Cedric Wuestenbergh22 oktober 2015 • CC Vondel Halle
Arno hield de nagenoeg volle zaal te Halle in de ban met zijn felgekleurde whisky/sigarettenstem dat hem zo typeert. Ik had Arno nog nooit live bezig gehoord, maar wat hij bracht loste al meeten de verwachtingen in. 95% van het publiek was zo tam die avond. En Arno was duidelijk nuchter en had er goesting in. Muisstil en met open mond genoot iedereen echter van de rauwe stem en songs die gezongen werden vanuit de buik “met liefde” en vooral een “puur” gevoel.
Op een bepaald moment veegde hij al de politiek gekleurde taalkwesties van de tafel, eerste vraag was, moet het hier in het Frans of in het Nederlands… waarop hij welgemeend weeral vanuit gevoel zeker vijf maal “fuck,fuck fuck” zei, “on est tous des européens.” Grote vraag blijft of deze zaal zich wel leent tot een performance als vanavond. De akoestiek liet op bepaalde momenten echt te wensen over. Dankzij de achtergrondzangeressen en de muzikanten, waar enorm veel pit in zat, werd het geheel toch wat beter en werden we meegetrokken in zijn blues getinte songs. Zijn zang, gekleurd in het Oostendse dialect, Frans en Engels in samensmelting met zijn mondharmonica bezorgde ons op bepaalde momenten kippenvel. |
“Nos amis d’Hal” kwamen pas echt uit hun kot als Arno de meer bekende liedjes bracht uit zijn repertoire. Met een zeer hoog uit de jaren tachtig of beter gezegd TC-Matic gehalte ging het publiek op ‘Oh Lalala’, ‘Bathroom singer’, ‘Putain, Putain’, ‘Les filles du bord du mer’, ‘Vive ma liberté’ volledig uit de bol. Zoals Arno het daar noemde met een gekleurd accent van een “solleke à l’Ostendaise, gekoppeld soort van Mexican Wave… dat es beter dan eun therapeut of psychologe.”
Je kan echter niet ontkennen dat Arno een doorleefde stem heeft. Doorheen de jaren is het zijn handelsmerk geworden, alsook zijn vele vloeksessies en onverstaanbare monologen die hij te pas en te onpas met het publiek deelt. Het publiek, mezelf inbegrepen, was laaiend over het concert. Al blijft het te betreuren dat het publiek alles zo gereserveerd onderging. Het lange applaus op het einde van de voorstelling verraadt toch dat ze een groot hart toedienen aan deze grote Belgische zanger, “un grand monsieur” in zijn genre. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025