Category: Indie - KEYS AND CHORDS

SJ Hoffman: Waves Holding Time

1/7/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Waves Holding Time
Alright
040609
Common Knowledge
Turning On
230512
Morning Light
Home
121280
Supposed
Blessed

Website Artiest:
SJ Hoffman/Starman Records

Met zijn tweede album Waves Holding Time surft Steven Borgerhoff verder op de intimistische golven van debuut The Long Now. Een gewaardeerde eersteling met mooie soundscapes en tijdloze, pretentieloze songs. ‘Falling’ en ‘Blow Away’ kaapten toen de hoofdprijs. Op de nieuweling ontbreekt mijn inziens echter hetzelfde niveau. Ook Steven’s beperkte zangkwaliteiten moeten hem overtuigd hebben om gastvocalen in te schakelen. Zo horen we een melancholische Pieter Van Dessel (Marble Sounds) in ‘Alright’ en Pascal Deweze in ‘Turning On’. Ook aangenaam om Annelies Tanghe te horen in ‘Common Knowledge’. De kleine toonaard songs lenen zich echter niet tot grote prestaties. De parlando teksten à la Cohen of Reed wegen op het gemoed en nodigen (niet) uit om in de golven te springen. Tussendoor de ambient tracks gebaseerd op geboortedata. Een leuk folietje. De rode draad op het album heet (nogal obvious) tijd; alom aanwezig en uiteindelijk verstrijkbaar (‘Blessed’).
SJ Hoffman’s tweede album is een echt Belgisch product met lijzige zwaarmoedige songs waarbij het muzikale luik eenvoud uitstraalt en het vocale de middelmaat benadrukt. Verkrijgbaar bij Starman Records

Line-up:
Steven Borgerhoff (Lead Vocals, Acoustic Guitar, Keys)
Steven Van Gelder (Drums)
Jeroen Capens (Sax)
Sam Pieter Janssens (Ac. & Electric Guitars, Bass, Keys, Synths, Progr., Backing Vocals)
Annelies Tanghe, Pieter Van Dessel, Pascal Deweze (Vocals)

Marino Serdons

Foto

I really loved the debut album The Long Now. This one doesn’t break the waves, like the title suggests. What a pity!

Parker Gray: Luminous Darkness

31/5/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Romance Comes
A Younger Man’s Hand
Poetry
Breathless
Tango
Rolling Stones 1964
Luminous Darkness
Spanish Is Spoken Here
The Uninvited Guest
Impressions
Quiet

Website Artiest:
Peter Gallway

Spoken word is weer terug van nooit weggeweest. Parker Gray maakt duchtig gebruik van de duistere ondertoon in hun lichtend stichtend werk. De baritonstem, waar Leonard Cohen geen patent op kon of moest nemen, leent zich hiervoor perfect. Die schitterende parlando komt van gitarist Peter Gallway die hier een experimentele schuiver maakt en samen met synth-men Harvey Jones Parker Gray vormen. In het duo Hat Check Girl, Peter en Annie Gallup, klonk hun muziek ook al niet bijster vrolijk. Luminous Darkness is gebaseerd op het poëziealbum ‘Big Mercy’ dat Peter Gallwy bijeen krabbelde. Elektronische soundscapes onder de poëtische teksten, verhalen en reflecties roepen mysterieuze sfeerbeelden op. Atmosferisch trekken de songs je mee naar een fauteuil om in weg te dromen. De uniformiteit en de perfecte balans in hun songs maken van dit album een pareltje. Het gelegenheidsduo Parker Gray bewijst nog maar eens de grote invloed van Leonard Cohen en Nick Cave. De bijdrage van keyboardist Harvey Jones (Robert Fripp, Sting, Tony Levin) mag zeker niet onderschat worden. Een perfect huwelijk blijkbaar.

Line-up:
Peter Gallway (Vox, Synthesizers, Guitar, Programming)
Harvey Jones (Synthesizers, Programming)
Nate Birkey (Trumpet on Breathless & Luminous Darkness)
Annie Gallup (Vox on Breathless)

Marino Serdons

Foto

A perfect marriage between synth-icon Harvey Jones and spoken word poet Peter Gallway. Luminous Darkness takes you to an unknown world with intriguing poetry on cinematic soundscapes.

Romano Nervoso: The Return Of The Rocking Dead

22/5/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Internet Generation
The Return Of The Rocking Dead
We Miss You Jay Reatard
Mister Silvo
The Son Of God
Bad Husband
Wild Boy
Il Ritorno Dello Psicopatico
Tell Me What happened To Your Rock ’n Roll
Feels Good In Wallifornia
Where Your Money Goes
Babooshka

Website Artiest:
Romano Nervoso

Belgisch-Italiaanse band uit Wallonië beukt een weg naar internationale erkenning. Het punkgeluid verdwijnt lichtjes naar de achtergrond, in de plaats sterk energetische spaghetti-rock met een donker randje. Het vierde album van Romano Nervoso beweegt zich zenuwachtig glamrock en punk. ‘Internet Generation’, de opener van The Return Of The Rocking Dead, wijst op onze moderne schermverslaging. Een heavy song met symfonische intro en haunting koor, post-punk om vingers en duimen af te likken. Ook de titelsong balanceert op een horror-grafzerk. Nervoso’s vader was een theoloog in spe, vandaar de up-tempo song ‘Son Of God’ met helder gitaarwerk en trompetpartij. Punk komt weer bovendrijven in ‘Wild Boy’, geschreven samen met Danko Jones (The Mango Kid gitarist uit Canada). De jewish harp doet je sidderen op een strak drumritme met een Italiaanse story in parlandostijl, ‘Il Ritorno Dello Psicopatico’, Edgar Allen Poe waardig. En de versie van Kate Bush’ ‘Babooshka’ doet de band ook alle eer aan.
Romano Nervoso speelt op 11/09/2020 live in de Botanique te Brussel, koop alvast tickets want niet te missen.

Line-up:
Romano Nervoso (Drums, Vocals)
Fabrice Giancinto (Bass)
Greg Chainis (Guitar)
Ru Catania (Guitar)
….and also

François ‘Shanka’ Maigret (Guitars, Keys)
Danko Jones, Tenda (Vocals)
Jyves Lontie (Violin)
Angel Ognito (Keyboards)
Jo Scinta (Trumpet)
Jessica Crespo (Backing Vocals)

Marino Serdons

Foto

Can’t wait to hear and see them live at The Botanique in Brussels, energetic songs from start to end, from life to death. Super!

Combo Qazam: Flight Music

15/5/2020

Foto

detail album

Tracklisting:

Ions
Owls
Movements
Logorrhea
Panama
Waveforms
Marx
San Remi
Gunshot
Partial Sun

Website Artiest:
Combo Qazam

Tiny Room Records

Schitterende prog/postpunk stroomt uit de turbo van de Utrechtse band Combo Qazam (=een groep dwergen). Klein in naam, groot in prestaties. Energieke songs waar analoog en digitaal blijkbaar elkaar opvrijen, nl. een 4-sporen cassetterecorder en Logic Pro. Een voorspelbare evolutie die nieuwe perspectieven opent. De eerste single ‘Ions’ flirt met progsounds uit de seventies, terwijl hun tweede ‘Owls’ een zucht van de eighties eraan toevoegt. Harmonieuze samenzang op strakke staccato ritmes, repetitief en inventief, gooien diverse stijlen op een hoopje tot een Combo Qazam stijl. Niet verwonderlijk dat de invloed van krautrock en psychedelica hen tot spacey prog arrangementen verleidt (‘Panama’). Toch overweegt de (te sterk aanwezige) ritmesectie (o.a.‘Gunshot’) en verdwijnt het melodieuze in het experiment. Combo Qazam, vier mannen met 4/5 eeuw ervaring, zou misschien graag vernieuwende rock maken, doch slaagt slechts matig in het opzet wegens teveel invloeden uit het verleden. Neemt niet weg dat ik ‘Ions’ en ‘Owls’ al een tiental keer heb beluisterd, en nog steeds niet moe ben. Dat wil wat zeggen, maar ik ben dan ook een nostalgicus. Het album verschijnt op 20 mei 2020 bij het boeiende Tiny Room Records en als corona het toelaat live op 18/09 in de gloednieuwe zaal The Oven te Hasselt.

Line-up:
Ab Al Tamimi
Gino Miniutti
Arno Breuer
Stefan Breuer

Marino Serdons

Foto

Experimental rock with nostalgic musical influences and digital platforms makes Combo Qazam an interesting progband. Ritmic rock, harmony vocals, and a lot of unpredictable changes. Listen to their first single…a beauty!

The Folsom Project: The Wolf & The Skull

9/4/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Chapter 1: The Wolf And The Woods
Awaken
Dr. Schmidth
Ali
Iceland
Chapter 2: The Lady In White
The Red Room
The Storm Is Coming
Just A Boy
Chapter 3: Lamb Or Wolf
Last One
The Wolf
The Skull
Chapter 4: Ballad Of The Death
Chapter 5: Year Zero

Website Artiest:
The Folsom Project

Multi-instrumentalist Romsam Malpica ontwikkelde zijn idee tijdens een producers cursus bij Pyramind in San Francisco. The Folsom Project moest een “audible action thriller” worden. Het debuutalbum The Wolf & The Skull is de soundtrack van een SF-verhaal over een Dr. Schmidth in een labo, een wolf op zoektocht naar zijn verleden met wraakgevoelens en een biogenetic ‘skull’ als partner. Reden genoeg voor mij om nu al af te haken, ware het niet dat éénmaal beluisteren van de single ‘Dr. Schmidht’ een groeiende interesse in mij opwekte. Het album start met een korte orkestrale intro en gaat over naar een klassiek intermezzo waarin “ de wolf in het woud ontwaakt”. De singles ‘Dr. Schmidth’ en ‘Iceland” blinken uit van originaliteit. Daartussen schittert de hedendaagse rapsong ‘Ali’. In ‘The Red Room’ verrast een accordeon.
Romsam Malpica mixt rock en trip-hop tot een intrigerend geheel. Eerlijk gezegd heb ik het niet zo goed begrepen met rap, trap en hip-hop. Echter de wijze waarop hier gespeeld wordt met diverse muziekstijlen - de mix met klassieke instrumenten, opera en hedendaagse zangstijlen- wekt bewondering en respect. The Folsom Project mag zelfs grensverleggend worden genoemd. Een boeiend cinematografisch werk dat nooit zal vervelen.
Benieuwd hoe zijn begeleidende video’s en artwork ‘The Wolf & The Skull’ dit muzikaal huzarenstuk aanvullen. Luister zeker naar onderstaand fragment en kijk ook eens op zijn website .

Line-up:
Romsam Malpica (All Instruments)

Marino Serdons

Foto

One of the most intriguing albums of the year. Groundbreaking and inexhaustibly fascinating.

Unya: Unya

6/4/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Leija
Suojassa
Kuuntele
Yövalo
Heijastus
Välimatka
Interlude
Verkko

Website Artiest:
Unya

Eclipse Music

Finse indie-elektro-hop beweren ze zelf op hun facebook pagina. Hop van hip-hop is wat overdreven, independant des te meer. De invloeden van ‘miscellaneous’ genres zijn legio: ambient, space, jazz, pop en de eigen roots. Tijdloosheid lijkt ook heel toepasselijk. De muziek zweeft heel gevoelig door de boxen en bereikt hoogtepunten met viool, piano en vooral indrukwekkende harmoniezang. Elektro, vibrafoon en jazz-vocals lijken verbazend mooi in elkaar te passen in ‘Välimatka’. De band wil met het taalgebruik en wat traditonele invloeden hun roots bewaren. Helsinki herbergt onmiskenbaar talent. Unya’s debuutalbum werd uitgegeven door het label Eclipse Music en gedistribueerd door Xango Music. Een verzorgde uitgave met bijhorende lyrics in een booklet, jammer genoeg niet in een Engelse vertaling.

Line-up:

Hilkka Louhivuori ( Vocals, Keys & Electronics)
Lauri Kallio (Guitar & Electronics)
Ilkka Oksanen (Drums & Samples)

Marino Serdons

Foto

Lovely vocals on sensitive compositions, contemporary and timeless at the same time.

Listen: https://www.facebook.com/unyamusic/videos/758601477922740/

The Proper Ornaments: Mission Bells

3/2/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Purple Heart
Downtown
Black Tar
The Wolves At The Door 5. Broken Insect
The Impeccable Lawns
Echoes
Flophouse Calvary
Strings Around Your Head
The Park
Music Of The Traffic
Cold
Tin Soldiers

Website Artiest
The Proper Ornaments

Amper negen maanden sinds de release 'Six Lenins' zijn The Proper Ornaments terug met de plaat 'Mission Bells'. Een somber maar opbeurend album dat zijn leven begon toen ze eerder dit jaar op tournee waren, toen nieuwe ideeën in verschillende soundchecks in Europa opkwamen. James Hoare , Bobby Syme en Max Oscarnold , de oprichters van de groep, rekruteerden Nathalie Brunoals als bassist voor de tour. Toen het viertal begon met registreren in de zomer in hun thuisstudio van Hoare in Finsbury Park, Londen, gebruikten ze dezelfde 16-sporen Studer-bandmachine als voor hun vorige plaat. Dit is geen retroband, ze spelen toevallig gewoon gitaar, een voorkeur die begon, althans voor James Hoare en Max Oscarnold, toen ze amper negen jaar oud waren. De release wordt uitgegeven op het label Tapete Records. De twaalf akoestische tracks liggen allen in dezelfde lijn. De release ‘Mission Bells’ is een mysterieuze plaat,een muzikale draaikolk met heerlijke harmonieën en knappe arrangementen.

Philip Verhaege

Foto

The twelve acoustic tracks are all in the same line. The release "Mission Bells" is a mysterious album, a musical vortex with wonderful harmonies and beautiful arrangements.

SPOTTISWOODE & HIS ENEMIES: LOST IN THE CITY

11/1/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hoboken
Lost in the City
Love Saxophone
The Walk of Shame
Because I Made You
Goodbye Jim McBride
It’s on Me
Batman & Robin
Now Didn’t I?
Tears of Joy
Dirty Spoon
Still Small Voice Inside
Cry Baby
Sunset
Going Home for Christmas
East Village Melody
You’ll See
I Don’t Regret

Website Artiest
SPOTTISWOODE & HIS ENEMIES

De Brit Jonathan Spottiswoode is al 20 jaar het gezicht van de New Yorkse band Spottiswoode & His Enemies. Ze hebben al 7 albums uitgebracht, maar dit is mijn eerste kennismaking met hen. De achttien songs daarop variëren van jazz, chanson, rock, blues tot minimalisme. Het album werd driemaal genomineerd voor de Independent Music Awards, en won die voor Riley McMahon als “Best Producer of an Eclectic Album”. Naast Spottiswoode (zang & gitaar) bestaat de band uit John Young (bas), Tim Vaill (drums), Candace DeBartolo (sax), Kevin Cordt (trompet), Riley McMahon (gitaar, mandoline), en Tony Lauria (piano, accordeon, keyboards). Voor zijn songwriterskwaliteiten kreeg hij al vergelijkingen met Leonard Cohen, Ray Davies, Tom Waits, Nick Cave, David Bowie, Randy Newman. De songs gaan over liefde en dood in “the Big Apple”. De eerste single ‘Hoboken’ staat voorop, waarna de swingende titeltrack ietwat van een big band heeft. ‘The Walk of Shame’ gaat over eenzaamheid, en iets verder de cool jazz van ‘Goodbye Jim McBride’, en het sfeervolle ‘Batman & Robin’ met gedempte trompet. Jazzy samba komt voor in ‘Now Didn’t I?’, blues in ‘Cry Baby’, sfeervolle laid back jazz in ‘East Village Melody’, en een ingehouden ballade als ‘I Don’t Regret’ als afsluiter. Aanrader voor fans van indie muziek.

Patrick Van de Wiele

Foto

Recommended to fans of indie music.

Le Corbeau: IV (Spider Bridge) – V (C’s Theme) – VI (Sun Creeps Up The Wall)

27/11/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Album IV – Spider Bridge

Purple Gold
Season Of Dust
Rabbits
On Broad Oddway
Blown Out Candle
Under The Spell Of Flowers
When You Are The Night
Feathers
Honey Badger
Burning Theme
Steeling Time In Heaven

Album V – C’s Theme

C’s Theme
Pushbuttons
Girl
Frost Avenue
Night’s Trees Stood Up
Winged Out And Longhaired
1000 Eyed Behemoth
Over The Square

Album VI – Sun Creeps Up The Wall

Blossom With An Evil Light
On A Starry Night
Psycho At The Wheel
Gloria Swanson
Secret Dreams
Sun Creeps Up The Wall
Burner
Shadows Of A Girl

Website Artiest:
Handmade Records

De Noorse gitarist Oystein Sandsalen verschuilt zich met zijn soloprojecten onder de naar Le Corbeau. Een (witte) raaf als je zijn dark psychedelische sounds hoort. Zijn derde album verscheen in 2011 en nu acht jaren later krijgt Le Corbeau een vervolg, niet één maar drie tegelijkertijd. In totaal 27 mindblowing songs met fuzzy guitar, cinematic soundscapes en shoegaze. Vermoedelijk bepotelt Oystein een Fender met heel wat pedalen in zijn bereik. Om toch een kleine selectie te maken, onthouden één of twee songs per cd/lp.
Het Spider Bridge album herbergt heel wat psychedelische songs die raakpunten hebben met The Bevis Frond (Nick Saloman), alleszins met de rijke Engelse psych scéne. Fuzz gitaren roepen dan weer herinneringen op aan de Fuzztones. Oystein durft ook ‘industrial elements’ of experimentele klanken (‘Honey Badger’) in zijn songs vermalen waardoor je een mooie variatie vindt op IV-Spider Bridge (‘Feathers’, ‘Rabbits’). Ach… Vergeet de selectie, het zijn allemaal sterke songs.
C’s Theme, het vijfde album, ligt veel egaler in de psychedelische sfeer; lo-fi en licht vrolijk. Heel cinematic ook, refererend aan surf en desert sounds. Bruikbare stuff voor regisseurs en theaterliefhebbers.
Sun Creeps Up The Wall verklaart al veel in de titel: indie songs, soms dark en creepy, maar ook experimenteel (‘Gloria Swanson’) waardoor er nooit ofte nooit verveling optreedt (‘Burner’)
Niet nodig om alle drie albums tegelijkertijd aan te schaffen. Mijn overtuiging is nochtans: wanneer je één album van Le Corbeau hebt beluisterd, dan wil je ze nadien allemaal in huis halen. Enjoy!

Marino Serdons

Foto

Extremely memorable stuff: cinematic, melodic, sometimes experimental but always psychedelic . A divers collection of songs and sounds on 3 albums. Great stuff, they make in Norway!!

Comet Gain: Fireraisers Forever!

18/11/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
We’re All Fucking Morons
The Girl With The Melted Mind
..and Her Fear To Open The Door
Bad Nite At The Mustache
Society Of Inner Nothing
Victor Jara, Finally Found!
The Godfrey Brothers
Your Life On Your Knees
Mid 8Ts
The Institute Debased
Her 33rd Perfect Goodbye
Werewolf Jacket
I Can’t Live Here Anymore

Website Artiest:
Comet Gain/Tapete Records

Het was weer een tijdje geleden dat we nog iets gehoord hadden van de Londense post punk band Comet Gain. Fireraisers Forever heeft vijf jaren op zich laten wachten en beukt er onmiddellijk in met de bewering van zangeres Rachel Evans dat we allemaal idioten zijn. Wat waarschijnlijk ook waar is wanneer we de evolutie in ons dagelijks leven gadeslaan: haat, nijd en hypocrisie. De eerste songs op het album raken dan ook de juiste rauwe postpunk snaar. ‘Bad Nite At The Mustache’ met spoken word, industrieel slagwerk en distortion op de gitaar blijft wel hangen op high volume. De energetische agressie verdwijnt soms wel richting gezapige indiesongs. Het geheel werd opgenomen in een living ergens in Noord-London, wat jammer genoeg ook te horen valt in ‘Victor Jara, Finally Found’ (gelukkig de enige opname fout). Sixties invloeden zijn niet weg te denken in de huidige Londense muziekscène. Ook Comet Gain werd besmet. Luister maar eens naar het met organ keys opgesmukte ‘The Institue Debased’. De band is het beu om te zwijgen en te treuren, tijd om wat brutaler tegen de schenen te schoppen. Heel toepasselijk met ‘Werewolf Jacket’, denk je ook niet?

Line-up:
David Feck [aka David Christian] (Vocals, Guitar)
Rachel Evans (Vocals, Percussion)
M.J."Woodie" Taylor (Drums, production)
Anne Laure Guillain (Keys, backing vocals, percussion)
Ben Phillipson (Guitar, Vocals)
James Hornsey (Bass)

Marino Serdons

Foto

Time to tell the truth more brutally. Comet Gain has made a perfect come-back. Stay alive!

The Monochrome Set: Fabula Mendax

13/11/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rest, Unquiet Spirit
Throw It Out The Window
My Little Reliquary
Ex Tous
Darkly Sly
Summer Of The Demon
I Can’t Sleep
Come To Me Oh My Beautiful
Sliding Icicle
La Chanson de la Pucelle

Website Artiest:
The Monochrome Set

Al 40 jaren maakt Ganesh ‘Bid’ Seshadri met de The Monochrome Set indrukwekkende popsongs. Ooit gestart als postpunk-newwave, al snel vervelt tot een tijdloze band die niet kapot te krijgen is. Voor hun nieuwste album dook zanger/gitarist Bid in de 15de eeuwse manuscripten van Armande de Pange, tijdgenote van de legendarische Jeanne d’Arc… Nooit van gehoord. Hoe kom je op zo’n idee??... Wel, Bid’s vrouw is van Metz en blijkbaar zat dat ergens in de familiearchieven verborgen. Wat er ook van zij, Armande de Pange (Pange is een Frans dorpje) heeft bestaan en werd voorwerp van een schitterend album met zeer toegankelijke songs. Fabula Mendex betekent ‘twisted fable’, de schrijversnaam van een onbekende, dan maar Armande (male warrior) genaamd. Kan jij nog volgen? Het historische verhaal kreeg melodische pop als canvas, zoals in de early days van The Monochrome Set. Mooi is de afwisseling in de arrangementen met elementen van psychedelica, folk waarin de duistere middeleeuwen bijna voelbaar zijn. Bid beperkte zich niet in instrumentarium. Hij wou er echte strings bij hebben: viool, piano, cello. En verschiet niet wanneer er zelfs een western song tussendoor klinkt. En even later een bluessong met slide. Om te eindigen met een orchestrale bewerking in ‘La Chanson de Pucelle’. Jammer dat de band België niet heeft opgenomen in haar tour schedule. Het album is uit op het Duitse Tapete Records en verkrijgbaar als DVD, CD én op vinyl. Een echte aanrader!

Marino Serdons

Foto

You can feel the Middle Ages in Bid’s popsongs, based on a dubious story. How genious to tell an old story with poetic lyrics in various modern music styles. Recommended album!

Borka Balogh: Borka Balogh

31/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gone
Nostalgia
Trust Me
Unsaid Words
Savior Needed
0606
Grandpa’s Song
Hollow
Kill
Odd One Out

Website Artiest:
Borka Balogh

Geen gelul: het leven is niet altijd even vrolijk en bloemen kunnen ook verwelken. Wat wel telt in je leven zijn emoties, aangestuurd door zowel innerlijke demonen als eigen ervaringen. De uit Hongarije afkomstige Borka Balogh kwam liefdevol terecht in het ontvankelijke en bruisende Amsterdam. Pijn, depressie en liefdesverdriet was ook haar deel. Ze trok zich op aan sterke vrouwen als Patti Smith, Janis Joplin en zelfs de miskende Mariska Veres. Haar debuutalbum is een juweeltje geworden dat met haar duistere kantjes toch heel hoopvol een bemoedigende indruk geeft. De songs stralen een zekere mystiek uit. Reverb op de vocals creëren een bijna heilige sfeer rond vrij minimaal opgebouwde songs. Eenvoudig akoestisch afgewisseld met krachtig elektrisch gitaarwerk (of wat pedal steel), subtiel slagwerk en haar ‘haunting’ voice (soms Sharon den Adel van Within Temptation, soms Jacqui McShee van Pentangle) zorgen voor een inhoudelijk rijk spectrum.
Haar Hongaarse roots sluipen slechts heel summier in haar composities. Tien krachtige songs: opener ‘Gone’ met een tribal drum en onverstaanbaar Hongaars?, ‘Nostalgia’ in een dromerige setting en langzaam groeiend, het melancholische folkie ‘Grandpa’s Song’, of het koude ‘Kill’ met Marieke Berkvens op toetsen. Borka Balogh smeekt om te praten over je gevoelens en steekt hiermee de luisteraar een hart onder de riem. Schitterend debuut in een mooi driedelig klaphoesje. Absoluut een aanrader!

Marino Serdons

Foto

They still exist: strong woman. Borka Balogh will show you the way to survive in an extremely emotional world. Beautiful haunting and mystic indiesongs with a touch of folk singer-songwriter.

Like Lovers: Everything All The Time Forever

27/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Everything All The Time Forever
People Shaped Mirrors
Levitation
Infinite
Am I Still Here?
I Float On Your Love
Gone
Something Else
Health
Fall
Alive

Website Artiest:
Live Lovers

Indie en electronica vormen een perfecte combinatie in dit tijdperk van technologische changes. De Duitse muziekproducer en Multi-instrumentalist Jan Kerscher heeft dat goed begrepen, goed opgevangen. Invloeden van Radiohead en Björk hebben hem geleid naar het project Like Lovers. De titeltrack, Everything All The Time Forever, bezit dan ook datzelfde experimentele gehalte. Wel even wennen omdat ritme en melodielijn nogal bizar tegenover elkaar staan. ‘People Shaped Mirrors’ spiegelt heel toegankelijk in je oren. De rest van het album leunt sterk aan duistere en/of melancholische indie/popsongs. (‘Infinite’,‘Fall’). In ‘I Float On Your Love’ zingt hij uit volle borst en repetitief. Minimalistische piano en weemoedigheid in ‘Gone’. De gevoelige ziel van Jan Kerscher.
Meer power zit in de indierock song ‘Health’, een bezorgdheid die we delen. Surf eens naar zijn website voor wat grafisch videowerk, knap en volledig in de sfeer van het album: lovers in een ander universum.

Marino Serdons

Foto

Interesting project from the German producer Jan Kerscher. Like lovers in another universe!

Jolly: Family

15/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Lie To Me
Lazarus (Space Masala)
Rain
Ava
Who Will Remember (When You Forget)
Let Go
Violet
Circuit Heaven
With Me

CD 2 (deluxe version)

Love
Endless Ground (Let Go Reprise)
Ava (Acoustic)
Masquerade
For Isaac

Website Artiest:
Jolly

Fijn om te horen dat geld niet de drijfveer is om een band nieuw leven in te blazen. De vrolijke bende uit ….heeft zich gesettled in nieuwe jobs en gezinnetjes. Om de work-life balance te behouden beslisten ze om hun grote liefde terug op te nemen: muziek maken! Afgeborsteld staan ze op het podium en presenteren ze zich als yuppies die eventjes uit de bol mogen van de thuisbasis. Wie hun bezig zag op het Midsummer Prog Festival in Valkenburg moest toegeven dat Jolly heel origineel uit de hoek kwam. Het was van 2013 geleden dat ze nog een album bijeen schreven. Met wat goede wil vind je elementen terug van Tears For Fears en Radiohead. De band trekt het speelveld echter open en speelt met ritmes en melodieën die leuk in het oor liggen, doorspekt met samples en voller van sound. Tof zijn ook de stille keyboard passages als intro , alvorens hun songs zich nestelen in soms te zapige softprog. Vergeet dus hun progmetal imago uit het verleden. Hoewel je nog een restje vindt in ‘Lazarus (Space Masala) en ‘Ava’. Het album ‘Family’ is nu uit in standaard vorm met 9 songs, de deluxe versie telt 5 songs extra. Mijn keuze is snel gemaakt! Een tweede beluistering liet mij onbewust meezingen. Hoe dikwijls gebeurt dit?

Line-up:
Anadale (Vocals, Guitar)
Joe Reilly (Keyboard, Sampler)
Anthony Rondinone (Bass, Vocals)
Louis Abramson (Drums)

Marino Serdons (4)

Love these guys. Their music makes me happy and the complexity is well-balanced. Progrock with soft rock influences for a larger fanbase.

Per W/Pawlowski: Insider/Outsider

9/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

KPW on 45
We Won’t Lose Touch
Heavy Fabric
Eleonore Rigby
Smokey Derision
Waitin’ For The Con Man
Oe Oe Oe
Human Grain
Sleepless Under Water
Room!
Spanish Grain (Upstairs Please)
Land Of The Most Forgotten
Spanwerk
Secrets That I Know
Pale In The Face
Stand Up Chameleon
Bigotry And Bigamy
Naked Girl
Say What You Do
The Dream Pop Spa

Website Artiest:
Starman Records
Jezus Factory Records

Wanneer sommige kenners beweren dat dit een commercieel uitgekiend product is, slaan ze toch een verkeerde noot aan. Kloot Per W en Mauro Pawlowski putten graag uit hun ervaringen met allerlei muziekstijlen. Eclectisch is wel de algemene stempel die je doet plakken aan dit leuke album.
‘KPW on 45’ klinkt als een mix van XTC en The Move. De start van een vrolijke reeks songs origineel geschreven door het eigenzinnige duo. Vocaal met steun van nog meer bv’s: Daan, Nathalie Delcroix, William Souffreau, …en Mona Per W voor de backing vocals. Jaren ’80 sounds (‘Waitin’ For The Con Man’, garagerock (‘Smokey Derision’), een stukje ‘oe Oe oe’ dat herinneringen aan de Beatles oproept, ….Je kan het niet zo gek bedenken, Kloot en Mauro wel. ‘Sleepless Under Water’ sleept zich traag verder als een rouwstoet uit een Londense musical uit de jaren ’70. Twintig nummers lijkt misschien veel doch er zitten heel korte experimentele intermezzo’s bij: trials without a sequel, loose ends? Wel grappig en luchtig. Ook zouden er in het juiste (verstreken dus!) tijdperk hitgevoelige (catchy) songs uit gedistilleerd worden: ‘Stand Up Chameleon’, ‘Naked Girl’, ‘Say What You Do’, …. Slotsong ‘The Dream Pop Spa’ dompelt je na enkele minuten voor langere tijd onder in absolute stilte om na exact 7 minuten de melodie terug boven water te brengen. Laat ons eens lekker gaan zónder al te veel conventies overboord te gooien, geeft dit album een hoek-af-retro gevoel. Een album zowel voor de insider én de outsider?! Alleszins verrassend voor de open-minded music lovers.

Marino Serdons (3 ½)

Indeed, two legends join forces on an eclectic retro album. An adventure in their own musical past.

Max Blansjaar: Spit It Out

29/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

You’re Always On My Mind
Standardized Collision
Jetski
Stage 1
Marble Arch

Website Artiest:
Max Blansjaar

Als 10-jarige een klassiek/theatraal concert geven op een Yamaha vleugelpiano is bewonderenswaardig. Nu vijf jaar later brengt Max Blansjaar, uitgeweken Amsterdammer en wonende in Oxford, als debuut een cassette uit met 5 hedendaagse songs. Merkwaardig hoe snel hij evolueerde van de klassieke piano naar multi-instrumentalist. Gitaar, mic, MIDI en iMac gebruikt hij als tools voor zijn ‘punkie indie bedroom pop’ (wie bedenkt het!). Stemvervorming, distortion en computersounds vormen onderdeel van het psychedelische ‘You’re Always On My Mind’.
‘Standardized Collision’ en ‘Stage 1’ vinden hun basis in het new wave tijdperk. ‘Jetski’ voelt wat amateuristisch aan, doch blinkt uit van vrolijkheid en vrijheid, ondanks “I Feel Sick and I wanna go home”. In ‘Marble Arch’ zet hij redelijk wat reverb op zijn stem en begeleidt hij op akoestische gitaar. Het mag duidelijk zijn dat Max Blansjaar zich op die leeftijd de vrijheid toe-eigent om te experimenteren met gekende technologieën. Zonder twijfel gaan wij nog horen van dit uitzonderlijk leergierig talent. De EP is naast de casettevorm bij Beanietapes.club (nog steeds geliefd in de UK) ook digitaal verkrijgbaar én beluisterbaar op you tube.

Marino Serdons (3 ½)

Young talent (15 years) from Oxford will conquer the World eventually. Give him a few years. His EP Spit It Out (on cassette) will become a sought after collector’s item within a few years. A talented musician to follow up!

Farewood: Under Burning Sun

15/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Secret Room
Under Burning Sun
Ash To Soil
War
Highest Garden
One Step Closer
Changing Shape
Back To The Mountain
Sun Moon Star
Beyond The Waves

Bonus Track: Haunting Light

Website Artiest:
Farewood

Niet onbelangrijk: de geografische ligging van Connecticut USA, thuisbasis van het muzikale koppel Farewood. De piepkleine staat zit geprangd tussen New York, Long Island, Rhode Island en Massachusettes. Het mag dan ook niet verbazen dat ‘husband and wife’ Lou Lorenzo en Leah Booker met hun nieuwe (5de) album ‘Under Burning Sun’ de rootsmuziek uit het Zuiden ver achter zich laat.
Connecticut blinkt nochtans ook uit in desolaatheid en eenzaamheid. Lou en Leah vertalen dit in etherische songs, donker en atmosferisch. Vanaf de eerste noten sleurt het album je mee naar hun eigen leefwereld. Een wereld van liefde, pijn en dromen. Swirling guitars en howling vocals op een driving rythm. Een combinatie van dark en light. Leah beademt professioneel hele toonladders, terwijl Lou en guys een perfecte soundscape creëren die elke song originaliteit geeft. Na meermaals beluisteren stel je vast dat ‘Under Burning Sun’ uitblinkt in variërende texturen en zangpartijen. Heavier dan verwacht zelfs, met melodische en geïntegreerde gitaarsolo’s. Zangtechnisch even indrukwekkend als Björk, muzikaal even sterk als Jack White. Een must!

Line-up:
Lou Lorenzo (Vocals, Lead & Rythm guitar)
Leah Booker Lorenzo (Lead Vocals, Ball)
Kyle McCarthy (Drums)
Eric Ieraci (Lead &Rythm Guitars)

Additional Musicians:
Ed Diaz (Keyboards, Guitar, Backing Vocals)
Jeff Chen (Cello, Piano, Keyboards)
Scott Amore (Organ, Keyboards)
Matt Wilson (Pedal Steel)
Sandy Apuzzo (Violin)

Marino Serdons (4 ½)

One of the most beautiful indie albums of 2018. Swirling guitars and atmospheric vocals will blow you away. A must!

Queen Of The Meadow: A Room To Store Happiness

8/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Withdrawn
Heavenly Start
Fairytopia
Valentine’s Day
Royal Garden
Ashes Adèle
Slumber
Perect Harmony
Empty Room
Orpheus

Website Artiest:
Queen Of The Meadow
Facebook

Helen Ferguson en Julien Pras leerden elkaar kennen in de muziekkamer van Bordeaux. Samen musicerend (Julian als gitaarleraar) ontsproot een hechte verbondenheid. Met Queen Of The Meadow, een healing plantje, stond het in de sterren geschreven dat Helen hiermee uit het diepe dal zou raken. In 2016 verscheen haar alom geprezen debuut Aligned With Juniper. En toen kwam een instorting, een slecht medicatie, psychotische aanvallen en paniekaanvallen. Gelukkig vond de medische wereld de remedie en Helen herleefde als in een sprookje. Deze ongelukkige periode in haar leven is nu de leidraad geworden voor het nieuwe album ‘A Room To Store Happiness’. Tien opmerkelijke songs, zlef geschreven en gecomponeerd, die slechts even doen denken aan Cocorosie of Belle & Sebastian. De psychedelische opener ‘Withdrawn’ is zeer ontluikend en ontwapenend eerlijk over de “insanity” die haar overviel. Magische zweverige zang, heerlijke melodieën, sprookjesachtige achtergrondkoortjes, met wat akoestische gitaar, piano of percussie strelen je zintuigen. Haar natuurlijke uitstraling overmeestert je onmiddellijk. Ondanks de ontboezemende diepliggende items overheerst een zalig geluksgevoel. Troostende hoopvolle songs voor de fijngevoelige luisteraar. Healing for the soul!

Line-up:
Helen Ferguson
Julien Pras

Marino Serdons (4)

Again a superb release on the Dutch Tiny Room Records label. Inhale the music of Queen Of The Meadow. Enchanting melodies in spellbounding songs from Helen and her partner. Healing for the soul!

Downpilot: This Is The Sound

23/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Supply
Historian
We Just Come And Go
High And Guided
St. Clair
Thievers
Behind The Sea
Wear It Like A Crown
At The Window
Finistère

Website Artiest:
Downpilot

Downpilot is een indieband uit Seattle die ondertussen aan haar zesde album toe is op het Duitse Tapete Records. Onder de titel ‘This Is The Sound’ suggereert men het bereiken van hun eigen ultieme sound. Hopelijk klopt dit niet want in de loop der jaren is er niet zoveel veranderd in Paul Hiraga’s stijl: indie popsongs met een tikkeltje roots. Op zich niks mis mee, moest na enkele nummers de verveling niet optreden. Downpilot blijft al jaren uit hetzelfde zoutloze vaatje tappen.
Toch herbergt ‘This Is The Sound’ enkele aanvaardbare songs die perspectieven openen naar de toekomst. Opener ‘Your Supply’ drijft ongeschaafd en direct op electrische gitaar. Ook ‘Historian’ pompt energiek uit de boxen. Met ‘We Just Come And Go’ denk je in een REM song te belanden. ‘Thievers’ vloeit traag als alt-folk. De weemoedige sfeer staat volledig op conto van de vioolbegeleiding en de lijzige zangpartijen. En zo zakt naar het einde het hele album in elkaar als slappe pudding. What a Pitty! Kieskeurig downloaden van de beste songs is de boodschap.

Marino Serdons (3)

The sixth album of Downpilot, with bandleader Paul Hiraga, starts very strong with a few energetic songs. A more profitable style for the future?

Davey Woodward And The Winter Orphans

16/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Caroline
Build A Boat
Girl In The Hoope
Tangerine Dream
Black Lipstick
Home
Tantalise
Horrors Cope
Troubles Of My Times
Dylan’s Poster

Website Artiest:
Davey Woordward And The Winter Orphans

Als Davey een idee krijgt, voert hij het ook uit. Om de spanning erin te houden verzamelde hij rond zich een aantal muzikanten waarmee hij nog nooit had gewerkt. De songs moesten ongeschaafd gespeeld worden. Het resultaat overtreft alle verwachtingen. Denk aan Lou Reed, The Velvets, The Kinks, Courtney Barnett en zelfs Engelse folk om enige raakpunten te vermelden. Knappe songs die ongepolijst, zoet, intiem in je brein dringen. Veel persoonlijker dan zijn werk als frontman bij The Experimental Pop, The Briljant Corners of het recente Karen. Wetende dat The Winter Orphans een samenraapsel is van muzikanten waarvan de ene wel wat tijd kon vrijmaken en de andere in geen tien jaar een studio had gezien, klinkt alles over(h)eerlijk. Wat functioneel slagwerk, een begeleidende al dan niet akoestische gitaar, een trompet of een viool, en vooral: mooie teksten vertolkt als singer-songwriter. Het album neemt je terug naar een periode zonder technische snufjes maar met songs die je doen wegdromen. Tof ook om op Tapete Records, hun platenlabel, te lezen dat ze een tweede album overwegen. Klasse!

Marino Serdons (4)

One can not deny Davey Woodward has composed a great album with his new ‘out of the blue’ friends. This will defintely become a classic record. Great Stuff!

Laudener

18/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dancing MAO
Graduate
Paradi
Immature
Un Soir
Don’t Walk Away
Can I Be Cured
Rituals
A Boy Next To Good
Silly cone
Call It Blood
An A Way
It’s Another World Now

Website Artiest:
Laudener

Who the fuck are Laudener? René Dual zingt en UberRudi is de Multi-instrumentalist volgens facebook. UberRudi is Rudi Mertens die ook in de postpunk band APPARAAT actief is. Voor de rest twee onbekenden die vanuit Antwerpen een prachtalbum op de digitale markt hebben gegooid. Dertien (weeral?) interessante songs die neigen naar new wave, industrial en electro. Niks nieuws denk je? Het duo weet een perfecte balans te vinden tussen de muziekstijl van de jaren ’80 en de hedendaagse electro dance. Elke song heeft wel een intrigerende intro en bulkt van de inventiviteit. Zelfs in teksten variëren ze tussen Frans en Engels. Invloeden uit het verleden zijn er duidelijk, zelfs van David Bowie in zijn disco jaren. Highligths for downloads zijn zeker het donkere ‘Don’t Walk Away’ en het lichtere ’Can I Be Cured’. Bij uitbreiding eigenlijk elke song is het beluisteren waard.
Het album is enkel digitaal te verkrijgen op de geijkte kanalen als Spotify, Deezer, Itunes, Amazon, enz. Jammer, dit is waard om door bv. Starman Records op vinyl te worden geperst. Fysiek bewaard voor de eeuwigheid, en…zou dat niet mooi zijn voor de volgende generatie Belpop?

Line-up:
René Dual (Vocals)
UberRudi (Multi Instrumentals)
Additional voices from Marthe Matthys and Clara Braeckman

Marino Serdons (4)

Great Digital Album from Laudener, based in Antwerp. In different languages they produce dance-related electro new wave with a contemporary touch. Excellent!

Cowboy Junkies: All That Reckoning

9/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

All That Reckoning (Part I)
When We Arrive
The Things We Do To Each Other
Wooden Stairs
Sing Me A Song
Mountain Stream
Missing Children
Shining Teeth
Nose Before Ear
All That Reckoning (Part 2)
The Possessed

Website Artiest
Cowboy Junkies

De laatste worp van Cowboy Junkies dateert al van 2012 met het mooie ‘Wilderness’. Op 13 juli verschijnt hun nieuwe studio album ‘All That Reckoning’. Nog steeds een Canadees familiegebeuren van de familie Timmins met jeugdvriend Alan Anton op bas. Zus Margo pakt je onmiddellijk in met haar softe folk vocals: verhalend, innemend, ingetogen en bijwijlen sinister. Een paar songs die sterk aanleunen bij het vroegere werk. ‘Sing Me A Song’ echter grijpt je dan bij de keel in een psychedelische swirl. Een voorbode voor een serie krachtig gefundeerde songs met elektrische viool en spacesounds op de achtergrond (‘Missing Children’, ‘Noise Before Ear’).
Herinner je hun classic album The Trinity Session uit 1988, opgenomen in een kerk. Een mysterieus folkalbum dat rust en reflectie uitstraalde. Na 30 jaar hebben de Cowboy Junkies weer zo’n voltreffer, maar energieker. Op ‘All That Reckoning’, een titelsong in twee delen, laat de band hun persoonlijke politieke en sociale bewogenheid horen. Het hele album verwijst trouwens naar hun relatie met het wereldgebeuren. Voorlopig kan je alleen de titelsong in preview beluisteren op youtube. Hou echter 13 juli in de gaten of doe een voorbestelling bij je platenboer.

Line-up:

Margo Timmins (Vocals)
Michael Timmins (Guitars)
Peter Timmins (Drums)
Alan Anton (Bass)

Marino Serdons (4)

Six years after ‘Wilderness’, Cowboy Junkies give the listener a personal view on the fragile world. On the one hand soft, quiet and reflective (like we know), on the other hand full with energetic sounds. Strong!

Laura Lalla Domeneghini: Lallabies

26/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dream A Lullaby
Beside
Faces
I Wish I Were A Carpenter
I Don’t Know
The Fall
Lallaby
Names
Typewriter
The Bet

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
LD 003

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Laura Lalla Domeneghini

Vrouwelijke singer-songwriters moeten harder vechten om hun plaats te veroveren in de mannenwereld. De Italiaanse Laura Lalla Domeneghini is met Lallabies aan haar derde album toe.
Met dit album hoopt ze eindelijk internationaal door te breken. Terecht wat de muziek betreft: rustig ingezongen songs in perfect Engels, ondersteund met strings en keys. ‘Dream A Lullaby’ doet je al onmiddellijk zweverig wegdromen hand in hand als een verliefd stel. Haar songs zitten muzikaal mooi gestructureerd en uitgebalanceerd in elkaar. De teksten zijn soms echt banaal. Wat niet onmiddellijk afbreuk doet, maar ook geen meerwaarde brengt. De sfeer op Lallabies is gelukkig niet zo lullig. Het album klinkt soulvol met de nodige reverb (dat moet blijkbaar), soundscapes en technische trucjes (Stemvervorming is geen uitzondering). ‘I Wish I Were A Carpenter’ kreeg een psychedelische saus mee. ‘I Don’t Know’ lijkt wel een americana ballad voor een spaghetti western. ‘Lallaby’ brengt de vrolijke noot en zou de massa kunnen plezieren. In extase ga je wel niet of het moest zijn voor haar zwoele gevoelig stemtimbre. ‘Typewriter’ zou een favoriet kunnen worden wegens de soberheid van zang en piano. Toegegeven, elke song speelt wel met een knappe notenvariatie uit de elektro pot. Een vergelijking met Sarah Ferri of An Pierlé, om maar in België te blijven, kan ze echter niet doorstaan. Gezien de naturelle bezetting met viool en cello verwacht je toch iets minder elektropop.

Line-up:
Laura Lalla Domeneghini (Vocals, Guitars, Keys)
Denis Valentini (Drums, Percussion, Stringed Instruments)
Antonio Gramentieri (Guitars, Bass, Keyboards)
Massimo Guerini (Backing Vocals)
Andrea Costa (Violin)
Gionata Costa (Cello)

Marino Serdons (3)

Laura Lalla creates beautiful spheric songs. She is really at her best on acoustic guitar with solo voice. But I have to admit that every song plays with a strong variation in keys and chords. So Laura’s third album is worth to discover.

Standup ’69: Communicate

4/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Feels Like Lying
Communicate With Me
Interlude
Dark Space
As It Comes
Darkest Desires
Happy Days
I Need It Now
Ill
Fade

Platenlabel
Butler Records

Labelnummer
BUR340033

Distributie
V2 Benelux

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Standup ‘69

Het Rotterdamse trio Standup ’69 timmert al sedert 2010 aan de notenweg. Noch soixante-neuf, noch het jaartal swingt hen van het rechte pad richting succes. Sterke Indie songs en dito live-optredens moeten West-Europa overtuigen van hun unieke eigenheid.
Na een succesvolle EP in 2014 (5x69) besliste Butler Records om een full album te registreren. Groovy ritmes, vette baslijnen plus onderkoelde zangpartijen van Emmy Kadee sturen je zonder tegenspartelen richting dansvloer. Het album start met een metaalachtige hoornachtige synth als intro van ‘Feels Like Lying’. Originele compositie, echter ondermaats ingezongen. Dat wordt ruimschoots goed gemaakt in de andere songs. De titelsong kan ook niet echt overtuigen maar de daarop volgende ‘Interlude’, instrumentaal een echte sfeerschepper. ‘Dark Space’ herinnert terug aan de jaren ’80 (The Passions en Bow Wow Wow) en ook weer met knappe synths en shoegaze. Er huist iets psychedelisch in die Nederlanders. De klepper op het album, ‘As It Comes’, beukt er lustig en strak op in. De song lyrics bevestigen alleen maar: music is grooving, body is moving. En …knappe vocals. ‘Darkest Desires’ krijgt weer een speciale ‘alert’ intro en beklemtoont het duistere sfeertje dat rond haar verlangen hangt. In ‘Ill’, een bijna kinderlijke song met een harde tekst, gaat Emmy bloot. Van contrast gesproken! Afsluiter ‘Fade’ zou ook bij Joy Division niet hebben misstaan, moest het niet evolueren naar een progrock song met psychedelische inslag.
Standup ’69 (waar komt toch die naam vandaan?) weet een perfecte balans te vinden in de hele elektronica mikmak. De songs zijn verrassend gevarieerd en soms zelfs baanbrekend waardoor ‘Communicate’ een prachtig album mag genoemd worden.

Line-up:
Emmy Kadee (Lead Vocals, Synths, Guitars)
Willem Pieter Zoudendijk (Lead Guitars, Backing Vocals)
Bruno Vogel (Drums, Backing Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Bright and dark songs with inventive synths and a spot of psychedelica. Not only the beautiful ‘As It Comes’ makes this album a must-have. Dance away on these beatiful groovy tunes.

Whiterward: The Anchor

2/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Anchor
Free
Deaf, Dumb, And Blind
Burn The Roses
Interlude
Are You There?
Haunted By Me
Parallel Universe (feat. Jhan Doe)
Nephew
Teeth
Isadora
The Night I Fell For You
Wasteland

Platenlabel
Eigen beheer

Labelnummer
Geen nummer

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Whiterward

Hokjes en labels, altijd een moeilijk gegeven. Toch (b)lijkt het plaatsen in hokjes, het kleven van labels – zeg maar de categorisatie-drang van de mens - een onstuitbaar gegeven. (Wow! Een niet mis te verstane uitspraak van uw amateur-huis-filosoof!). Ook in het muziekwereldje is deze duidingsdrang permanent aanwezig. Is iets rock? Blues? Pop? Klassiek of disco. Niet simpel, want wat voor de één dit is, is voor de ander dat. En ‘Whiterward’ is het voor ondergeschrevene allemaal. Met andere woorden: niet onder één vlag thuis te brengen! Moeilijk te categoriseren, maar gelukkig redt de band (’t is te zeggen ‘band’ … correctie: het duo Whiterward) ons uit de nood door zelf het label indie-folk aan hun stijl toe te kennen.
En de op ‘The Anchor’ gepresenteerde indiepop klinkt alles behalve slecht. Grenzeloos. Zonder stijlbarrières, maar met veel – soms te veel – toeters, bellen en franjes. Veelal toeters, bellen en franjes van de hand van het bataljon gastmuzikanten die Whitewarders Ashley E. Norton en Edward Williams ondersteunden bij het inblikken van het hier besproken werk. Wat dienen we ons voor te stellen bij indie-folk? Of beter wat dienen we ons voor te stellen bij de indie-folk van Whiterward. Geen sinecure om hier eenduidig op te antwoorden, maar het volgende lijkt ons een verdienstelijke poging: poppy nummers die alle kanten lijken op te (kunnen) gaan. Met veel ruimte voor experiment heet dat dan. Een kleine bloemlezing…. Folkrock-tunes verrijkt met klassieke passages. Check! Een nummer met een swing-jazz/rockabilly feel, zeg maar een exemplaar dat net zo goed ontsproten had kunnen zijn aan het muzikale brein van Lee Rocker. Check (‘Deaf, Dumb And Blind’)! Tracks die niet zouden hebben misstaan op ‘One From The Heart’ van Tom Waits. Check! (‘Burn The Roses’ en ‘Teeth’). Een Muppetesque-slotnummer met veel gegorgel en gestuntel, waarmee de band bewijst zichzelf niet al te au sérieux te nemen. Check! (‘Wasteland’)
Samengevat: Whiterward produceerde met ‘The Anchor’ een meer dan behoorlijk debuutalbum (’t is zeggen: hun eerste full-album) vol contradicties. Donker … maar tegelijkertijd frivool … bijwijlen experimenteel, maar toch ook weer toegankelijk. Beetje vreemd plaatje dus, maar wordt zeker herbeluisterd. Weliswaar gereduceerd tot 11 tracks, want voor uw dienaar hadden de nummers ‘Free’ en ‘Parallel Universe’ niet gehoeven.

Jan Coonen (4)

On 'The Anchor' 'Whiterward' reports on their quest through the musical universe. 'The Anchor', a very fascinating travel report!