeker aan hun trekken.

Line-up:
Hilary Scott (Acoustic Guitar, Vocals, Piano, Ukelele)
AJ Gennaro (Drums, Percussion)
Josh Schilling (Bass, Electric Guitar, Ukelele)
Johnny Lee Schell (Acoustic&Electric Guitar, Cigar-box Mandolin)
Mike Finnigan (Hammond B-3 Organ)

Marino Serdons (3 ½)

Emotional (love) songs with content, sweetly sung by an intelligent Hilary Scott. Of course the country feeling stays alive, with a lot of soul and blues. Delightful enchanting!

Catfight (Fight Like A Cat, Bop Like A Chicken!), vol. 3, ‘You Can’t Stop Her!’

8/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Speak To Me Baby: Werly Fairburn
Don’t Move A Muscle: Paul Louise
Bawlin’ And Squallin’: Buck Griffin
How Come It: Thumper Jones
You Can’t Stop Her: Bobby Merchan
Serve Another Round: The Five Keys
Rockin’ With Rhythm And Blues: Ronnie Haig
Record Hop: Shorty Sergent
Let’s Have A Ball: Jim McDonald
Crash The Party: Benny Joy
Bop Crazy Baby: Vern Pullens
A Woman Can Make You Blue: Royce Porter
Wild Hog Hop: Bennie Hess
I Don’t Want You: Harry Carter
Cool It Baby: Dick Lory
Rocky Mountain: Amos Milburn
Ain’cha Got Me: Buddy Johnson
Ain’t Nobody’s Business: Tenn. Ernie Ford
Orbit With Me: Sonny Sheater
Little Heart Attacks: Bobby Green
Run Run Mabel: Everett Carpenter
Straight Skirt: Gene Summers
Stop At The Hop: Don Eee
I Wanna Bop: Billy Harlan
Don’t Leave Me: Baby Dean Barlow

Waren de dames niet te stoppen, zoals de cover van deze cd doet vermoeden, dan zou je dat ook kunnen toepassen op de artiesten van destijds. Immers met de successen die een Elvis Presley, Eddie Cochran, Buddy Holly, Little Richard en Jerry Lee Lewis, om maar enkele grootheden te vernoemen, oogstten, voelden velen zich geroepen om in deze voetsporen te treden. Maar zoals steeds, voelden er zich velen geroepen, maar waren er minder uitverkoren om het waar te maken. Bovendien waren de met dollartekens in de ogen op winst beluste platenbonzen, naarstig op zoek naar bijvoorbeeld een tweede Presley. Dat zette de muzikaal begaafde jongeren vaak aan om een 45 toerenplaatje op te nemen. Plaatjes die meestal even vlug verdwenen als dat zij gemaakt werden. En toch waren er die er met kop en schouders bovenuit staken. Dat deze muzikanten niet konden doorbreken lag zeker niet aan hun product. Een aantal van deze releases vindt nu aan de zijde van meer bekende artiesten hun weg naar het grote publiek via verzamelaars, zoals deze. ‘You Can’t Stop Her!’ opent heerlijk akoestisch met Werly Fairburn’s ‘Speak To Me Baby’, waarmee we andermaal vertrokken zijn voor een bijna een uur durende trip ‘good old rockabilly and rock & roll’. Een trip die op dit volume de wilde rockabilly iets meer aan de kant schuift ten voordele van de wat rustigere versie, zodat de diverse uitvoeringen van het genre aan bod komen. Zo ook het door een heuse big band begeleidde ‘Ain’cha Got Me’ van Buddy Johnson. Cleane gitaren, rollende pianoklanken, klokvaste upright bass, scheurende sax en in echo gedrenkte, al dan niet over de gekende snik beschikkende stem, zorgen nu ook weer voor boeiende, meeslepende muziek uit vorige eeuw.
Hoeft het nog gezegd te worden dat ook volume 3 van ‘Catfight’ een voltreffer is?

Lambert Smits (5)

Also volume 3 of the Catfight series is filled with fascinating amazing rockabilly and rock & roll from the last century. Should it be said that this album is once again a direct hit?

Catfight (Fight Like A Cat, Bop Like A Chicken!), vol. 1, Rattle Shakin’ Mama

8/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Boppin’ High School Baby: Don Willis
Rhythm Guitar: Carl Miller
Down On The Farm: Big Al Downing
String Boogie: Eddie Chamblee
Train Whistle Boogie: Charles Dean
Ain’t I’m A Dog: Ronnie Self
In Need Your Lovin’: Conway Twitty
Chickee Wah-Wah: Bobby Marchan
Oh Baby: The Five Keys
Flat Tire: Del Vikings
Warrior Sam: Don Willis
Maybelle: Jackie Cray
Rattle Shakin’ Mama: Mel McGonnigle
Parking Lot: Jim McCrory
Have Myself A Ball: Bill Bowen
Fools Paradise: Cochran Brothers
Cattin’ Around: Charlie Adams
Let’s Have Some Fun: Jesse Thomas
Soft Pillow: Amos Milburn
Eager Boy: Lonesome Drifter
Too Old To Rock And Roll: Carmol Taylor
I Hate Myself: Al Sweatt
Honky Tonk On Second Street: Buck Trail
Rock And Roll Itch: Curley Jim
Hip Hip Baby: Dennis Herrold

Net als de Koko-Mojo serie van het gelijknamige label, start nu ook Atomicat Records met een serie albums die opnames uit het midden van vorige eeuw bundelt. Focust de verbluffende Koko-Mojo serie zich hoofdzakelijk op de rhythm & blues, dan belicht ‘Rattle Shakin’ Mama’, de eerste in hopelijk een lange rij uitgaves, eerder de rock-‘n-roll en rockabilly. Dat doet Atomicat aan de hand van opnames die destijds het licht zagen op labels als o.a. Meteor, Mercury, Benton, Columbia, Satellite en Aladdin. Daar rekruteerde Atomicat schitterende vocale en instrumentale tracks, die allen één ding gemeen hebben, namelijk het publiek aan het dansen te krijgen. De songs die op dit album staan, laten een keurkorps van artiesten horen. Don Willis, Big Al Downing, Ronnie Self, Conway Twitty, Amos Milburn, The Five Keys en Del Vikings zijn maar enkele van de vele namen die dit album sieren. Heel bijzonder is de opname van de Cochran Brothers, waarvan Eddie samen met Hank Cochran deel uitmaakte. Overigens Eddie en Hank hadden geen enkele familiale band. De geluidskwaliteit is meestal erg goed. De enkele nummers, waarop dit niet het geval is, zullen de pret niet drukken. Trouwens persoonlijk ben ik van mening dat dit net de charme en de aantrekkingskracht van die nummers versterkt.
‘Catfight (Fight Like A Cat, Bop Like A Chicken!), vol. 1, Rattle Shakin’ Mama’ laat je gedurende ’25 sure shot dancefloor champions’ rocken, shaken en boppen. Mooie verzameling!

Lambert Smits (5)

25 rockin’ and rollin’ dancefloor killers from the middle of last century. What a great collection!

Damon Fowler: The Whiskey Bayou Session

8/9/2018

detail album

Tracklist:
01. It Came Out Of Nowhere
02. Fairweather Friend
03. Hold Me Tight
04. Up The Line
05. Ain’t Gonna Rock With You No More
06. Just A Closer Walk With Thee
07. Pour Me
08. Holiday
09. Running Out Of Time
10. Candy
11. Florida Baby

Website Artist:
Damon Fowler

Damon Fowler wist ons reeds te overtuigen met zijn albums ‘Sugar Sack’ en ‘Devil Got His Way’, beiden op het label Blind Pig Records. Hij werkte onder meer bij The Freight Train Band van wijlen drummer Butch Trucks (Allman Brothers) en Dickey Betts (ex-gitarist Allman Brothers). En was ook te vinden bij Gregg Allman, Johnny Winter, Jeff Beck, Rick Derringer, Little Feat, Jimmy Vaughan en Buddy Guy,. Damon werd in Brandon, net buiten Tampa, Florida geboren. Op zijn twaalfde begon hij met gitaar te spelen, maar hij was al even snel meester op dobro en lapsteel gitaar. Onlangs toerde Damon met Victor Wainright en J.P. Soars. Gelukkig vond hij toch nog de tijd om zijn zevende release ‘The Whiskey Bayou Session’ in te blikken. Het is zijn debuut op Tab Benoit’s Whiskey Bayou Records label. Het klassiek trio Damon Fowler (gitaar, vocals), bassist Todd Edmunds en drummer Justin Headley registreerde, samen met producer Tab Benoit, elf songs (waarvan acht originele Fowler tracks) in de Whiskey Bayou Studios in Houma. Zijn songwriting reflecteert invloeden uit de blues, gospel, soul, countrymuziek en de swamp rockwereld. En dat weerspiegeld zich uiteraard ook in zijn sound. De opener ‘It Came Out Of Nowhere’ is een rustig opdrijvende rocker met een fantastische gitaarsolo in het middenstuk. Het funky ‘Fairweather Friend’ en Johnny Nash’s country track ‘Hold Me Tight’ zorgen voor de nodige diversiteit. En het feestje gaat lekker verder met Little Walter’s ‘Up The Line’. De geweldige groove in ‘Ain’t Gonna Rock With You No More’ is alweer overgoten door Fowler’s soulvolle stem en indrukwekkende gitaartunes. ‘Just A Closer Walk With Thee’ is zowaar een country smartlap song. Maar ‘Pour Me’ is alweer gaaf ingekleurd met Fowler’s slidegitaar, net zoals in het funky spijkerende ‘Holiday’ en de gave groove uit ‘Running Out Of Time’. In de track ‘Candy’ vinden we dan weer Tab Benoit terug op akoestische gitaar. Als afsluiter zit Damon nog eens ouderwets aan zijn lap steel gitaar voor het mooi opgebouwde ‘Florida Baby’. Great…!

Philip Verhaege (4 ½)

Damon Fowler is a touring musician and troubador whose music is steeped with soul and is a collective of many styles that make up the roots of American music. Blues, rock, country are swamp music, yu will fin dit all on this great release.. Check it out!

Lori McKenna: The Tree

8/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Mother Never Rests
The Fixer
People Get Old
Young And Angry Man
The Tree
You Won’t Even Know I’m Gone
Happy People
You Can’t Break A Woman
The Lot Behind St. Mary’s
The Way Back Home
Like Patsy Would

Website Artiest:
Lori McKenna

Het hart op de juiste plaats. Ontegensprekelijk symboliseert de tekening op de hoes, een mensenhart met aders als boomtakken, haar goed inborst. In 2016 won ze als eerste vrouw nog de Country Song Of The Year. Het leverde haar in 2017 zelfs de titel op van Female Songwriter Of The Year. Wat verwacht je dan? Een hedendaagser versie van Dolly Parton of een vrouwelijke variant van Johnny Cash? Geen van beiden. Lori McKenna zingt loepzuiver, ingetogen en gevoelig haar levensbeschouwing terwijl ze knap op gitaar tokkelt. Op haar elfde album gaat ze dieper in op de onderlinge menselijke relaties en krijgt ze muzikale ondersteuning via producer Dave Cobb (Jason Isbell, John Prine). Zware thema’s, (die niet altijd vrolijkheid uitstralen) met veel wijsheid, verantwoorden haar bekendheid in Nashville. Als (knappe) moeder weet ze perfect hoe het leven in elkaar zit. Vanaf nu wij ook!
Muzikaal breekt ‘The Tree’ echter geen potten en gaat het bloed niet sneller stromen. Country om gezapig naar te luisteren, te mijmeren en even later terug te keren naar de realiteit.

Marino Serdons (3)

Lori McKenna tries to take you by the heart. Her country songs shines ‘humble and kind’. A tapestry of feelings and emotions.

Holland Phillips: Leaning Toward Home

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prelude To a Dance
Before the Epilogue
Roadside Brew
Time Travels
A Sip of Potion
Moving Forward
Leaning Toward Home
Full Circle
Suprising Turns
Along the Way
Bedtime Stories

Website Artiest
Holland Phillips

Drie jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Daydream Alley’ van deze Amerikaanse componist & muzikant Holland Phillips (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/holland-phillips-daydream-alley), en nu is zijn nieuwste project hier aanbeland. Holland won al verscheidene prijzen zoals Song of the Year (2016, 2017), Contemporary Instrumental Album of the Year (2016, 2017), Best Electronic Album of the Year (2015), Album of the Year (2014). Zijn muziek overstijgt genres en kan zowel als New Age als contemporary instrumentaal bestempeld worden. Hij gebruikt dan ook New Age, jazz, dromerige pop, elektronica, klassiek en rock in zijn composities. Holland vermengt live instrumenten met zijn keyboard en pianowerk, en deze keer is daar ook rijkelijke orkestratie bij voorzien. De songs verwarmen de ziel en monteren je op. M.a.w. ze werken therapeutisch en nemen je mee op een reis naar een goed gevoel.

Patrick Van de Wiele (4½)

Again a melodic New Age album that transcends musical borders. It takes you on a journey towards good feelings and works therapeutically.

Steve Rivera: Beyond Measures & Time

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Suspended Dream
Passing Shadows
Unlocking the Moments
Spectrum of Thoughts
Falling Closer
In My Own Memories
Waves and Particles
From the Beginning
Dark Tides
Fragmented Dreams
Measures & Time

Website Artiest
Steve Rivera

Op achtjarige leeftijd leerde pianist en componist Steve Rivera van zijn vader piano spelen. Vijf jaar later speelde hij zowel in de kerk als in bands, gaande van punkrock tot blues en jazz. Hij ging studeren aan de Hope University en componeerde voor verschillende theatergezelschappen. Tevens componeerde hij de musical ‘The Parable’, die hij tevens van teksten voorzag. Na het succes van zijn vorige cd ‘Dividing the Darkness’ komt morgen dit nieuw album uit. Het werd geproduceerd door de wereldbekende Will Ackerman, en bevat 11 originele stukken. Steve wou voor de cover de piano, muziek en tijd deconstrueren, vandaar dit speciale artwork. De muziek moest open zijn, ruimte laten voor de luisteraar om die te interpreteren en te aanschouwen, daarbij zowel maten als tijd overstijgen. M.a.w. dus tijdloze muziek, die introspectief klinkt. Sommige van de titels hebben een wetenschappelijke inslag zoals ‘Spectrum of Thoughts’ of ‘Waves and Particles’, maar wees gerust ze klinken ontspannen. Muziek om bij te bekomen.

Patrick Van de Wiele (4)

This album contains solo piano music, that sounds introspective and lets you connect with your inner self.

Gary Schmidt: Even For a Moment

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

If This Is The Time
Inside This River
Face That Lights My Face
A Train Leaves The City
The Breath At Dawn
Even For A Moment
Menuet in Gm
Sub Tide
Simply By Looking
Crescent Light
The Light Seems To Move
No Better Gift
Adagio For Strings
Postlude To A Moment

Website Artiest
Gary Schmidt

Pianist en componist Gary Schmidt groeide op op het platteland ten noorden van Montreal in Canada. Al vroeg, meer bepaald op zijn zesde, wist hij dat hij pianist wou worden. Hij begon zichzelf te leren piano spelen door naar opnames te luisteren. Op zijn veertiende won hij de derde prijs in de prestigieuze Jeunesses Musicales competitie. Drie jaar later schreef hij zich in aan het Tyndale College in Toronto, waar hij een graad in Sacred Music en Piano Performance behaalde. Daarna studeerde hij piano en muziektheorie aan het Royal Conservatory of Music, waar hij cum laude afstudeerde. Gary trad tijdens de voorbije 30 jaar op in Canada, de USA, Europa en Mexico. Hij heeft al drie cd’s uitgebracht, en dit is zijn vierde, die op 21 september uitkomt. Die bevat 12 originele composities, plus 2 covers van klassieke stukken. Gary vermengt het melodieuze met het meditatieve, en het is een fusie van classicisme, romantiek en minimalisme. Op sommige tracks wordt hij bijgestaan door zijn broer, gitarist Roger Schmidt, fluitiste Sherry Finzer en celliste Hannah Alkire. Om stil van te genieten.

Patrick Van de Wiele (4)

This solo piano album mixes het melodic with the meditative, and it’s a fusion of classicism, romance and minimalism. To be enjoyed quietly.

Monica Williams: Journey of Tears

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Raining Tears
Conversations Within
New Horizons
Unconditional Love
On the Edge
Finding Peace
Constant Change
Wandering
Love from a Distance
The Great Beyond

Website Artiest
Monica Williams

De Amerikaanse fluitiste Monica Williams kreeg een klassieke opleiding aan de Eastman School of Music. Na haar opleiding werd ze aangetrokken tot het geluid van diverse wereld en hybride fluiten, en dat leidde haar tot New Age. Zo bespeelt ze de C fluit, maar ook bamboe, Indiaans Amerikaans, pan, alt, en bas. Haar nieuwste aanwinst in de hybride “Zi Fi”, een fusion fluit, een mengeling van een Chinese Dizi en een rietinstrument. Monica richtte het Phoenix Rising ensemble mee op, en heeft momenteel al 4 cd’s op haar actief. Daarnaast geeft ze les aan het Civic Arts Education. Haar nieuwste album bevat 10 originele composities, en komt uit op 21 september as. Ze begint tussen donder en regen op ‘Raining Tears’, en op ‘Conversations Within’ krijgt ze hulp van gitarist Michael Selig. ‘New Horizons’ drijft op typische Indiaans Amerikaanse fluit, en gastgitarist Darin Mahoney en fluitiste Sherry Finzer vervoegen haar. ‘On the Edge’ bevat meer percussie, waarna ‘Finding Peace’ rust brengt. ‘Wandering’ brengt ons naar India, waarna ‘Love from a Distance’ meditatief klinkt. ‘The Great Beyond’ wordt gezongen door vocaliste Alexa Nodromia, en transporteert ons naar een mystieke plek. Ideaal dus voor wie spiritueel wil zijn. Een leuke ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

A nice discovery for those who want to become spiritual or just meditate!

Catfight (Fight Like A Cat, Bop Like A Chicken!), vol. 2, ‘I’m Out!’

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Shoot Me Baby: Bill Bowen
Bop Hop: Little Jimmy Dempsey
Better Stop, Look And Listen: George & Earl
Guilty Conscience: Cochran Brothers
Born To Sing The Blues: Conway Twitty
Brand New Cadillac: Vince Taylor
Come On In: Eddie Chamblee
Hush Your Mouth: Bobby Marchan
Bettyjean Rock: Jimmy Mikel
Knees Shakin’: Don Terry
Doing All Right: Eddie Cash
Rock-N-Bones: Elroy Dietzel
I Ain’t Givin Up Nothin’: Jimmy Dee
Please Give Me Something: Bill Allen
Tired Of Rockin’: Bob Burton
She’s Mine: Johnnie Strickland
Honky Tonkin’ Rhythm: Bobby Sisco
That Long Black Train: Franklin Steward
Everybody’s Rockin’: Werly Fairburn
La! La! La! Lady: Eddie Chamblee
Oh Baby: Al Downing
Cherokee Dance: Bob Landers
Come On: Wynn Stewart
Lobo Jones: Jackie Gotroe
I’m Out: The Surfriders

‘I’m Out’ het tweede album in de ‘Catfight’ serie, is genoemd naar het gelijknamig nummer van The Surfriders, waar dit album ook mee afsluit. Ook vol. 2 is weer gevuld met opzwepende, dansbare rock-‘n-roll en rockabilly. Een flinke scheut hillbilly krijg je als eerste op je bord met Bill Bowen’s ‘Don’t Shoot Me Baby’, waarna Little Jimmy Dempsey een stevige portie rock-‘n-roll serveert met ‘Bop Hop’. Eddie en Hank Cochran imponeren met het naar country referende ‘Guilty Conscience’. Country dat later het genre werd waarin Hank zijn talent kwijt kon. Genres mixen is van alle tijden, dat laat Eddie Chamblee horen in de met smooth jazzy gitaar en dito sax versierde ‘Come On In’.
Voor een knap staaltje pianodriven rock-‘n-roll tekent Jimmy Dee vervolgens met ‘I Ain’t Givin Up Nothin’’.
De in Amerika ontstane rock-‘n-roll en rockabilly kregen ook vaste voet aan de grond in Engeland. Eén van de bekendste artiesten die Engeland een plaatsje bezorgde in de geschiedenis van het genre is Vince Taylor, hier aanwezig met het wild rockende ‘Brand New Cadillac’.
Vele van de hier gebundelde artiesten moesten zeker niet onderdoen voor hen die meer bekendheid vergaarden. Vaak hing bekendheid jammer genoeg niet louter en alleen af van de kwaliteit van de creaties. Gelukkig krijgen die artiesten een tweede leven op deze door Atomicat op de markt gebrachte serie.
Net als vol. 1 zal ook vol. 2 van ‘Catfight’ met plezier plaatsnemen in het afspeelapparaat van de ‘cats and chicks’ die de ‘real stuff’ waarderen.

Lambert Smits (5)

What a hell of a serie! This is the real stuff. Rock & Roll and Rockabilly from the highdays of the genres. Highly recommended!

Textbeak: Sick For Songs A Season Eats

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Border Song
Make It
Kingdom
The Good Die Young
Darleen
Evidently
Ain’t No One
Children Of The Night
Creatures Of Love
Preacher Man
Take Me To The City

Website Artiest:
Cleopatra Records

Rock is dead, electronics are alive? DJ en producer Michael Szewczyk bracht onlangs op Cleopatra Records zijn eerste full album uit. In de jaren tachtig was hij danig onder de indruk van bands als Coil, PIL of Einstürzende Neubauten. Wat hem inspireerde in een aantal experimentele singles en EP’s. Met Sicks For Songs A Season Eats surft hij verder op de rage van Tomorrowland en andere antasierijke danspodia. Avant-garde technobeats met een industriële inslag davert door de PA-system en kwelt je zenuwen tot ritmische samentrekkingen. Michael riep voor zijn debuut de hulp in van Mark Stewart (The Pop Group) en Janine Rainforth (Maximum Joy). Hedendaags kan je zijn creatie echter niet noemen. Als producer ging hij te rade bij collega Jon Fryer die er een te groot eighties gehalte aan toevoegde. Niet verwonderlijk gezien zijn verleden met Depeche Mode en Fad Gadget. Het album start met een paar knap dansbare nummers. Vanaf ‘Information Medecine’ gaat het duo Michael en feat. kornuiten echter helemaal de dark techno toer op en gaat het experiment vóór op de beat. In dat opzicht een boeiend en bijwijlen verrijkend album.

Line up:
Michael Szewczyk feat. Yvette Winkler, Andrew Lent, Mark Stewart, Janine Rainforth, Peter Hope, Vaselyne, Searmanas, Bestial Mouths, Anjela Piccard, Gwen Thomas, Robert Disaro, Joeseph Simon, Jeff Central and Jon Fryer.

Marino Serdons (3 ½)

Electronics is the new Messias. DJ Michale Szewczyk beats boundaries in searching new soundscapes. Experimental but necessary and useful.

Kieron McDonald Combo And Hank’s Jalopy Demons: Hit The Tracks

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oh Judy
You’re Not Always Right
I Don’t Love You Anymore
That’s Life
A Wiggle In Her Walk
Hard Head
Leave That Gal Alone
Jalopy Driver’s Lament
Stop Flappin’ Them Chops
Wig-Flip Bop
Knock Down The Door
Washed-Up
Hey, Kay!

Website Artiest
Kieron McDonald Combo And Hank’s Jalopy Demons

In hun thuisland Australië scheren zowel Kieron McDonald Combo als Hank’s Jalopy Demons hoge rockabilly toppen. Kieron McDonald zagen we reeds live aan het werk, maar Hank’s Jalopy Demons waren tot op heden ongekend door ondergetekende. Alhoewel muzikanten van beide bands reeds samenwerkten, slaan ze nu op ‘Hit The Tracks’ ook in de opnamestudio de handen in mekaar. Het resultaat is vuurwerk in alle mogelijke muzikale vormen en tonen. Beide heren laten zich inspireren door de muziek uit de vijftiger gloriejaren. Van de dertien songs zijn er zeven van de hand van McDonald. Voor de resterende tracks tekende Hank Ferguson. Stuk voor stuk heerlijke nummers die zowel de authentieke als de iets wildere versie van de rockabilly aanboren. Kieron’s ‘That’s Life’ zou zo uit de Sun catalogus kunnen geplukt zijn, met een clean fifties gitaartje om van te watertanden. En dat geldt eigenlijk voor alle door McDonald gecomponeerde nummers. Vanaf ‘Jalopy Drivers’ Lament’ is het de beurt aan het werk van Ferguson en die kiest voor de iets ruigere kant van het genre. Hier wordt ietwat agressiever gemusiceerd, maar daarom niet minder goed. Integendeel, de heren vullen mekaar prachtig aan, zodat je de twee vormen van rockabilly door twee vooraanstaande artiesten op één schijfje aangeboden krijgt.
Hoogtepunten aanduiden is zowel voor Kieron als Hank ‘not done’ want op ‘Hit The Tracks’ is iedere track een hit. Moeilijk te geloven? Haal onmiddellijk dit album in huis en je zal versteld staan.

Lambert Smits (5)

A super album by two Australian rockabilly greats. Nice mix of authentic and slightly more wild rockabilly. Highly recommended!

Deb Rhymer: Don’t Wait Up

6/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heartache and Trouble
Let Your Heart Decide
Cry for Me Baby
Don't Wait Up
I Got You (I Feel Good)
Just Enough Blues
There's the Door
Won't Be Long
Waking up Slow
Giving Me the Blues

Website Artist:
Deb Rhymer Band

Deb Rhymer werd geboren in Victoria, Britisch Columbia. Op haar zeventiende maakte ze haar vocale debuut bij de rockband Hostage. Niet veel later was ze ook de frontdame bij de bluesband No Fixed Address. Daar ontwikkelde Deb haar expressieve stem. In 2006 hielde ze prompt haar zelf titelend debuutalbum boven de doopvond. Nu promoot ze met enige trots haar nieuwe release ‘Don’t Wait Up’. Naast heel wat gast musici vindt ze haar soulmates in Kelly Fawcett (gitaar), Andy Graffiti (drums) en bassist Clayton O’Howe. Naast heel wat originals presenteert Deb ook enkele knap gespeelde coverversies. Maar openen doet ze met het swingende en hoornsectie gedreven ‘Heartache and Trouble’ en het funky ‘Let Your Heart Decide’. Elmore James’s ‘Cry For Me Baby’ werd ingepakt met eigen arrangement en van de ballade ‘Don’t Wait Up’ krijgen we nog steeds kippenvel. James Brown’s ‘I Got You’ (I Feel Good) kreeg zowaar jazzy schikkingen aangemeten. Het bleusy ‘Just Enough Blues’ is ingekleurd met knappe pianosettingen en overheerlijke gitaarsolo’s. Van het dansende ‘There’s The Door’ en ‘It Won’t Be Long’ gaat het gezwind naar ‘Waking Up slow’ en de traag tergende slow blues ‘Giving Me The Blues’. Knap..!

Philip Verhaege (4 ½)

Deb Rhymer is know for her dynamic voice and unique bluesy style. The ten songs are very eclectic, and that's a nice feeling! Great..!

Mark Wingfield: Tales From The Dreaming City

5/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Fifth Window
I Wonder How Many Miles I’v Fallen
The Way to Hemingford Grey
Sunlight Cafe
Looking Back At The Amber Lit House
This Place Up Against The Sky
At A Small Hour Of The Night
A Wind Blows Down Turnpike Lane
Ten Mile Bank
The Green-Faced Timekeepers

Website Artiest:
Mark Wingfield

Progrockers flippen op het gitaarwerk van Robert Fripp of Steve Hackett. Terecht hoor….maar luister ook eens naar Mark Wingfield…en dan praten we verder. Vorig jaar bracht hij nog enkele sublieme jazzimprovisaties op de markt met het trio Wingfield/Reuter/Sirkis en Wingfield/ Stavi/ Sirkis. Tales From The Dreaming City is van een onaardser kaliber en toch heel toegankelijk. Mark Wingfield schildert met zijn gitaar een ruimtelijk landschap om in weg te dromen. Pure poëzie met noten. Is dit progrock of jazzrock? Speciaal op dit album is de synth bijdrage van niemand minder dan onze eigen Belgische jazzpianist Dominique Vantomme. Zestig minuten word je ondergedompeld in een georkestreerde kakofonie van gitaren en soundscapes met ook hier Yaron Stavi op fretless bass en Asaf Sirkis op drums. Uiterst origineel, inventief én innovatief. Uit op Moonjune Records en niet te missen voor progrockers en jazzfanaten.

Line-up:
Mark Wingfield (Guitar, Soundscape)
Yaron Stavi (Bass)
Asaf Sirkis (Drums)
Dominique Vantomme (synts on 3,5,9,10)

Marino Serdons (4)

Again a wonderful masterpiece of guitarist Mark Wingfield. A full hour of extremely original, inventive and innovative guitar in ten instrumental compositions. Forget for a second Jimi Hendrix or Robert Fripp, and give attention to this wonderboy.

Bombino: Deran

5/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Imajghane (The Tuareg People)
Deran Deran Alkheir (Well Wishes)
Tehigren (The Trees)
Midiwan (My Friends)
Tenesse (Idleness)
Oulhin (My Heart Burns)
Adounia Idagh (This Life)
Tamasheq (The Tuareg Language)
Takamba
Adouagh Chegren (At The Top Of The Mountain)

Website Artiest:
Bombino

Altijd fijn om nog eens Tamasheq te horen? Tama..wat? Jaja, dat is een erkende taal van de Tuareg gitaarvirtuoos Bombino. Blijkbaar goed bevriend met de Marokkaanse koning mocht hij zijn album opnemen in diens eigen privéstudio in Casablanca. Bombino is geen onbekende in het muziekwereldje en wordt gerespecteerd door o.a. Stevie Wonder en Robert Plant. Zijn muziek drijft dan ook op een rijk palet van Afrikaanse folk, reggae, blues en funk. Ach, je weet wel, woenstijnblues of zoiets. Ok, je verstaat er geen ballen van, maar swingen doet het van begin tot einde. De ‘Tuareggae’ en de funktonen schallen door de boksen en daar kan geen mens onbeweeglijk op blijven. Naast de megalomane samenzang valt vooral het knappe gitaarwerk op, waardoor dit toch wat hoger geklasseerd wordt dan een band als Tinariwen.
Bombino toert het hele jaar in Europa en zal op 20 oktober de Warande in Turnhout aandoen om zijn nieuw album te promoten. Zeer zeker aanbevolen!

Marino Serdons (4)

If you like ‘Tuareggae’ , than listen to guitar legend Bombino. His new album Deran invites you to dance all the way.

Erik Jekabson Sextet: Erik Jekabson Sextet

5/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

San Pablo Avenue
Floating Song
The Hills of Santa Cruz
Chrysalis
Cat and Mouse
Hive Wide
Gentle Wave
Change Up
Medjool

Website Artiest
Erik Jekabson

Freelance trompettist Erik Jekabson leeft in de streek rond de baai van San Francisco. Hij speelt en componeert voor verschillende bands, en leidt zijn eigen groep. Daarnaast geeft hij les aan het Young Musicians Program aan het California Jazz Conservatory. Erik heeft zes cd’s uitgebracht, en arrangeerde al voor vocalisten zoals Madeleine Peyroux, Ani DiFranco, Jane Krakowski, Jackie Ryan, Kenny Washington, Madeline Eastman, Kellye Gray, Sandy Cressman, Raz Kennedy, Rachel Efron, en instrumentale ensembles zoals San Francisco Symphony, Utah Symphony, Stanford Jazz Orchestra, Realistic Orchestra, California State University East Bay Jazz Ensemble, SF Composers Orchestra en zijn eigen Electric Squeezebox Orchestra. Hij spendeerde bijna 5 maand aan het componeren van nieuwe muziek voor deze nieuwe cd. Daarbij werd hij geïnspireerd door plaatsen, gebeurtenissen, stemmingen en ideeën, in een productie van Gregory Howe. Erik werd bijgetreden door gitarist Dave Macnab, saxofonist Dave Ellis, drummer Hamir Atwal, bassist John Wiitala, en percussionist John Santos. Zoals je op opener ‘San Pablo Avenue’ al kan horen brengt Erik lyrische melodieën, en onverwachte ritmische veranderingen met moderne harmonieën. En dat geldt eigenlijk voor de overige songs ook. ‘The Hills of Santa Cruz’ is trager en klinkt atmosferisch. Het wordt speelser met ‘Cat and Mouse’ en verderop gaat het swingen met ‘Change Up’. Een uitstapje naar het Midden-Oosten sluit af met ‘Medjool’. Voor liefhebbers van “straight jazz”.

Patrick Van de Wiele (3½)

Lyrical melodies, unexpected rhythmic changes and modern harmonies. For lovers of straight jazz.

Billie And The Kids: Soulful Woman

4/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Won’t Be Your Fool
Who’s The One That Stole Your Heart
He Can Rock
You Ain’t Pleasing Me
Another Love
Same Thing
Horror Movie
Stranger
Love Me Tonight
I Don’t Believe
He’s Gone
If Lovin’ Is Believin’
Baby, How Long

Website Artiest
Billie And The Kids

Deze 8 koppige band, voor dit album aangevuld met enkele gastmuzikanten, uit Kroatië brengt de rhythm & blues en jumpblues uit de jaren vijftig terug tot leven. Billie, in ‘real life’ Ana Klabucar en haar kompanen zijn met dit album reeds aan hun derde release toe. Debuteren deden ze in 2010 met ‘Take One’, dat in 2014 opgevolgd werd door ‘Jukebox Daddy’. Wat meteen opvalt is Billie’s apart stemgeluid. Rauw en krachtig, wat trouwens bij dit genre een pluspunt is. Soms komt het rauwe echter net een ietsje teveel op het voorplan. In het rockende ‘He Can Rock’ is dit wel eerder een plus- dan een minpunt, waardoor Billie het door Wanda Jackson getrokken spoor bewandelt. Haar stem komt ook meer tot haar recht in de originele nummers, die ze al dan niet als co-writer met bassist Jurica Stelma schreef. Pure emotie zwiert ze in de microfoon in de door haar gepende tearjerker ‘Another Love’, terwijl ze jumpbluesend door ‘Horror Movie’ manoeuvreert. Stembeheersing laat ze horen in ‘Stranger’ dat de juiste dosis rauwheid meekreeg en waarin de tenorsax een mooi staaltje van een solo weggeeft. De hoogdagen van de stomende rhythm & blues doen Billie en haar medestanders herleven in ‘I Don’t Believe’ en eindigen doen ze met Howlin’ Wolf’s ‘Baby, How Long’.
Met ‘Soulful Woman’ hebben Billie And The Kids een mooi visitekaartje in handen, dat ongetwijfeld voor een mooie muzikale toekomst zal zorgen.

Lambert Smits (4)

Powerful raw rhythm & blues and jump blues from the 50's by this 8 person band from Croatia.

Shemekia Copeland: American’s Child

4/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ain't Got Time For Hate
Americans
Would You Take My Blood?
Great Rain
Smoked Ham and Peaches
The Wrong Idea
Promised Myself
In the Blood of the Blues
Such a Pretty Flame
One I Love
I'm Not Like Everybody Else
Go To Sleepy Little Baby

Website Artist:
Shemekia Copeland

Shemekia, wat een prachtige voornaam trouwens, had de zware erfenis van haar vader en Texas blueslegende Johnny ’Clyde’ Copeland te dragen. Kleine Copeland werd geboren in 1979 in Harlem, New York en vader Johnny heeft haat eigenlijk altijd aangespoord om te zingen. Zo stond Shemekia op achtjarige leeftijd op het podium van de beroemde Cotton Harlem’s Club. Toch baande ze zich binnen een heel korte tijdspanne een weg binnen deze blues wereld. Op haar 20ste opende Shemekia reeds voor The Rolling Stones en prijkte op het wereldvermaarde Chicago Blues Festival. Verder deelde ze het podium met Buddy Guy, B.B. King, Taj Mahal en John Mayer. Shemekia heeft een uitmuntende blues en soulstem, net zoals de grote diva’s Ruth Brown, Koko Taylor en Etta James. Shemekia’s muziek komt recht uit het hart en haar ziel. Shemekia werd op 12 juni 2011 gekroond tot ‘Queen Of The Blues’ tijdens een huldiging op het Chicago Blues Festival. Ze kreeg Koko Taylor’s kroon uit handen van Taylor’s dochter Joyce ‘Cookie’ Threatt. De afgelopen twintig jaar heeft Copeland zesendertig Blues Music Award-nominaties ontvangen. Ze won er negen, waaronder vijf als 'Contemporary Blues Female Artist of The Year'. Copeland is ook tweemaal genomineerd voor Grammy Awards. Nu promoot Shemekia Copeland haar achtste release ‘America’s Child’ op het label Alligator Records. Haar albums en songs zijn altijd wel doorspekt met maatschappelijke thema’s als armoede, huiselijk geweld, seksuele intimidatie, maar ‘America’n Child’ is nu ook haar meest politiek getinte album. Ze trok naar Nashville en vond in gitarist Will Kimbrough ook de ideale producer. Verder vinden we Al Perkins en Paul Franklin op pedal steel gitaar, Lex Price op bas en Pete Abbott op drums. Gastmuzikanten zijn JD Wilkes op mondharmonica, Kenny Sears (viool), Steve Cropper (gitaar) en de backingvocals van Mary Gauthier, Emmylou Harris, Will Kimbrough, Lisa Oliver Gray, Gretchen Peters, John Prine, Katie Pruit, Kristi Stassinopoulou en Tommy Womack.
Het nummer ‘Ain’t Got Time For Hate’ heeft meteen die geweldige groove net zoals de New Orleans drumritmiek weerklinkt in ‘Americans’. Van de slow blues tracks ‘Would You Take My Blood’ en ‘Great Rain’ gaat het naar de emotionele country blues song ‘Smoked Ham And Peaches’, waar Rhiannon Giddens met haar African banjo een belangrijke muzikale schakel blijkt te zijn. En dan weergalmt de country bluesrocker ‘The Wrong Idea’ door onze woofer. Maar al even snel komt de blues ballade ‘Promised Myself’ voor heel wat goosebumps zorgen. Van het opzwepende en oplopende ‘In The Blood Of The Blues’ gaat het naar de blues trage ‘Such A Pretty Flame’ en de activerende tunes van ‘One I Love’. JD Wilkes, frontman bij The Legendary Shack Shakers komt hier op zijn harp blazen. The Kinks’ song ‘I’m Not Like Everybody Else’ krijgt een blues transformatie. Shemekia Copeland sluit de release met het gospel begeesterde ‘Go To Sleep Little Baby’. Will Kimbrough omgord hier maar al te graag zijn gitaar en laat zich begeleiden door Shemekia’s hemels stemtimbre.

Philip Verhaege (5)

Shemekia Copeland's albums and songs are always punctuated with social themes such as poverty, domestic violence, sexual intimidation, but 'America's Child' is now also her most politically-tinted album. She went to Nashville and found the ideal producer in guitarist Will Kimbrough. This is actually a brilliant release. It seems that Copeland is gaining strength.

Jordan Officer: Three Rivers

4/9/2018

DETAIL ALBUm

Tracks:

Your Body’s My Home
Young Love
One Handed Push-Ups
Elt So Good
Dream Of You and Me
Driving Back From Three Rivers
Where Has This Come From
Just to Be With You
Found It All
He’s Got It All
Buck Jumping In New Orleans

Website Artiest:
Jordan Officer

Gebrek aan inspiratie? Trek dan naar de uitgestrekte delta van de Mississippi. Dat moet Jordan Officer gedacht hebben alvorens hij zijn vierde album Three Rivers neerpende. Echt vrolijk is hij er niet van geworden. De voormalige bakermat van de blues straalt een enorme troosteloosheid uit met uitgestrekte (katoen-)velden en verlaten fabrieksterreinen. Maar hoe zit dat dan met de muziek?
Op de hoes van zijn nieuwe worp staat Jordan meewarig te staren naar een halfzieke boom in een desolaat landschap. Op de achterzijde een foto van een voormalige club, LaVene Music Center. Beide foto’s geven onmiddellijk de teneur van het hele album: waar kom ik vandaan en waar ben ik mee bezig! In ‘Your Body’s My Home’ reflecteert hij even terug op zijn jeugd om zijn grote liefde kabbelend kenbaar te maken. Jordan Officer mag dan een Canadees paspoort hebben, hij voelt zeer sterk de Amerikaanse roots aan. De singer-songwriter tokkelt melancholisch op zijn gitaar en vertelt ondertussen zijn (liefdes)leven in elf songs. Jordan speelde vroeger niet alleen blues maar ook jazz en country. Luister maar eens naar de old shool retrosong ‘One Handed Push-Ups’ waar hij op ludieke wijze viool (fiddle) speelt. Het slagwerk komt van niemand minder dan Charley Drayton, de drummer van Keith Richards. ‘Three Rivers’ vloeit echter niet zo vlot als wishkey door de keel. Best leun je even achterover in de zetel om optimaal te genieten van zijn onorthodox gitaarspel.

Line-up:
Jordan Officer (Vocals, Guitars, Violin)
Zev Katz (Bass)
Charley Drayton (Drums, Percussion on 3 & 4)

Marino Serdons (3)

Three Rivers is the fourth album of the Canadian singer-songwriter Jordan Officer. For his inspiration he went to Clarksdale Mississippi and found the real melancholic spirit he was looking for.

Vinyl Hampdin: Red

3/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Superstition
Gottaluvit
One Song
The Road’s My Middle Name
Pay For It
Flowers On The Wall
Billions
I Just Want To Celebrate
Diamonds
My Love
Use Me

Website Artiest
Vinyl Hampdin

Op 5 oktober as. komt dit debuut uit van de band Vinyl Hampdin. Die band bestaat uit Lisa Dodd (zang), Ryan Davidson (gitaar), Stockton Helbing (drums), Eric Gunnison (keyboards), Gerald Stockton (bas), Frank Greene (trompet), Ray Hermann (sax), Art Bouton (fluit) en Steve Wiest (trombone). Deze laatste is de componist, arrangeur en stichter ervan. Hijzelf noemt hen een eigentijdse mix van Blood, Sweat & Tears met Tower of Power, ofwel “Rocked Out Seriously Funky Jaw Dropping Ear Candy”. Wiest en zangeres Dodd schreven samen 5 tracks, en kozen ook voor enkele covers. Zo openen ze met een cover van Stevie Wonder’s ‘Superstition’, en coveren verder Bonne Raitt’s bluesy ‘The Road Is My Middle Name’, The Statler Brothers 1966 hit ‘Flowers on the Wall’, Rare Earth’s ‘I Just Want To Celebrate’, Paul & Linda McCartney’s ballade ‘My Love’ en Bill Withers’ ‘Use Me’. Deze band is een funkbeest, geloof me vrij. Maar daarnaast putten ze uit jazz, rock, progressieve rock en soul. Geschikt dus liefhebbers van Blood, Sweat & Tears, Tower of Power, Maynard Ferguson enz.

Patrick Van de Wiele (4)

Funk with elements of jazz, rock, prog rock, and soul. For lovers of Blood, Sweat & Tears, Tower of Power, Maynard Ferguson etc.

One O’Clock Lab Band: Lab 2018 – The Rhythm of the Road

3/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hey, It’s Me You’re Talkin’ To
The Rhythm of the Road
Train
Blues for Kazu
A Flower Is a Lovesome Thing
“Birds of a Feather…”
Without a Doubt
Bachianas Brasileiras N°. 5
After the Rain

Website Artiest
One O’Clock Lab Band

De One O’Clock Lab Band is en big band die verbonden is aan de universiteit van Noord Texas, en dit onder leiding van Alan Baylock. Sommige bandleden komen uit Doylestown, PA en Kenosha, WI tot Tokio, Cuba en Colombia. Het UNT programma begon tijdens de jaren ’40, wanneer big bands de muziekscène domineerden. De One O’Clock Lab Band zou één van de beste eruit zijn. De opener op hun nieuwe cd, is een cover van Victor Lewis’ ‘Hey, It’s Me You’re Talkin’ To’, waarna de titeltrack eraan komt. Blues vormt de inspiratiebron voor ‘Blues for Kazu’, geschreven voor trompettist Kazunori Tanaka. Marion Powers zingt ‘A Flower is a Lovesome Thing’, en verderop staat het complexe ‘Without a Doubt’. Een cover van John Coltrane’s ‘After The Rain’ sluit af. Een bewijs dat big bands nog steeds niet uitgestorven zijn!

Patrick Van de Wiele (3½)

This new album is proof that big bands are still not extinct!