The Wood Brothers: Paradise

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Singin’ To Strangers
   
2. American Heartache
3. Never And Always
4. Snake Eyes
5. Two Places
6. Heartbreak Lullaby
7. Without Desire
8. Raindrop
9. Touch Of Your Hand
10. River Of Sin

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLU DP0678

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
The Wood Brothers

De broers Chris en Oliver Wood groeien op in Boulder, Colorado een stadje vlakbij Denver. Maar gitarist, zanger Oliver Wood (50) verhuist als twintiger naar Atlanta waar hij gaat werken bij Tinsley Ellis en de band King Johnson.  Bassist, zanger Chris Wood (46) raakt via het conservatorium van Boston verzeilt in de New Yorkse jazzscene. Hij vormt daar samen met John Medeski en Billy Martin, Medeski, Martin & Wood, een instrumentaal funkjazztrio.
Toch komen de broers elkaar tegen in 2006 en starten The Wood Brothers, een trio met drummer Tyler Greenwell (Tedeschi Trucks Band) maar pas in 2011 werden ze naar eigen zeggen een echte groep toen percussionist Jano Rix de mannen vervoegde. Echt succes krijgen ze pas met het in 2013 verschenen The Muse.  Daar is hun stijl nog beter uitgekristalliseerd dan op hun vorige werkjes ‘Ways Not To Lose’ (2006), ‘Loaded’ (2008), ‘Up Above My Head’ (2009), ‘Smoke Ring Halo’ (2011).
The Wood Brothers, voor degene die ze nog niet moest kennen, nochtans waren ze al een drietal keer in de Benelux op toer, maken een coherente mix van folk, country, blues, jazz en funk, zelfs tot Americana, maar dan wel met een eigen geluid. Als je ze hoort, dan hoor je meteen, dit zijn The Wood Brothers! Je vraagt je soms af hoe ze het allemaal doen met z’n drieën en hoe ze het vooral zo goed laten klinken!
Het album, door het trio zelf geproduceerd, klinkt fris, en toch ongepolijst, rauw, gruizig en daardoor vooral écht! Je hoort invloeden van Neil Young, Dylan, een beetje Beatles, laten we maar zeggen George Harrison, Crosby , Stills & Nash, maar ook invloeden van Britse popmuziek door de jaren heen en een vleugje hier en daar, van de psychedelische mist uit de jaren 1960.
Het album opent ruig met de intro van ‘Singin’ To Strangers’, maar de song slaat snel om in een heerlijk countryfolknummer. Wat meteen opvalt is dat ze weer veel aandacht aan de samenzang en stemmen geschonken hebben. Daar zijn ze echt meesters in. ‘American Heartache’ is een funky groovy song die af en toe wel wat wegheeft van Neil Young en in mindere mate Bob Dylan, maar daar alleen naar kijken zou de song onrecht aandoen, want er zit veel meer in. Het is zoals de rest van het album, uitermate dynamisch, verrassend spontaan en spitsvondig gearrangeerd. Op ‘Never And Always’ horen we de gitaar en stem van het bevriend koppel en gasten op dit album, Derek Trucks op slidegitaar en Susan Tedeschi op backing vocals.
‘Snake Eyes’ is dan weer een vettige opzwepende boogie met sixties popinvloeden. Een nummer waar je absoluut niet stil kan bij blijven zitten.  Met ‘Two Places’ nemen ze wat gas terug. Het is een ingetogen akoestische folk-wals, een prachtig luisterlied, opgevrolijkt met trompet en orgel. ‘Heartbreak Lullaby’ is een rustig akoestisch tokkelnummer dat opgesmukt werd met een sierlijke cello en accordeon.
‘Without Desire’ begint met een grommende Hammond B3, maar slaat dan snel om in een uptempo song met een Latin ritme en een Zuid-Amerikaanse invloed. Misschien is het wel dé uitschieter van dit album. Het is een spannend, opzwepend nummer met een ongelooflijk druk, maar toch overzichtelijk arrangement. Wat een song!
‘Raindrop’ is dan weer een lekker swingend folkrocknummer gebaseerd op een sterke funky gitaarriff. Jazzy werk krijgen we in het door contrabas aangestuurde ‘Touch Of Your Hand’, een song waarvan het refrein wat wegheeft van een akoestische Tom Petty. Afsluiter ‘River Of Sin’ is een rustige op piano en contrabas geschoeide song. Het is rustig en ingetogen, maar toch groovy en ietwat funky. Een volwaardige afsluiter voor dit wederom zeer avontuurlijk album van deze meesters in de beste rootsmuziek van het moment. Eigenlijk zouden ze op alle blues- en rootsfestivals deze zomer moeten spelen… Een gemiste kans van alle Belgische en Nederlandse organisatoren!
Binnenkort doen ze vier shows in Nederland, 12 mei, Hoofddorp, 13 mei Rotterdam, 14 mei Deventer en 15 mei Venlo. En waar blijven de Belgische optredens? Lopen de Belgische organisatoren nu altijd een jaar achter?

Line-up:

• Chris Wood (bas, zang, harmonica)
  
• Oliver Wood (gitaar, zang)
• Jano Rix (drums, zang, shuitar, percussie, toetsen)
  

Gastmuzikanten:

• Derek Trucks (gitaar)
  
• Susan Tedeschi (zang)
• Ann McCrary (achtergrond zang)
• Regina McCrary (achtergrond zang, tamboerijn)
• Matt Glassmeyer (tenor en bariton sax, buzzaphone, tuba, clarinet)
• Brian Drye (trombone, ruphonium)
• Kieran Michael Engel Wood (trombone)

Peter Jacobs (4½)

With their mix of jazz, blues, roots, country and lots more, they can’t go bad or wrong. This cd is again, like all their predecessors, a lively and adventurous album. This cd sounds fresh, although it’s unpolished, raw and granular, but every song is exciting and/or exhilarating. Actually they should play on all festivals this summer in the Benelux… a missed opportunity for all the promotors and organizers…