Category: Indie

Max Blansjaar: Spit It Out

29/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

You’re Always On My Mind
Standardized Collision
Jetski
Stage 1
Marble Arch

Website Artiest:
Max Blansjaar

Als 10-jarige een klassiek/theatraal concert geven op een Yamaha vleugelpiano is bewonderenswaardig. Nu vijf jaar later brengt Max Blansjaar, uitgeweken Amsterdammer en wonende in Oxford, als debuut een cassette uit met 5 hedendaagse songs. Merkwaardig hoe snel hij evolueerde van de klassieke piano naar multi-instrumentalist. Gitaar, mic, MIDI en iMac gebruikt hij als tools voor zijn ‘punkie indie bedroom pop’ (wie bedenkt het!). Stemvervorming, distortion en computersounds vormen onderdeel van het psychedelische ‘You’re Always On My Mind’.
‘Standardized Collision’ en ‘Stage 1’ vinden hun basis in het new wave tijdperk. ‘Jetski’ voelt wat amateuristisch aan, doch blinkt uit van vrolijkheid en vrijheid, ondanks “I Feel Sick and I wanna go home”. In ‘Marble Arch’ zet hij redelijk wat reverb op zijn stem en begeleidt hij op akoestische gitaar. Het mag duidelijk zijn dat Max Blansjaar zich op die leeftijd de vrijheid toe-eigent om te experimenteren met gekende technologieën. Zonder twijfel gaan wij nog horen van dit uitzonderlijk leergierig talent. De EP is naast de casettevorm bij Beanietapes.club (nog steeds geliefd in de UK) ook digitaal verkrijgbaar én beluisterbaar op you tube.

Marino Serdons (3 ½)

Young talent (15 years) from Oxford will conquer the World eventually. Give him a few years. His EP Spit It Out (on cassette) will become a sought after collector’s item within a few years. A talented musician to follow up!

Farewood: Under Burning Sun

15/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Secret Room
Under Burning Sun
Ash To Soil
War
Highest Garden
One Step Closer
Changing Shape
Back To The Mountain
Sun Moon Star
Beyond The Waves

Bonus Track: Haunting Light

Website Artiest:
Farewood

Niet onbelangrijk: de geografische ligging van Connecticut USA, thuisbasis van het muzikale koppel Farewood. De piepkleine staat zit geprangd tussen New York, Long Island, Rhode Island en Massachusettes. Het mag dan ook niet verbazen dat ‘husband and wife’ Lou Lorenzo en Leah Booker met hun nieuwe (5de) album ‘Under Burning Sun’ de rootsmuziek uit het Zuiden ver achter zich laat.
Connecticut blinkt nochtans ook uit in desolaatheid en eenzaamheid. Lou en Leah vertalen dit in etherische songs, donker en atmosferisch. Vanaf de eerste noten sleurt het album je mee naar hun eigen leefwereld. Een wereld van liefde, pijn en dromen. Swirling guitars en howling vocals op een driving rythm. Een combinatie van dark en light. Leah beademt professioneel hele toonladders, terwijl Lou en guys een perfecte soundscape creëren die elke song originaliteit geeft. Na meermaals beluisteren stel je vast dat ‘Under Burning Sun’ uitblinkt in variërende texturen en zangpartijen. Heavier dan verwacht zelfs, met melodische en geïntegreerde gitaarsolo’s. Zangtechnisch even indrukwekkend als Björk, muzikaal even sterk als Jack White. Een must!

Line-up:
Lou Lorenzo (Vocals, Lead & Rythm guitar)
Leah Booker Lorenzo (Lead Vocals, Ball)
Kyle McCarthy (Drums)
Eric Ieraci (Lead &Rythm Guitars)

Additional Musicians:
Ed Diaz (Keyboards, Guitar, Backing Vocals)
Jeff Chen (Cello, Piano, Keyboards)
Scott Amore (Organ, Keyboards)
Matt Wilson (Pedal Steel)
Sandy Apuzzo (Violin)

Marino Serdons (4 ½)

One of the most beautiful indie albums of 2018. Swirling guitars and atmospheric vocals will blow you away. A must!

Queen Of The Meadow: A Room To Store Happiness

8/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Withdrawn
Heavenly Start
Fairytopia
Valentine’s Day
Royal Garden
Ashes Adèle
Slumber
Perect Harmony
Empty Room
Orpheus

Website Artiest:
Queen Of The Meadow
Facebook

Helen Ferguson en Julien Pras leerden elkaar kennen in de muziekkamer van Bordeaux. Samen musicerend (Julian als gitaarleraar) ontsproot een hechte verbondenheid. Met Queen Of The Meadow, een healing plantje, stond het in de sterren geschreven dat Helen hiermee uit het diepe dal zou raken. In 2016 verscheen haar alom geprezen debuut Aligned With Juniper. En toen kwam een instorting, een slecht medicatie, psychotische aanvallen en paniekaanvallen. Gelukkig vond de medische wereld de remedie en Helen herleefde als in een sprookje. Deze ongelukkige periode in haar leven is nu de leidraad geworden voor het nieuwe album ‘A Room To Store Happiness’. Tien opmerkelijke songs, zlef geschreven en gecomponeerd, die slechts even doen denken aan Cocorosie of Belle & Sebastian. De psychedelische opener ‘Withdrawn’ is zeer ontluikend en ontwapenend eerlijk over de “insanity” die haar overviel. Magische zweverige zang, heerlijke melodieën, sprookjesachtige achtergrondkoortjes, met wat akoestische gitaar, piano of percussie strelen je zintuigen. Haar natuurlijke uitstraling overmeestert je onmiddellijk. Ondanks de ontboezemende diepliggende items overheerst een zalig geluksgevoel. Troostende hoopvolle songs voor de fijngevoelige luisteraar. Healing for the soul!

Line-up:
Helen Ferguson
Julien Pras

Marino Serdons (4)

Again a superb release on the Dutch Tiny Room Records label. Inhale the music of Queen Of The Meadow. Enchanting melodies in spellbounding songs from Helen and her partner. Healing for the soul!

Downpilot: This Is The Sound

23/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Supply
Historian
We Just Come And Go
High And Guided
St. Clair
Thievers
Behind The Sea
Wear It Like A Crown
At The Window
Finistère

Website Artiest:
Downpilot

Downpilot is een indieband uit Seattle die ondertussen aan haar zesde album toe is op het Duitse Tapete Records. Onder de titel ‘This Is The Sound’ suggereert men het bereiken van hun eigen ultieme sound. Hopelijk klopt dit niet want in de loop der jaren is er niet zoveel veranderd in Paul Hiraga’s stijl: indie popsongs met een tikkeltje roots. Op zich niks mis mee, moest na enkele nummers de verveling niet optreden. Downpilot blijft al jaren uit hetzelfde zoutloze vaatje tappen.
Toch herbergt ‘This Is The Sound’ enkele aanvaardbare songs die perspectieven openen naar de toekomst. Opener ‘Your Supply’ drijft ongeschaafd en direct op electrische gitaar. Ook ‘Historian’ pompt energiek uit de boxen. Met ‘We Just Come And Go’ denk je in een REM song te belanden. ‘Thievers’ vloeit traag als alt-folk. De weemoedige sfeer staat volledig op conto van de vioolbegeleiding en de lijzige zangpartijen. En zo zakt naar het einde het hele album in elkaar als slappe pudding. What a Pitty! Kieskeurig downloaden van de beste songs is de boodschap.

Marino Serdons (3)

The sixth album of Downpilot, with bandleader Paul Hiraga, starts very strong with a few energetic songs. A more profitable style for the future?

Davey Woodward And The Winter Orphans

16/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Caroline
Build A Boat
Girl In The Hoope
Tangerine Dream
Black Lipstick
Home
Tantalise
Horrors Cope
Troubles Of My Times
Dylan’s Poster

Website Artiest:
Davey Woordward And The Winter Orphans

Als Davey een idee krijgt, voert hij het ook uit. Om de spanning erin te houden verzamelde hij rond zich een aantal muzikanten waarmee hij nog nooit had gewerkt. De songs moesten ongeschaafd gespeeld worden. Het resultaat overtreft alle verwachtingen. Denk aan Lou Reed, The Velvets, The Kinks, Courtney Barnett en zelfs Engelse folk om enige raakpunten te vermelden. Knappe songs die ongepolijst, zoet, intiem in je brein dringen. Veel persoonlijker dan zijn werk als frontman bij The Experimental Pop, The Briljant Corners of het recente Karen. Wetende dat The Winter Orphans een samenraapsel is van muzikanten waarvan de ene wel wat tijd kon vrijmaken en de andere in geen tien jaar een studio had gezien, klinkt alles over(h)eerlijk. Wat functioneel slagwerk, een begeleidende al dan niet akoestische gitaar, een trompet of een viool, en vooral: mooie teksten vertolkt als singer-songwriter. Het album neemt je terug naar een periode zonder technische snufjes maar met songs die je doen wegdromen. Tof ook om op Tapete Records, hun platenlabel, te lezen dat ze een tweede album overwegen. Klasse!

Marino Serdons (4)

One can not deny Davey Woodward has composed a great album with his new ‘out of the blue’ friends. This will defintely become a classic record. Great Stuff!

Laudener

18/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dancing MAO
Graduate
Paradi
Immature
Un Soir
Don’t Walk Away
Can I Be Cured
Rituals
A Boy Next To Good
Silly cone
Call It Blood
An A Way
It’s Another World Now

Website Artiest:
Laudener

Who the fuck are Laudener? René Dual zingt en UberRudi is de Multi-instrumentalist volgens facebook. UberRudi is Rudi Mertens die ook in de postpunk band APPARAAT actief is. Voor de rest twee onbekenden die vanuit Antwerpen een prachtalbum op de digitale markt hebben gegooid. Dertien (weeral?) interessante songs die neigen naar new wave, industrial en electro. Niks nieuws denk je? Het duo weet een perfecte balans te vinden tussen de muziekstijl van de jaren ’80 en de hedendaagse electro dance. Elke song heeft wel een intrigerende intro en bulkt van de inventiviteit. Zelfs in teksten variëren ze tussen Frans en Engels. Invloeden uit het verleden zijn er duidelijk, zelfs van David Bowie in zijn disco jaren. Highligths for downloads zijn zeker het donkere ‘Don’t Walk Away’ en het lichtere ’Can I Be Cured’. Bij uitbreiding eigenlijk elke song is het beluisteren waard.
Het album is enkel digitaal te verkrijgen op de geijkte kanalen als Spotify, Deezer, Itunes, Amazon, enz. Jammer, dit is waard om door bv. Starman Records op vinyl te worden geperst. Fysiek bewaard voor de eeuwigheid, en…zou dat niet mooi zijn voor de volgende generatie Belpop?

Line-up:
René Dual (Vocals)
UberRudi (Multi Instrumentals)
Additional voices from Marthe Matthys and Clara Braeckman

Marino Serdons (4)

Great Digital Album from Laudener, based in Antwerp. In different languages they produce dance-related electro new wave with a contemporary touch. Excellent!

Cowboy Junkies: All That Reckoning

9/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

All That Reckoning (Part I)
When We Arrive
The Things We Do To Each Other
Wooden Stairs
Sing Me A Song
Mountain Stream
Missing Children
Shining Teeth
Nose Before Ear
All That Reckoning (Part 2)
The Possessed

Website Artiest
Cowboy Junkies

De laatste worp van Cowboy Junkies dateert al van 2012 met het mooie ‘Wilderness’. Op 13 juli verschijnt hun nieuwe studio album ‘All That Reckoning’. Nog steeds een Canadees familiegebeuren van de familie Timmins met jeugdvriend Alan Anton op bas. Zus Margo pakt je onmiddellijk in met haar softe folk vocals: verhalend, innemend, ingetogen en bijwijlen sinister. Een paar songs die sterk aanleunen bij het vroegere werk. ‘Sing Me A Song’ echter grijpt je dan bij de keel in een psychedelische swirl. Een voorbode voor een serie krachtig gefundeerde songs met elektrische viool en spacesounds op de achtergrond (‘Missing Children’, ‘Noise Before Ear’).
Herinner je hun classic album The Trinity Session uit 1988, opgenomen in een kerk. Een mysterieus folkalbum dat rust en reflectie uitstraalde. Na 30 jaar hebben de Cowboy Junkies weer zo’n voltreffer, maar energieker. Op ‘All That Reckoning’, een titelsong in twee delen, laat de band hun persoonlijke politieke en sociale bewogenheid horen. Het hele album verwijst trouwens naar hun relatie met het wereldgebeuren. Voorlopig kan je alleen de titelsong in preview beluisteren op youtube. Hou echter 13 juli in de gaten of doe een voorbestelling bij je platenboer.

Line-up:

Margo Timmins (Vocals)
Michael Timmins (Guitars)
Peter Timmins (Drums)
Alan Anton (Bass)

Marino Serdons (4)

Six years after ‘Wilderness’, Cowboy Junkies give the listener a personal view on the fragile world. On the one hand soft, quiet and reflective (like we know), on the other hand full with energetic sounds. Strong!

Laura Lalla Domeneghini: Lallabies

26/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dream A Lullaby
Beside
Faces
I Wish I Were A Carpenter
I Don’t Know
The Fall
Lallaby
Names
Typewriter
The Bet

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
LD 003

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Laura Lalla Domeneghini

Vrouwelijke singer-songwriters moeten harder vechten om hun plaats te veroveren in de mannenwereld. De Italiaanse Laura Lalla Domeneghini is met Lallabies aan haar derde album toe.
Met dit album hoopt ze eindelijk internationaal door te breken. Terecht wat de muziek betreft: rustig ingezongen songs in perfect Engels, ondersteund met strings en keys. ‘Dream A Lullaby’ doet je al onmiddellijk zweverig wegdromen hand in hand als een verliefd stel. Haar songs zitten muzikaal mooi gestructureerd en uitgebalanceerd in elkaar. De teksten zijn soms echt banaal. Wat niet onmiddellijk afbreuk doet, maar ook geen meerwaarde brengt. De sfeer op Lallabies is gelukkig niet zo lullig. Het album klinkt soulvol met de nodige reverb (dat moet blijkbaar), soundscapes en technische trucjes (Stemvervorming is geen uitzondering). ‘I Wish I Were A Carpenter’ kreeg een psychedelische saus mee. ‘I Don’t Know’ lijkt wel een americana ballad voor een spaghetti western. ‘Lallaby’ brengt de vrolijke noot en zou de massa kunnen plezieren. In extase ga je wel niet of het moest zijn voor haar zwoele gevoelig stemtimbre. ‘Typewriter’ zou een favoriet kunnen worden wegens de soberheid van zang en piano. Toegegeven, elke song speelt wel met een knappe notenvariatie uit de elektro pot. Een vergelijking met Sarah Ferri of An Pierlé, om maar in België te blijven, kan ze echter niet doorstaan. Gezien de naturelle bezetting met viool en cello verwacht je toch iets minder elektropop.

Line-up:
Laura Lalla Domeneghini (Vocals, Guitars, Keys)
Denis Valentini (Drums, Percussion, Stringed Instruments)
Antonio Gramentieri (Guitars, Bass, Keyboards)
Massimo Guerini (Backing Vocals)
Andrea Costa (Violin)
Gionata Costa (Cello)

Marino Serdons (3)

Laura Lalla creates beautiful spheric songs. She is really at her best on acoustic guitar with solo voice. But I have to admit that every song plays with a strong variation in keys and chords. So Laura’s third album is worth to discover.

Standup ’69: Communicate

4/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Feels Like Lying
Communicate With Me
Interlude
Dark Space
As It Comes
Darkest Desires
Happy Days
I Need It Now
Ill
Fade

Platenlabel
Butler Records

Labelnummer
BUR340033

Distributie
V2 Benelux

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Standup ‘69

Het Rotterdamse trio Standup ’69 timmert al sedert 2010 aan de notenweg. Noch soixante-neuf, noch het jaartal swingt hen van het rechte pad richting succes. Sterke Indie songs en dito live-optredens moeten West-Europa overtuigen van hun unieke eigenheid.
Na een succesvolle EP in 2014 (5x69) besliste Butler Records om een full album te registreren. Groovy ritmes, vette baslijnen plus onderkoelde zangpartijen van Emmy Kadee sturen je zonder tegenspartelen richting dansvloer. Het album start met een metaalachtige hoornachtige synth als intro van ‘Feels Like Lying’. Originele compositie, echter ondermaats ingezongen. Dat wordt ruimschoots goed gemaakt in de andere songs. De titelsong kan ook niet echt overtuigen maar de daarop volgende ‘Interlude’, instrumentaal een echte sfeerschepper. ‘Dark Space’ herinnert terug aan de jaren ’80 (The Passions en Bow Wow Wow) en ook weer met knappe synths en shoegaze. Er huist iets psychedelisch in die Nederlanders. De klepper op het album, ‘As It Comes’, beukt er lustig en strak op in. De song lyrics bevestigen alleen maar: music is grooving, body is moving. En …knappe vocals. ‘Darkest Desires’ krijgt weer een speciale ‘alert’ intro en beklemtoont het duistere sfeertje dat rond haar verlangen hangt. In ‘Ill’, een bijna kinderlijke song met een harde tekst, gaat Emmy bloot. Van contrast gesproken! Afsluiter ‘Fade’ zou ook bij Joy Division niet hebben misstaan, moest het niet evolueren naar een progrock song met psychedelische inslag.
Standup ’69 (waar komt toch die naam vandaan?) weet een perfecte balans te vinden in de hele elektronica mikmak. De songs zijn verrassend gevarieerd en soms zelfs baanbrekend waardoor ‘Communicate’ een prachtig album mag genoemd worden.

Line-up:
Emmy Kadee (Lead Vocals, Synths, Guitars)
Willem Pieter Zoudendijk (Lead Guitars, Backing Vocals)
Bruno Vogel (Drums, Backing Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Bright and dark songs with inventive synths and a spot of psychedelica. Not only the beautiful ‘As It Comes’ makes this album a must-have. Dance away on these beatiful groovy tunes.

Whiterward: The Anchor

2/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Anchor
Free
Deaf, Dumb, And Blind
Burn The Roses
Interlude
Are You There?
Haunted By Me
Parallel Universe (feat. Jhan Doe)
Nephew
Teeth
Isadora
The Night I Fell For You
Wasteland

Platenlabel
Eigen beheer

Labelnummer
Geen nummer

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Whiterward

Hokjes en labels, altijd een moeilijk gegeven. Toch (b)lijkt het plaatsen in hokjes, het kleven van labels – zeg maar de categorisatie-drang van de mens - een onstuitbaar gegeven. (Wow! Een niet mis te verstane uitspraak van uw amateur-huis-filosoof!). Ook in het muziekwereldje is deze duidingsdrang permanent aanwezig. Is iets rock? Blues? Pop? Klassiek of disco. Niet simpel, want wat voor de één dit is, is voor de ander dat. En ‘Whiterward’ is het voor ondergeschrevene allemaal. Met andere woorden: niet onder één vlag thuis te brengen! Moeilijk te categoriseren, maar gelukkig redt de band (’t is te zeggen ‘band’ … correctie: het duo Whiterward) ons uit de nood door zelf het label indie-folk aan hun stijl toe te kennen.
En de op ‘The Anchor’ gepresenteerde indiepop klinkt alles behalve slecht. Grenzeloos. Zonder stijlbarrières, maar met veel – soms te veel – toeters, bellen en franjes. Veelal toeters, bellen en franjes van de hand van het bataljon gastmuzikanten die Whitewarders Ashley E. Norton en Edward Williams ondersteunden bij het inblikken van het hier besproken werk. Wat dienen we ons voor te stellen bij indie-folk? Of beter wat dienen we ons voor te stellen bij de indie-folk van Whiterward. Geen sinecure om hier eenduidig op te antwoorden, maar het volgende lijkt ons een verdienstelijke poging: poppy nummers die alle kanten lijken op te (kunnen) gaan. Met veel ruimte voor experiment heet dat dan. Een kleine bloemlezing…. Folkrock-tunes verrijkt met klassieke passages. Check! Een nummer met een swing-jazz/rockabilly feel, zeg maar een exemplaar dat net zo goed ontsproten had kunnen zijn aan het muzikale brein van Lee Rocker. Check (‘Deaf, Dumb And Blind’)! Tracks die niet zouden hebben misstaan op ‘One From The Heart’ van Tom Waits. Check! (‘Burn The Roses’ en ‘Teeth’). Een Muppetesque-slotnummer met veel gegorgel en gestuntel, waarmee de band bewijst zichzelf niet al te au sérieux te nemen. Check! (‘Wasteland’)
Samengevat: Whiterward produceerde met ‘The Anchor’ een meer dan behoorlijk debuutalbum (’t is zeggen: hun eerste full-album) vol contradicties. Donker … maar tegelijkertijd frivool … bijwijlen experimenteel, maar toch ook weer toegankelijk. Beetje vreemd plaatje dus, maar wordt zeker herbeluisterd. Weliswaar gereduceerd tot 11 tracks, want voor uw dienaar hadden de nummers ‘Free’ en ‘Parallel Universe’ niet gehoeven.

Jan Coonen (4)

On 'The Anchor' 'Whiterward' reports on their quest through the musical universe. 'The Anchor', a very fascinating travel report!

Secret Rendezvous: For Real

23/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Serotonin
Homie. Lover. Friend.
Don’t Look At Me That Way
What About Us
U Send Me Flying
Till The End Of Time
Do U Remember
Better Than She Can
Never Out Of Fashion
Growing Apart

Platenlabel
Sonic Galore Records

Labelnummer
SGR 015

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Secret Rendezvous

Veel spectaculairs valt er niet te vertellen over dit Rotterdams duo. Behalve dat ze samenwerkten met Anouk én dat Coldplay hun muziek oppikte als ‘song of the day’ ergens in 2011. Het jaar waarin ook hun debuutalbum ‘Paint The town Red’verscheen . Wat wil zeggen dat Sietske Morsch en Remi Lauw al enige tijd aan hun R&B-weg timmeren. Vorig jaar verscheen hun single ‘Don’t Look At Me That Way’, als voorbode op onderhavig tweede album ‘For Real’. Inspiratie halen ze uit voorbeelden Frank Ocean en Janet Jackson. De composities zijn echter iets minder mainstream en leunen sterk aan bij elektropop. Neen, dit is geen album om puur als achtergrond van een smokerige lounge te beschouwen. ‘For Real’ zal je regelmatig de oren laten spitsen voor leuke intro’s, toffe melodieën, en onverwachte background intermezzo’s. Download even ‘What About Us’ en geniet! Sietske zit niet alleen in een prachtige verpakking (ja ze mag er wezen), ook haar stem klinkt als balsem in het oor. Afsluiter ‘Growing Apart’, in de een gemixte zangstijl als Carole King en Joni Mitchell, behoort zeker tot de sterkere songs. Samen met de intelligente Remi Lauw (producer, electronic engineer, mixer) mag Sietske nog dikwijls geheime afspraakjes maken in de studio. Schitterend!

Line-up:
Rhodes (Joel Dieleman)
Bass & Synth Bass (Ricardo Lekatompessy)
Live Drums (Yori Olijslagers)
Secret Rendezvous (all other instruments)

Marino Serdons (4)

Secret Rendezvous produces a more intelligent R&B. A very enjoyable record with the great singing style of Sietske Morsch. Yes, this is the high-end of Indie R&B.

Girls In Hawaii: Nocturne

31/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Light
Guinea Pig
Cyclo
Indifference
Overrated
Blue Shape
Walk
Monkey
Willow Grove
Up On The Hill

Platenlabel
62TV Records

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Filip Degroote

Website Artiest
Girls In Hawaii

Opgericht in 2003 en nu pas een vierde album kan je moeilijk erg productief noemen. De dood van drummer Denis Wielemans heeft natuurlijk ook veel indruk nagelaten en dat hoor je zeker op dit album. Blaakten de songs vroeger van een soort leuke levendigheid, dan hangt er nu toch een donkere sluier over de composities. Nochtans begint het album met een meeslepend en licht ‘This Light’. Wat het beste laat vermoeden voor de rest van het album. Jammer genoeg wordt die lijn niet aangehouden. Vroeger werk druipt van inventiviteit en een zeer gevarieerd oeuvre met veel respect voor de klassieke samenstelling. Nu konden de heren niet weerstaan aan de technologische opmars met elektronica. Er wordt gespeeld met allerhande geluiden en tunes. Nocturne is dan ook een verzameling songs met veel eighties invloeden, bij momenten wat (te) zweverig en uitermate lijzig gezongen. Er staan wel enkele pareltjes op die het beluisteren waard zijn. ‘Overrated’ en ‘Walk’ zijn de perfecte retro voorbeelden. Waarbij ‘Walk’ richting hit kan wandelen….enkele decennia terug!
Girls In Hawaii componeerden een consequent album zonder echte uitschieters.

Line-up:

Antoine Wielemans (Vocals, Guitar)
Lionel Vancauwenberghe (Vocals, Guitar)
François Gustin (Guitar, Keyboard)
Daniel Offermann (Bass)
Brice Vancauwenberghe (Guitar)
Boris Gronemberger (Drums)

Marino Serdons (3)

The fourth album of Girls In Hawaii leads us back to the eighties with a lot of electronic sounds. Just ‘Walk’ with ‘This Light’ to another part in this Belgian story.

PWR BTTM: Pageant

19/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Silly
Answer My Text
LOL
Won’t
Now Now
Sissy
Pageant
Oh Boy
New Trick
Wash
Kids’ Table
Big Beautiful Day
Styrofoam

Platenlabel
Big Scary Monsters

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Bertus

Promo-agent
Niet Gemeld

Website Artiest
PWR BTTM

Beschuldigingen van sexuele ‘aanrandingen’ door Ben Hopkins doen deze ‘punk’-band de das om. Alle cd-verkoop via platenlabel én via online verkoopsites zoals Amazon werd stopgezet sedert 15 mei. Ook alle live-optredens werden afgezegd door deze affaire. Wat is fake news en wat niet? De band zegt geschokt te zijn door de aantijgingen en ontkende later enige betrokkenheid.
Ben Hopkins vormde samen met Liv Bruce in 2011 de band ‘Power Bottom’ en scoorde met hun debuut ‘Ugly Cherries’ in 2015. Toen al was er sprake van enige sexuele ‘uitspatting’.
De songs op Pageant behoren nochtans tot het betere werk in de muziekscene. Geen enkel nummer bereikt de drie minuten, wat wijst op een krachtige bundeling van songwriter craftmenship. Korte krachtige composities met vakmanschap geschreven en vertolkt. Een singer-songwriters duo met talent. Het leuke aan de live-optredens was ook hun instrumentenswitch van gitaar naar drums en vice-versa. Nu is het wachten tot de besmeurde lucht wordt uitgeklaard en dit ‘spektakelstuk’ hopelijk een goed einde kent voor de bandleden, voor de fans én voor Pageant.

Line-up:
Liv Bruce (Drums, Vocals, Guitar)
Ben Hopkins (Guitar, Vocals, Drums)
Maile Hamilton (Bass)

Marino Serdons (4)

Drew Holcomb And The Neighbors: Souvenir

20/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Morning Song
California
Fight For Love
Rowdy Heart, Broken Wing
New Year
Sometimes
Mama’s Sunshine, Daddy’s Rain
Black And Blue
Postcard Memories
Yellow Rose Of Santa Fe
Wild World

Platenlabel
Magnolia Music

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo Pr

Website Artiest
Drew Holcomb And The Neighbors

Voor Amerikaan, zanger en gitarist Drew Holcomb heeft muziek een geneeskrachtige werking. De dood van zijn broer die in 1999, vlak voor zijn 14de verjaardag overleed, dreef Drew naar de muziek. Hij luisterde naar de meest uiteenlopende muziek, van Radiohead, Bob Dylan, Pearl Jam, Otis Redding tot Bob Marley, The Temptations, Tom Petty en Rage Against The Machine. Zijn slaapkamer werd zijn toevluchtsoord en de gitaar zijn beste vriend. Tegen de tijd dat Drew zijn collegestudies startte bezat hij reeds genoeg kennis om eigen songs te schrijven. In 2005 vormde hij Drew Holcomb And The Neighbors, die inmiddels met ‘Souvenir’ reeds aan tiende album toe zijn. Het luisteren naar de meest diverse muziek heeft zeker een grote en goede invloed gehad op de ontwikkeling van Drews muzikale smaakpapillen. Zo refereert opener ‘The Morning Song’ naar het werk van Ryan Adams, waarna ‘California’ upbeat rockend, met prima gitaar- en mondharmonicawerk, de Golden State eert. Het daarop volgende ‘Fight For Love’, met stevige gitaren en mondharmonica geeft de bands visie op het door elkaar geschudde politieke Amerikaanse landschap weer, waarna het tijd wordt voor enige intimiteit. Die krijgen wij met het intrigerende, op akoestische gitaar drijvende ‘Rowdy Heart, Broken Wing’ om daarna een ander muzikaal palet te verkennen. Loops en samples zijn namelijk de basis voor ‘New Year’, waarna het geweer andermaal van schouder wisselt met de door piano gestuurde ballade ‘Sometimes’, dat naar het einde toe lichtjes de psychedelische toer opgaat. In schril contrast hiermee staat dan weer het countryachtige, vrolijke ‘Mama’s Sunshine, Daddy’s Rain’, dat zonder meer de prijs van ‘origineelste’ lovesong mag binnenrijven. De mondharmonica introduceert het folky ‘Postcard Memories’ en zet meteen onze verbeelding aan het werk. En wie dacht alles gehoord te hebben wat deze band in zich heeft, slaat de bal compleet mis. Afsluiten doen Drew en zijn kompanen subliem met het ingetogen, en misschien wel mooiste nummer ‘Wild World’.
‘Souvenir’ is inderdaad een zeer gevarieerd album geworden dat bovendien Holcombs vakmanschap als singer/songwriter en bandleader prachtig portretteert.

Lambert Smits (4 ½)

Beautifully varied album, both upbeat rocking as intimate and gentle songs. Excellent Americana!

On Dolphin: Layers

29/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

More Good Days
Dance in the Kitchen
Layers
Worth the Drive
New York
Inventing Fences
Together
Laugh it off
Slowdown
Let a little Light

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
On Dolphin

De baai van San Francisco heeft al heel wat artiesten gebaard, zo ook dit ensemble On Dolphin, dat hiermee zijn debuut uitbrengt. Frontvrouw Melissa Lyn noemt de muziek “Indie rock for people that are hopeful and curious”. Nadat ze jaren solo akoestische shows gegeven had, nam ze haar elektrische gitaar ter hand en samen met echtgenoot (ook technicus en producer en drummer) Ryan Clark nam ze dit debuut op. Tot hun invloeden behoren Spoon, Aimee Mann, Cat Power, Billie Holiday, Jets to Brazil, Belle & Sebastian & Des Ark. De band bestaat verder uit Anderai Maldonado (bas) en Nathan Dennen (keyboard). De titel staat voor lagen: lagen uit het verleden onder lagen van nieuwe ervaringen, lagen kledij, lagen van verwachtingen tot lagen van waarheid. Opener ‘More Good Days’ is regelrechte rock, en gaat over exploreren, nieuwe wegen opzoeken. ‘Dance in the Kitchen’ is een dromerige song, evenals de titeltrack. ‘Together’ en ‘Laugh it off’ zijn dan weer een eerbetoon aan muzikanten die tezamen werken om iets tot stand te brengen. De songs werden opgenomen in hun thuisstudio, maar de drums zijn opgenomen in Hyde Street Studio C (dezelfde studio waar klassieke albums ontstonden zoals CCR’s ‘Cosmos Factory’, Grateful Dead’s ‘American Beauty’, en een deel van CSNY’s ‘Deja Vu’). Deze indie muziek is waard om beluisterd te worden.

Patrick Van de Wiele (3½)

This Indie music is worth listening to. Try it , you'll like it.