José Feliciano: That The Spirit Needs / Memphis Menu / Compartments

DETAIL ALBUM

Tracks:
That The Spirit Needs

1. Come Down Jesus
2. The Spirit
3. Wild World
4. Border Song
5. Only Once
6. Take Me To The Pilot
7. She Let Me Down
8. Daytime Dreams
9. My Last Farewell
10. Mellow Feeling
11. Pay Day

Memphis Menu

1. Magnolia
2. River Song
3. One More Mile
4. Never Leave You
5. Tale Of Maria
6. It Doesn’t Matter
7. Good Times
8. Lay, Lady, Lay
9. Where Is My Woman
10. Movin'

Compartments

1. Simple Song
2. Me And Baby Jane
3. Don’t Fail
4. Find Somebody
5. Hey Look At The Sun
6. Peace Of Mind
7. Sea Cruise
8. Compartments
9. Yes We Can Can
10. I'm Leavin’
11. Things Are Changing

Platenlabel
Beat Goes On

Labelnummer
BGOCD1179

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
José Feliciano

Moeten we deze van Puerto Rico afkomstige blinde singer-songwriter nog voorstellen? Misschien voor enkele muziekliefhebbers van de huidige generatie en dat is eigenlijk een beetje beschamend. Feliciano heeft zijn muzikale kwaliteiten in het verleden meer dan eens getoond en dan denk ik gewoon even aan de voortreffelijke, en nog steeds even krachtig klinkende nummers: ‘Once There Was A Way’, een nummer dat sommige luisteraars tot tranen kan aanzetten, ‘Que Sera’, ‘Malaguena’, ‘Feliz Navidad, het nog even overtuigende ‘Rain’, zijn versie van ‘Light My Fire’ maar vooral het Santana-nummer ‘Samba Pa Ti’ dat hij hier van de nodige Spaanse tekst heeft voorzien, roepen diepe herinneringen bij mij op en ik denk niet alleen bij mij.
In 2007 strikte de organisatie achter de Turnhoutse VRIJdagen Feliciano om een éénmalig concert in België te geven. Het resultaat was enorm groot: alleen met een gitaar en een micro wist onze Peurto-Ricaanse singer-songwriter de ganse Grote Markt in te pakken. Een onvergetelijk concert!
Dat de dag van vandaag zijn muziek nog steeds onbegrensd populair is, getuige daarvan nog de vele concerten die hij geeft over de ganse wereld. Dat moet ook een van de redenen geweest zijn dat Beat Goes On met deze release uitpakt.
We krijgen drie langspelers vanuit begin jaren zeventig: ’That The Spirit Needs’ (1971), ‘Memphis Menu’ (1972) en ‘Compartments’ uit 1973.
Gezien de krachtige nummers die Feliciano zelf weet te schrijven was hij er ook niet vies van om met de regelmaat songs van collega’s een nieuw jasje om te doen.
Met ‘Come Down Jesus’, en meteen een van die songs die je met bewondering zult beluisteren, krijgen we een song dat we best aan het lijstje van die die ik reeds opsomde mag toevoegen. Feliciano is een uitstekend akoestisch gitarist maar ik zou de man ook graag als lead gitarist in mijn band willen. Hij laat op diverse nummers horen dat hij gerust in de schaduw van andere elektrische snarenridders mag staan.
‘Wild World’ leende hij even van Cat Stevens terwijl hij ook even in het werk van Elton John/Bernie Taupin dook met ‘Border Song’. Luister vooral hoe hij dit nummer start, gewoonweg subliem maar dat doet hij eveneens met dat andere Elton John liedje ‘Take Me To The Pilot’.
Met ‘Magnolia’, de openingstune van zijn langspeler ‘Memphis Menu’, zitten we meteen in het vaarwater van J.J. Cale, iets waar Cale jaloers op mag zijn. ‘River Song’ is dan een van de vele voorbeelden waar Feliciano zijn elektrische gitaaruitstapjes etaleert. Dit nummer behoort ook tot mijn favoriete Feliciano-songs. Helaas wordt dit soort muziek blijkbaar niet meer gedraaid op de nationale zenders, misschien met een beetje geluk op een zaterdagnacht op Radio 1, hey Bjorn. Met ‘It Doesn’t Matter, weer zo’n eigen ballade die je meteen bij het nekvel grijpt, doen we het iets zachter aan terwijl we met ‘Good Times’ van Marc Benno even op hetzelfde tempo kunnen voortbollen. Van grootmeester Robert Zimmerman krijgen we nu een leuke versie van diens ‘Lay, Lady, Lay’. Toch een van de betere versies die we ooit te horen kregen. En met ‘Movin’’ van Jackie DeShannon komt er ook een einde aan deze prachtige ‘Memphis Menu’-langspeler.
Vreemd is wel dat er geen enkel Spaanstalige liedje op deze langspelers voorkomt maar dat stoort ons zeker niet.
‘Compartments’ kreeg als opener het keurige ‘Simple Song’, weer zo’n tune waarbij je rustig en zonder enige vorm van stress in je zetel kunt naar zitten luisteren want het straalt een zekere rust uit. Aansluitend mogen we in diezelfde zetel blijven genieten van de Leon Russell klassieker ‘Me And Baby Jane’ waarin de dwarsfluit een bijzondere rol kreeg toebedeeld. In het magische jaar 1976 maakten Seals & Croft het prachtige ‘Get Closer’ waarop we ook ‘Don’t Fail’, dat José hier op magistrale wijze covert, terugvinden. Meteen valt weer de knappe fingerpicking op. Een samenwerking met Steve Cropper en Carl Marsh leverde het pareltje ‘Find Somebody’ op. Mijn lijstje met hoogtepunten begint de pan uit te swingen. En wanneer je denkt dat je alles hebt gehoord worden we keer op keer verrast door de nummers die nog moeten komen. Wat dacht je van een knappe herwerking van Jim Messina’s ‘Peace Of Mind’? En of dat nog niet genoeg is krijgen we verder nog enkele toetjes in de vorm van ‘Sea Cruise’, het titelnummer ‘Compartments’ en nog een ietwat funky blauwdruk van Allen Toussaints ‘Yes We Can Can’. Old school soul krijgen we nu in de gedaante van ‘Things Are Changing’ dat op het conto van Donald Paschal genoteerd staat, en hiermee besluit deze heerlijke José Feliciano box.
Nog immer een ondergewaardeerd muzikant/singer-songwriter. Feliciano bewees met deze drie fantastische langspelers dat hij een artiest is die respect kan afdwingen op een (h)eerlijke manier. Zijn muziek kan je op gelijk welk moment beluisteren en zelfs wanneer je je in een diepe depresssieve bui bevindt dan is er maar een middel om daar uit te geraken en dat is Jose Feliciano. Top!!!

Alfons Maes (5)