5 september 2015 • Bilzen

Wederom een muziekgebeuren in Limburg dat toch het nodige respect afdwingt.
Helaas konden we dit jaar maar alleen op zondag aanwezig zijn maar dit leek wel de meest interessante dag… voor ons toch.
Dat we vandaag ook af te rekenen kregen met wat regenval stond als een paal boven water.

De zondag werd geopend door Jeff B.R.I.C.K., een band die diverse muziekstijlen foutloos weet te combineren en net als vele andere dito bands kregen we een serieuze brok rockklassiekers te verwerken waaronder ‘Fortunate Son’ van CCR, ‘Whole Lotta Love’ van Zeppelin maar ook muziek van de Kinks en Steppenwolf galmden door de luidsprekers. En nog steeds niet voldoende toeschouwers aanwezig om van een denderende start te mogen spreken.

Volgende op de affiche was The Police By Police Brutality, een, hun naam zegt het al, een Police tribute band. Voor mij een eerste kennismaking met deze band die ons met enkele leuke covers verraste waaronder uiteraard de grote Police-klassiekers ‘Roxanne’, ‘Message in a Bottle’ en ‘Can’t Stand Losing You’.

Nog drie bands te gaan vooraleer we weer oude herinneringen aan Herman Brood konden ophalen met onze eigenste stergitarist Dany Lademacher (ex-Kleptomania).

Maar nu was het tijd voor enkele uurtjes puur rockgeweld met Hell City en Civilian. Hell City bracht een set waarin hardrock hoog in het vaandal gedragen werd terwijl bij Civilian de nadruk meer werd gelegd op pure metal.

Civilian houdt van afwisseling en met enkele leuke cd’s op zak weten ze de leidsels strak te houden. Resultaat: twintig jaar wervelende rock van hoog allooi en denderende shows. Wie deze kerels reeds bezig zag weet wat hem/haar te wachten staat. En buiten het harde rock- en metalgeweld werden we ook nog verrast op een leuke versie van Eddie Cochran’s ‘Summertime Blues’ dat we eigenlijk  beter kennen van Blue Cheer.
Herman Brood, we kennen hem nog allemaal en weten nog zeer goed hoe hij een einde aan zijn leven maakte. 11 juli 2001, het dak van het Hilton-hotel Amsterdam, zal bij vele van zijn fans nog steeds als een bedevaartoord worden beschouwd.
Lademacher houdt de geest in ere met zijn band Wild Romance. Met deze band, met een sterke live reputatie, krijgen de fans het gevoel dat Herman Brood nog steeds onder hen is.  Met ‘Saturday Night’ en ‘Never Be Clever’ werd dat eigenlijk een beetje bewaarheid. Ondertussen was de tent behoorlijk volgelopen. Dany moest helaas de set al zittend op een krukje uitdoen wegens een knieblessure. Nog steeds een schitterend gitarist!

Tijd dus voor Uriah Heep maar zonder Trevor Bolton aan de bas. De Heep voorstellen hoeft ook niet echt gezien ze al meermaals geschiedenis hebben geschreven. Met nog slechts één origineel lid, Mick Box (gitaar) en met Marshall luidsprekers die nu zijn eigen naam droegen, kregen we weer een zeer sterke en onderhoudende set. Met nummers uit hun omvangrijk oeuvre, waaronder ‘The Law’, ‘Sunrise’, ‘Stealin’’ en ‘The Magician’s Birthday’ werden we weer onderdompeld in een muzikaal spektakel van jewelste.

Gezien het al zeer laat was geworden en mij morgen een zware dag stond te wachten was voor mij Biesenrock 2015 afgelopen. Don Airey (Deep Purple Gary Moore), heb ik dan voor deze gelegenheid aan me laten voorbijgaan maar dat zal bij een volgende passage van hem wel goedgemaakt worden.

Omstreeks halfvijf was het tijd om het gedeelte ‘Biesenrock meets Jazz Bilzen’ waarin weer werd teruggeblikt op de jaren Jazz Bilzen die toen het dorpje Bilzen op de muzikale wereldkaart heeft geplaatst. Schepen van Cultuur Griet Mevis en enkele anderen waren vol lof over wat de organisatie destijds had gerealiseerd.

Biesenrock is een zeer leuk festival met een breed gamma aan muziekstijlen. En ook vandaag bleven de hemelsluizen niet dicht wat weer zorgde voor een hoop ellende. Maar wat het weer betreft, dat heeft Biesenrock ook niet in de hand, alleen de muziek.