Leon Bridges: Coming Home Digital Deluxe Version 2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Coming Home
2. Better Man
3. Borwn Skin Girl
4. Smooth Sailin’
5. Shine
6. Lisa Sawyer
7. Flowers
8. Pull Away
9. Twistin’ & Groovin’
10. River
11. There She Goes
12. Daisy Mae
13. Mississippi Kisses
14. Here In My Arms
15. Outta Line

Platenlabel
Columbia Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Leon Bridges

Tegenwoordig moeten nieuwe groepen of muzikanten onmiddellijk geld opbrengen. In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw kregen muzikanten de kans om zich te ontplooien en te groeien in wat ze doen. Een schare fans opbouwen door te werken aan goede songs en veel te toeren, maar dan geleidelijk aan. Die tijd krijgen ze nu niet meer van de platenfirma’s. Er zijn inderdaad nog uitzonderingen zoals Daptone records uit New York. Maar de grote maatschappijen hebben het niet (meer) door dat investeren op lange termijn de enige manier is om goede langdurende en economisch gunstige relaties op te bouwen met artiesten. Daarom wordt er steeds meer in eigen beheer uitgebracht en snijden de grote maatschappijen elke keer weer in hun eigen vingers. (hoewel, er loopt talent genoeg rond om uit te melken…) But who needs them, ze brengen toch alleen maar snel opbrengende pop-pulp uit. 
Leon Bridges bracht begin vorig jaar twee singles uit die goed werden ontvangen door pers en radio. Op 23 juni 2015 verscheen zijn debuutalbum ‘Coming Home’. Kort daarna, op 6 september stond hij op de planken van de AB in Brussel (zie verslag september 2015) waar hij een goede maar veel te korte show gaf die de mensen met een serieuze honger achterliet. Waarom daar niet wat covers aan toe werden gevoegd om de show langer te maken blijft een raadsel. Feit is dat je met een show van een uur niet meer kan afkomen tegenwoordig, daarvoor zijn de tickets te duur geworden. Nu, nog geen half jaar na zijn Europese toer verschijnt deze Deluxe uitvoering van ‘Coming Home’. Tijd om een nieuw album te maken, op een rechtvaardig voorziene tijd, heeft Bridges duidelijk niet gekregen. Vijf extra songs bevat dit album. 
De vijf extra songs zijn zeker weer de moeite waard, net zoals het debuutalbum. Jammer genoeg zijn er maar drie (broodnodige) uptempo songs bijgekomen, nl het Toussaint/Domino-achtige ‘There she goes’, de jaren vijftig rock ‘n’ roll ‘Outta Line’ en ‘Mississippi Kisses’ een door Hammondorgel gedreven song met catchy mannelijke backingvocals. De twee andere songs zijn ook sterk, maar traag. ‘Daisy Mae’ is een één-tegelschuifelaar, maar dan wel mooi opgesmukt met een sumiere pedalsteel gitaar en wat saxofoon en ‘Here in my arms’ is een New Orleans smartlap. ‘Here in my arms’, ‘Mississippi Kisses’ en ‘There she goes’ stonden al in zijn live-set toen hij in september Brussel aandeed. 
Oké, vijf nummers extra, waar hij er al drie van speelde in een repertoire van maximum een uur, daar komen twee songs bij wat niet meer dan 6 a 7 minuten is. En nu moet Leon Bridges deze Deluxe cd gaan promoten (voor de tweede keer eigenlijk hetzelfde album) met maar maximum 10 minuten extra repertoire. Dus gaat zijn set maximum een uur en tien minuten duren, wat, zeker voor een jong en beginnend artiest veel te weinig is. Maar ja, de platenfirma’s moeten snel geld zien… Ik hoop alleen dat Leon Bridges dit blijft volhouden en dat ze (management, bookers, platenlabel etc) hem niet te snel opbranden en hem binnenkort tijd genoeg geven om een serieus volwaardig en nog sterker album af te leveren dan zijn debuut. Ik weet dat hij de capaciteiten daarvoor heeft. Hij schrijft schitterende vintange soulsongs met inhoud. Ik hoop dat hij de kans krijgt om zich voldoende te ontplooien. Maar als ik hem was dan zou ik toch eens gaan aankloppen bij Daptone Records of mijn licht opsteken bij een ander onafhankelijk label. 
Los daarvan blijft het een formidabel debuut, al mocht er iets meer uptempo werk toegevoegd zijn.

Peter Jacobs (4½)