|
|
|
24 FEBRUARI 2017 |
|
Vertical Divider
Straf dat het al twintig jaar geleden is dat de Finnen van Apocalyptica hun eerste album, ‘Apocalyptica Plays Metallica by Four Cellos’ uitbrachten. Ik was nog niet eens geboren, maar mijn verloofde herinnert zich de voorstelling van dat album nog levendig en weet ook nog hoe de band op een promotour van Metallica zelf werd gestuurd. Ondertussen hebben de muzikanten, die les volgden aan de Sibelius Academy in Helsinki, er al acht albums opzitten. Gaandeweg werd Max Lilja vervangen door Perttu Kivalaakso, coverde Apocalyptica ook tal van andere metalbands (van Faith No More tot Pantera), mochten er ook drummers en percussionisten komen opdraven, maakte de band gebruik van gastzangers en stuurde men ook eigen songs de wereld in. Of Apocalyptica de kloof tussen liefhebbers van klassieke muziek en metalheads in de laatste twee decennia heeft weten te overbruggen, durven we te betwijfelen, ook al is die nauwer dan de afstand tussen metal en de meeste andere soorten muziek. De aanwezigen in het Koninklijk Circus dragen vooral metalshirts. Het zal Eicca, Perttu, Paavo en Lötjönen echter worst weten, want de zaal is goed gevuld. Op voorhand werd er in sommige voorbeschouwingen geopperd dat er ook nummers van het recente ‘Shadowmaker’ (waarop voor het eerst een enkele zanger te horen is) zouden gespeeld worden, maar dat durfden we al op voorhand te betwijfelen. We krijgen gelijk: er worden uitsluitend nummers van Metallica gespeeld. Wie het recent geremasterde album (met drie extra coversongs) kent, kan zich de setlist ongetwijfeld levendig voorstellen. |
Vertical Divider
Het decor oogt mooi, met platen achter elke muzikant en spotlights die recht op de cellospelers schijnen. Net zoals dat in het klassieke circuit zo vaak gebeurt, is de show opgedeeld in twee helften. In de eerste worden er acht absolute klassiekers doorgejaagd, met ‘Creeping Death’ als oudste en ‘Enter Sandman’, ‘The Unforgiven’ en ‘Wherever I May Roam’ als nieuwste Metallicanummers. Hoe mooi de vier cello’s ook klinken, en hoe perfect ze de zang- en melodielijnen van het Grote Voorbeeld ook weergeven, er wordt heel wat dynamiek toegevoegd wanneer het doek achter de muzikanten bij aanvang van de tweede helft naar beneden komt en drummer Mikko Siren mee begint te doen. Apocalyptica blijft (volkomen terecht) zweren bij het werk van en voor het ‘Black Album’, met als enige uitzondering het liedje over kanker, ‘Until It Sleeps’. Op Metallicadebuut ‘Kill ‘Em All’ is het wel wachten tot de allerlaatste song, ‘Seek & Destroy’. Met ‘Nothing Else Matters’ en ‘One’ krijgen we tenslotte nog een afgezaagd en een waardig bisnummer. U mag zelf beslissen welke songs we bedoelen.
setlist
Setlist Eerste Deel:
Tweede Deel:
Bisnummers:
|