Met: The Tremeloes / The Pacemakers / Sally Carr / Herman’s Hermits / Jive Talkin’ Plays Bee Gees
|
Dag 2 van de jaarlijkse sixties revival. |
Spitsafbijter waren The Tremeloes, ook steeds weerkerende muzikanten en nu in een ietwat andere samenstelling. Dave Munden, de nog steeds originele drummer en zanger nam nu de vocale credits voor zijn rekening, dus geen drums voor hem want dit liet hij over aan de originele drummer van Paper Lace, Philip Wright. Ook Joe Gillingham, de sympathieke toetsenman, was er vandaag niet bij wegens ziekte. Zijn plaats werd tijdelijk ingenomen door gitarist Eddie Johns.
The Tremeloes zijn een graag geziene band hier in Leopoldsburg. De hits die ze aan elkaar rijgden, ze zijn niet meer te tellen maar het jaar 1967 sprong eruit. Ze haalden toen een wereldwijde miljoenenverkoop met hits als ‘Here Comes My Baby’ van Cat Stevens, ‘Even The Bad Times Are Good’ en de meezinger van formaat ‘Silence Is Golden’, een nummer dat verplichte kost is geworden op hun setlist. Vanavond dus met nog slechts één origineel lid, nl. drummer/zanger Dave Munden die de band nog steeds bij elkaar houdt. Waarom zij vandaag openden; ze moesten laat die avond nog de trein nemen naar Engeland voor een ander concert die dag. Wat ze vandaag presteerden was absoluut fantastisch, geen aanmerkingen muzikaal of vocaal en iedereen moest meezingen op o.a. ‘Here Comes My Baby’, ‘Helule Helule’, de ene hit die Christie ooit had ‘Yellow River’ waar we eigenlijk de Tremeloes horen met Jeff Christie als vocalist. Natuurlijk kwamen ze weer allen vooraan op het podium voor de verplichte close harmony versie van ‘Silence Is Golden’ en hun set bezegelden ze met ‘Even The Bad Times Are Good’. Van een sterke set gesproken! Gerry & The Pacemakers kregen in 1962 een contract bij manager Brian Epstein als tweede groep naast de Beatles. Ze verwierven faam met hits als ‘Ferry Cross the Mersey’ (zie ook de gelijknamige speelfilm) en ‘Don't Let the Sun Catch You Crying’. Hun versie van het nummer ‘You'll Never Walk Alone’ van Rodgers & Hammerstein werd hun grootste hit. Deze song wordt nog steeds vrij frequent gecoverd en is al jarenlang het clublied van voetbalclub Liverpool. Vandaag geen Gerry (Marsden) maar voor de gelegenheid nu ‘Gery’ (de organisator) & The Pacemakers, zo kondigde hij ludiek aan. The Pacemakers wisten ook zonder hun frontman hun mannetje te staan. Of zij de kwaliteit van de Trems konden evenaren, ja, dat werd meteen duidelijk wanneer we getrakteerd werden op een daverende trip doorheen de sixties met o.m. ‘How Do You Do’, een versie van de Beatles’ ‘Day Tripper’, een korte medley waarin we ‘Don’t Through Your Love Away/Sweets For My Sweets/Sugar And Spice’ ontwaarden maar vooral hun versie van Love Affair’s ‘Everlasting Love’ lokte bij vele toeschouwers een onverwachte emotionele reactie los. Ze lieten ook nog wat info los waarom Gerry er nu niet meer bij is en dat ze van hem toestemming kregen om zonder hem verder te doen. Als laatste nummer doken ze de rock-‘n-roll wereld in met Eddie Cochran’s ‘C’Mon Everybody’. Ja, hoor weer meteen een show die we zeker nog eens willen zien. Voor wie er gisteren bijwas was het geen verrassing meer dat Sally Carr en haar man Ken Andrew weer even het podium op mochten en het vermoeden dat de band hoogstwaarschijnlijk weer op tournee zal gaan werd nu door Ken Andrew geconfirmeerd. Het publiek reageerde hierop met een fel applaus. Maar er zullen dan eerst wel de noodzakelijke repetities aan te pas moeten komen. Vandaag zong Carr de grote Middle Of The Road-hit ‘Chirpy Chirpy Cheep Cheep’ en dit onder een staande en verdiende ovatie. Ben benieuwd of Middle of The Road binnenkort weer ‘back on track’ zal zijn. De Britse popgroep Herman’s Hermits is ook allang geen nobele onbekende meer in Leopoldsburg, Tijdens de turbulente jaren zestig, en dankzij de Britse popexplosie toen, scoorden ze de ene na de andere hit maar toen nog met Peter Noone hun frontman. Vandaag tapten ze weer uit die rijk gevulde catalogus met o.m. sterke versies van ‘Wonderful World’ en ‘Silhouttes’. Een leuke anekdote deelde Barry Whitwam graag met zijn publiek over toen ze in de US verbleven en waar ze ingingen op een invitatie van Elvis Presley (eigenlijk Colonel Parker, zijn manager) om hem te ontmoeten. Wie er op deze afspraak niet was, juist, je kon het al raden, meneer Presley. Nog meer sterke klassiekers weerklonken uit de luidsprekers. ‘Dandy’ van de Kinks, maar ook die onvergetelijke tunes ‘Mrs. Brown You’ve Got A Lovely Daughter’, ‘My Sentimental Friend’ en het nog steeds fris klinkende ‘Something Is Happening’, de door Graham Gouldman (10cc) gepende wereldhit ‘No Milk Today’ en ‘There’s A Kind Of Hush’ werkten weer sterk op onze gemoedsrust in. SETLIST THE TREMELOES
SETLIST THE PACEMAKERS
SETLIST SALLY CARR
SETLIST HERMAN'S HERMITS
SETLIST JIVE TALKIN' PLAYS BEE GEES
Met dank aan Gery en het CC Leopoldsburg
|
Als finale song kregen we ‘I’m Henry The VIII I Am’. Hou ouder ze worden, des te sterker klinken ze dus. Het gezegde van “goede wijn behoeft geen krans” is hier dan ook helemaal van toepassing.
Zij waren in het verleden al enkele keren te gast op vorige ‘Back to the Sixties’-edities. “We want more…” bleef het maar klinken maar aan ieder mooi liedje komt een einde. Van de originele Bee Gees blijft alleen Barry Gibb nog over en met hem is het de laatste tijd ook niet goed meer gesteld. Jive Talkin’ Perform The Bee Gees brengt het tijdloze repertoire van de legendarische Bee Gees weer tot leven met hun prachtige vocale harmonieën. Deze drie imitatoren zijn graag geziene sterren in Engeland maar vooral bekend van zowel televisieshows als voor hun knappe live-optredens in West End Londen. Bovendien zijn de drie leden Darren, Gary and Jack Simmons ook echte broers, net als hun idolen! Vanavond stonden ze op de planken met een uitgebreide band. Buiten de drie broers (gitaar, vocals en keys) vonden we ook nog een cellist, violiste, drummer, bas- en lead gitarist en zowat in het rechtse hoekje, en zeer onopvallend zat nog een tweede toetsenman. Gary Simmons kroop in de huid van Barry, terwijl broer Darren Maurice weer tot leven bracht en de jongste van de drie, Jack Simmons, was een perfecte kopie van de recent overleden Robin Gibb. Gary had tijdens zijn bindteksten voornamelijk lof over het hoge stembereik van de Bee Gees en wonderwel sloegen ook zij er in om dit perfect na te bootsen. Dat de Bee Gees niet te vangen waren voor één specifiek muziekgenre, hebben ze meer dan ooit bewezen. Jive Talkin’ bestormde de ontzettend interessante backcatalogus van de Engelse broertjes (we mogen de solocarriére van Andy Gibb niet vergeten) die op zeer jonge leeftijd naar Downunder Australië immigreerden. Uit deze exuberante lijst van songs kregen we toch een twintigtal zeer aangename en geloofwaardige covers. Met ‘You Should Be Dancin’’, eigenlijk het begin van de Bee Gees’ discocarriére, werd de set geopend. Dat andere klassiekers zoals ‘Massachusetts’, ‘To Love Somebody’, (Dit nummer werd eigenlijk geschreven voor Otis Redding) ‘I've Gotta Get A Message To You’ en nog vele andere grote hits van de Bee Gees niet mochten ontbreken vanavond, het publiek zat te genieten van iedere moment met zijn eigen daaraan verbonden herinneringen. Na een klein uurtje waren we weer dik over middernacht toen Robin ons overviel met een beklijvende versie van ‘I Started A Joke’ en ‘Juliet’, en als je je ogen sloot zou je zweren dat Robin daar zelf op het podium stond. Van klasse gesproken. Uit hun ‘Saturday Night Fever’ kregen we ook enkele juweeltjes te horen waaronder ‘More Than A Woman’ en ‘Night Fever’ zelf. Frank Valli mocht zich destijds in de kijker zingen met het titelnummer van de speelfilm ‘Grease’, ook van de hand van de Bee Gees en ooit hadden Kenny Rogers en Dolly Parton een megahit met de eveneens door de Gibb broertjes gecomponeerde song ‘Islands In The Stream’. Als allerlaatste nummer op deze ‘Back To The Sixties’ editie liet Jive Talkin’ onze beentjes weer bewegen op de discotonen van ‘Tragedy’. En dat was het zeker niet, een tragedie, helemaal het tegenovergestelde, het was ook vanavond weer een avondje volgestouwd met leuke herinneringen aan die schitterende, vervlogen jaren, een periode zonder kommer en kwel en dat hebben we te danken aan één man, Gery, en waarvoor nogmaals dank. Volgende afspraak in Leopoldsburg voor alweer een brokje muziekgeschiedenis: Kamp Swingt op 6 augustus, op het plein net over hotel/café Prince Royal. Dit is een gratis event, dus breng al je vrienden mee. Hierbij nog een moment om even bij stil te blijven staan. Niet meteen uit de jaren zestig maar John Lennon’s hoop op een betere wereld zal hoogstwaarschijnlijk nooit gerealiseerd worden. Zal het allemaal bij een utopie blijven? Laat ons samen met hem hopen… Imagine :
“You may say I'm a dreamer But I'm not the only one I hope someday you'll join us And the world will live as one…” |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024