Tom Paxton: Peace Will Come / New Songs For Old Friends

DETAIL ALBUM

Tracks:
Peace Will Come

1. Peace Will Come
2. You Came Throwing Colours
3. Out Behind The Gypsy’s
4. The Hostage
5. You Should Have Seen Me Throw That Ball
6. Retrospective
7. Jesus Christ SRO (Standing Room Only)
8. California
9. I Lost My Heart On A 747
10. Dance In The Shadows
11. What A Friend You Are

New Songs For Old Friends

1. Hobo In My Mind
2. When We Were Good
3. Who’s Been Passing Dreams Around?
4. When Annie Took Me Home
5. Katy
6. Fred
7. Wasn’t That A Party?
8. Faces And Places
9. When You Shook Your Long Hair Down
10. Silent Night
11. When Princes Meet

Platenlabel
Morello Records

Labelnummer
WMRLL 44

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Tom Paxton

Tom Paxton voorstellen is synoniem voor ‘een open deur intrappen’.  Alhoewel Paxton destijds aanzien werd als één van de vele boegbeelden van de folkrevival in de sixties, had hij toch meer gemeen met de folkzangers uit de late fifties, zoals Dave Van Ronk. Paxton, die zoals het in de sixities hoorde, in het linkse politieke kamp onder te brengen was, heeft echter nooit tot de mainstreamartiesten kunnen doordringen. Eén van de redenen, en misschien wel dé reden hiervoor zou kunnen zijn dat hij niet zoals Dylan overschakelde naar de elektrische gitaar. Alhoewel Tom zich ook met een band omringde, hield hijzelf het toch bij de akoestische gitaar. Bij collega’s  die zijn nummers coverden, genoot hij wel bewondering. Denk maar aan onze eigen De Elegasten, die Paxtons, en in de versie van Pete Seeger bekend geraakte ‘What Did You Learn In School Today’ herdoopte in ‘Wat Heb Je Vandaag Op School Geleerd?’. Paxtons albums verkochten niet steeds als zoete broodjes en zeker niet de twee albums die Morello hier op één schijfje bundelt.
Het eerste ‘Peace Will Come’ stamt uit 1972, toen de folkboom reeds over zijn hoogtepunt was, en de elektrische gitaar zijn intrede in het genre maakte. De productie ervan was in handen van Tony Visconti, die ook actief is op de elektrische gitaar en harmonica. En alhoewel Paxton zich door een band, bestaande uit bas, drums, banjo, elektrische gitaar, steel gitaar en vibrafoon laat begeleiden, klinkt ‘Peace Will Come’ in hoofdzaak toch akoestisch. Tekstueel komt nu eens de rad van tong zijnde Paxton, en dan weer de poëtische aan bod. Uitschieter is het licht rockende, naar de Sunopnames knipogende  ‘Jesus Christ SRO (Standing Room Only)’. De 11 songs op dit album zijn niet zo sterk als Paxtons eerder opgenomen werk, al kan je ze toch als aangenaam bestempelen.
Van een andere orde is het in de Marquee Club in Londen opgenomen en in 1973 op de markt gebrachte ‘New Songs For Old Friends’. Vaak bundelt een liveregistratie het reeds in de studio opgenomen materiaal, maar dit is niet het geval voor ‘New Songs For Old Friends’. Bij Paxton werkt het net andersom. Vele van de hier voor het eerst gebrachte nummers zijn terug te vinden op Toms latere albums. Ook hier tekende Visconti weer voor de productie en horen we Ralph ‘Streets Of London’ McTell op gitaar en mondharmonica. De songs spreken meer aan dan deze op ‘Peace Will Come’ en Paxton is in goede vorm. Het lijkt wel of hij een publiek nodig heeft. Ook treedt de poëet in Paxton duidelijk op het voorplan. Een mooi voorbeeld hiervan is het vrolijke, a capella gezongen, aan zijn dochter opgedragen ‘Katy’. Diezelfde Katy mag met haar zus Jennifer, pa vocaal assisteren in het over hun hond handelende ‘Fred’. Lichtvoetig en grappig gaat het eraan toe in ‘Wasn’t That A Party?’. De laatste twee nummers, het niet met het kerstnummer te verwarren ‘Silent Night’ en ‘When Princes Meet’ waar Paxtons scherpe tong nog eens mag triomferen, zijn studio-opnamen. Hierop mag ook Peter ‘Where Do You Go To My Lovely’ Sarstedt het achtergrondkoortje vervoegen.
Beide albums mogen destijds dan niet de verwachte verkoopcijfers hebben gehaald, nu ze op cd gebundeld zijn, verdienen ze zeker een tweede kans.

Lambert Smits (4)

Tom Paxton who belongs to the artists of the folk boom of the sixties did not get the chance to become a mainstream artist like Dylan.  The reason could be that Paxton did not switch on the electric guitar, but remained loyal to the acoustic one. When"Peace Will Come’and 'New Songs For Old Friends’ were recorded, the folk revival was almost over, and these two albums did not sell as well. On "Peace Will Come" we hear both the critical and the poetic Paxton. The songs may not be as strong as his previous recordings, but are still enjoyable. The live recorded 'New Songs For Old Friends "sounds much happier and the songs are also stronger. Hopefully get both albums with this reissue on CD a second chance!