Category: Prog Rock - KEYS AND CHORDS

Jody Grind: Far Canal

6/2/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

We’ve Had It
Bath Sister
Jump Bed Jed
O Paradiso
Plastic Shit
Vegetable Oblivion
Red Worms & Lice
Ballad For Bridget
Bonus Track:
Paint It Black (mono single version)

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC2568

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
?

Website Artiest
Tim Hinkley

In 1970 verscheen het 2de en laatste album van Jody Grind. Tim Hinkley zag zijn band na hun debuut leeglopen en moest op zoek naar een nieuwe gitarist en drummer. Respectievelijk Bernie Holland en Pete Gavin werkten nu intensief aan Far Canal. Ondertussen niets dan lof voor hun live performances. Far Canal was creatief een grote sprong voorwaarts. Vooral Bernie Holland bleek een aanwinst. Luister even naar de intro van ‘We’ve Had It’ op akoestische gitaar en de zang van zowel Tim als Bernie. Een waardige tegenhanger voor early Fleetwood Mac-songs. Ook de ‘Bath Siste’ en ‘Jump Bed Jed’ behoren tot een uitzonderlijke klasse. Tim Hinkley stond erop dat ook hun beruchte live-recording op plaat verscheen. ‘Plastic Shit’ kreeg de eer, opgenomen in het Londense Roundhouse, trouwens het enige live-restant van de band. Qua stijl lijkt het sterk op Led Zeppelin, wat niet verwonderlijk is in dezelfde buurt én tijdsgeest. ‘Vegetable Oblivion’ leunt op dubbel gitaarwerk à la Wishbone Ash, een heel melodische instrumental. Tim Hinkley staat bekend voor zijn stuwend spel op Hammond orgel. Voeg daar het prachtige gitaarspel van Bernie Holland bij: ‘Red Worms & Lice’ had een wereldhit moeten worden! Hoe mooi van Tim Hinkley om af te sluiten met een ‘Ballad for Bridget’ op zoeterig pianospel.
Far Canal is een prachtplaat die onterecht en onbemind in de platenbakken verdween. Tijd voor eerherstel. Ik ga alvast zoeken naar de originele elpee op Transatlantic. Voor cd-liefhebbers: met dank aan Esoteric Recordings om dit juweeltje terug uit te brengen met de bonus track ‘Paint It Black’ op speed. Voor de travellers: feliciteer sessiemuzikant Tim Hinkley, ergens in het boeiende Nashville, en als hij niet op pad is met The Rolling Stones of The Who! En voor de die-hards: vorig jaar werd Jody Grind II uit de grond gestampt en zouden dit jaar nog naar Europa komen. Wait and see!

Line-up:
Tim Hinkley (Organ, Piano, Vibraphone, Vocals)
Bernie Holland (Acoustic & Electric Guitar, Bass Guitar, Vocals)
Pete Gavin(Drums, Percussion)

Marino Serdons (4,5)

Far Canal is an outstanding album! A gem from the British underground and progressive rockscene. A must have!

John Wetton: The Official Bootleg Vol.1-Live

29/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks: In Various Order on all 6 cd’s

In The Heat Of The NIght
The Last Thing On My Mind
Sole Survivor
I Can’t Lie Anymore
Only Time Will Tell
Arkangel
Emma
Voice Of America
Book Of Saturday
The Smile Has Left Your Eyes
Thirty Years
The Night Watch
Hold Me Now
Quilmes
Rendezvous 6:02
Caught In The Crossfire
Easy Money
Battle Lines
Heat Of The Moment
In The Dead Of The Night
Starless
Don’t Cry

Platenlabel
Primary Purpose

Labelnummer
PP007CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
John Wetton

In 2015 bracht John Wetton zijn Studio Recordings uit, tot grote verbazing een Anthology van zijn omvangrijk oeuvre met King Crimson, UK en Asia. Toen rees de vraag: waarom zo vroeg? Ondertussen is geweten dat John aan een kanker lijdt en wegens chemo (hij mag niet vliegen) de 2017-tour van Asia geheel of gedeeltelijk zal missen. De Asia-tour Cruise to the Edge met Journey zou een super(-afsluitende?) tour worden. Jammer voor John!
Niet getreurd. Wie hem live aan het werk wil horen kan nu terecht bij Cherry Red Records voor een sixpack cd box waarop 3 live concerten werden geregistreerd eind jaren negentig.
Live In Argentina 1996 speelde zich af in het mooie Buenos Aires. Naast de pompende bass en rauwe stem van John Wetton, horen we een actieve Martin Orford op keyboard. Hierdoor krijgt de symfonische rock een beetje Genesis-gehalte. Of ze veel plezier beleefden aan hun trip naar Argentinië kan betwijfeld worden. Bij hun aankomst catapulteerde volgende vraag in hun gezicht: tot wie behoren de Falklands? Antwoord: I came to build bridges, not to burn them.
Op Live in Osaka 1997 worden de keyboardpartijen gespeeld door John Young en tekent ook weer Billy Liesegang voor de gitaarpartijen. Japan betekent veel voor Britse muzikanten. Ze worden er als koningen ontvangen en alles is tot de kleinste details geregeld. De aanvang van het concert triggert publiek en luisteraar. Was 1996 een gewoon rockconcert, dan onderscheidt Osaka zich door een mooie scherp afgelijnde mix. Technisch veel sterker. Natuurlijk met bekende en minder bekende songs: Sole Survivor, Starless, Easy Money. De playlist is veel evenwichtiger samengesteld, én met een indrukwekkende pianosolo van John Young. De zangpartij met akoestische gitaar in ‘Arkangel’ en ‘Emma’ breken je emotioneel. Naar het einde volgen de obligate nummers in een krachtige afgemeten uitvoering, met ruimte voor improvisatie. Een topconcert!
Twee jaren later staat John Wetton weer in Japan op het podium, maar dan in The Sun Plaza Tokyo.
De bezetting wordt nu gevormd door gitarist David Kilminster en keyboards zijn opnieuw in handen van Martin Orford. Op de drums niet langer Thomas Lang, maar Steve Christey. De setlist is bijna identiek als die van Osaka, op de volgorde na. Vooral Martin Orford valt op met zijn solo. John Wetton blinkt uit op zijn akoestische gitaar en geniet van zijn niet al te zuivere zang.
Deze box geeft een mooi live-overzicht van zijn soloperiode. Eerst beluister je alle 6 cd’s, maar na verloop van tijd ga je nog alleen de beste draaien. Voor mij cd4 Live in Osaka. Maar de keuze is volledig aan jou.

Line-up:
John Wetton (Lead Vocal, Bass, Acoustic Guitars)
Thomas Lang (Drums on cd 1,2, 3&4)
Steve Christey (Drums on cd 5&6)
Billy Liesegang (Guitar on cd 1,2,3&4)
David Kilminster (Guitar on cd 5&6)
Martin Orford (Keyboards on cd 1,2,5&6)
John Young (Keyboards on cd3&4)

Marino Serdons (4)

Paragraph. Klik hier om te bewerken.

Lucifer’s Friend: Too Late To Hate

23/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Demolition Man
Jokers And Fools
When Children Cry
Straight For The Heart
Tell Me Why
Don’t Talk To Strangers
I Will Be There
This Time
Tears
Sea Of Promises
Brothers Whitout A Name
When You’re Gone (live in Tokyo)

Platenlabel
Lucifer’s Records

Labelnummer
LF003CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Lucifer’s Friend

De Duitse hardrockband Lucifer’s Friend rockt weer als 30 jaren geleden. John Lawton, Peter Hesslein en Dieter Horns mogen dan al richting gezegende leeftijd evolueren, hun geesten hebben elkaar terug gevonden. Eén jaar na hun reunie steekt een gloednieuw album in de lader. En ja, veel te laat om dit te verfoeien.
Twaalf nieuwe songs die rocken van begin tot einde. Aan inspiratie geen gebrek. Het album start traditiegetrouw met het sterkste nummer op het hele album: Demolition Man (zeker downloaden) Korte gebalde composities swingen door je boxen, slechts enkele ballads om tot rust te komen. JohnLawton’s stem blijft onrustwekkend toonzuiver. Een voice (met wat galm) die je zeker zal herkennen in vroeger werk van Uriah Heep. Peter Hesslein gitaarspel kent geen mistakes, snerend door elke compositie. En Pieter Horns op bass kan nog altijd sterk het ritme bepalen.
De huidige bezetting mag je vrij origineel noemen – John, Peter en Dieter – aangevuld met Jogi Wichmann op keyboard en Stefan ‘Stoppel’ Eggert op drums. Luister naar ‘When Children Cry’ en ‘Tell Me Why’ met prachtig keyboardspel doorheen de hele song. Drummer Stefan Eggert lukt erin om alle aandacht van hemzelf af te leiden en toch een wezenlijke bijdrage te leveren.
Too Late To Hate is een album dat liefhebbers van Uriah Heep, Deep Purple of Grand Funk zeker zal behagen. Het blijft natuurlijk een ‘dinosaurus’ rockstijl uit vorige eeuw, so, you hate it or you love it?
Niet onnozel doen, dit is gewoon wereldklasse!

Line-up:
John Lawton (Vocals)
Peter Hesslein (Guitar, Keyboards)
Dieter Horns (Bass)
Jogi Wichmaan (Keys)
Stefan Eggert (Drums, Percussion)

Marino Serdons (4)

After 30 years, the German hardrockband Lucifer’s Friend has find his second breath with 12 new bright compositions. A delight!

Curved Air Rarities Volume 2 : Curved Space & Infinity

18/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1 – Curved Space

Towards Tomorrow
Sea Of Tranquillity
Baghdad Café/Return To Calvary/
Towards Infinity
Sol Y Sombra
Harp Riff
Free Tibet
Blue Yonder Blues
Playin’ Away
Rose

Disc 2 - Infinity

Elevation
Labyrinth
Expansions
Aphelion
Megalith
Celestial Dance

Platenlabel
Curved Air Records

Labelnummer
CRVE RS 002

Distributie

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Curved Air

Vorig jaar verscheen reeds Rarities 1 met een oeverloos herhalen van de song Propositions. Niet onmiddellijk om high van te worden, of…misschien juist wel ….met negatieve gevolgen.
Rarities 2 daarentegen focust op 2 verschillende improvisaties-sessies en dit in een technisch superieur bad.
Voor Curved Air niet kent: jaren ‘70/80 – experimenteel en psychedelisch – hit ‘Backstreet ‘Luv’.
Een band die niet vies was om viool en xylophoon een prominente rol te laten spelen in het oeuvre, met de verleidelijke Sonja Kristina als zangeres. Niets van dit alles op dit dubbel-album met een dubbele titel : Curved Space en Curved Infinity.
Op Curved Space slaat Francis Monkman de snaren aan en basst Rob Martin. De opnames dateren uit de vorige eeuw, maar laten een frisse indruk na op het geheugen. Ook na de split van Curved Air bleven beide heren en drummer Florian Pilkington elkaar op regelmatige basis ontmoeten. De opnames zijn vrijblijvende jamsessies, doorheen de jaren verzameld op initiatief van gitarist Mike Gore, nu in tracks gegoten. Prachtig gitaarwerk met veel psychedelische invloeden van Spirit en Jimi Hendrix . Spacerock op hemels niveau.
Op Curved Infinity horen we opnieuw oud-gediende Florian Pilkington trommelen, nu met Kirby Gregory op gitaar en Robert Norton op keyboards. Opvallend dat zowel bass, electric piano en synths gelijktijdig gespeeld worden op 2 keyboards! Toen Kirby de tracks hoorde, wou hij onmiddellijk zijn gitaarspel hieraan toevoegen. Florian werd gevraagd en alles werd in 1 take geregistreerd. Een uitzonderlijk geniaal progrock album met jazz-rock invloeden, gitaarsolo’s zoals je niet vaak hoort, maar vooral een uitstekende virtuoze Robert Norton op toetsen.

Line-up Curved Space:
Francis Monkman (Guitar)
Florian Pilkington-Miksa (Drums)
Rob Martin (Bass Guitar)
Mike Gore (Guitar)

Line-up Infinity:
Robert Norton (Keyboards)
Florian Pilkington-Miksa (Drums)
Kirby Gregory (Guitar)

Marino Serdons (4)

Raw, powerful and spontaneous music with a touch of psychedelia and jazz-rock. Not to be missed!

Anthony Phillips: Private Parts & Pieces V-VIII

20/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1 Private Parts & Pieces V: Twelve
CD 2 Private Parts & Pieces VI: Ivory Moon
CD 3 Private Parts & Pieces VII: Slow Waves, Soft Stars
CD 4 Private Parts & Pieces VIII: New England
CD 5 Private Parts & Extra Pieces II: Alternate mixes

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 52561

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
?

Website Artiest
Anthony Phillips

Esoteric Recordings bracht reeds vroeger werk uit van de gewezen Genesis-gitarist Anthony Phillips. De luxueuze box met 5 cd’s verzamelt het latere werk van Ant, vanaf 1984-85 tot 1992. Jammer dat een fenomenaal Multi-instrumentalist als Anthony Phillips zich wegens podiumangst moest terugtrekken uit de supergroep. Kreeg hij eerst nog krediet bij de platenmaatschappij, in de jaren ’80 werd het moeilijker. Hij speelde met het idee om een orchestraal werk te componeren op basis van zijn 12-string gitaar. Zonder fondsen echter, geen muzikanten. Dan maar een collectie van 12 instrumentale werkjes schrijven op basis van de kalendermaanden. En om het voor de luisteraar aangenaam te houden verwerkte hij verschillende speeltechnieken in zijn instrument. Fijnsnarige pure klanken vloeien door je boxen op één instrument. Ontdek de verschillende seizoenen.
Ondertussen verzamelde hij recent en oud materiaal voor het album Ivory Moon (P&P VI). Hierop alleen pianostukken die hij gecomponeerd had de laatste 14 jaren. Een schitterende collectie klassiek geschoolde tunes van adagio tot vivace. Het oudste nummer ‘Winter’s Thaw’ werd gebaseerd op de vrieskou die hij aan de lijve ondervond in zijn woning tijdens de barre winters. Hierop ook een paar musical-composities, waaronder de ballad ‘Moonfall’ voor Masquerades (Kit Williams). Als bonus track nog een track voor de Genesis-song ‘Let Us Now Make Love’. Nick Drake hoorde het nummer tijdens een studentenconcert en waarschuwde de Ant met één woord ‘Dangerous’.
In 1986 begon Anthony dan te werken aan de opvolger in de reeks Private Parts & Pieces. Het water stond hem aan de lippen. Na een gitaar en een piano album was het hoogtijd om wat breder te gaan door de inbreng van synthesizer. Slow Waves, Soft Stars (P&PVII) is een volledig synth album van spacesounds gerelateerd aan het aardse. Her en daar aangevuld met akoestische gitaar. Passport Records zag er wel brood in en voerde wat promotie. Ongewild-want hij luisterde nooit naar new age-, maar relatief succesvol, werd Anthony Phillips nu geklasseerd onder New Age. Erkenning, tv-optredens en respect volgden, vooral in Amerika. Laat je verbeelding sturen door de titels.
Vóór het achtste album in de serie, New England,tekende hij nog een contract met Virgin Music als ‘Film and TV composer’ . Dat vertraagde zijn inspiratie voor het album. Maar toen het in 1992 eindelijk verscheen, waren de kritieken lovend. Instrumentale masterpieces, een enkele song (Sanctuary) en met co-muzikanten Martin Robertson op sax, Paul Clarvis en Joji Hirota voor diverse percussie. Gevarieerder en toegankelijker dan de voorgaande albums en met een opvallende hoes van Peter Cross. Op het vijfde album van deze schitterende box vind je een aantal remixen, demo’s,piano-mix en onuitgegeven instrumentalen.
Ondertussen won deze box nog de Progressive Music Award 2016. Een terechte eer voor een getalenteerd muzikant. Anthony Phillips wordt nog steeds gevraagd voor diverse projecten.

Marino Serdons (4)

The release of the luxury box Private Parts & Pieces V-VIII by Anthony Phillips takes a look at his craftmanship. One of the best composer until now!

Hawkwind: The Charisma Years 1976-1979

12/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One: Astounding Sounds, Amazing Music

Reefer Madness
Steppenwolf
City Of The Lagoons
The Aubergine That Ate Rangoon
Kerb Crawler
Kadu Flyer
Chronoglide Skyway

Disc Two: Quark, Strangeness & Charm

Spirit Of The Age
Damnation Alley
Fable Of A Failed Race
Quark, Strangeness & Charm
Hassan I Sabbah
The Forge Of The Vulcan
The Days Of The Underground
The Iron Dream

Disc Three: Hawklords-25 Years On

PSI Power
Freefall
Automoton
25 Years
Flying Doctor
The Only Ones
(Only) The Dead Dreams Of The Cold War Kid
The Age Of The Micro Man

Disc Four: PXR 5

Death Trap
Jack Of Shadows
Uncle Sam’s On Mars
Infinity
Life Form
Robot
High Rise
PXR 5

Platenlabel
Atomhenge-Cherry Red Records

Labelnummer
ATOMCD 41041

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Niet gekend-geen

Website Artiest
Hawkwind

Voor velen onder jullie een onbekende seventies band, voor grijzige ouderlingen en kaalhoofden een vage herinnering aan de mega-hitsingle Silvermachine uit 1972. Ondanks de naaktdanseres Stacia, is de spacerock groep altijd onderhevig geweest aan een recordaantal wissels. De beste periode kende de band vóór de nu verzamelde Charisma Years, toen Lemmy (jaja, die van Möterhead vanaf 1975) er nog grote sier maakte. In 1976 haalde men de labiele zanger Robert Calvert binnen, op muzikaal vlak een aanwinst, maar zijn mentale toestand bracht de band herhaaldelijk in problemen. Gelukkig kon het enige overgebleven lid Dave Brock telkenmale de brokken lijmen met nieuw bloed.
De Charisma Years hebben 4 elpees voortgebracht, nu broederlijk verzameld in een stevige mooie box op het Atomhenge -Cherry Red Records label. De hit Silvermachine mag dan uit een vorige periode stammen, hun beste elpee zit wel degelijk in dit begeerlijk kleinood. Het album ‘Quark, Strangeness & Charm’ (1977) draagt alle invloeden van die periode: space sounds, psychedelica, punk, new wave. Een heel gevarieerd en vooruitstrevend album met schitterende songs als het oosters getinte met viool doorspekte ‘Hassan I Sabbah’ (nu downloaden!) of het pompende ‘The Days Of The Underground’. Onder de naam Hawklords verscheen nadien het meer punkgerichte album 25 years on, dat ook enkele sixties/space-pareltjes bevat. Robert Calvert’s toestand verergerde maar verhinderde niet dat uiteindelijk nog ‘PXR5’ werd uitgebracht. Een iets ruiger album waarin de gespletenheid van de groep, punk of space, helemaal tot uiting kwam. Dave Brock ontbond noodgewongen de band en toen was het Charisma-lampje ook gedoofd. Echter niet het einde van Hawkwind: talrijke nieuwe bezettingen maken dat tot op heden nog steeds albums verschijnen. Ginger Baker, Lene Lovich, Arthur Brown, maakten later kort deel uit van Hawkwind; een invloedrijke band om te (her)ontdekken. The Charisma Years 1976-1979 is een excellente start!

Line-up:
Dave Brock (Vocals, Guitars, Keyboards)
Robert Calvert (Vocals)
Simon House (Keyboards, Synths, Violin)
Paul Rudolph, Adrian Shaw, Harvey Bainbridge (Bass)
Simon King, Martin Griffin (Drums)
Paul Hayles, Steve Swindells (Keyboards, Synths)

Marino Serdons (4,5)

With ‘The Charisma Years 1976-1979’ the legendary band Hawkind has influenced a lot of bands all over the world. And it’s your start to explore these beautiful songs!

Cure For Gravity

27/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tonight
Sunspots
Just Like Candy
Black Metal
Push
Killing For The Queen

Platenlabel
Cure For Gravity

Labelnummer

Distributie
Cure For Gravity

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Cure For Gravity

Het is al meermaals aangehaald. Progrock mag dan wel zijn oorsprong kennen in Europa, de Amerikaanse bands laten zich niet onbetuigd. Met dit self-titled debut profileert Cure For Gravity zich op de progessieve synth Rock kaart. Een amalgaam van atmosferische songs bestaande uit elektronische én live elementen gecomponeerd door 3 Oaklanders.
Als single verscheen eerst het duistere en politieke getinte ‘Black Metal’ samen met met een cinematic Music video. Een 2de single ‘Push’ belicht de meer optimistische zijde van de band.
Het debuut werd een EP met 6 songs en invloeden van Pink Floyd (‘Sunspots’) en John Barry (‘Killing For The Queen’). Verwacht je zeker aan shoegaze soundscapes en Jeff Buckley-achtige vocals.
De band start deze maand hun tour doorheen de VS, overzeese concerten zijn nog niet ge-scheduled.
Onder dezelfde naam hebben ze hun independent recordlabel opgericht en ook dat bewijst hun geloof in de toekomst en standvastigheid als zwaartekracht.

Line-up:
Chris Gamper ( Drums & Cymbals)
Joe Markert (Lead Vocals, Guitar, Keys and Programming)
Dave Walcott (Lead Guitar)

Marino Serdons (3,5)

Beautiful debut from a Californian progrock band that keeps his feet on the ground (due to gravity of course and modesty). Cure For Gravity, keep the band in mind!

Nosound: Scintilla

19/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Short Story
Last Lunch
Little Man
In Celebration Of Life
Sogno E Incendio
Emily
The Perfect Wife
Love Is Forever
Evil Smile
Scintilla

Platenlabel
Kscope

Labelnummer
?

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
?

Website Artiest
Nosound

De Italiaanse taal leent zich uitermate voor psychedelische songs. Jammer maar op Scintilla, het vijfde album van Giancarlo Erra, wordt alleen’ Sogno E Incendio’ in de moedertaal gezongen door Andrea Chimenti. Giancarlo houdt van verandering en zijn nieuwste creatie moest minimalistisch, simpeler en toch rijk klinken. Met de shoegaze, de soundwall die hij gebruikt op vrijwel alle nummers, bereikt hij zijn doel met 2 vingers in de neus. Enkele hoogtepunten: ‘Emily’ zweeft door de huiskamer op een bedje van viool. ‘The Perfect Wife’ meandert eveneens op golven van emotie, gezongen in eindeloosheid, met een uitbarsting à la Roger Waters.
‘Sogno E Incendio’, met de serene zangstem van klasbak Andrea Chimenti, tracht je helemaal in de ziel te treffen. En dat lukt wonderwel! Ook het gebruik van rustige pianobegeleiding wijst op een hunkering naar intimiteit.
Scintilla MOET je meerdere malen beluisteren, alvorens je de melodische rijkdom ontdekt. Het album balanceert tussen progrock, ambient, space-rock en psychedelica. What’s in a name? Niets nieuws onder de zon, maar gewoon genieten vanuit je luie sofa is de boodschap.

Line-up:

Giancarlo Erra (Vocals, Guitars, Keyboards)
Marco Berni (Keyboards, Vocals)
Alessandro Luci (Bass, Keyboards)
Paolo Vigliarolo (Acoustic & Electric guitars)
Giulio Caneponi (Percussion, Vocals)
guest musicians:
Marianne De Chastelaine (Cello)
Vincent Cavanagh (Vocals on 4,7)
Andrea Chimenti (Vocals on 5)

Marino Serdons (3,5)

Nosound’s inventor Giancarlo Erra creates with his fifth album ‘Scintilla’ a dreamy sensitive world. Lay back on your long-chaise and reflects!

Snake Eye: The Journey

13/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Journey
World In A Mountain
Sweet Dream Lady
The Heart Of A Young Boy
Don’t Be A Fool
The Journey’s End

Bonus tracks:

Tolly Cobbold
Hoe Down

Platenlabel
Angel Air

Labelnummer
SJPCD493

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Snake Eye
Ron Hales

Begin jaren ’70 waren topdagen voor Britse bands. Prachtige concerten joegen de hippies uit hun geitewollen sokken. Red Dirt was zo’n groepje dat in London live optredens verzorgde in locale pubs en er in slaagde een contract los te weken bij het Fontana label. Een wisseling van het management betekende weliswaar ook een naamsverandering naar SNAKE EYE. Onder die nieuwe identiteit lukte het hen om voorprogramma’s van o.a. Marc Bolan, Free, Kinks, enz. te verkrijgen. In 1972 namen eindelijk hun debuutalbum The Journey op. Een flop, de plaat verdween in het stijgende aanbod en de wijziging van smaak.
Wanneer je nu 44 jaren later de plaat voor het eerst hoort (zoals ik) waan je je terug in die tijd. De sound leunt sterk aan tegen Wishbone Ash, maar zonder de krachtige melodieën van deze laatste. De zangpartijen zijn niet altijd even professioneel gezongen en/of gemixt. Maar we schrijven 1970…..het ging er allemaal wat amateuristisch aan toe. Met de song ‘The Journey’s End’ bewijzen ze echter hun groot potentieel en kan je het alleen maar jammer vinden dat de band er vroegtijdig de brui aan gaf.
Ook staan er 2 interessante Bonus Tracks op die eigenlijk uit hun folkroots komen. Tolly Cobbold teert op een vioolpartij à la Jig à Jig van East Of Eden en ook Hoe Down is pure folkrock uit de oude doos.
‘The Journey’ kan ons dus wel bekoren. Zanger Ron Hales heeft de groep nu terug samengebracht en zal de re-release live voorstellen in Hull op 14 oktober. Benieuwd wat de reünie brengt. Wordt vervolgd!

Line-up:
Ron Hales (Lead Guitar)
Dave Ritchie (Vocals, Lead Guitar)
Ken Giles (Bass Guitar)
Steve Jackson (Drums)
Gary Broughs (Drums on 4,5)

Marino Serdons (3,5)

Finally ‘The Journey’ from the seventies band Snake Eye on CD. What a surprise!

Steven Wilson: Transcience

4/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Transcience (Single Version)
Harmony Korine
Postcard
Significant Other
Insurgentes
The Pin Drop
Happy Returns (Edit)
Deform To Form A Star (Edit)
Happiness III
Thank You
Index
Hand Cannot Erase
Lazarus (2015 Recording)
Drive Home

Platenlabel
Kscope

Labelnummer
KSCOPE411

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Steven Wilson

De 49-jarige Londenaar, Steven Wilson, heeft de genen meegekregen van zijn ouders. Technische kwaliteiten van zijn vader leidden hem naar een creatieve audio-engineer opleiding. Voeg daarbij de soepelheid waarmee hij van kindsbeen (niet altijd met even veel zin) keyboards, gitaar, dulcimer, bass of flute speelt en een uitzonderlijk artiest is geboren.
Steven Wilson is vooral gekend van de band Porcupine Tree in het progrock genre met Pink Floyd –invloeden. Al enkele jaren werkt Steven aan het remasteren van King Crimson en Jethro Tull-materiaal. En daarnaast brengt hij elk jaar een solo-album uit, zoals vorig jaar het bewierookte ‘Hand. Cannot. Erase’.
De producties van Steven Wilson kenmerken zich vooral door hun technische perfectie, zijn multi-mediale live-optredens mag je zeker nooit missen.
Ondanks de invloeden van de bands waarmee hij in de beginjaren meewerkte (Jethro Tull, King Crimson, Yes, XTC, Opeth,…) schudt Steven Wilson originele eigen creaties uit zijn brein.
Vorig jaar verscheen een gelimiteerde verzamelaar op vinyl ‘Transcience’. Veertien songs uit de periode 2002-2015, door Steven uitgekozen voor hun grotere toegankelijkheid. Het zijn dus geen nieuwe maar songs geplukt uit vorige albums. De vinylversie vloog in 2015 de rekken uit en krijgt nu eindelijk navolging op cd met als bonustrack ‘Happiness III’. Elke song streelt het oor als bijenwas op de dijen van je lief. Intiem, sensueel en bevlogen. Hij weet als geen ander hoe een song te componeren en er een bewogen crescendo aan toe te voegen. Smaakt het naar meer? Fantastisch materiaal (in een gatefold hoesje), ik weet het! Top!

Line-up:

Steven Wilson (Vocals, Acoustic Guitar, Keyboards)
Nick Beggs (Chapman Stick)
Guthrie Govan (Slide Guitar)
Adam Holzman (Piano, Hammond Organ)
Marco Minneman (Drums)

Marino Serdons (4½)

Multi-award winner Steven Wilson has personally chosen 14 accessible songs of his back-cataloque. An essential introduction to an essential artist! Lovely Music and a Must- Have!

Van Der Graaf Generator: Do Not Disturb

1/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Aloft
Alfa Berlina
Room 1210
Forever Falling
Shikata Ga Nai
(Oh No! I Must Have Said) Yes
Brought To Book
Almost The Words
Go

Platenlabel
Esoteric Antenna

Labelnummer
EANTCD 1062

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
VDGG

Het allerlaatste album van de legendarische band Van Der Graaf Generator?
30 september, releasedatum van het 13de album van de Engelse baanbrekende band VDGG. ‘Do Not Disturb’ zou wel eens de allerlaatste creatie kunnen zijn van dit bejaard (jaja, bijna zeventigers) trio. Een requiem van experimentele vernieuwers avant-la-lettre.
De band werd in 1968 opgericht door Peter Hammill en kompaan Chris ‘Judge’ Smith, die een jaar later er al de brui aan gaf. Intelligente progrock in de zuiverste vorm veroverde de wereld. Toen nog met David Jackson als saxofonist in een glansrol. Bij de reünie in 2005 hield ook hij het maar 1 jaartje vol wegens interne meningsverschillen. Sindsdien lunchen Hugh Banton, Guy Evans en Peter Hammill geregeld samen en rees het idee voor een nieuw en misschien wel definitief project.
Iedereen is zich bewust van zijn leeftijd en dat reflecteert zich in de poëtische lyrics als vanouds. Muzikaal is het een waardige opvolger van de oude VDGG, een subliem project, het etiket requiem waardig. Hun ouderdom en verlangen naar rust stuurt de content richting uitgang.
Schrijven en componeren voor een groepsproject is nogal verschillend van een soloproject. Peter Hammill schrijft niet meer regelmatig (zijn hartaanval in 2003 heeft hem getekend) en dan steeds in functie van een nakend project. Weet natuurlijk perfect wat nodig is voor de VDGG. Stuurt regelmatig demo’s naar de anderen, wat nadien grondig besproken wordt in teamverband. Alvorens de opnames starten wordt duchtig gerepeteerd waarbij nieuwe ontwikkelingen nog een kans maken. Vroeger gebeurde dit in live-sessies, maar nu met het internet zou alles reeds de wereld rond zijn vóór enige noot op plaat zou staan. Na de repetities kan het nog een weekje bezinken en dan pas trekken de heren de studio in om op traditionele wijze te recorden. En die genialiteit, die kracht, dat zelfvertrouwen, voel je op de plaat.
Het album schittert van kwaliteit: diepe teksten, mooie melodielijnen met snelle ritme-veranderingen, nog steeds krachtige emotionele vocals en als toemaatje enkele songs met accordeon door Hugh Banton. Reeds 10 jaren spelen ze nu 2 of 3 maanden per jaar samen met heel veel plezier én discipline. Wachten nu op een ‘laatste’ live-tour, alvorens zij als lighthouse-keepers het licht doven. In een interview stelt Peter dat dit niet uitgesloten is, maar afspraken hierover moeten nog gemaakt worden ‘tijdens een lunch’.
Even enkele songs uitlichten. ‘Room 1210’ sleurt je naar al die onpersoonlijke en toch beschermende hotelkamers. Peter Hammill’s zangtimbre is dusdanig veranderd door de tijd dat het even leek alsof Chris Judge Smith kwam piepen. ‘Forever falling’ (niet op lp) is een up-tempo song met nogal wat variatie in de texturen. Hugh Banton brengt met zijn accordeon een nieuw klankenpalet. Luister naar het instrumentale Shikata Ga Nai om de vreemde sfeer te proeven alvorens het uit elkaar spat in het ruige ‘(Oh No! I Must Have Said) Yes’. Het einde van het tijdperk wordt verwoord in het laatste nummer ‘Go’: “It’s Time To Let Go” spreekt boekdelen. Geen zwanenzang maar een gouden kroon op hun oeuvre.
‘Do Not Disturb’ is verkrijgbaar op cd en lp. De gelimiteerde vinyloplage heeft echter 2 nummers minder dan de cd!! Raar maar waar?

Marino Serdons (5)

Line-up:

Hugh Banton (Organs, Keyboards, Bass, Accordeon & Glockenspiel)
Guy Evans (Drums & Percussion)
Peter Hammill (Vox, Pianos & Guitars)

Pushing boundaries is a trade mark of VDGG. A dynamic sound with intelligent lyrics, inventing themselves over and over again. And after 48 years still so recognizable. Best album of the year!

Burnt Belief: Emergent

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Bubble Bursts
More Snow
The Confidence of Ignorance
Emergent
Until The Stars Go Out
Language Of A Movement
Turning Torso
Ghosts Aquatic

Platenlabel
Alchemy Records

Labelnummer
HWCD012

Distributie
Cargo Distribution

Promo-agent
Glass Onyon Promo

Website Artiest
Burnt Belief
Colin Edwin
Jon Durant

Progrock, in de seventies progressieve muziek genoemd, kende haar bakermat in het ruige Groot-Brittannië als een intelligente reactie (VDGG, Genesis) op haar softpop. Kende navolging op het Europese vasteland (Machiavel, PFM) maar sloeg niet in aan in de USA.
Nu bijna een halve eeuw later is er een bloeiende progrockscene in Amerika ontstaan. Al jaren krijgen we schitterende producties uit bv. de Jack White stal. In Nashville, Austin maar ook San Francisco huizen talentvolle progrockers in alle varianten, veelal geïnspireerd door uitgeweken Britten. (Als die Britten niet in Japan zitten, vertoeven ze in de US blijkbaar).
Op Alchemy Records verschijnt op 7 oktober het album ‘Emergen’t van de band Burnt Belief. Colin Edwin (Australiër maar bassist van het Engelse Porcupine Tree) vingert nogmaals met de Amerikaanse gitarist en Jon Durant. Samen componeren ze in stijl hun derde album ‘Emergent’. Acht instrumentale ambient nummers met meeslepende structuren.
De intro van ‘The Bubble Bursts’ is heel new wave getint met melodisch gitaarwerk van Jon en de fretloze bas van Colin. In ‘More Snow’ geven het subtiel pianospel en synths een nieuwe kijk op progrock. Ja, je hoort wat Mahavishnu of Return to Forever, zonder echter in de jazzy of funky sfeer terecht te komen. ‘The Confidence of Ignorance’ overweldigt met gitaarsynths en een opvallende inventieve bas. Hoor hoe drummer Vinny Sabatino gevoelig mee tikt! Een drummer van formaat die tevens samenwerkte met bassist Tony Levin (Yes, Bowie, Lennon,..). Een klasbak!
‘Until the Stars Go Out’ doorbreekt jammerlijk het gedreven ritme in het album en veroorzaakte bij mij een dipje om te skippen. Gelukkig een uitzondering!
Emergent is een heel toegankelijke progrock album geworden met hypnotische ritmes en een sterk happy feeling gehalte. Run to your local store!

Line-up:
Colin Edwin (Fretless Bass, Programming)
Jon Durant (Guitar, Synths, Piano, Cloud Guitar,12 String)
Vinny Sabatino (Drums)

Marino Serdons (4½)

Burnt Belief is breaking boundaries in progrock. Hypnotic rhythms and a strong happy feeling. Magnificent album!

Curved Air: Rarities Series Volume 1-Tapestry Of Propositions

6/9/2016

DETAILALBUM

Tracks:

Propositions
Norway Improv
St.-Albans Improv
Hull Improv
Edingburgh Improv
Kinross Improv
Wimbourne Improv
Wolverhampton Improv
London Improv
Milton Keynes Improv
Eastney Improv
Ilminster Improv
St.-Ives Improv
Poole Improv
Shoreham Improv
Norway Improv
Propositions

Platenlabel
Curved Air Records

Labelnummer
CRVE RS001

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Curved Air

Het rariteitenkabinet op audio.Selecteer 1 nummer en registreer het 17 maal tijdens een live-performance.Het resultaat lijdt tot algehele schizofrenie en uiteindelijk tot het vermorzelen van je audio-apparatuur.En toch lees je best verder!
Curved Air wordt algemeen beschouwd als een legendarische progrock-legende met knappe multi-instrumentale nummers, schitterend vioolspel,veelzijdig gebruik van percussie-instrumenten en de mooie stem van Sonja Kristina.Wel, dit alles vind je niet (of weinig) terug op deze cd.Wat dan wel?
Wel,‘Propositions’ is een song van oprichter Monkman uit het debuutalbum ‘Airconditioning’.Naar mijn bescheiden mening zeker niet het beste of meest interessante nummer.Wat collectioneur Robert Norton bezielde om dit uit te kiezen blijft mij een raadsel, of het moest de vrije compostiestructuur zijn.Maar dan nog!?
Een uur lang krijg je dus 17 verschillende live-versies van‘Propositions’ voorgeschoteld.En wat valt op:de opnamekwaliteit is niet altijd even zuiver, het publiek kent het nummer meestal niet,verveling treedt snel op en na enkele nummers ben je het welbeu gehoord.En vergeet niet dat ikzelfeen grote fan was én nog steeds ben van Curved Air.Geef mij maar ‘Backstreet Luv’ of ‘Phantasmagoria’.En hun meest recente cd ‘North Star’ is het beluisteren zeker waard.
Toch heeft deze ’verzamelaar’ een zekere waarde. Het nummer leent zich perfect tot improvisaties en vanuit dat oogpunt krijg je natuurlijk 17 versies vanuit 17 steden.‘Same same but different’ zouden ze in Thailand zeggen. ‘Tapestry of Propositions’laat zich best ontleden:wat wijzigt, wat niet en waarom? Een album bestemd voor de improvisatie-muzikant met veel ambitie.

Marino Serdons (3)

Line-up:
Sonja Kristina (Lead Vocals on track 1 and 17)
Florian Pilkington (Drums)
Kirby Gregory (Guitar)
Chris Harris (Bass)
Robert Norton (Keys)
Paul Sax (Violin)

Beautiful demonic violin, tremendous musicianship and the exotic presence of lead singer Sonja Kristina

Antoine Fafard: Sphère

6/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Reminiscence
Renaissance Man
Facta Non Verba
Fur & Axes – Part 2
Still Invictus
Cherishing
No-Brainer
Celestial Roots
Bubonic Groove

Platenlabel
Timeless Momentum

Labelnummer
TM20161A

Distributie
Timeless Momentum

Website Artiest
Antoine Fafard

Eén van de sterkste albums in het jazz-fusion genre. Met zijn 4de album ‘Sphère’ dat op 1 september het atmosferische daglicht zag, verbaast bassist en componist Antoine Fafard zijn collega’s. Voor zijn recente werk vroeg hij boezemvriend Jerry De Villiers Jr. en Gary Husband om de notenbalken op expressieve wijze uit te voeren. Gary Husband leeft zich uit op drums, lead synth en piano: perfecte ritmes ter aanvulling van Jerry’s melodisch gitaarspel. Gary, die aanzien wordt als één der beste jazz en rock drummer, maar daarnaast ook nog mooi met keyboards over weg kan, kennen we ook van John Mc Laughlin, Jack Bruce, Gary Moore en Level 42. Wat vooral indruk maakt zijn de composities van Antoine Lafard: 9 ingewikkelde masterpieces, elk meer dan 5 minuten, met een originele akkoorden en creatieve soundscapes. Met de medewerking van vriend Jerry op lead gitaar wordt elke instrumental niet alleen ritmisch maar ook melodisch en harmonisch afgewerkt tot een virtuoos meesterwerk. Jerry’s bijdrage lijkt zelfs onontbeerlijk. Mede verantwoordelijk voor enkele composities weet hij als geen ander de ideeën van Antoine Fafard om te zetten in praktijk.
Antoine Fafard’s band raakt diverse snaren van footstomping over jazz tot progrock. Maar ook liefhebbers van avant-garde zullen smullen van dit uitzonderlijk kwalitatief album. Op de site van Antoine Fafard kan je trouwens een limited luxe-editie bestellen met als bonus 3 extra instrumentale nummers.

Marino Serdons (4)

Line-up:
Antoine Fafard (Bass, Classical & Acoustic Guitar, Composer)
Jerry De Villiers Jr. (Lead Guitar)
Gary Husband (Drums, Lead Synth, Piano)

A masterpiece was born with Sphère. Harmony, melody and rhythm in a perfect combination. Extremely intelligent and enjoyable jazz-fusion.

Crescent Moon: The Lidless Room

11/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Acceptatio
Game Ain’t Based On Sympathy
Black Vinyl Dreams
Game Ain’t Based On Sympathy Reprise
The Bellman
Of Aphids And Ants
The Lidless Room
Obsolete Men
The Devil And The Machine
The Old Riverbed
Through The Gate

Platenlabel
Crescent Moon

Labelnummer
Geen

Distributie
Crescent Moon

Promo-agent
Crescent Moon

Website Artiest
Crescent Moon

Van alle indie groepen zijn de familieclans de meest integrale. Vader, zoon, dochter,… enz. bundelen hun gaves én spelen het klaar om het op de markt te brengen. Dat alleen al dwingt respect af.
Goede wijn behoeft geen krans, maar in dit geval wil ik toch een uitzondering maken. Liefhebbers van Pink Floyd, Roger Waters, Alan Parsons zullen zeker in hun nopjes zijn met dit conceptalbum.
Inspiratie voor The Lidless Room kwam van Franz Kafka’s Before The Law en handelt hier over een man die zich met moeite kan aanpassen aan de digitale wereld en het opheffen van de privacy.
De invloeden van Roger Waters zijn overduidelijk, maar plagiaat zit er zeker niet tussen.
Integendeel, sommige songs beklijven zelfs meer dan van de ouwe rot in het vak. Vanaf de eerste seconde heeft de familie Peters je beet en laat je niet meer los. Het concept klopt gewoon en werd geschreven/gecomponeerd in een seventies progrock-stijl. Toch klinkt het niet oubollig maar lekker fris ondanks het zware thema en het overwegend trage ritme. Vooral het theatrale in de songs wijkt af van Roger Waters-stijl. In ‘The Devil…’ wordt het iets ruiger met een gothic-invloed.
Alle instrumenten horen thuis in dezelfde huiskamer. Voor enkele gitaarsolo’s werd wel beroep gedaan op Chico Dommeck (van de uitstekende coverband Blind Beggar). Ook voor de backing vocals werd ondersteuning gezocht bij Mirjam van Vuuren en Thea Leenders. De professionele opnames gebeurden in hun eigenste Woodshop-musicstudio.
De cd komt in een dvd-verpakking wat de mogelijkheid gaf om een fraai groot booklet met lyrics bij te voegen, kunstig geïllustreerd door Margot Peters.
Jammer dat we dit niet live kunnen aanschouwen, het hele album spreekt tot de verbeelding.
Rechtstreeks bij hen bestellen want dit wordt gegarandeerd een collectors’ item

Marino Serdons (4)

Line-up:

Tim Peters (Piano, Keyboards,Flugelhorn, Orchestral Arrangements)
Frank Peters (Vocals, Guitars, Drum Programming, Percussion)
Eric Peters (Bass)
Bas Peters (Trumpet, Midi Programming and Composing)
Chico Dommeck (Guitarsolo’s)
Mirjam Van Vuuren (Backing Vocals)
Thea Leenders (Backing Vocals)

Gandalf: Magic Theatre

23/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Entrance/The Corridor Of The Seven Doors
1st Door/Reflections From Childhood
2nd Door/Castles Of Sand
3rd Door/Loss Of Identity In The Labyrinth Of Delusions
4th Door/Magic Mirror
5th Door/Beyond The Wall Of Ignorance
6th Door/Peace Of Mind
7th Door/The Fountain Of real Joy
Exit

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
WECLEC 2557

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Gandalf

Begin jaren ’80 begon het new age/ambient genre vorm te krijgen in navolging van de geldende space-sounds. Bekende muzikanten zoals Tony Banks, Anthony Phillips maar ook Robert Fripp en Brian Eno waagden zich aan een minimalistische en esoterische versie van space rock.
Ook zo met de Oostenrijker Heinz Strobl die onder de alias Gandalf aan een solocarrière begon. Na een aantal omzwervingen in het progrock circuit, stortte hij zich vol overgave op keyboards en synthesizers. Gevolg: hij verdiende vlot zijn boterham met zijn space rock, en in een later stadium pure new age.
Magic Theatre was zijn 5de solo album (ondertussen staan er een 40-tal albums op zijn naam) en dateert van 1983/4. Het album is gebaseerd op een boek van Herman Hesse, ‘Steppenwolf’.
In dat verhaal is er een corridor met een aantal deuren die leiden naar de verschillende kamers van het onderbewustzijn. Gandalf gebruikte die theatrale omgeving als leidraad voor zijn concept.
Het album is dan ook opgebouwd als 7 toegangspoorten naar zijn interpretaties van het boek.
Gandalf bespeelt vrijwel elk instrument zelf, focust vooral op synthesizers en keyboards. Het album hoort nog steeds thuis onder de progrock-noemer zoals tijdgenoten Vangelis , Mike Oldfield en zeker Klaus Schulze. Soms bombastisch, maar vooral zeer inventief en afwisselend voor de goede luisteraar: koebellen, ruisende zee, spacerock maar ook pianosolo’s die een lichtheid geven aan Gandalf’s en uw bestaan.
Door de re-issue op Esoteric Recordings beseffen de huidige muzikanten eindelijk waar de ambient mosterd vandaan komt.

Marino Serdons (4)

Line-up:

Gandalf (Synths, Piano, Keyboards, Guitars, Mellotron, Gongs, Bass)
Robert Julian Horky (flute)
Egon Gröger (drums)
Peter Aschenbrenner (saxophone)
Heinz Hummer (bass on 6th door)

Austrian musician Gandalf gives a personal vision on Hermann Hesse’s novel ‘Steppenwolf’. Step in to the brains of both their imagination!

Old Fire: Songs From The Haunted South

14/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Old Fire
Along Came A Sadness
Helix
Know How
It’s Easier Now
A Stranger In The Family
Bloodchild
Faust
Shadows
A Slight Grip, A Gentle Hold
Laser Beam
The Orchids
Deadhouse Dream

Platenlabel
KSCOPE

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
V2 Records Benelux / Bertus

Website Artiest
Old Fire

Wanneer je 10 jaren creatief werkt aan een cd dan kan je niet anders dan kwaliteit verwachten. Of het in je smaakt valt, doet er niet toe. John Mark Lapham had een idee, beet er zich in vast en het ‘spooky’ resultaat kan nu eindelijk in alle intimiteit beluisterd worden.
‘Songs From The Haunted South’ bestaat uit 13 songs, covers en originals, vertolkt door JM Lapham en niet minder dan 21 bekende (en minder beruchte) kompanen uit bands als The Earlies, The Late Cord en Shearwater (zie line-up). ‘Old Fire’ heeft het van piano, cello, gitaren en soundscapes. Ingrediënten die je ook terugvindt bij zijn vorige bands. Geen zware luide uitspattingen, wel melancholische sfeervolle bewerkingen van o.a. Psychic TV’s ‘The Orchids’ en Jason Molina’s ‘It’s Easier Now’. De cd kadert in een ambient geluid dat neigt naar rustige progrock, maar altijd met een mysterieuze onderlaag. Denk misschien aan This Mortal Coil, Brian Eno,…
Mark Lapham verkreeg de medewerking van diverse vocalisten zoals Sara Lowes (The Earlies) en van niemand minder dan Tom Rapp. ‘Shadows’ wordt in Tom’s gekende intrigerende wijze ingezongen en doet nostalgische gevoelens opflakkeren. Ook Tom’s sixties band Pearls Before Swine bediende zich van een eenvoudig klassiek instrumentarium om een doomy sfeer op te roepen. ‘Helix’ , van Shearwater, drijft op een Rhodes piano. ‘It’s Easier Now’ zweeft op een tremelo (Fender?) gitaarsound. ‘Faust’ neemt je mee naar de bottom of the well, duivels.
Het artwork spruit uit de hand van Vaughan Oliver (gelieerd aan Cocteau Twins, Pixies, Throwing Muses,…) Op de hoes geen foto van John Mark, wel van zijn bivakkerende vader. Heimwee?
Weldra verschijnt nog een vinyl-versie voor de liefhebbers. Music store Fopp (je weet wel die spotgoedkope shop in London) titelde ‘Old Fire’ als de cd van de maand. En niet onterecht!

Marino Serdons (4)

Line-up:
Mark Lapham (programmer-electronics)
Warren Defever (Guitar)
Thor Harris (Drums)
Christopher Barnes –Christian Madden(Piano)
Semay Wu (Cello)
Tom Rapp -Sara Lowes -DM Stith – Alex Maas(Vocals)
…..and many more.

Old Fire gives you a lot of beautiful quality songs in a melancholic musical environment. Not to be missed!

Jerusalem: Cooler Than Antarctica

21/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Snake
Steaming Hot
Specks
Drums, Bass And Guitar
Northern Nights
Simple Man
The Book Of You
All My Doors Are Open
Simple Simons
Cry

Platenlabel
Angel Air

Labelnummer
SJPCD487

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Jerusalem

Jerusalem als Britse heavy rockband zag het levenslicht begin jaren ’70, maar verdween tussen de uitspattingen Deep Purple en consoorten. In 1972 brachten ze nog snel een debuutelpee uit alvorens van de aardbodem te verdwijnen. In 2008 volgde de eerste reünie met Lynden Williams (vocals) en Bob Cooke (composer), met een tweede album ‘Excalator’ als resultaat. In 2014 volgde dan nog het bejubelde album ‘Black Horses’. De heren van Jerusalem gokken op 2 paarden. De serieuze composities belanden onder de naam ‘Jerusalem’ en de komische songs onder ‘DeckChair Poets’.
Jump een gat in de lucht want op 24 juni 2016 verschijnt Jerusalem’s 4de album met de coole titel ‘Cooler Than Antarctica’. Op het hoesje staan de verantwoordelijken allemaal afgebeeld in zware winterkledij in de sneeuw. Joost mag weten wat de relatie is met de songs. En als het komisch bedoeld is, dan had dit naar Deckchair Poets moeten gaan, of niet ? Laat je ook niet van de wijs brengen, want na enkele malen beluisteren was mijn kachel heel sterk verhit. De songs knallen dan ook door de boxen. Niet alleen de leadgitaar van Ollie Hannifan en de drums van Nick D’Virgilio (Tears For Fears, Spocks Beard) maar ook de schitterende keyboards van Geoff Downes (ja, weeral, Asia en Yes) voeren je mee naar warmer oorden.
Mag het ritme constant een versnelling nemen, de inventieve composities van Bob Cooke geven ruimte voor diversiteit. ‘Drums, Bass and Guitars’, een inspiratieloze titel, is wel een kei van een song met blues harp en een keyboard-solo. In ‘Northern Nights’ krijgt zelfs violin nog een bijrolletje. En Lynden Williams stem schalt als een rijk klokkenspel. Hier en daar wordt er geput uit het blues- en folkvaatje wat in contrast met de gitaarrock je aandacht zal aanscherpen. Vrolijkheid overheerst en
eerlijk is eerlijk, Jerusalem mag nu eindelijk de aandacht krijgen die het verdient. Knappe gitaarrock die je zal verbluffen. En dat verbaast me niet met zo’n rijkelijke line-up.
‘Cooler Than Antarctica’ verschijnt op het Angel Air-label ‘Where The Artist Has A Voice’.

Line-up:

Nick D’Virgilio (Drums & Percussion)
Geoff Downes (Keyboards)
Ashley Cutler (Bass Guitar)
Ray Drury (Keyboards & Accordian)
Will’ Harmonica’Wilde (Blues harp)
Rachel Hall (violin)
Lynden Williams (Lead Vocals)
Bob Cooke (Composer)
Rachael Hawnt (Vocals)
Sarah-Jane Szikora (Artist)
Ollie Hannifan (Guitars)

Marino Serdons (4)

Listen to Jerusalem’s new album ‘Cooler Than Antarctica’ and you get a Sahara-boost.
Beautiful rich compositions of Bob Cooke, even better than the seventies stuff!

Martin Turner ex-Wishbone Ash: Live Begins

14/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc1

Time And Space
Vas Dis
Ballad Of The Beacon
Rock ‘n Roll Widow
Sorrel
Everybody Needs A Friend
Phoenix
Lost Cause In Paradise
Errors Of My Way
Ships In The Sky
You See Red

Disc 2

Time Was
Sometime World
The King Will Come
Leaf And Stream
Warrior
Throw Down The Sword
Blowin’ Free
Living Proof
Jailbait

DVD

Live Recordings
Interviews
Trailer
Rehearsels

Platenlabel
Dirty Dog Discs

Labelnummer
DDD 008

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Martin Turner

Nog een live-album van ex-Wishbone Ash, Vocalist and bass speler Martin Turner met materiaal van één der beste progressieve rockgroepen aller tijden. Twee cd’s en een dvd van een schitterende performance in The Y Theatre anno 2010, geregistreerd in superkwaliteit. Zoals luttele voorgangers is dit ‘Celebrating the 40th Anniversary of Wishbone Ash’.
De groep haalde het nieuws met hun schijnbaar overmatige gitaarbezetting. Twee leadgitaristen leek wat teveel van het goede, maar naderhand bleek het een gouden zet. Pareltjes vlogen uit de gitaarkasten van de Ted Turner en Andy Powell, Martin Turner strooide er met zijn bass nog een laagje over. Resultaat: melodische gitaarsongs die je doen smullen. Luister zeker naar het jazzy-getinte ‘Vas Dis’, of het melancholische ‘Errors Of My Way’. Het samenspel tussen de gitaristen, nu Danny Wilson en Ray Hatfield, lijdt zelden tot ego-tripperij, wel altijd tot een vloeiend geheel dat je emoties beroert.
Je krijgt waar voor je geld. De hele ‘Argus’-lp aangevuld met een aantal songs uit het rijke verleden van een ondergewaardeerde supergroep. Daarbovenop een dvd met het volledige concert in digitale kwaliteit, aangedikt met een aantal interviews met Martin Turner en zijn band. Kleurrijke en haarscherpe beelden vanuit het Y Theatre vakkundig ingeblikt.
By the way: onlangs verscheen ook een nieuw album van hen: ‘Written In The Stars’. Volledig in dezelfde geest als het legendarische Wishbone Ash. Niet te missen stuff!

Line-up:
Martin Turner (Bass and Lead Vocals)
Danny Wilson (Guitars and Vocals)
Ray Hatfield (Guitars and Vocals)
Dave Wagstaffe (Drums)

Marino Serdons (4)

Never heard of Wishbone Ash…?? Well, with the words of Frank Zappa, Shut Up ‘n Play Your Guitar Folks. One of the best live-albums of the year!

Asia: Phoenix

14/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1 - The European Edition

Never Again
Nothing’s Forever
Heroine
Sleeping Giant/No Way Back/Reprise
Alibis
I Will Remember You
Shadow Of Doubt
Parallel Worlds/Vortex/ Déyà
Wish I’d Known All Along
Orchard Of Mines
Over And Over
An Extraordinary Life
BONUS TRACKS
I Will Remember (acoustic remix)
An Extraordinary Life (acoustic remix)

Disc2 -The American Edition

Never Again
Nothing’s Forever
Heroine
Sleeping Giant/No Way Back/Reprise
Alibis
I Will Remember You
Shadow Of Doubt
Parallel Worlds/Vortex/ Déyà
Wish I’d Known All Along
Orchard Of Mines
Over And Over
An Extraordinary Life

Platenlabel
Asia Music Limited

Labelnummer
Asia 001

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Asia

Onlangs verscheen een heruitgave van Asia’s album met de toepasselijke titel Phoenix. Asia herrees uit haar as in 2006 en de renaissance werd een jaartje of twee later getaped. Het design werd traditioneel toevertrouwd aan Roger Dean en is dus weer een tekenstaaltje van creativiteit. Muzikaal tappen de senioren wel uit hetzelfde progrock-vat als vroeger.
John Wetton ‘ex-King Crimson’ richtte de band op in 1982 samen met Rick Wakeman, maar deze kon als snel niet meer aarden en werd vervangen door Geoff Downes (ex-Yes). Kwam dan ook nog eerst Carl Palmer ‘ex-ELP’ op de deur en de drums kloppen, en als klap op de vuurpijl sloot gitarist Steve Howe (ook ex-Yes) zich aan. De band Yes lag dus op apegapen maar een volgende supergroep was geboren.
Grote commerciële successen bleven uit , de hitlijsten werden na het eerste jaar niet meer bereikt, maar de heren konden zich wel uitleven tijdens succesvolle tours in de USA en in, jawel, het Aziatische Japan. Een tweede habitat voor die Britse progrockers?
Het succesrijke ‘Phoenix’-album uit 2008 wordt nu door het Cherry Red label in een deluxe-editie terug uitgebracht als dubbel-cd met een Europese en Amerikaanse versie. De setlist is dezelfde maar op de Europese versie staan 2 extra akoestische remixes. Zoals het hoort verpakt als een six-panel digipack met Roger Dean-illustraties. Aan jullie om de verschillen te zoeken en misschien zelfs een voorkeur te krijgen.
De symfonische rock blijft haar aanhangers hebben, maar van enige vernieuwing of originaliteit is echter geen sprake, niet in de muziek noch in de fans. Maar het viertal staat voor sterke melodische songs in een bombastisch kleedje. ‘An Extraodinary Life’ zou een wereldhit zijn ?? Dat heb ik dan toch gemist. Wiegen met je aansteker en meezingen met John Wetton’s sublieme vocals zowel solo als in samenzang. Ja, het heeft wel wat. Zelf kick ik meer op ‘Parallel Worlds/Vortex/Déyà’ , een gevarieerde creatie, waar John’s stem schittert en de muzikale intermezzo’s - luister naar Steve Howe’s emotioneel gitaarwerk en Palmer’s inventieve percussie -meer tot hun recht komen.
Nog een opsteker: er werd geopteerd om deze deluxe-dubbel-cd aan te bieden aan een normale standaard cd-prijs. Een koopje!

Line-up:

Geoff Downes (Keyboards)
Steve Howe (Electric, Acoustic And Steel Guitars)
Carl Palmer (Drums And Percussion)
John Wetton (Lead Vocal and Bass Guitar)

Marino Serdons (3½)

The re-birth of Asia with the successful Phoenix-album of 2008, now in a deluxe package with Roger Dean Illustriations. Four maestro’s in progrock for an extraordinary cheap price!

The PowWow Rock Orchestra: Everybody PowWow!

8/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dream Overture
Amerikaye
Chase The Sun
Shine On
This Is The Life
Don't Leave Me
Gold Fever
Watertown
Live The Life
The Buffalo Song
Heyoka Man
One Day
Crazy Horse
Badlands
In Another World
Camp Fire
Everybody Powwow!
Lakota Prayer
Bury My Heart At Wounded Knee
This Land Is My Land
Chase The Sun (Reprise)

Platenlabel
Spiderhawk Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Spiderhawk Records

Website Artiest
PowPow Rock Orchestra

Conceptalbums zijn een discipline waar, naar onze mening, zorgvuldig mee moet worden omgesprongen. Niet zelden verleidt het muzikanten en songschrijvers tot overdaad. Het is dan ook geen toeval dat goede conceptalbums zeldzaam zijn. Tot nader order gaan we dus alles wat we daarvan in onze handen krijgen afwegen tegen een ‘Tommy’ of ‘Quadrophenia’ van The Who en onze eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat zoiets dan in de meeste gevallen slecht uitvalt.
Met dit PowWow Orchestra gingen onze tenen al krullen van zodra we de groepsnaam en de hoes van hun ‘Everybody PowWow’ tevoorschijn zagen komen. Nadere studie van website en hoes leerde ons echter dat achter dit PowWow-project een resem gerenommeerde muzikanten schuil gingen waar u en ik ongetwijfeld een boompje mee zouden willen kaarten. Om er maar 2 te noemen: ex-Whitesnake Bernie Marsden en oud Bad Company zanger Robert Hart. Bovendien kreeg het hele project met Simon Webb, toch musical director voor enkele klinkende musicals in Londen en een man met tal van film en TV-scores achter zijn naam, toch niet de eerste de beste amateur in de producersstoel? Die elementen samen verscherpten onze aandacht gevoelig bij eerste beluistering.
De ‘Dream Ouverture’ en het gladde ‘Amerikaya’ lieten ons daarbij alvast steenkoud. Bij die laatste begonnen we – om maar te zeggen hoe origineel het er aan toegaat - zelfs spontaan The Who’s ‘Love reign over me’ er door te zingen. Ook ‘Chase the sun’ ligt op een bedje van verwijzingen terwijl Robert Hart weliswaar technisch perfect maar zo bloedeloos staat te zingen alsof het een doordeweekse tandpasta spot betrof. Een eerste sprankel klasse komt gelukkig toch bovendrijven wanneer die stem van Hart en de song een draai maken naar het erg aan Frankie Miller verwante ‘Shine on’ en een (‘Goe veur in de auto’) versnelling wordt gemaakt in het lekkere ‘This is the life’, opgeleukt door een knappe Marsden solo. In ‘Live the life’ en ‘Watertown’ zitten nog aardige passages maar de rest van CD1 kon onze spanningsboog zeker niet op peil houden. Op CD2 lukte dat aanvankelijk wel met ‘Crazy horse’ en ‘Badlands’ maar wanneer dat jongerenkoor – thematisch misschien een goede zet – werd binnen gevoerd haakten we – van schrik - bijna meteen af. Onze luisterinspanning werd aan het einde gelukkig toch nog beloond met Marsden die in ‘Bury my heart at wounded knee’ en ‘This land is my land’, 2 epische songs waar iets te veel jaren 80 haar op staat, nog de meubelen kwam redden.
Muzikaal stijgt deze, weliswaar vakkundig in elkaar gestoken conceptplaat en ondanks veel goed volk, nergens boven de grijze middelmaat uit. Ook durven we sterk te betwijfelen of het tragische indianenverhaal – een Britse migrant die in zijn zoektocht naar een leven in het Amerika van eind 19e eeuw de liefde vindt bij de Sioux - een publiek hier écht zal kunnen begeesteren.

Wouter Dermarest (3½)

Everybody PowWow brings excellent but forgotten musicians back to life in a conceptalbum which does not fully lives up to the expectations’

Billy Sherwood & Tony Kaye: Live in Japan

8/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Confess
Together We Are
Cut The Ties
Time And A Word
I Could
Red Light Ahead
Fireworks
Your Move
Owner Of The Lonely Heart
I Am Waiting
Tony Kaye Solo
The Other Side
Wondrous Stories
Man Over Bored
The More We Live
No Way We Can Lose
Say Goodbye
Roundabout

Platenlabel
Backyard Levitation

Labelnummer
BS0010CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Billy Sherwood
Tony Kaye

Er is natuurlijk een reden waarom bekende Britse progrockers talrijke gigs spelen in het Verre Japan.
De gage? De eer? Of noodzaak? Traditioneel houden de Japanners van symfonische rockgroepen zoals Deep Purple, Yes, Asia, enz.. In 2011, enkele dagen na de verwoestende tsunami, deden ex-Yes founder Tony Kaye en Billy Sherwood een tour door het geteisterde Japan, in kleine intieme settings.
‘Live in Japan’ komt hier in een drieluik van 2 audio cd’s en een dvd met live-materiaal waarbij elk nummer ingeleid wordt door apart beeldmateriaal: over de tsunami, een toevallige toeristische bezienswaardigheid, of common straatbeelden.
Beide heren doorkruisten Japan met gitaar, keyboard en een drum EN bass tracks. Tony Kaye richtte indertijd het legendarische Yes op. En Billy Sherwood mocht vroeger reeds zijn guru Chris Squire bijstaan. Nu deze laatste vorig jaar zijn bassgitaar en zijn gevuld leven moest achterlaten voor het hiernamaals wegens kanker, was een vervanger snel gevonden.
Billy bewijst op dit live-package zijn maturiteit; lead gitaar en recorded bass & drums zijn van zijn hand. Tony Kaye speelt nog steeds op overtuigende wijze zijn Roland X7-keyboard.
Toch blijft het vreemd om een allround sound te horen met slechts 2 muzikanten op het podium. Ook zijn niet alle songs even sterk vertolkt. Billy Sherwood zingt vrij behoorlijk, maar zijn stem leek soms op Genesis, wat mijn brein in verwarring bracht. Ook de vertolking van de Yes-hit ‘Owner of the lonely heart’ lijkt mij eerder een zwak afkooksel van het origineel (gezongen door Jon Anderson)
Sterkste vertolking komt van Tony Kaye solo , virtuoos pianospel , melodisch en intens. Alle andere songs tappen eigenlijk uit hetzelfde progrock vaatje, zonder veel inspiratie. Slotnummer en Yes-klassieker ‘Roundabout’ kan gelukkig wel rekenen op een vurige en knappe uitvoering.
De expanded edition (met dvd) is een meerwaarde voor deze uitgave. Jammer dat de beeldkwaliteit dan weer inferieur is aan de audio-opnames. … T’is wel altijd iets!

Line-up:

Tony Kaye (Keyboards)
Billy Sherwood (Vocals & Guitar, drum & bass backing tracks)

Marino Serdons (3)

When Tony en Billy crossed Japan, the land was mourning for the deads of the tsunami-disaster. They brought some light in the dark with legendary Yes-classics.

Darryl Way: Myths, Legends and Tales

29/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Apollo (Racing Against The Sun)
Orpheus And The Underworld
Whatever Happened
Dove Of Peace
Strange Goings On
Aphrodite
The Ice Man
Crusader
Helter Skelter
Prometheus Chained

Platenlabel
Right Honourable Records

Labelnummer
RHRC002CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Darryl Way

In 2014 verscheen de sublieme cd ‘Children of the Cosmos’. Nu 2 jaren later is het de beurt aan de Griekse mythologie. De voormalige Curved Air-violist spant zijn elektrische viool op en tast cum laude de oudheid af.
Wie beweerde ook al weer dat een viool niet thuishoort in de rockmuziek? Eindelijk krijgt dit gevoelige snaarinstrument weer de plaats die het verdient.
Darryl Way was niet alleen founder-member van Curved Air, hij componeerde ook enkele klassieke werken en opera’s. Op ‘Myths, Legends and Tales’ weigert hij aan de klassieke snaar al te veel ruimte te geven. Verwacht je aan pure progrock: snelle en afwisselende ritmes, toffe teksten waar Darryl zijn vioolpartijen tussen gooit. Zangtechnisch kan je wel het één en ander aanmerken, maar… hij is ook niet meer van de jongste. Toch weet hij te boeien door zijn componeertalent. Virtuoos opgebouwde symfonische rocksongs met een niet overheersende maar legitieme viool. In ‘Orpheus and the Underworld’ sneren de violen tegen elkaar op, romantisch afgelost door piano, om vervolgens beklijvend en dansend je rockgevoel aan te zwengelen. Aan lichtsnelheid veegt hij over zijn instrument in ‘Dove Of Peace’. Een gevoelige snaar raakt hij in het wiegende Aphrodite waar de piano halverwege de leiding overneemt van de viool. De start van een resem gevoelige ballads. ‘Helter Skelter’ wordt echter mijn favoriet door de kleine jazz-invloeden en het funky-ritme (met de nodige adaptaties!). Bombastisch en filmisch kleurt het in ‘Promotheus Chained’ (zoals Kitaro). Een prachtcompositie.
Darryl Way’s spel is gebaseerd op emoties. Laat dat nu juist een hoofdkenmerk zijn van progrock.

Line-up:
Darryl Way (All Instruments)
Percy Bysshe Shelley (Words in Prometheus Chained)

Marino Serdons (4)

Once again, Darryl plays with our emotions. Vivace, adagio, forte,… Progrock makes my day!

Ben Craven: Last Chance To Hear

28/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Last Chance To Hear Part 1
Critical Mass Part 1
Critical Mass Part2
Spy In The Sky Part 2
Spy In The Sky Part 3
The Remarkable Man
Spy In The Sky Part 1
Revenge Of Dr Komodo
Last Chance To Hear Part 2
Mortal Remains

Bonus DVD

On The Set With Ben Craven – The Making Of
The Remarkable Man (Official Video)
Critical Mass Part 2 (Tuneleak Video)
Revenge Of Dr Komodo (Tuneleak Video)
Spy In The Sky Part 1 (Tuneleak Video)

Platenlabel
Tuneleak Records

Labelnummer
DC1011

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Ben Craven

Laat ons hopen dat het niet waar is, en kunnen blijven genieten van Ben Craven’s creaties. Het pas verschenen album ‘Last Chance To Hear’ neemt je mee op een symphonische progrock-trip doorheen het gewijzigde luisterlandschap.
De Australiër is niet aan zijn proefstuk. Eerder bracht deze cinematic-progrock-singer-songwriter al enkele lovenswaardige albums uit. En met dit conceptalbum plaatst hij de kers op de taart.
Subject: ”Er zijn meer muzikanten dan luisteraars, er was nog nooit zo’n rijkheid-verscheidenheid alsook aan kansen in de muziekwereld. Downloaden, streamen, lp, cd,… aan jou de keuze.” Wat een verschil met pakweg 20-30 jaren geleden. Nu niet onmiddellijk een onderwerp waar je warm van loopt. Maar Ben Craven weet je onmiddellijk te betrekken in zijn kunstwerk.
De muziek: Een catchy snelle opener (Last Chance To Hear), een James Bond-song (The Remarkable Man), een orchestraal én rockversie van zijn ‘Critical Mass’), en daarbovenop een door William Shatner (ja die van ‘Star Trek’) ingezongen ‘Spy In The Sky’.
De dvd: Een bonus om van te snoepen. Ben Craven vertelt boeiend hoe dit concept tot stand kwam met beeldmateriaal van zijn opnamestudio in werking. Daarnaast krijg je 4 songs waar een video-animatie bij hoort. Uitschieter hier is het anachronistische beeld van een jaren ’30 marimba-combo op het rockende ‘Revenge Of Dr. Komodo’: schitterende timings en bijwijlen hilarisch.
De hoes: voor het artwork werd de samenwerking gevraagd van Freyja Dean, art & design, met schitterende mandala’s. Pure kunst en een streling voor het oog. Roger Dean leverde een prachtlogo voor ‘Ben Craven’.
‘Last Chance To Hear’ bekoort haar totaliteit en is voor mij nu reeds onmisbaar in mijn collectie.

Line-up:

Ben Craven (all instruments and vocals)
William Shatner (vocals on Spy In The Sky)

Marino Serdons (4)

Ben Craven is a man of the world, recognizes the musical future. A total musical concept to enjoy!
He must return!

Moulettes: Preternatural

7/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Behemooth
Underwaterpainter
Coral
Hidden World
Pufferfisch Love
Patterns
Rite Of Passage
Medusa
Parasite
Bird Of Paradise
Silk

Platenlabel
Craft Pop Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
PrescriptionPR

Website Artiest
Moulettes

De relatief jonge band Moulettes (2002) brengt op 17 mei haar 4de album uit. Maak je klaar voor een fikse portie prog, folkrock, experimental craft pop, gothic-geïnspireerde rock,… Weg met die etiketten: ‘ Preternatural’ gewoon ontdekken, je horizon verbreden en vooral GENIETEN.
Herinner u de art-bands Gentle Giant en later Three Friends die met hun intelligente composities een gevoelige snaar konden raken. De opnames gebeurden in de studio van Three Friends-lid Mortimore en resulteerden in een eigenzinnig eclectisch maar zeer coherent album. Je hoort een mix van Pentangle, Kate Bush en Pink Floyd. En alles dan nog eens beïnvloedt door Zappa, Arthur Brown,… En neen, dit is geen retro-plaat geworden. Moulettes hanteert moeilijke (gezochte) muzikale structuren met het gebruik van versterkte cello, distorted bassoon, auto-harp, synths aangevuld met de klassieke instrumenten. Gitaren en cello’s werden handgemaakt.
De opener ‘Behemooth’ slaat je al onmiddellijk om de oren met een epische progrock track en ‘Underwater Painter’ (over Octopus-chameleons in zee) schittert met sublieme samenzang. Een psychedelisch sfeertje is nooit ver weg en brengt je naar een ‘Hidden World’: bloedmooi en doet deze ouwe jongen openbloeien . Moulettes’ roots liggen in Brighton, de mooie badplaats waar talentvol Engeland verzamelt (David Jackson, Nick Cave,...) en ze mekaar kunnen beïnvloeden. Synths geproduceerde riffs, electro-pop, samples, strange voices, en wat folk passeren de revue en vormen ‘Patterns’ die je doen kwijlen van genoegen. Instrumentaal is dit één van de sterkste albums die ik de laatste jaren heb gehoord. Wie gebruikt nog een bassoon in de rockwereld? Wie geeft (na ELO) nog zoveel aandacht aan de diepe klanken van een cello? Aangevuld met ingenieuze melodielijnen, en aantrekkelijke harmony zangpartijen van Hannah, Raevennan en Ruth: in ‘Bird of Paradise’ dweept een heavy refrein afwisselend met een hoog Kate Bush of Kate McGarrigle-gehalte.
Ik kijk nu al uit naar een live-performance in onze kontreien. Data voor de Lage Landen en Europa nog niet gekend. Deze maand en ook in juni wel live mee te maken in diverse Britse steden alvorens ze hun Canadese tournee starten in juli. Het album (cd of vinyl) verschijnt officieel op 27 mei.

Line-up:

Hannah Miller (Cello, Vocals, Guitar)
Ollie Austin (Drums, Guitar, Piano, Vocals)
Ruth Skipper (Bassoon, Vocals, Autoharp, Synths)
Jim Mortimore (Double Bass, Guitar, Vocals)
Raevennan Husbandes (Electric Guitar, Vocals, Percussion)

Marino Serdons (4½)

One of the most outstanding albums I’ve heard the last couple of years. Inventive, intelligent, eclectic and breathtaking… !!!!!