 Misschien doet de naam George Barnes niet onmiddellijk een belletje bij u rinkelen. Ongetwijfeld heeft u, als rechtgeaarde muziekliefhebber, ooit op songs van uw favoriete artiesten van een gitaarsolo genoten zonder te weten dat die door Barnes gespeeld werd. Zo was hij gitarist op o.a. opnames van The Coasters, op ‘Lipstick On Your Collar’ van Connie Francis en op Jackie Wilsons ‘Lonely Teardrops’. Maar wie was die Barnes nu eigenlijk? Wel, George werd in 1921 geboren in Chicago en werd geïnspireerd door zijn vader die gitarist was. Begonnen was hij echter als pianist, maar door de destijds heersende repressie raakte de familie Barnes haar piano kwijt en moest George zich op een ander instrument concentreren. Dit werden al vlug de accordeon, de banjo en de ukelele, om uiteindelijk bij de gitaar te belanden. Van Lonnie Johnson leerde hij blues spelen, maar ook jazzklarinettist Jimmy Noone maakte een grote indruk op de jonge Barnes. George had het eigenlijk niet zo voor het spelen van ritmes, liever toverde hij mooie melodieën uit zijn gitaar. Toen hij 14 jaar was had George reeds zijn eerste jazzkwartet. Dat de jongen talent had werd al vlug ontdekt door o.a. Tommy Dorsey en Jimmy McPartland, die Barnes als 17- jarige muzikant reeds enorm waardeerden. Ondertussen maakte hij opnames met o.a. Blind John Davis en Big Bill Broonzy, met wie hij in 1938 zijn eerste commerciële opname maakte op de elektrische gitaar. Vanaf toen kwam zijn carrière in een stroomversnelling. Onder eigen naam maakte hij, in 1940, zijn eerste opnames bij het Okeh label, met ‘I’m Forever Blowing Bubbles’ en op de keerzijde ‘I Can’t Believe You’re In Love With Me’. In 1951 tekende hij bij Decca en in 1953 trad hij toe tot het orkest van de TV show ‘Your Hit Parade’. Dat hij via Bix Beiderbecke in contact kwam met swing, verklaarde hij graag in menig interview. Doch George was een veelzijdige gitarist. Naast de jazz en meer bijzonder de swing kon je hem ook vaak als studiomuzikant horen bij artiesten uit de pop, rock-‘n-roll en rhythm & blues. Dat de man enorm creatief was, is te merken aan zijn band met 10 gitaristen die wonderlijk bekend werden als het ‘Guitar Choir’, waar hij de gitaren gebruikte als een blazerssectie. In de jaren 70 sloot hij een partnership met cornetspeler Ruby Braff, met wie hij in 1973 meewerkte aan Tony Bennetts klassieker ‘The Rodgers And Hart Songbook’. Tot 1977 maakte George opnames voor het Concort label en in datzelfde jaar stierf hij aan een hartaanval. Jammer is echter dat Barnes nooit de ware erkenning kreeg die hij verdiende. Eén van de oorzaken is waarschijnlijk dat toen gitaristen in de jaren vijftig aanzien kregen, Georges carrière reeds enkele decennia op de teller had en hij dus niet meer als nieuwbakken gitarist kon boomen. Gelukkig en daar mogen we enorm blij mee zijn, brengt het Spaanse El Toro met deze dubbelaar een schitterend en respectvol eerbetoon aan deze uiterst getalenteerde gitarist. Ook qua volledigheid en chronologische opeenvolging van de songs, verdient El Toro een pluim. Op de eerste cd ‘Blues And Country Jazz (1938-1948) horen we Georges enorm inspirerend gitaarwerk op opnames van o.a. Big Bill Broonzy, Washboard Sam, Jazz Gillum, Blind John Davis en Curtis Jones om maar enkelen te noemen. Op de tweede cd krijg je de allereerste opname op Okeh van George onder eigen naam (waarvan eerder in deze recensie sprake) en ook zijn opnames voor Keynote en Decca, aangevuld met enkele radio-opnames. En als klap op de vuurpijl wordt al dit moois aangevuld met de integrale, destijds op het Colortone label uitgebrachte ‘Country Jazz’ lp. Deze vol. 1 van George Barnes is een must in de collectie van iedere gitaarfreak. En zoals vol. 1 reeds aangeeft volgt er ook een vol. 2, waarover u spoedig op deze site meer leest. Lambert Smits (5)
El Toro Records I ETCD 1049 I George Barnes
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
