DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Time For Bedlam
2. Hip Boots
3. All I Got Is You
4. One Night In Vegas
5. Get Me Outta Here
6. The Surprising
7. Johnny’s Band
8. On Top Of The World
9. Birds Of Prey
10. Roadhouse Blues

Platenlabel
Ear Music
 
Labelnummer
0211849EMU
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Website Artiest
Deep Purple

In 90 minuten vertelt de illustere Rick Wakeman het verhaal van Deep Purple: rijkelijk geïllustreerd met videobeelden van een gig in de O2 in London en de opnames van ‘Infinite’ in Nashville USA.
From Here To Infinite  lijkt wel het definitieve einde van Deep Purple aan te kondigen.  Maar elk jaar starten ze opnieuw een wereldtournee.  De DVD verschijnt samen met het 20ste studioalbum Infinite, of is het omgekeerd?  Beide media vullen elkaar aan in een verpakking met een foto van ‘oneindigheid’ , grafisch en landschappelijk.  Schitterende illustratie!
Nu de muziek zelf.  Na vijftig bedrijvige jaren in de muziekbusiness zal iedereen wel ongeveer de stijl van Deep Purple herkennen. Ook nu geen echte verrassingen.  De gekende riffs worden bovengehaald en Steve Morse pingelt op zijn leeftijd vingervlug.  Ian Paice moest vorig jaar om gezondheidsredenen een aantal concerten verstek laten gaan, maar hamert hier als vanouds.  De Deep Purple sound komt toch grotendeels van toetsenist Don Airey van zodra hij zijn Hammond orgel bepotelt.  Zanger Ian Gillan, het bescheiden uithangbord, weet de songs nog steeds mooi te kwelen, maar past voor de hoge tonen. Begrijpelijk!
Infinite is niet het allersterkste album van Deep Purple, toch moet je de volgende songs even downloaden (of wel gewoon het album met dvd aanschaffen-echt wel de moeite): All I Got Is You (je denkt dat het ballad wordt; Mis!), Get Me Outta Here (schitterende zangpartij),  The Surprising (verrast op elk vlak…TOP).  Ook één miskleun: het album eindigt met een cover van The Doors, Roadhouse Blues.  Niet slecht gedaan, maar totaal overbodig!  Nochtans een aanrader voor die paar steengoede songs én de bijgevoegde dvd.
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Exit 13
2. Sita
3. Fingerprints
4. Children of I-2
5. A Path Less Travelled
6. Zidd
7. Ma De ra Sha
8. Train Ride From Siliguri
9. Baisakhi
10. Hope Anew
11. Event Horizon
12. Sinner

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Zonder Nummer
 
Distributie
Niet Gemeld
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Rahul Mukerji

Al ooit progrock gehoord van een Indiër? Wel, dit is je kans. Rahul heeft er een tiental jaren over gedaan om zijn droom waar te maken.  Opgegroeid tussen de specerijen die voor kruiding zorgen van diverse muziekstijlen, werkt hij vanuit Maryland verder ter verfijning van zijn moment suprème.
Verwacht geen ‘east meets west’ composities. Neen, dit is pure  progrock op Brits leest geschoeid met een (miniem) snuifje oosterse invloeden.  Twaalf instrumentale nummers die zich onderscheiden door gebruik van Rahul’s  tablas, zijn pittige gitaarsolo’s, opvallende bass van Ruben Rubio en inventief slagwerk van Bruce Ng.
Het cd-schijfje kreeg een print mee van een viewmaster en zou met een projector moeten kunnen bekeken worden op groot scherm?   Surf zeker eens naar zijn website. Naast gratis downloads vind je ook nog prachtig art- en video-work, van posterdesigns tot stripverhalen, en natuurlijk nog meer experimentele composities. Alles van de hand van Rahul Mukerji. Rauwe en heavy gitaarsolo’s met synths doorweven pareltjes op een bedje van illustraties.  Wat een vent, wat een ontdekking!
 
Line-up:
Rahul Mukerji (Guitars, Guitar Synth,E-Bow,Sampling,Tablas, Drum Programming)
Bruce Ng (Drums and Percussion Programming)
Ruben Rubio (All Basses)
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
CD + DVD
 

1. City Of Habib
2. The Steppes
3. Butterfly
4. Scenes-Above Poland
5. Scenes-Sunset At The Seaside
6. Horizons
7. Ace Of Wands
8. Flowers Stillness
9. Rush For Ménes
10. Strange Places
11. Last Train To Istanbul
12. Firth Of Fifth
13. Summer Rain
14. In That Quiet Earth
15. Distant Dance
16. Los Endos

Platenlabel
Esoteric Antenna
 
Labelnummer
EANTCD 21065
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
 
Website Artiest
Steve Hackett

Iedereen (of toch alle progrockers) zijn bekend met het werk van Steve Hackett.  De ex-gitarist van Genesis tokkelt al decennialonag de mooiste melodieën uit zijn gitaar.  Bewondering voor dit fenomeen is terecht.  De samenwerking met de Hongaarse Jazz/World band Djabe voegde hier nog verbazing aan toe. Wat een sublieme combinatie!
Elk jaar trekt Steve Hackett naar Hongarije om met zijn vrienden van Djabe niet alleen een boottocht te maken, belangrijker, om ook enkele concerten te spelen.  Het Hongaarse (én Slovaakse) publiek staat bekend voor haar openheid op cultureel vlak waardoor er grote luisterbereidheid en respect bestaat voor dit zijdelings project.  De opnames dateren van 2011 in Boedapest en Bratislava.  Het album houdt de gebruikelijke cd in met hoofdzakelijk instrumentale nummer, maar ook een technisch perfecte blu-ray. Je waant je ter plaatse.
Wat maakt dit album nu zo speciaal?  Wel, de songs van Genesis en Steve Hackett staan als een paal op hun eigen.  Covers verzinken dikwijls in nada met het origineel.  De inbreng van het jazz-trio is dermate dat bekende songs als Ace Of Wands en Firth Of Fifth, onaantastbaar gewaand, een rijke upgrade krijgen.  Het hele album ademt trouwens klasse.  Ferenc Kovàcs brengt met zijn viool een Slavische (zigeunerachtige) touch in de composities.  En met zijn trompet stijgt bv. ‘Ace of Wands’ naar de hemel.  Zalig om de inbreng van elk instrument zo duidelijk, zo eenvoudig maar ook zo magistraal te horen.  Wie herinnert zich nog Steve’s ‘Last Train to Istanbul’ van de cd ‘Out Of The Tunnel’s Mouth’ uit 2009 ?  De versie die je hier voorgeschoteld krijgt is nog 3 x sterker en donkerder dan het al prachtige origineel.  De Arabische inlvoeden vind je in meerdere composities als meerwaarde terug.  En dat maakt dit album zo speciaal!  ‘Summer Storms & Rocking Rivers’ behoort tot het beste wat tot nu toe in 2017 werd uitgebracht.  Wil je ze live zien?  In juni zijn weer een aantal concerten gepland (check website Djabe)
 
Line-up:
Steve Hackett (Vocal, Guitar)
Ferenc Kovàcs (Vocal, Trumpet, Violin)
Zoltàn Kovàcs (Keyboards)
Attila Egerhàzi (Guitar, Percussion)
Tamàs Barabàs (Bass Guitar)
Szilàrd Banai (Drums)
 
Marino Serdons (4,5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
 

1. New Lightspace Age            
2.  An Idea of Freedom.          
3.  Where Words Fail                
4.  Dream Again                       
5.  Form Hope                   
6.  Eterniverse Deja Vu              
7.  They Fit You In                    
8.  Go Amplify The Feeling        
9.  Starting Over                      
10.  Place Of Power                 
11.  Stay Strong With Me             
12.  Positive Light Code             
13.  Enjoy The Now  

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
VHDJ0001
 
Distributie
Eigen Beheer
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Light Freedom Revival

De Canadees John Vehadija had een droom.  Hoe zou de wereld er kunnen uitzien?  In welke wereld zou hij willen leven?  Met 13 songs tracht hij de luisteraar warm te maken voor zijn ‘utopia’.
Hij kon  o.a. Billy Sherwood (Yes) overtuigen als allrounder (bass, keys, drums) én als producer.  Ook de nog relatief onbekende Oliver Wakeman (zoon van Rick!) kreeg vrij spel voor een sublieme bijdrage op piano en moog.
Eternivurse Deja Vu is echter een vrij eentonig progrock album geworden.  Geen valse noten gelukkig, maar o zo langdradig.  Weinig of geen ritmewisselingen en een saaie tenorzang wiegden mijn oogleden in slaaptoestand. Het individuele spelplezier is ver te zoeken. Alles staat in teken van componist John.  Alleen ‘Place Of Power’ kon even mijn aandacht opwekken door het mooie pianospel.  Dus dan maar een 2de maal beluisteren en de teksten bestuderen.  Blijkbaar zijn die voor John Vehadija zeer belangrijk en goddelijk geïnspireerd.  Hij noemt zich ook de ‘architect of light !?! 
Zelf kreeg ik een wansmakelijke reactie op zijn luchtledig woordenspel.  Ondanks het kleurrijke futuristische artwork van Ed Unitsky kon ik zijn  intenties niet vatten en ging voor mij het licht definitief uit.  Niets mag jou echter verhinderen om toch eens even mijn ongewassen mening te controleren.
 
Line-up:
 
John Vehadija (Lead Vocals, Acoustic Guitar)
Billy Sherwood (Drums & Bass, Guitars & Keyboards)
Oliver Wakeman (Piano & Keyboards)
Eric Gillette (Lead Guitar)
Marisa Frantz (Harmony Vocals)
 
 
Marino Serdons (3)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
Disc 1: The Phantom Of The Opera – Part One
Disc 2: The Phantom Of The Opera – Part Two
Disc 3: Movie Disc

Platenlabel
Gonzo Multimedia
 
Labelnummer
MFGZ005
 
Distributie
Gonzo Multimedia
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Rick Wakeman

Eind jaren tachtig werd keyboard player Rick Wakeman benaderd door een zekere Dick Randall, die hem met een dikke sigaar in de mond vroeg om de muziek te verzorgen op een ‘silent movie’ van 1925.   Vergeet Andrew Loyd Webber’s  east end versie Phantom Of The Opera.   Van het originele literaire werk, uit de hersenpan van de Franse schrijver Gaston Leroux, werd in een stomme zwart-wit film gemaakt met Lon Chaney in de hoofdrol.  De bijhorende tekst werd op pancardes gefilmd, zoals toen gebruikelijk.  Technisch was het toen nog onmogelijk om er klank onder te zetten.
Rick Wakeman nam de uitdaging aan en stelde voor om met 3 zangers te werken in het opera én rockgenre.  Bij een gewone film hoort een 30-tal minuten muziek, maar hier moest hij dus de hele lengte van 88 minuten voorzien van aangepaste muzikale illustraties.  Een huzarenstuk!
In 1990 werd de film uitgebracht in de USA , alsook een korte versie (51 min.)van de soundtrack op cd onder de titel Phantom Power.  Nog voor het jaar om was, zat alles in de vergeethoek en waren de originele opnames verdwenen.  Rick zocht zich jaren later te pletter om alsnog een kopij vast te krijgen.  Tot iemand hem attent maakte dat een aanvaardbare versie van de film te vinden was op Youtube.  Rick Wakeman ging praten met uitgeverij Gonzo en bracht wat verbeteringen aan.
Voor mij ligt een box met booklet, 2 audio cd’s en een dvd.  Een curiosum dat ik met plezier heb bekeken en bestudeerd.  Rick Wakeman, gekend van zijn werk met The Strawbs en Yes, - evenzeer van zijn prachtige soloplaten The Six Wives of Henry VIII en Journey To The Centre Of The Earth - 
levert hier een subliem staaltje van muzikaal vernuft en timing.  Ook al dateert de film uit 1925, zijn composities geven er een hedendaags magistraal karakter aan.  Rick is een virtuoos op allerhande toetsen: piano, synth, orgel,…  Voor de zang zocht Rick Wakeman in zijn vriendenkring en kwam uit bij operazanger Ramon Remedios, de Australische pop-rock Chrissie Hammond en Rick’s bandlid Ashley Holt.  Opera en rockfragmenten wisselen elkaar af. Film, muziek  én zang vormen één mooie symbiose van artistiek talent.  De spanning is soms te snijden en druipt van het filmdoek.  Bekijk en beluister zeker eerst de filmversie.  Op de dvd vind je ook heel wat extra’s : introductie van Dick Randall, eerstehands info van Rick Wakeman zelf, en natuurlijk ook de trailer.  Nogmaals: een gegeerd curiosum!
 
Line-up:
Rick Wakeman (composer, keyboards)
Tony Fernandez (drums, percussion)
 D’zal Martin (guitar)
Ramon Remedios (Tenor Vocals)
Chrissie Hammond (Vocals)
Ashley Holt (Vocals)
 
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. We’ve Had It
2. Bath Sister
3. Jump Bed Jed
4. O Paradiso
5. Plastic Shit
6. Vegetable Oblivion
7. Red Worms & Lice
8. Ballad For Bridget
9. Bonus Track:
10. Paint It Black (mono single version)

Platenlabel
Esoteric Recordings
 
Labelnummer
ECLEC2568
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Tim Hinkley

In  1970 verscheen het 2de en laatste album van Jody Grind.  Tim Hinkley zag zijn band na hun debuut leeglopen en moest op zoek naar een nieuwe gitarist en drummer.  Respectievelijk Bernie Holland en Pete Gavin werkten nu intensief aan Far Canal.  Ondertussen niets dan lof voor hun live performances.  Far Canal was  creatief een grote sprong voorwaarts.  Vooral Bernie Holland bleek een aanwinst.  Luister even naar de intro van ‘We’ve Had It’ op akoestische gitaar en de zang van zowel Tim als Bernie.  Een waardige tegenhanger voor early Fleetwood Mac-songs.  Ook de ‘Bath Siste’ en ‘Jump Bed Jed’  behoren tot een uitzonderlijke klasse.   Tim Hinkley stond erop dat ook hun beruchte live-recording op plaat verscheen.  ‘Plastic Shit’ kreeg de eer, opgenomen in het Londense Roundhouse, trouwens het enige live-restant van de band. Qua stijl lijkt het sterk op Led Zeppelin, wat niet verwonderlijk is in dezelfde buurt én tijdsgeest.  ‘Vegetable Oblivion’  leunt op dubbel gitaarwerk à la Wishbone Ash, een heel melodische instrumental.   Tim Hinkley staat bekend voor zijn stuwend spel op Hammond orgel. Voeg daar het prachtige gitaarspel van Bernie Holland bij: ‘Red Worms & Lice’ had een wereldhit moeten worden!  Hoe mooi van Tim Hinkley om af te sluiten met een ‘Ballad for Bridget’ op zoeterig pianospel.
Far Canal is een prachtplaat die onterecht en onbemind in de platenbakken verdween.  Tijd voor eerherstel.  Ik ga alvast zoeken naar de originele elpee op Transatlantic.  Voor cd-liefhebbers: met dank aan Esoteric Recordings om dit juweeltje terug uit te brengen met de bonus track ‘Paint It Black’ op speed. Voor de travellers:  feliciteer sessiemuzikant Tim Hinkley, ergens in het boeiende Nashville, en als hij niet op pad is met The Rolling Stones of The Who! En voor de die-hards: vorig jaar werd Jody Grind II uit de grond gestampt en zouden dit jaar nog naar Europa komen. Wait and see!
 
Line-up:
Tim Hinkley (Organ, Piano, Vibraphone, Vocals)
Bernie Holland (Acoustic & Electric Guitar, Bass Guitar, Vocals)
Pete Gavin(Drums, Percussion)
 
Marino Serdons (4,5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks: In Various Order on all 6 cd’s

1. In The Heat Of The NIght
2. The Last Thing On My Mind
3. Sole Survivor
4. I Can’t Lie Anymore
5. Only Time Will Tell
6. Arkangel
7. Emma
8. Voice Of America
9. Book Of Saturday
10. The Smile Has Left Your Eyes
11. Thirty Years
12. The Night Watch
13. Hold Me Now
14. Quilmes
15. Rendezvous 6:02
16. Caught In The Crossfire
17. Easy Money
18. Battle Lines
19. Heat Of The Moment
20. In The Dead Of The Night
21. Starless
22. Don’t Cry

Platenlabel
Primary Purpose
 
Labelnummer
PP007CD
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
John Wetton

In 2015 bracht John Wetton zijn Studio Recordings uit, tot grote verbazing een Anthology van zijn omvangrijk oeuvre met King Crimson, UK en Asia.  Toen rees de vraag: waarom zo vroeg?  Ondertussen is geweten dat John aan een kanker lijdt en  wegens chemo (hij mag niet vliegen) de  2017-tour van Asia geheel of gedeeltelijk zal missen.  De Asia-tour Cruise to the Edge met Journey zou een super(-afsluitende?) tour worden.  Jammer voor John!
Niet getreurd.  Wie hem live aan het werk wil horen kan nu terecht bij Cherry Red Records voor een sixpack cd box waarop 3 live concerten werden geregistreerd eind jaren negentig.
Live In Argentina 1996 speelde zich af in het mooie Buenos Aires.  Naast de pompende bass en rauwe stem van John Wetton, horen we een actieve Martin Orford op keyboard.  Hierdoor krijgt de symfonische rock een beetje Genesis-gehalte.   Of ze veel plezier beleefden aan hun trip naar Argentinië kan betwijfeld worden.  Bij hun aankomst catapulteerde volgende vraag in hun gezicht: tot wie behoren de Falklands?  Antwoord: I came to build bridges, not to burn them.
Op Live in Osaka 1997 worden de keyboardpartijen gespeeld door John Young en tekent ook weer Billy Liesegang voor de gitaarpartijen.  Japan betekent veel voor Britse muzikanten.  Ze worden er als koningen ontvangen en alles is tot de kleinste details geregeld.  De aanvang van het concert triggert publiek en luisteraar.  Was 1996 een gewoon rockconcert, dan onderscheidt Osaka zich door een mooie scherp afgelijnde mix.  Technisch veel sterker. Natuurlijk met bekende en minder bekende songs: Sole Survivor, Starless, Easy Money.  De playlist is veel evenwichtiger samengesteld, én met een indrukwekkende pianosolo van John Young.  De zangpartij met akoestische gitaar in ‘Arkangel’ en ‘Emma’ breken  je emotioneel.  Naar het einde volgen de obligate nummers in een krachtige afgemeten uitvoering, met ruimte voor improvisatie.  Een topconcert!
Twee jaren later staat John Wetton weer in Japan op het podium, maar dan in The Sun Plaza Tokyo.
De bezetting wordt nu gevormd door gitarist David Kilminster en keyboards zijn opnieuw in handen van Martin Orford.  Op de drums niet langer Thomas Lang, maar Steve Christey.  De setlist is bijna identiek als die van Osaka, op de volgorde na.  Vooral Martin Orford valt op met zijn solo.  John Wetton blinkt uit op zijn akoestische gitaar en geniet van zijn niet al te zuivere zang. 
Deze box geeft een mooi live-overzicht van zijn soloperiode.  Eerst beluister je alle 6 cd’s, maar na verloop van tijd ga je nog alleen de beste draaien.  Voor mij cd4 Live in Osaka.  Maar de keuze is volledig aan jou.
 
Line-up:
John Wetton (Lead Vocal, Bass, Acoustic Guitars)
Thomas Lang (Drums on cd 1,2, 3&4)
Steve Christey (Drums on cd 5&6)
Billy Liesegang (Guitar on cd 1,2,3&4)
David Kilminster (Guitar on cd 5&6)
Martin Orford (Keyboards on cd 1,2,5&6)
John Young (Keyboards on cd3&4)
 
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Demolition Man
2. Jokers And Fools
3. When Children Cry
4. Straight For The Heart
5. Tell Me Why
6. Don’t Talk To Strangers
7. I Will Be There
8. This Time
9. Tears
10. Sea Of Promises
11. Brothers Whitout A Name
12. When You’re Gone (live in Tokyo)

Platenlabel
Lucifer’s Records
 
Labelnummer
LF003CD
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Lucifer’s Friend

De Duitse hardrockband Lucifer’s Friend rockt weer als 30 jaren geleden. John Lawton, Peter Hesslein en Dieter Horns mogen dan al richting gezegende leeftijd evolueren, hun geesten hebben elkaar terug gevonden.   Eén jaar na hun reunie steekt een gloednieuw album in de lader.  En ja, veel te laat om dit te verfoeien.
Twaalf nieuwe songs die rocken van begin tot einde.  Aan inspiratie geen gebrek.  Het album start traditiegetrouw met het sterkste nummer op het hele album: Demolition Man (zeker downloaden) Korte gebalde composities swingen door je boxen, slechts enkele ballads om tot rust te komen.  JohnLawton’s stem blijft onrustwekkend toonzuiver. Een voice (met wat galm) die je zeker zal herkennen in vroeger werk van Uriah Heep.  Peter Hesslein gitaarspel kent geen mistakes, snerend door elke compositie. En Pieter Horns op bass kan nog altijd sterk het ritme bepalen. 
De huidige bezetting mag je vrij origineel noemen – John, Peter en Dieter – aangevuld met Jogi Wichmann op keyboard en Stefan ‘Stoppel’ Eggert op drums.  Luister naar ‘When Children Cry’ en ‘Tell Me Why’ met prachtig keyboardspel doorheen de hele song.  Drummer Stefan Eggert lukt erin om alle aandacht van hemzelf af te leiden en toch een wezenlijke bijdrage te leveren. 
Too Late To Hate is een album dat liefhebbers van Uriah Heep,  Deep Purple of Grand Funk zeker zal behagen.  Het blijft natuurlijk een ‘dinosaurus’ rockstijl uit vorige eeuw, so,  you hate it or you love it?
Niet onnozel doen, dit is gewoon wereldklasse!
 
Line-up:
John Lawton (Vocals)
Peter Hesslein (Guitar, Keyboards)
Dieter Horns (Bass)
Jogi Wichmaan (Keys)
Stefan Eggert (Drums, Percussion)
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
Disc 1 – Curved Space

1. Towards Tomorrow
2. Sea Of Tranquillity
3. Baghdad Café/Return To Calvary/
4. Towards Infinity
5. Sol Y Sombra
6. Harp Riff
7. Free Tibet
8. Blue Yonder Blues
9. Playin’ Away
10. Rose

 
Disc 2 - Infinity

1. Elevation
2. Labyrinth
3. Expansions
4. Aphelion
5. Megalith
6. Celestial Dance

Platenlabel
Curved Air Records
 
Labelnummer
CRVE RS 002
 
Distributie
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Curved Air

Vorig jaar verscheen reeds Rarities 1 met een oeverloos herhalen van de song Propositions.  Niet onmiddellijk om high van te worden, of…misschien juist wel ….met negatieve gevolgen.
Rarities 2 daarentegen focust op 2 verschillende  improvisaties-sessies en dit in een technisch superieur bad. 
Voor Curved Air niet kent: jaren ‘70/80 – experimenteel en psychedelisch – hit ‘Backstreet ‘Luv’.
Een band die niet vies was om viool en xylophoon een prominente rol te laten spelen in het oeuvre, met de verleidelijke Sonja Kristina als zangeres.  Niets van dit alles op dit dubbel-album met  een dubbele titel : Curved Space en Curved Infinity.
Op Curved Space  slaat Francis Monkman de snaren aan en basst Rob Martin.  De opnames dateren uit de vorige eeuw, maar laten een frisse indruk na op het geheugen.  Ook na de split van Curved Air bleven beide heren en drummer Florian Pilkington elkaar op regelmatige basis ontmoeten.  De opnames zijn vrijblijvende jamsessies, doorheen de jaren verzameld op initiatief van gitarist Mike Gore, nu in tracks gegoten. Prachtig gitaarwerk met veel psychedelische invloeden van Spirit en Jimi Hendrix .  Spacerock op hemels niveau. 
Op Curved Infinity horen we opnieuw oud-gediende Florian Pilkington trommelen, nu met Kirby Gregory op gitaar en Robert Norton op keyboards.  Opvallend dat zowel bass, electric piano en synths gelijktijdig gespeeld worden op 2 keyboards!  Toen Kirby de tracks hoorde, wou hij onmiddellijk zijn gitaarspel hieraan toevoegen.  Florian werd gevraagd en alles werd in 1 take geregistreerd.  Een  uitzonderlijk geniaal progrock album met  jazz-rock invloeden,  gitaarsolo’s zoals je niet vaak hoort, maar vooral een uitstekende virtuoze  Robert Norton op toetsen.
 
 Line-up Curved Space:
Francis Monkman (Guitar)
Florian Pilkington-Miksa (Drums)
Rob Martin (Bass Guitar)
Mike Gore (Guitar)
 
Line-up Infinity:
Robert Norton (Keyboards)
Florian Pilkington-Miksa (Drums)
Kirby Gregory (Guitar)
 
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
CD 1 Private Parts & Pieces V: Twelve
CD 2 Private Parts & Pieces VI: Ivory Moon
CD 3 Private Parts & Pieces VII: Slow Waves, Soft Stars
CD 4 Private Parts & Pieces VIII: New England
CD 5 Private Parts & Extra Pieces II: Alternate mixes

Platenlabel
Esoteric Recordings
 
Labelnummer
ECLEC 52561
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Anthony Phillips

Esoteric Recordings bracht reeds vroeger werk uit van de gewezen Genesis-gitarist Anthony Phillips.  De luxueuze box met 5 cd’s verzamelt het latere werk van Ant,  vanaf  1984-85 tot 1992.  Jammer dat een fenomenaal Multi-instrumentalist  als Anthony Phillips zich wegens podiumangst moest terugtrekken uit de supergroep.  Kreeg hij eerst nog krediet bij de platenmaatschappij, in de jaren ’80 werd het moeilijker.  Hij speelde met het idee om een orchestraal werk te componeren op basis van zijn 12-string gitaar.  Zonder fondsen echter, geen muzikanten. Dan maar een collectie van 12 instrumentale werkjes  schrijven op basis van de kalendermaanden.  En om het voor de luisteraar aangenaam te houden verwerkte hij verschillende speeltechnieken in zijn instrument.  Fijnsnarige pure klanken vloeien door je boxen op één instrument.  Ontdek de verschillende seizoenen.
Ondertussen verzamelde hij recent en oud  materiaal voor het album Ivory Moon (P&P VI).  Hierop alleen pianostukken  die hij gecomponeerd had de laatste 14 jaren.  Een schitterende collectie klassiek geschoolde tunes van adagio tot vivace.  Het oudste nummer ‘Winter’s Thaw’ werd gebaseerd op de vrieskou die hij aan de lijve ondervond in zijn woning tijdens de barre winters.  Hierop ook een paar musical-composities, waaronder de ballad ‘Moonfall’  voor Masquerades (Kit Williams).  Als bonus track nog een track voor de Genesis-song ‘Let Us Now Make Love’. Nick  Drake hoorde het nummer tijdens een studentenconcert en waarschuwde de Ant met één woord ‘Dangerous’.
In 1986 begon Anthony dan te werken aan de opvolger in de reeks Private Parts & Pieces.  Het water stond hem aan de lippen. Na een gitaar en een piano album was het hoogtijd om wat breder te gaan door de inbreng van synthesizer.   Slow Waves, Soft Stars (P&PVII) is een volledig synth album van spacesounds gerelateerd aan het aardse. Her en daar aangevuld met akoestische gitaar.  Passport Records zag er wel brood in en voerde wat promotie.  Ongewild-want hij luisterde nooit naar new age-, maar relatief succesvol, werd Anthony Phillips nu geklasseerd onder New Age.  Erkenning, tv-optredens en respect volgden, vooral in Amerika.  Laat je verbeelding sturen door de titels.
Vóór het achtste album in de serie, New England,tekende hij nog een contract met Virgin Music als ‘Film and TV composer’ .  Dat vertraagde zijn inspiratie voor het album.  Maar toen het in 1992 eindelijk verscheen, waren de kritieken lovend.  Instrumentale masterpieces, een enkele song (Sanctuary) en met co-muzikanten Martin Robertson op sax,  Paul Clarvis en Joji Hirota voor diverse percussie.  Gevarieerder en toegankelijker dan de voorgaande albums en met een opvallende hoes van Peter Cross.  Op het vijfde album van deze schitterende box vind je een aantal remixen, demo’s,piano-mix en onuitgegeven instrumentalen. 
Ondertussen won deze box nog de Progressive Music Award 2016.  Een terechte eer voor een getalenteerd muzikant.  Anthony Phillips wordt nog steeds gevraagd voor diverse projecten.
 
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
Disc One: Astounding Sounds, Amazing Music

1. Reefer Madness
2. Steppenwolf
3. City Of The Lagoons
4. The Aubergine That Ate Rangoon
5. Kerb Crawler
6. Kadu Flyer
7. Chronoglide Skyway

​Disc Two: Quark, Strangeness & Charm

1. Spirit Of The Age
2. Damnation Alley
3. Fable Of A Failed Race
4. Quark, Strangeness & Charm
5. Hassan I Sabbah
6. The Forge Of The Vulcan
7. The Days Of The Underground
8. The Iron Dream

 
Disc Three: Hawklords-25 Years On

1. PSI Power
2. Freefall
3. Automoton
4. 25 Years
5. Flying Doctor
6. The Only Ones
7. (Only) The Dead Dreams Of The Cold War Kid
8. The Age Of The Micro Man

 
Disc Four: PXR 5

1. Death Trap
2. Jack Of Shadows
3. Uncle Sam’s On Mars
4. Infinity
5. Life Form
6. Robot
7. High Rise
8. PXR 5

Platenlabel
Atomhenge-Cherry Red Records
 
Labelnummer
ATOMCD 41041
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
Niet gekend-geen
 
Website Artiest
Hawkwind

Voor velen onder jullie een onbekende seventies band, voor grijzige ouderlingen en kaalhoofden een vage herinnering aan de mega-hitsingle Silvermachine uit 1972. Ondanks de naaktdanseres Stacia, is de spacerock groep  altijd onderhevig geweest aan een recordaantal wissels.  De beste periode kende de band vóór de nu verzamelde Charisma Years, toen Lemmy (jaja, die van Möterhead vanaf  1975) er nog grote sier maakte.  In 1976 haalde men de labiele zanger Robert Calvert binnen, op muzikaal vlak een aanwinst, maar zijn mentale toestand bracht de band herhaaldelijk in problemen.  Gelukkig kon het enige overgebleven lid Dave Brock telkenmale de brokken lijmen met nieuw bloed.
De Charisma Years hebben 4 elpees voortgebracht, nu broederlijk verzameld in een stevige mooie box op het Atomhenge -Cherry Red Records label.  De hit Silvermachine mag dan uit een vorige periode stammen, hun beste elpee zit wel degelijk in dit begeerlijk kleinood.  Het album ‘Quark, Strangeness & Charm’ (1977) draagt alle invloeden van die periode:  space sounds, psychedelica, punk, new wave.  Een heel gevarieerd en vooruitstrevend album met schitterende songs als  het oosters getinte  met viool doorspekte  ‘Hassan I Sabbah’ (nu downloaden!) of  het pompende ‘The Days Of The Underground’.  Onder de naam Hawklords verscheen nadien het meer punkgerichte album 25 years on, dat ook enkele sixties/space-pareltjes bevat.  Robert Calvert’s toestand verergerde maar verhinderde niet dat uiteindelijk nog ‘PXR5’ werd uitgebracht.  Een iets ruiger album waarin de gespletenheid van de groep, punk of space, helemaal tot uiting kwam.   Dave Brock ontbond noodgewongen de band en toen was het Charisma-lampje ook gedoofd.   Echter niet het einde van Hawkwind: talrijke nieuwe bezettingen maken dat tot op heden nog steeds albums verschijnen.   Ginger Baker, Lene Lovich, Arthur Brown, maakten later kort deel uit van Hawkwind; een invloedrijke band  om te (her)ontdekken.  The Charisma Years 1976-1979 is een excellente start!
 
Line-up:
Dave Brock (Vocals, Guitars, Keyboards)
Robert Calvert (Vocals)
Simon House (Keyboards, Synths, Violin)
Paul Rudolph, Adrian Shaw, Harvey Bainbridge (Bass)
Simon King, Martin Griffin (Drums)
Paul Hayles,  Steve Swindells  (Keyboards, Synths)
 
 
Marino Serdons (4,5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Tonight
2. Sunspots
3. Just Like Candy
4. Black Metal
5. Push
6. Killing For The Queen

Platenlabel
Cure For Gravity
 
Labelnummer

 
Distributie
Cure For Gravity
 
Promo-agent
Glass Onyon PR
 
Website Artiest
Cure For Gravity

Het is al meermaals aangehaald.  Progrock mag dan wel  zijn oorsprong kennen in Europa, de Amerikaanse bands laten zich niet onbetuigd.  Met dit self-titled debut profileert Cure For Gravity zich op de progessieve synth Rock kaart.   Een amalgaam van atmosferische songs bestaande uit elektronische én live elementen gecomponeerd door 3 Oaklanders.
Als single verscheen eerst het duistere en politieke getinte ‘Black Metal’ samen met met een cinematic Music video.  Een 2de single ‘Push’ belicht de meer optimistische zijde van de band.
Het debuut werd een EP met 6 songs en invloeden van Pink Floyd (‘Sunspots’) en John Barry (‘Killing For The Queen’).   Verwacht je zeker aan shoegaze soundscapes en Jeff Buckley-achtige vocals.
De band start deze maand hun tour doorheen de VS, overzeese concerten zijn nog niet ge-scheduled.
Onder dezelfde naam hebben ze hun independent recordlabel opgericht en ook dat bewijst hun geloof in de toekomst en standvastigheid als zwaartekracht. 
 
 
Line-up:
Chris Gamper ( Drums & Cymbals)
Joe Markert (Lead Vocals, Guitar, Keys and Programming)
Dave Walcott (Lead Guitar)
 
 
Marino Serdons (3,5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Short Story
2. Last Lunch
3. Little Man
4. In Celebration Of Life
5. Sogno E Incendio
6. Emily
7. The Perfect Wife
8. Love Is Forever
9. Evil Smile
10. Scintilla

Platenlabel
Kscope
 
Labelnummer
?
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Nosound

De Italiaanse taal leent zich uitermate voor psychedelische songs.  Jammer  maar op Scintilla, het vijfde album van Giancarlo Erra, wordt alleen’ Sogno E Incendio’ in de moedertaal gezongen door Andrea Chimenti.   Giancarlo houdt van verandering en zijn nieuwste creatie  moest minimalistisch, simpeler en toch rijk klinken.  Met de shoegaze, de soundwall die hij gebruikt op vrijwel alle nummers, bereikt hij zijn doel met  2 vingers in de neus.  Enkele hoogtepunten:  ‘Emily’ zweeft door de huiskamer op een bedje van viool.  ‘The Perfect Wife’ meandert eveneens op golven van emotie, gezongen in eindeloosheid, met een uitbarsting à la Roger Waters.
‘Sogno E Incendio’, met de serene zangstem van klasbak Andrea Chimenti, tracht je helemaal in de ziel te treffen.  En dat lukt wonderwel!   Ook het gebruik van rustige pianobegeleiding wijst op een hunkering naar intimiteit.
Scintilla MOET je meerdere malen beluisteren,  alvorens je de melodische rijkdom ontdekt.  Het album balanceert tussen progrock, ambient, space-rock en psychedelica.  What’s  in a name?  Niets nieuws onder de zon, maar gewoon genieten vanuit je luie sofa  is de boodschap.
 
Line-up:
 
Giancarlo Erra (Vocals, Guitars, Keyboards)
Marco Berni  (Keyboards, Vocals)
Alessandro Luci  (Bass, Keyboards)
Paolo Vigliarolo  (Acoustic & Electric guitars)
Giulio Caneponi  (Percussion, Vocals)
guest musicians:
Marianne De Chastelaine  (Cello)
Vincent Cavanagh  (Vocals on 4,7)
Andrea Chimenti  (Vocals  on 5)
 
 
Marino Serdons (3,5)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. The Journey
2. World In A Mountain
3. Sweet Dream Lady
4. The Heart Of A Young Boy
5. Don’t Be A Fool
6. The Journey’s End

 
Bonus tracks:

1. Tolly Cobbold
2. Hoe Down

Platenlabel
Angel Air
 
Labelnummer
SJPCD493
 
Distributie
Proper Music Distribution
 
Website Artiest
Snake Eye
​Ron Hales

Begin jaren ’70 waren topdagen voor Britse bands.  Prachtige concerten joegen de hippies uit hun geitewollen sokken. Red Dirt  was zo’n groepje dat in  London live optredens verzorgde in locale pubs  en er in slaagde een contract los te weken bij het Fontana label. Een wisseling van het management betekende weliswaar ook een naamsverandering naar SNAKE EYE.  Onder die nieuwe identiteit lukte het hen om voorprogramma’s  van o.a.  Marc Bolan, Free, Kinks, enz. te verkrijgen.  In 1972 namen eindelijk hun debuutalbum The Journey op.  Een flop, de plaat verdween in het stijgende aanbod en de wijziging van smaak. 
Wanneer je nu 44 jaren later de plaat voor het eerst hoort (zoals ik)  waan je je terug in die tijd.  De sound leunt sterk aan tegen Wishbone Ash, maar zonder de krachtige melodieën  van deze laatste.  De zangpartijen zijn niet altijd even professioneel gezongen en/of gemixt.  Maar we schrijven 1970…..het ging er allemaal wat amateuristisch aan toe.  Met de song ‘The Journey’s End’ bewijzen ze echter  hun groot potentieel en kan je het alleen maar jammer vinden dat de band er vroegtijdig de brui aan gaf.
Ook staan er 2 interessante Bonus Tracks op die eigenlijk uit hun folkroots komen.  Tolly Cobbold teert op een vioolpartij  à la Jig à Jig van East Of Eden en ook Hoe Down is pure folkrock uit de oude doos. 
 ‘The Journey’ kan ons dus wel bekoren.  Zanger Ron  Hales heeft de groep nu terug samengebracht en zal de re-release live voorstellen in Hull op 14 oktober.  Benieuwd wat de reünie brengt.  Wordt vervolgd!
 
Line-up:
Ron Hales (Lead Guitar)
Dave Ritchie (Vocals, Lead Guitar)
Ken Giles (Bass Guitar)
Steve Jackson (Drums)
Gary Broughs (Drums on 4,5)
 
 Marino Serdons (3,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Transcience (Single Version)
2. Harmony Korine
3. Postcard
4. Significant Other
5. Insurgentes
6. The Pin Drop
7. Happy Returns (Edit)
8. Deform To Form A Star (Edit)
9. Happiness III
10. Thank You
11. Index
12. Hand Cannot Erase
13. Lazarus (2015 Recording)
14. Drive Home

Platenlabel
Kscope
 
Labelnummer
KSCOPE411
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Website Artiest
Steven Wilson

De 49-jarige Londenaar, Steven Wilson, heeft de genen meegekregen van zijn ouders. Technische kwaliteiten van zijn vader leidden hem naar een creatieve audio-engineer opleiding. Voeg daarbij de soepelheid waarmee hij van kindsbeen (niet altijd met even veel zin) keyboards, gitaar, dulcimer, bass of flute speelt en een uitzonderlijk artiest is geboren.
Steven Wilson is vooral gekend van de band Porcupine Tree in het progrock genre met Pink Floyd –invloeden. Al enkele jaren werkt Steven aan het remasteren van King Crimson en Jethro Tull-materiaal. En daarnaast brengt hij elk jaar een solo-album uit, zoals vorig jaar het bewierookte ‘Hand. Cannot. Erase’.
De producties van Steven Wilson kenmerken zich vooral door hun technische perfectie, zijn multi-mediale live-optredens mag je zeker nooit missen.
Ondanks de invloeden van de bands waarmee hij in de beginjaren meewerkte (Jethro Tull, King Crimson, Yes, XTC, Opeth,…) schudt Steven Wilson originele eigen creaties uit zijn brein.
Vorig jaar verscheen een gelimiteerde verzamelaar op vinyl ‘Transcience’. Veertien songs uit de periode 2002-2015, door Steven uitgekozen voor hun grotere toegankelijkheid. Het zijn dus geen nieuwe maar songs geplukt uit vorige albums. De vinylversie vloog in 2015 de rekken uit en krijgt nu eindelijk navolging op cd met als bonustrack ‘Happiness III’. Elke song streelt het oor als bijenwas op de dijen van je lief. Intiem, sensueel en bevlogen. Hij weet als geen ander hoe een song te componeren en er een bewogen crescendo aan toe te voegen. Smaakt het naar meer? Fantastisch materiaal (in een gatefold hoesje), ik weet het! Top!
 
Line-up:
 
Steven Wilson (Vocals, Acoustic Guitar, Keyboards)
Nick Beggs (Chapman Stick)
Guthrie Govan (Slide Guitar)
Adam Holzman (Piano, Hammond Organ)
Marco Minneman (Drums)
 
 
Marino Serdons (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Aloft
2. Alfa Berlina
3. Room 1210
4. Forever Falling
5. Shikata Ga Nai
6. (Oh No! I Must Have Said) Yes
7. Brought To Book
8. Almost The Words
9. Go

Platenlabel
Esoteric Antenna

Labelnummer
EANTCD 1062

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
VDGG

Het allerlaatste album van de legendarische band Van Der Graaf Generator?
30 september, releasedatum van het 13de album van de Engelse baanbrekende band VDGG. ‘Do Not Disturb’ zou wel eens de allerlaatste creatie kunnen zijn van dit bejaard (jaja, bijna zeventigers) trio. Een requiem van experimentele vernieuwers avant-la-lettre.
De band werd in 1968 opgericht door Peter Hammill en kompaan Chris ‘Judge’ Smith, die een jaar later er al de brui aan gaf. Intelligente progrock in de zuiverste vorm veroverde de wereld. Toen nog met David Jackson als saxofonist in een glansrol. Bij de reünie in 2005 hield ook hij het maar 1 jaartje vol wegens interne meningsverschillen. Sindsdien lunchen Hugh Banton, Guy Evans en Peter Hammill geregeld samen en rees het idee voor een nieuw en misschien wel definitief project.
Iedereen is zich bewust van zijn leeftijd en dat reflecteert zich in de poëtische lyrics als vanouds. Muzikaal is het een waardige opvolger van de oude VDGG, een subliem project, het etiket requiem waardig. Hun ouderdom en verlangen naar rust stuurt de content richting uitgang.
Schrijven en componeren voor een groepsproject is nogal verschillend van een soloproject. Peter Hammill schrijft niet meer regelmatig (zijn hartaanval in 2003 heeft hem getekend) en dan steeds in functie van een nakend project. Weet natuurlijk perfect wat nodig is voor de VDGG. Stuurt regelmatig demo’s naar de anderen, wat nadien grondig besproken wordt in teamverband. Alvorens de opnames starten wordt duchtig gerepeteerd waarbij nieuwe ontwikkelingen nog een kans maken. Vroeger gebeurde dit in live-sessies, maar nu met het internet zou alles reeds de wereld rond zijn vóór enige noot op plaat zou staan. Na de repetities kan het nog een weekje bezinken en dan pas trekken de heren de studio in om op traditionele wijze te recorden. En die genialiteit, die kracht, dat zelfvertrouwen, voel je op de plaat.
Het album schittert van kwaliteit: diepe teksten, mooie melodielijnen met snelle ritme-veranderingen, nog steeds krachtige emotionele vocals en als toemaatje enkele songs met accordeon door Hugh Banton. Reeds 10 jaren spelen ze nu 2 of 3 maanden per jaar samen met heel veel plezier én discipline. Wachten nu op een ‘laatste’ live-tour, alvorens zij als lighthouse-keepers het licht doven. In een interview stelt Peter dat dit niet uitgesloten is, maar afspraken hierover moeten nog gemaakt worden ‘tijdens een lunch’. 
Even enkele songs uitlichten. ‘Room 1210’ sleurt je naar al die onpersoonlijke en toch beschermende hotelkamers. Peter Hammill’s zangtimbre is dusdanig veranderd door de tijd dat het even leek alsof Chris Judge Smith kwam piepen. ‘Forever falling’ (niet op lp) is een up-tempo song met nogal wat variatie in de texturen. Hugh Banton brengt met zijn accordeon een nieuw klankenpalet. Luister naar het instrumentale Shikata Ga Nai om de vreemde sfeer te proeven alvorens het uit elkaar spat in het ruige ‘(Oh No! I Must Have Said) Yes’. Het einde van het tijdperk wordt verwoord in het laatste nummer ‘Go’: “It’s Time To Let Go” spreekt boekdelen. Geen zwanenzang maar een gouden kroon op hun oeuvre.
‘Do Not Disturb’ is verkrijgbaar op cd en lp. De gelimiteerde vinyloplage heeft echter 2 nummers minder dan de cd!! Raar maar waar? 

​Marino Serdons (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Bubble Bursts
2. More Snow
3. The Confidence of Ignorance
4. Emergent
5. Until The Stars Go Out
6. Language Of A Movement
7. Turning Torso
8. Ghosts Aquatic

Platenlabel
Alchemy Records
 
Labelnummer
HWCD012
 
Distributie
Cargo Distribution
 
Promo-agent
Glass Onyon Promo
 
Website Artiest
Burnt Belief
Colin Edwin
Jon Durant

Progrock, in de seventies progressieve muziek genoemd, kende haar bakermat in het ruige Groot-Brittannië als een intelligente reactie (VDGG, Genesis) op haar softpop. Kende navolging op het Europese vasteland (Machiavel, PFM) maar sloeg niet in aan in de USA.
Nu bijna een halve eeuw later is er een bloeiende progrockscene in Amerika ontstaan. Al jaren krijgen we schitterende producties uit bv. de Jack White stal. In Nashville, Austin maar ook San Francisco huizen talentvolle progrockers in alle varianten, veelal geïnspireerd door uitgeweken Britten. (Als die Britten niet in Japan zitten, vertoeven ze in de US blijkbaar).
Op Alchemy Records verschijnt op 7 oktober het album ‘Emergen’t van de band Burnt Belief. Colin Edwin (Australiër maar bassist van het Engelse Porcupine Tree) vingert nogmaals met de Amerikaanse gitarist en Jon Durant. Samen componeren ze in stijl hun derde album ‘Emergent’. Acht instrumentale ambient nummers met meeslepende structuren.
De intro van ‘The Bubble Bursts’ is heel new wave getint met melodisch gitaarwerk van Jon en de fretloze bas van Colin. In ‘More Snow’ geven het subtiel pianospel en synths een nieuwe kijk op progrock. Ja, je hoort wat Mahavishnu of Return to Forever, zonder echter in de jazzy of funky sfeer terecht te komen. ‘The Confidence of Ignorance’ overweldigt met gitaarsynths en een opvallende inventieve bas. Hoor hoe drummer Vinny Sabatino gevoelig mee tikt! Een drummer van formaat die tevens samenwerkte met bassist Tony Levin (Yes, Bowie, Lennon,..). Een klasbak!
‘Until the Stars Go Out’ doorbreekt jammerlijk het gedreven ritme in het album en veroorzaakte bij mij een dipje om te skippen. Gelukkig een uitzondering!
Emergent is een heel toegankelijke progrock album geworden met hypnotische ritmes en een sterk happy feeling gehalte. Run to your local store!
 
Line-up:
Colin Edwin (Fretless Bass, Programming)
Jon Durant (Guitar, Synths, Piano, Cloud Guitar,12 String)
Vinny Sabatino (Drums)
 
 
Marino Serdons (4½)

DETAILALBUM
 
Tracks:

1. Propositions
2. Norway Improv
3. St.-Albans Improv
4. Hull Improv
5. Edingburgh Improv
6. Kinross Improv
7. Wimbourne Improv
8. Wolverhampton Improv
9. London Improv
10. Milton Keynes Improv
11. Eastney Improv
12. Ilminster Improv
13. St.-Ives Improv
14. Poole Improv
15. Shoreham Improv
16. Norway Improv
17. Propositions

Platenlabel
Curved Air Records
 
Labelnummer
CRVE RS001
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Curved Air

Het rariteitenkabinet op audio.Selecteer 1 nummer en registreer het 17 maal tijdens een live-performance.Het resultaat lijdt tot algehele schizofrenie en uiteindelijk tot het vermorzelen van je audio-apparatuur.En toch lees je best verder!
Curved Air wordt algemeen beschouwd als een legendarische progrock-legende met knappe multi-instrumentale nummers, schitterend vioolspel,veelzijdig gebruik van percussie-instrumenten en de mooie stem van Sonja Kristina.Wel, dit alles vind je niet (of weinig) terug op deze cd.Wat dan wel?
Wel,‘Propositions’ is een song van oprichter Monkman uit het debuutalbum ‘Airconditioning’.Naar mijn bescheiden mening zeker niet het beste of meest interessante nummer.Wat collectioneur Robert Norton bezielde om dit uit te kiezen blijft mij een raadsel, of het moest de vrije compostiestructuur zijn.Maar dan nog!?
Een uur lang krijg je dus 17 verschillende live-versies van‘Propositions’ voorgeschoteld.En wat valt op:de opnamekwaliteit is niet altijd even zuiver, het publiek kent het nummer meestal niet,verveling treedt snel op en na enkele nummers ben je het welbeu gehoord.En vergeet niet dat ikzelfeen grote fan was én nog steeds ben van Curved Air.Geef mij maar ‘Backstreet Luv’ of ‘Phantasmagoria’.En hun meest recente cd ‘North Star’ is het beluisteren zeker waard.
Toch heeft deze ’verzamelaar’ een zekere waarde. Het nummer leent zich perfect tot improvisaties en vanuit dat oogpunt krijg je natuurlijk 17 versies vanuit 17 steden.‘Same same but different’ zouden ze in Thailand zeggen. ‘Tapestry of Propositions’laat zich best ontleden:wat wijzigt, wat niet en waarom? Een album bestemd voor de improvisatie-muzikant met veel ambitie.

​Marino Serdons (3)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Reminiscence
2. Renaissance Man
3. Facta Non Verba
4. Fur & Axes – Part 2
5. Still Invictus
6. Cherishing
7. No-Brainer
8. Celestial Roots
9. Bubonic Groove

Platenlabel
Timeless Momentum
 
Labelnummer
TM20161A
 
Distributie
Timeless Momentum
 
Website Artiest
Antoine Fafard

Eén van de sterkste albums in het jazz-fusion genre. Met zijn 4de album ‘Sphère’ dat op 1 september het atmosferische daglicht zag, verbaast bassist en componist Antoine Fafard zijn collega’s. Voor zijn recente werk vroeg hij boezemvriend Jerry De Villiers Jr. en Gary Husband om de notenbalken op expressieve wijze uit te voeren. Gary Husband leeft zich uit op drums, lead synth en piano: perfecte ritmes ter aanvulling van Jerry’s melodisch gitaarspel. Gary, die aanzien wordt als één der beste jazz en rock drummer, maar daarnaast ook nog mooi met keyboards over weg kan, kennen we ook van John Mc Laughlin, Jack Bruce, Gary Moore en Level 42. Wat vooral indruk maakt zijn de composities van Antoine Lafard: 9 ingewikkelde masterpieces, elk meer dan 5 minuten, met een originele akkoorden en creatieve soundscapes. Met de medewerking van vriend Jerry op lead gitaar wordt elke instrumental niet alleen ritmisch maar ook melodisch en harmonisch afgewerkt tot een virtuoos meesterwerk. Jerry’s bijdrage lijkt zelfs onontbeerlijk. Mede verantwoordelijk voor enkele composities weet hij als geen ander de ideeën van Antoine Fafard om te zetten in praktijk.
Antoine Fafard’s band raakt diverse snaren van footstomping over jazz tot progrock. Maar ook liefhebbers van avant-garde zullen smullen van dit uitzonderlijk kwalitatief album. Op de site van Antoine Fafard kan je trouwens een limited luxe-editie bestellen met als bonus 3 extra instrumentale nummers.
 
Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Acceptatio
2. Game Ain’t Based On Sympathy
3. Black Vinyl Dreams
4. Game Ain’t Based On Sympathy Reprise
5. The Bellman
6. Of Aphids And Ants
7. The Lidless Room
8. Obsolete Men
9. The Devil And The Machine
10. The Old Riverbed
11. Through The Gate

Platenlabel
Crescent Moon

Labelnummer
Geen

Distributie
Crescent Moon

Promo-agent
Crescent Moon

Website Artiest
Crescent Moon

Van alle indie groepen zijn de familieclans de meest integrale. Vader, zoon, dochter,… enz. bundelen hun gaves én spelen het klaar om het op de markt te brengen. Dat alleen al dwingt respect af.
Goede wijn behoeft geen krans, maar in dit geval wil ik toch een uitzondering maken. Liefhebbers van Pink Floyd, Roger Waters, Alan Parsons zullen zeker in hun nopjes zijn met dit conceptalbum. 
Inspiratie voor The Lidless Room kwam van Franz Kafka’s Before The Law en handelt hier over een man die zich met moeite kan aanpassen aan de digitale wereld en het opheffen van de privacy. 
De invloeden van Roger Waters zijn overduidelijk, maar plagiaat zit er zeker niet tussen. 
Integendeel, sommige songs beklijven zelfs meer dan van de ouwe rot in het vak. Vanaf de eerste seconde heeft de familie Peters je beet en laat je niet meer los. Het concept klopt gewoon en werd geschreven/gecomponeerd in een seventies progrock-stijl. Toch klinkt het niet oubollig maar lekker fris ondanks het zware thema en het overwegend trage ritme. Vooral het theatrale in de songs wijkt af van Roger Waters-stijl. In ‘The Devil…’ wordt het iets ruiger met een gothic-invloed.
Alle instrumenten horen thuis in dezelfde huiskamer. Voor enkele gitaarsolo’s werd wel beroep gedaan op Chico Dommeck (van de uitstekende coverband Blind Beggar). Ook voor de backing vocals werd ondersteuning gezocht bij Mirjam van Vuuren en Thea Leenders. De professionele opnames gebeurden in hun eigenste Woodshop-musicstudio.
De cd komt in een dvd-verpakking wat de mogelijkheid gaf om een fraai groot booklet met lyrics bij te voegen, kunstig geïllustreerd door Margot Peters.
Jammer dat we dit niet live kunnen aanschouwen, het hele album spreekt tot de verbeelding.
Rechtstreeks bij hen bestellen want dit wordt gegarandeerd een collectors’ item 

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Entrance/The Corridor Of The Seven Doors
2. 1st Door/Reflections From Childhood
3. 2nd Door/Castles Of Sand
4. 3rd Door/Loss Of Identity In The Labyrinth Of Delusions
5. 4th Door/Magic Mirror
6. 5th Door/Beyond The Wall Of Ignorance
7. 6th Door/Peace Of Mind
8. 7th Door/The Fountain Of real Joy
9. Exit

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
WECLEC 2557

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Gandalf

Begin jaren ’80 begon het new age/ambient genre vorm te krijgen in navolging van de geldende space-sounds. Bekende muzikanten zoals Tony Banks, Anthony Phillips maar ook Robert Fripp en Brian Eno waagden zich aan een minimalistische en esoterische versie van space rock.
Ook zo met de Oostenrijker Heinz Strobl die onder de alias Gandalf aan een solocarrière begon. Na een aantal omzwervingen in het progrock circuit, stortte hij zich vol overgave op keyboards en synthesizers. Gevolg: hij verdiende vlot zijn boterham met zijn space rock, en in een later stadium pure new age.
Magic Theatre was zijn 5de solo album (ondertussen staan er een 40-tal albums op zijn naam) en dateert van 1983/4. Het album is gebaseerd op een boek van Herman Hesse, ‘Steppenwolf’.
In dat verhaal is er een corridor met een aantal deuren die leiden naar de verschillende kamers van het onderbewustzijn. Gandalf gebruikte die theatrale omgeving als leidraad voor zijn concept.
Het album is dan ook opgebouwd als 7 toegangspoorten naar zijn interpretaties van het boek.
Gandalf bespeelt vrijwel elk instrument zelf, focust vooral op synthesizers en keyboards. Het album hoort nog steeds thuis onder de progrock-noemer zoals tijdgenoten Vangelis , Mike Oldfield en zeker Klaus Schulze. Soms bombastisch, maar vooral zeer inventief en afwisselend voor de goede luisteraar: koebellen, ruisende zee, spacerock maar ook pianosolo’s die een lichtheid geven aan Gandalf’s en uw bestaan.
Door de re-issue op Esoteric Recordings beseffen de huidige muzikanten eindelijk waar de ambient mosterd vandaan komt.

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Old Fire
2. Along Came A Sadness
3. Helix
4. Know How
5. It’s Easier Now
6. A Stranger In The Family
7. Bloodchild
8. Faust
9. Shadows
10. A Slight Grip, A Gentle Hold
11. Laser Beam
12. The Orchids
13. Deadhouse Dream

Platenlabel
KSCOPE

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
V2 Records Benelux / Bertus

Website Artiest
Old Fire

Wanneer je 10 jaren creatief werkt aan een cd dan kan je niet anders dan kwaliteit verwachten. Of het in je smaakt valt, doet er niet toe. John Mark Lapham had een idee, beet er zich in vast en het ‘spooky’ resultaat kan nu eindelijk in alle intimiteit beluisterd worden. 
‘Songs From The Haunted South’ bestaat uit 13 songs, covers en originals, vertolkt door JM Lapham en niet minder dan 21 bekende (en minder beruchte) kompanen uit bands als The Earlies, The Late Cord en Shearwater (zie line-up). ‘Old Fire’ heeft het van piano, cello, gitaren en soundscapes. Ingrediënten die je ook terugvindt bij zijn vorige bands. Geen zware luide uitspattingen, wel melancholische sfeervolle bewerkingen van o.a. Psychic TV’s ‘The Orchids’ en Jason Molina’s ‘It’s Easier Now’. De cd kadert in een ambient geluid dat neigt naar rustige progrock, maar altijd met een mysterieuze onderlaag. Denk misschien aan This Mortal Coil, Brian Eno,…
Mark Lapham verkreeg de medewerking van diverse vocalisten zoals Sara Lowes (The Earlies) en van niemand minder dan Tom Rapp. ‘Shadows’ wordt in Tom’s gekende intrigerende wijze ingezongen en doet nostalgische gevoelens opflakkeren. Ook Tom’s sixties band Pearls Before Swine bediende zich van een eenvoudig klassiek instrumentarium om een doomy sfeer op te roepen. ‘Helix’ , van Shearwater, drijft op een Rhodes piano. ‘It’s Easier Now’ zweeft op een tremelo (Fender?) gitaarsound. ‘Faust’ neemt je mee naar de bottom of the well, duivels.
Het artwork spruit uit de hand van Vaughan Oliver (gelieerd aan Cocteau Twins, Pixies, Throwing Muses,…) Op de hoes geen foto van John Mark, wel van zijn bivakkerende vader. Heimwee?
Weldra verschijnt nog een vinyl-versie voor de liefhebbers. Music store Fopp (je weet wel die spotgoedkope shop in London) titelde ‘Old Fire’ als de cd van de maand. En niet onterecht!

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Snake
2. Steaming Hot
3. Specks
4. Drums, Bass And Guitar
5. Northern Nights
6. Simple Man
7. The Book Of You
8. All My Doors Are Open
9. Simple Simons
10. Cry

Platenlabel
Angel Air

Labelnummer
SJPCD487

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Jerusalem

Jerusalem als Britse heavy rockband zag het levenslicht begin jaren ’70, maar verdween tussen de uitspattingen Deep Purple en consoorten. In 1972 brachten ze nog snel een debuutelpee uit alvorens van de aardbodem te verdwijnen. In 2008 volgde de eerste reünie met Lynden Williams (vocals) en Bob Cooke (composer), met een tweede album ‘Excalator’ als resultaat. In 2014 volgde dan nog het bejubelde album ‘Black Horses’. De heren van Jerusalem gokken op 2 paarden. De serieuze composities belanden onder de naam ‘Jerusalem’ en de komische songs onder ‘DeckChair Poets’. 
Jump een gat in de lucht want op 24 juni 2016 verschijnt Jerusalem’s 4de album met de coole titel ‘Cooler Than Antarctica’. Op het hoesje staan de verantwoordelijken allemaal afgebeeld in zware winterkledij in de sneeuw. Joost mag weten wat de relatie is met de songs. En als het komisch bedoeld is, dan had dit naar Deckchair Poets moeten gaan, of niet ? Laat je ook niet van de wijs brengen, want na enkele malen beluisteren was mijn kachel heel sterk verhit. De songs knallen dan ook door de boxen. Niet alleen de leadgitaar van Ollie Hannifan en de drums van Nick D’Virgilio (Tears For Fears, Spocks Beard) maar ook de schitterende keyboards van Geoff Downes (ja, weeral, Asia en Yes) voeren je mee naar warmer oorden.
Mag het ritme constant een versnelling nemen, de inventieve composities van Bob Cooke geven ruimte voor diversiteit. ‘Drums, Bass and Guitars’, een inspiratieloze titel, is wel een kei van een song met blues harp en een keyboard-solo. In ‘Northern Nights’ krijgt zelfs violin nog een bijrolletje. En Lynden Williams stem schalt als een rijk klokkenspel. Hier en daar wordt er geput uit het blues- en folkvaatje wat in contrast met de gitaarrock je aandacht zal aanscherpen. Vrolijkheid overheerst en 
eerlijk is eerlijk, Jerusalem mag nu eindelijk de aandacht krijgen die het verdient. Knappe gitaarrock die je zal verbluffen. En dat verbaast me niet met zo’n rijkelijke line-up. 
‘Cooler Than Antarctica’ verschijnt op het Angel Air-label ‘Where The Artist Has A Voice’.

Line-up:

• Nick D’Virgilio (Drums & Percussion)
• Geoff Downes (Keyboards)
• Ashley Cutler (Bass Guitar)
• Ray Drury (Keyboards & Accordian)
• Will’ Harmonica’Wilde (Blues harp)
• Rachel Hall (violin)
• Lynden Williams (Lead Vocals)
• Bob Cooke (Composer)
• Rachael Hawnt (Vocals)
• Sarah-Jane Szikora (Artist)
• Ollie Hannifan (Guitars)

Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM

Tracks: 
Disc1 

1. Time And Space
2. Vas Dis
3. Ballad Of The Beacon
4. Rock ‘n Roll Widow
5. Sorrel
6. Everybody Needs A Friend
7. Phoenix
8. Lost Cause In Paradise
9. Errors Of My Way
10. Ships In The Sky
11. You See Red

Disc 2

1. Time Was
2. Sometime World
3. The King Will Come
4. Leaf And Stream
5. Warrior
6. Throw Down The Sword
7. Blowin’ Free
8. Living Proof
9. Jailbait

DVD

1. Live Recordings
2. Interviews 
3. Trailer
4. Rehearsels

Platenlabel
Dirty Dog Discs

Labelnummer
DDD 008

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Martin Turner

Nog een live-album van  ex-Wishbone Ash,  Vocalist and bass speler Martin Turner met materiaal van één der beste progressieve rockgroepen aller tijden.   Twee cd’s en een dvd van een schitterende performance in The Y Theatre anno 2010, geregistreerd in superkwaliteit.  Zoals luttele voorgangers is dit ‘Celebrating the 40th Anniversary of Wishbone Ash’.
De groep haalde het nieuws met hun schijnbaar overmatige gitaarbezetting.  Twee leadgitaristen leek wat teveel van het goede, maar naderhand bleek het een gouden zet.  Pareltjes vlogen uit de gitaarkasten van de Ted Turner en Andy Powell, Martin Turner strooide er met zijn bass nog een laagje over.  Resultaat: melodische gitaarsongs die je doen smullen.  Luister zeker naar het jazzy-getinte ‘Vas Dis’, of het melancholische ‘Errors Of My Way’.  Het samenspel tussen de gitaristen, nu Danny Wilson en Ray Hatfield, lijdt zelden tot ego-tripperij, wel altijd tot een vloeiend geheel dat je emoties beroert.
Je krijgt waar voor je geld.  De hele ‘Argus’-lp aangevuld met een aantal songs uit het rijke verleden van een ondergewaardeerde supergroep.  Daarbovenop een dvd met het  volledige concert in digitale kwaliteit, aangedikt met een aantal interviews met Martin Turner en zijn band.  Kleurrijke en haarscherpe beelden vanuit het Y Theatre  vakkundig ingeblikt.
By the way: onlangs verscheen ook een nieuw album van hen:  ‘Written In The Stars’.  Volledig in dezelfde geest als het legendarische Wishbone Ash.  Niet te missen stuff!

Line-up:
Martin Turner (Bass and Lead Vocals)
Danny Wilson (Guitars and Vocals)
Ray Hatfield (Guitars and Vocals)
Dave Wagstaffe (Drums)

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 
Disc 1 - The European Edition

1. Never Again
2. Nothing’s Forever
3. Heroine
4. Sleeping Giant/No Way Back/Reprise
5. Alibis
6. I Will Remember You
7. Shadow Of Doubt
8. Parallel Worlds/Vortex/ Déyà
9. Wish I’d Known All Along
10. Orchard Of Mines
11. Over And Over
12. An Extraordinary Life
13. BONUS TRACKS
14. I Will Remember (acoustic remix)
15. An Extraordinary Life (acoustic remix)

Disc2 -The American Edition

1. Never Again
2. Nothing’s Forever
3. Heroine
4. Sleeping Giant/No Way Back/Reprise
5. Alibis
6. I Will Remember You
7. Shadow Of Doubt
8. Parallel Worlds/Vortex/ Déyà
9. Wish I’d Known All Along
10. Orchard Of Mines
11. Over And Over
12. An Extraordinary Life

Platenlabel
Asia Music Limited

Labelnummer
Asia 001

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Asia

Onlangs verscheen een heruitgave van Asia’s album met de toepasselijke titel Phoenix. Asia herrees uit haar as in 2006 en de renaissance werd een jaartje of twee later getaped. Het design werd traditioneel toevertrouwd aan Roger Dean en is dus weer een tekenstaaltje van creativiteit. Muzikaal tappen de senioren wel uit hetzelfde progrock-vat als vroeger.
John Wetton ‘ex-King Crimson’ richtte de band op in 1982 samen met Rick Wakeman, maar deze kon als snel niet meer aarden en werd vervangen door Geoff Downes (ex-Yes). Kwam dan ook nog eerst Carl Palmer ‘ex-ELP’ op de deur en de drums kloppen, en als klap op de vuurpijl sloot gitarist Steve Howe (ook ex-Yes) zich aan. De band Yes lag dus op apegapen maar een volgende supergroep was geboren.
Grote commerciële successen bleven uit , de hitlijsten werden na het eerste jaar niet meer bereikt, maar de heren konden zich wel uitleven tijdens succesvolle tours in de USA en in, jawel, het Aziatische Japan. Een tweede habitat voor die Britse progrockers?
Het succesrijke ‘Phoenix’-album uit 2008 wordt nu door het Cherry Red label in een deluxe-editie terug uitgebracht als dubbel-cd met een Europese en Amerikaanse versie. De setlist is dezelfde maar op de Europese versie staan 2 extra akoestische remixes. Zoals het hoort verpakt als een six-panel digipack met Roger Dean-illustraties. Aan jullie om de verschillen te zoeken en misschien zelfs een voorkeur te krijgen. 
De symfonische rock blijft haar aanhangers hebben, maar van enige vernieuwing of originaliteit is echter geen sprake, niet in de muziek noch in de fans. Maar het viertal staat voor sterke melodische songs in een bombastisch kleedje. ‘An Extraodinary Life’ zou een wereldhit zijn ?? Dat heb ik dan toch gemist. Wiegen met je aansteker en meezingen met John Wetton’s sublieme vocals zowel solo als in samenzang. Ja, het heeft wel wat. Zelf kick ik meer op ‘Parallel Worlds/Vortex/Déyà’ , een gevarieerde creatie, waar John’s stem schittert en de muzikale intermezzo’s - luister naar Steve Howe’s emotioneel gitaarwerk en Palmer’s inventieve percussie -meer tot hun recht komen.
Nog een opsteker: er werd geopteerd om deze deluxe-dubbel-cd aan te bieden aan een normale standaard cd-prijs. Een koopje!

Line-up:

• Geoff Downes (Keyboards)
• Steve Howe (Electric, Acoustic And Steel Guitars)
• Carl Palmer (Drums And Percussion)
• John Wetton (Lead Vocal and Bass Guitar)

Marino Serdons (3½)