The Everly Brothers: Stories We Could Tell & Pass The Chicken and Listen

The Everly Brothers, ooit een schitterend duo singer-songwriters met een hemelse stem die we niet meer hoeven voor te stellen. En wat ‘brothers’ betreft, dit is ook reeds geschiedenis gezien dit jaar (3 januari 2014) Phil Everly kwam te overlijden.
Ze hebben ons tijdens hun bestaan met prachtige en soms ontroerende muziek bestookt en nog steeds is hun muziek, al dan niet zelf geschreven, onsterfelijk. Denk maar bijvoorbeeld aan hun grote hits ‘Cathy’s Clown’, ‘Let It Be Me’, ‘Crying In The Rain’ en ‘Wake Up Little Susie’ om er maar enkele te noemen uit hun oneindige palmares.
Met deze twee langspelers duikelt Morello Records in een ver verleden. Het gaat hier om twee langspelers die in 1972 op de markt kwamen.
‘Stories We Could Tell’, genoemd naar een nummer van ex-Lovin’ Spoonful frontman John Sebastian zit propvol schitterende covers maar worden afgewisseld met enkele eigen nummers. We krijgen o.m. knappe versies van o.m. Kris Kristofferson’s ‘Breakdown’, het van de Bramletts geleende ‘All We Really Want To Do’ maar ook een echt schitterende versie van Rod Stewarts ‘Mandolin Wind’. De eigen songs beperken zich tot ‘Up In Mabel’s Room’, ‘I’m Tired Of Singing My Song In Las Vegas’ (ja, daar kunnen we begrip voor opbrengen, beste Don), en ook nog het voortreffelijke ‘Green River’. Nog meer leuke covers ontdekken hier in de vorm van Jesse Winchester’s ‘The Brand New Tennesse Waltz’ en natuurlijk ook Sebastian’s ‘Stories We Could Tell’. ‘Tennessee Waltz’ is een fantastische cover en we kennen ook nog de versie van o.m. The Walker Brothers die het enkele jaren (1976) later op hun langspeler ‘Lines’ zetten. De versie van Don en Phil is gewoonweg super. Dat mogen we zonder enige schroom ook zeggen van ‘Stories We Could Tell’.
Neen, we krijgen geen enkele van hun grote hits van maar wel twee langspelers die echt de moeite meer dan waard zijn om te herontdekken… als je deze niet zou kennen.
‘Pass The Chicken and Listen’ is een volledig coveralbum maar als dat steeds op zo’n gevoelige manier zoals de Everly’s kan gebracht worden dan hebben we daar absoluut geen probleem mee. Openen doen ze met het beklijvende ‘Lay It Down’, de emoties spatten er af en werd gepend door ene Gene Thomas, neen niet onze Vlaamse Gene. Mickey Newbury schreef het pakkende ‘Sweet Memories’ en we maken weer even de dansvloer vrij voor de eensteensleper. Dat de Everly’s ook bekend waren voor hun sterke country covers maken ze hier duidelijk met het door Lee Clayton geschreven ‘Ladies Love Outlaws’, dus je kan je nog steeds bekeren tot de criminaliteit. Dat ouwe grijze bard Kris Kristofferson prachtig songs kan schrijven dat weten zelfs mijn kamerplanten maar het wordt nu echt pakkend met ‘Somebody Nobody Knows’. En Guy Clark, die dit jaar bekroond werd met de prijs van beste folkalbum, ‘My Favourite Pictures Of You’, leverde ‘het tijdloze ‘A Nickel For The Fiddler’.
“Wat hebben we vandaag geleerd?” zou ene Piet Huysentruyt zeggen. Wel, dat de Everly Brothers ook buiten hun grote charmante hits kunnen bekoren met misschien wat –voor sommigen toch- minder bekend werk maar dat ze dat met evenveel passie en grandeur weten te brengen, dat leidt geen twijfel. Een tweede duo, dat de schoenen van Don en Phil zou mogen aantrekken, moet helaas nog geboren blijven en dat zal zo nog wel een tijdje blijven. The Everly Brothers zijn gewoonweg de vertolkers van hemelse muziek waarbij de goden zelfs het volume van hun radio zullen hoger zetten.

Alfons Maes (4½)

"What have we learned today?" That’s the question Piet Huysentruyt, one of our national (cook) celebrities on television always ask.  Well, the Everly Brothers also seduce with lesser known songs (for some anyway) outside their big hits, but they always sings them with the same amount of passion and grandeur. The Everly Brothers are simply the interpreters of heavenly music… the gods will certainly turn up the volume of their radio…

---

Morello Records  I  MRLL 35  I  Cherry Red Records  I  Everly Brothers