Help Yourself: Reaffirmation: an anthology 1971 – 1973 (2 cd’s re-mastered set)

Ook met de naam van deze band zal er bij velen een vraagteken rijzen. Meteen gaan we voor de muziek van deze rockband terug naar begin 1970. De bandleden van deze outfit waren oorspronkelijk de backing band van Malcolm Morley (die net uit Sam Apple Pie was gestapt) maar al snel werd duidelijk dat men beter met een andere en nieuwe naam Help Yourself beter contacten kon leggen met platenlabels enz. Daarom werd in London de naam Help Yourself als bandnaam geaccepteerd.
Deze bestond toen uit Malcom Morley (keys, vocals), Richard Treece (gitaar, vocals), Ken Whaley (bass) en Dave Charles (drums). Maar voor de opname van hun album ‘Beware The Shadow’ zaten ook Paul Burton (gitaar) en Jonathan ‘JoJo’ Glemser (gitaar) als extra muzikanten in de studio.
Nog andere muzikanten die ooit deel van deze band uitmaakten waren: Ernie Graham (gitaar), Kevin Spacey (nee, niet de acteur maar een drummer), Sean Tyla (gitaar).
Dankzij de inspanningen van Esoteric Recordings krijgen we nu een mooi overzicht van wat Help Yourself gemaakt heeft.
Het eerste schijfje bevat werk van hun albums ‘Help Yourself’, ‘Strange Affair’ en ‘Beware The Shadow’.
Eerst en vooral wil ik hier aan toevoegen dat we hun muziek niet moeten zoeken in de richting van wat de rockmarkt beginjaren zeventig te bieden af. Ik vraag me dan ook af of de heren misschien wel een boontje hadden voor de toen net opgerichte superband Crosby, Stills & Nash’ want met ‘Old Man’ zou je zweren een nummer van CS&N te horen. Nog meer nummers die kennelijk veel invloeden van CS&N bevatten is ‘Brown Lady’ en vooral het extra lange doch knappe ‘The All Electric Fur Trapper’. Deze nummers vind je terug op hun ‘Strange Affair’. Dus niet meteen de rockmuziek die we enkele jaren later zullen ontdekken in de vorm van Ellis en andere gelijkaardige bands.
‘Alabama lady’ is dan weer een iets meer uptempo nummer, waarbij we de ietwat eentonigheid op sommige vorige nummers even kunnen vergeten. Het grote waagstuk van Help Yourself is het meer dan twaalf minuten durende epos ‘Reaffirmation’. Hier horen we voor de eerste keer wat Help Yourself ons écht te bieden heeft. Knap nummer waarin de muzikanten zich kennelijk kunnen uitleven. Na deze trip gaan we weer even achteruit in onze zetel liggen en laten we de prachtige klanken van ‘Passing Through’ over ons heenkomen.
Op het tweede schijfje krijgen we nog enkele nummers uit hun ‘Beware The Shadow’. Met het leuk klinkende gitaartje, dat mij meteen deed terugdenken aan de Beatles’ ‘Here Comes The Sun’, gaan we met ‘She’s My Girl’ een sterkere richting uit. Met ‘Johnny B. Goode’ krijgen we wel een heel vreemde versie van de Berry klassieker. De slidegitaar treedt hier op de voorgrond. Dit nummer kwam ooit als b-kant van de single ‘Mommy Won’t Be Home For Christmas’ in de platenrekken terecht. Uit hun ‘Return Of Ken Whaley’ krijgen we het niet echt overtuigende ‘Candy Kane’, en het op een leuk deuntje gebaseerde ‘Who Killed Paradise?’. ‘It Has To Be’ begint nogal mysterieus maar na de intro wordt duidelijk dat het geheel toch een geslaagde combinatie was en weer duiken die knappe invloeden CS&N op. Dit nummer is hun tweede lange nummer en het klokt af op 12 minuten en 21 seconden.
‘Virginia’ deed me bij de eerste noten even aan Neil Young denken qua songstructuur. Maar al snel wordt duidelijk dat het niet om de Canadese singer-songwriter gaat. Ook hier weer, en zeker vooral in de close harmony zang, wordt weer een lijn naar CS&N getrokken.
Het laatste nummer is meteen een live uitvoering van hun ‘Eddie Waring’ en bedraagt een goede veertien minuten.
De wah-wah pedaal zet het nummer sterk in en live stonden ook Deke Leonard en B.J. Cole mee op het podium. Niet meteen een nummer waar je echt lang naar kunt zitten luisteren maar misschien heb jij daar een ander gevoel over. Neen, we hebben beter gehoord van deze Help Yourself.
Samengevat: Help Yourself was weer een van die bands die geen vaste voet kreeg op het continent. Ze hadden succes in hun eigen land maar net zoals bij vele andere voorbeelden begon dit ergens in 1973 al te vervagen en er zat maar een ding op: de band splitte. Malcom Morley en Ken Whaley zullen kort daarop terug te vinden zijn bij het Britse Man voor de opnames van hun ‘Winos, Rhinos and Lunatics’. 
Help Yourself wordt nog steeds beschouwd als een van de meest miskende bands van hun tijd. Op deze compilatie krijgen we de meest essentiële songs uit al hun albums die destijds door MGM werden uitgebracht.

Alfons Maes (3½)

---

Esoteric Recordings  I  ECLEC 22459  I  Cherry Red Records