14 april 2016 • Muziekodroom, Hasselt
‘Good Old School Blues’ Triumps!

Er waren weer heel wat bluesliefhebbers naar de Hasseltse bluestempel afgezakt voor het concert van Big Pete Pearson. De inmiddels 79 jarige ‘Arizona’s King Of The Blues’ zoals hij genoemd wordt, werd geboren in Jamaica maar verhuisde in de jaren ’50 naar Phoenix, Arizona. In Arizona was hij reeds lang een levende legende, maar het zou nog even duren vooraleer hij wereldbekendheid kreeg. Daar is inmiddels reeds lang verandering in gekomen. Ondertussen heeft hij zowat overal in de wereld op podia gestaan met o.a. Muddy Waters, B.B. King en John Lee Hooker om er maar enkele te noemen.
Wanneer je deze nestor van de blues ziet, zie je hem in gedachten al zitten aan de kaarttafel met enkele leeftijdsgenoten. Niets is echter minder waar. Als hij eenmaal, met zijn onafscheidelijk hoedje op, het podium betreedt dan weet je dat klaverjassen niet aan deze man besteed is. Neen, voor hem is opzwepende, soulvolle blues de beste remedie om de ouderdomskwaaltjes resoluut de kop in te drukken. Reeds geruime tijd laat Pearson zich tijdens zijn Europese tournees begeleiden door de Italiaanse bluesband Guitar Ray & The Gamblers. Met deze jongens heeft Big Pete niet alleen een enorme strakke ritmesectie in huis, maar vooral een uitmuntende gitarist in de persoon van Ray Scona. Hem mag je gerust in één adem noemen met Duke Robillard, Ronnie Earl en nog een dozijn andere kleppers. 
Zoals het past, mochten Ray en zijn muzikanten met B.B. Kings ‘Bad Case Of Love’ het publiek opwarmen, vooraleer Big Pete het trapje dat naar het podium leidde, opstapte. Vanaf dan was er geen houden meer aan. ‘Travelling Man’, uit zijn in 2012 samen met Guitar Ray & The Gamblers opgenomen album ‘Choose’ knalde nog maar net uit de speakers, of het werd reeds duidelijk dat de tandem Pearson/Scona goed gesmeerd liep. Pearson mag dan wel een gezegende leeftijd hebben, maar daar valt weinig van te merken. Zijn stem is nog rauw en krachtig genoeg om te imponeren en ook het oog voor vrouwelijk schoon is nog steeds aanwezig. En Scona….., ja die toverde de ene na de andere hemelse solo en lick uit zijn snarenplank, dat je soms vergat dat Big Pete eigenlijk de frontman was.
Nu Pearson zelf had daar geen problemen mee. Hij gunde Ray de spotlights en genoot er zelf enorm van. Bovendien tilde de creativiteit die Guitar Ray toonde, de klassiekers naar een hoger niveau. Door iedereen gekende nummers als ‘ Tin Pan Alley’, Got My Mojo Working’ en ‘Shake, Rattle And Roll’ kregen hierdoor een degelijke upgrade. De hoogtepunten volgden dan mekaar in sneltempo af. Eigen werk ging voortreffelijk samen met de alom gekende klassiekers. ‘Don’t Mess With Me (Finger In Your Eye)’, ‘Choose’, ‘Something On Your Mind’, ‘The Highway Is Like A Woman’ en ‘Too Many Drivers’ waren maar enkele van de vele parels die Big Pete uit zijn hoed toverde. Indrukwekkend was ook de manier waarop Big Pete zich na zoveel jaren, nog steeds perfect kan inleven in zijn songs. En ook entertainen is de man nog steeds niet vreemd. Het oppeppen van zijn toehoorders en repliceren op uitlaten van het publiek, gaat hem verdomd goed af. 

Big Pete Pearson & The Gamblers serveerden een avond vol ‘good old blues’. Dat de oudjes nog steeds niet moeten onderdoen voor hun jongere collega’s, was te merken aan de uitbundigheid van het publiek. Prima concert!


Met dank aan Danny Guilliams  Move2Blues