The Sons Of Champlin: Welcome To The Dance / The Sons Of Champlin / A Circle Filled With Love / Loving Is Why

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1
Welcome To The Dance

1. Lightnin’
2. For Joy
3. Who/Heaven Only Knows
4. Right On
5. No Mo’
6. The Swim
7. Welcome To The Dance: A-Silence; B-Sound/Turn Around; C-Healthy Woman; D-Welcome To The Dance

The Sons Of Champlin

1. Lookout
2. Like To Get To Know You
3. Marp Interlude
4. Planet Ripper
5. All And Everything
6. Without Love
7. Rainbow’s End
8. Geoff’s Vibe
9. Queen Of The Rain
10. Goldmine

Disc 2
A Circle Filled With Love

1. Hold On
2. Here Is Where Your Love Belongs
3. Follow Your Heart
4. Knickanick
5. Imagination’s Sake
6. Still In Love With You
7. Circle Filled With Love
8. To The Sea
9. You
10. For A While
11. Slippery When It’s Wet
12. Helping Hand

Loving Is Why

1. Saved By The Grace Of Your Love
2. Loving Is Why
3. What’cha Gonna Do
4. West End
5. Big Boss Man
6. Time Will Bring You Love
7. Doin’ It For You
8. Where I Belong
9. Let That Be A Lesson
10. Love Can Take Me Now

Platenlabel
BGO Records

Labelnummer
BGOCD1180

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Sons Of Champlin

Deze in de sixties uit de assen van The Opposite Six ontstane band behoort tot de San Francisco scene. Boegbeeld van de band is William Bradford ‘Bill’ Champlin. Bill Champlin, die op 4 jarige leeftijd achter de piano van zijn moeder kroop, bekwaamde zich later ook als gitarist, producer, arrangeur, songschrijver en zanger. Bills eerste muzikale liefdes waren James Brown, Lou Rawls, Ray Charles en de rhythm & blues in het algemeen. Vertoevend in de regio rond San Francisco, kwam Bill vanzelfsprekend in contact met het werk van de toen daar furore makende psychedelische rockbands als Jefferson Airplane en Grateful Dead, om er maar enkelen te noemen. The Sons Of Champlin hadden echter meer gemeen met soul en rhythm & blues en behoorden bijgevolg niet tot die groep. Desondanks hebben The Sons Of Champlin een handvol goede albums op de markt gebracht. Door een niet al te adequate promotie, vaak het gevolg van personeelsstrubbelingen binnen de platenmaatschappij, is deze band in Europa niet echt kunnen doorbreken bij het grote publiek. Het eerste album ‘Welcome To The Dance’ uit 1974 was hun eerste voor Columbia na een breuk met Capitol. Clive Davis was bij Columbia de man die de Sons een warm hart toedroeg, maar jammer genoeg de bons kreeg zodat de aandacht rond het album wat verslapte. Algemeen wordt wel aangenomen dat dit album tot één van hun beste behoort. Het staat bol met creatieve op soul en rhythm & blues geschoeide rock. Dat Bill enorm geïnspireerd is door Ray Charles wat het vocale betreft en Jimmy Smith wat de toetsen betreft, is gedurende het hele album te merken. Zes van de 7 songs, waaronder de sublieme, vol tempowisselingen, ruim 12 minuten durende titeltrack zijn van de hand van Champlin en het moet gezegd dat het catchy nummers zijn, die na al die jaren nog steeds uiterst genietbaar zijn. Gitarist Terry Haggerty is bovendien een meester in ‘hoe maak ik complexe gitaarsoli toch genietbaar voor de luisteraar?’
Het tweede album ‘The Sons Of Champlin’ stamt uit 1975. Buiten enkele personeelswisselingen was het vertrek van Davis bij Columbia het grootste obstakel op de weg naar algemene erkenning. Door het vertrek van Davis, had men bij Columbia enkel nog oog voor producties die commercieel interessant waren en daar hoorde dit album niet bij. Ondanks dit, bereikte het toch nog plaats 186 in US Top 200 LP’s Chart. Dit album gaat verder op de weg die bewandeld werd in ‘Welcome To The Dance’ al zijn er toch enkele minuscule veranderingen. Zo bevat ‘Like To Get To Know You’ elementen van de betere popsong en mag Mark Isham zich op synthesizer en keyboards uitleven in het zweverige, instrumentale ‘Marp Interlude’. Gitarist Haggerty en gastmuzikant Larry Keilman tonen dan weer respectievelijk op gitaar en mondharmonica hun kundigheid op ‘Planet Ripper’, terwijl ‘Without Love’ funk en rhythm & blues mooi in elkaar laat vloeien.
Album nummer drie ‘A Circle Filled With Love’ kwam uit in 1976 en bracht de band via Ariola in contact met Keith Olsen, die bekend zou worden om zijn werk met Fleetwood Mac, Grateful Dead, Rick Springfield, Santana en Emerson, Lake and Palmer. Olsen produceerde ‘A Circle Filled With Love’ en die drukte toch ook ietwat zijn stempel. Rhythm & Blues wordt de hoofdtoon al blijft de soul aanwezig. Hier en daar valt er zelfs een spatje 70’s disco te bespeuren. Met het swingende ‘Hold On’ en het rustige met een aan Curtis Mayfield denkende intro ‘Here Is Where Your Love Belongs’ haalde de band zelfs de hitparades. ‘Knickanick’ is een knap staaltje van een door keyboards en gitaar gedragen funky instrumental.
‘Loving Is Why’ het laatste album op deze dubbelaar werd in 1977 uitgebracht met Christopher Bond als producer. Bond was voornamelijk gekend om zijn werk met Hall & Oates en dat heeft hij proberen door te trekken op ‘Loving Is Why’. Opvallendste, maar wel geslaagde uitschieter is het op een funky James Brown gitaartje drijvende ‘Big Boss Man’. Op zich is dit geen echt slecht album, het klinkt allemaal wat commerciëler en het viel destijds niet in de smaak van de fans van The Sons Of Champlin. Het album flopte dan ook, en Bill Champlin, die ondertussen tot die andere supergroep Chicago was toegetreden, verliet de band. Later vonden nog reünies plaats, maar hetzelfde als in de hoogdagen van de band werd het nooit meer.

Lambert Smits (4½) 

For lovers of blue-eyed soul, rhythm and blues and rock made in the 70’s in San Francisco.