Corrado Rustici: Aham

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. As Dark Bleeds Light
2. Ananda's First Steps
3. The Duke And The Hare
4. The Guilty Thread
5. Roots Of Progression
6. Alcove Of Stars
7. The Last Light Spoken
8. AHAM Suite:
9. Part 1: The Enquiry
10. Part 2: Aham

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
CDV20

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Great Scott PR

Website Artiest
Corrado Rustici

De voor mij onbekende Corrado Rustici werd geboren in Napels, Italië, in een muzikale en artistieke familie. Op zijn vijfde leerde hij mandoline spelen, en drie jaar later hoorde hij voor het eerst The Beatles. Hij schakelde over naar gitaar, en op twaalfjarige leeftijd ontdekte hij Jimi Hendrix. Op zijn veertiende zat hij dan ook al in een eerste band, en ging hij naar de muziekschool. Tijdens de jaren ’70 werd hij beïnvloed door progressieve rock met bands zoals King Crimson, Van Der Graaf Generator, Jethro Tull, Emerson Lake and Palmer. Hij richtte de band Cervello op, beïnvloed door Griekse mythologie en sciencefiction. The Mahavishnu Orchestra opent zijn ogen. Vier jaar later stapt hij in een nieuwe band Nova, meer fusion rock gericht, en jazzgrootheden zoals Miles Davis, John Coltrane en Charlie Parker komen in zicht. Corrado verhuist naar Londen, en Narada Michael Walden stelt hem voor om naar de USA te verhuizen. Corrado wordt spiritueler, en in 1981 stelt hij de nieuwe band Aqua samen. Door de komst van de gitaarsynthesizer twee jaar later start hij de band Holiday of Hands op. Nog tijdens die jaren ’80 speelt hij op albums mee van Zucchero, Whitney Houston, Clarence Clemmons, Aretha Franklin, Narada Michael Walden, George Benson… Hij wordt Zucchero’s muzikaal directeur, en in 1995 komt zijn solodebuut uit. Later gaat hij ook andere artiesten produceren en werkt samen met o.a. Andrea Bocelli, Clarence Clemmons, Claudio Baglioni, Elisa, Eric Clapton, Francesco De Gregori, Francesco Renga, Jeff Beck, Jimmy Smith, Johnny Lee Hooker, Luciano Pavarotti, Luciano Ligabue, Negramaro, Paul Young, PFM, Rita, Sheila E, Sinead O'Connor, Stevie Ray Vaughn en Stewart Copeland. 
Op zijn nieuw album verkent hij expressieve nieuwe sonische landschappen, waarbij hij enkel de gitaar gebruikt. Hij heeft dat zes jaar voorbereid, en komt zo tot ambiente fusion, progressieve jazz, etherale rock, stemmige pop en dramatisch klassiek. ‘Aham’ betekent in het Sanskriet ‘Ik ben’. De akoestische en/of elektrische gitaar met analoge pedalen en digitale plugins klinkt soms zoals een drum, een bas, strijkers, blazers en stemmen. Er zijn geen synthesizers gebruikt. Corrado wordt poëtisch op ‘The Guilty Thread’, en op ‘Alcove Of Stars’ hoor je Andrew Strong. "When I started to write the music for this album, I wanted to find out how far this wonderful instrument and I could go. During six years of work and experimentation, I've been incredibly surprised by the guitar's versatility and sonic capabilities , which have been seldom used or almost totally ignored up to this point. The deeper I went, I became more and more enthused and excited about the little and big secrets that the instrument kept revealing to me. The way in which the music was conceived and produced created some limitations, constrictions and a distinctive sonic palette, all of which contributed to the overall sound and mood of the album. I hope that after six years of R&D, I was able to create a musical space within which one can hear the first baby cry of what I like to call the 'Transmodern Guitar,'" Een emotioneel en stemmig werk, echter voor geoefende oren. 

Patrick Van de Wiele (3½)

An emotional and moody body of work, destined for experienced ears.