|
31 oktober 2016 |
Vertical Divider
Op 3 februari 1959, kwam de 22-jarige Buddy Holly om het leven bij een vliegtuigcrash nabij Clear Lake, Iowa. Samen met hem verloren ook The Big Bopper en Ritchie Valens het leven. Die dag wordt algemeen gezien als ‘the day the music died’. Een uitspraak die voor Don Mc Lean de aanleiding was voor zijn supermooi ‘American Pie’. Enerzijds zit er wel een stuk waarheid in die bewering, maar anderzijds zijn de nummers van Buddy ondertussen onsterfelijk geworden. In zijn korte leven presteerde de talentvolle Holly het toch om een aantal songs op te nemen, die ook vandaag nog een groot publiek kunnen bekoren. Dat was trouwens te merken aan het bordje ‘uitverkocht’ op de affiche van het optreden van de Engelse tributeband Buddy Holly & The Cricketers. Een publiek dat destijds opgegroeid was, gedanst en zich geamuseerd had op de muziek van de brildragende artiest uit Lubbock, Texas, zorgde voor een tot de nok gevulde zaal. Toen de band van wal stak met Buddy’s eerste grote hit ‘That’ll Be The Day’, werd meteen duidelijk dat dit een ambiancevolle avond zou worden, waar het publiek nog lang van zou nagenieten. Met een tomeloze energie regen Buddy Holly & The Cricketers de hits aan elkaar. ‘Peggy Sue’, ‘Got Married’, ‘Heartbeat’, Oh Boy’ en ‘It Doesn’t Matter Anymore’ deden het publiek enthousiast meezingen. En net zoals Holly destijds, combineerde de band deze nummers met het werk van tijdsgenoten zoals ‘Brown Eyed Handsome Man’ en ‘No Particular Place To Go’ van Chuck Berry. De samen met Holly omgekomen Valens had een dijk van een hit met het alom bekende ‘La Bamba’, een song die dan ook hier niet mocht ontbreken. |
Vertical Divider
In de jaren vijftig oefende de gospel een grote invloed uit op de toenmalige amusementsmuziek. Vele artiesten hadden dan ook één of meer door gospel geïnspireerde songs op hun repertoire staan. Buddy Holly & The Cricketers grepen terug naar het knappe ‘Early In The Morning’ van Bobby Darin, waarna het tijd werd voor een intens ‘lovemoment’. ‘Raining In My Heart’ was hiervoor de gedroomde song, waarbij het voltallige publiek van zijn zetel opstond en rustig meedeinde op het ritme van het nummer. Maar nog hadden wij alles niet gehad. Ondanks hun dynamische set hadden Buddy Holly en zijn kompanen nog bakken energie over. Die energie investeerden de heren in een wervelende, adembenemende apotheose met een medley van door iedereen gekende fiftiessongs. Wij noteerden o.a. ‘Tutti Frutti’, ‘Let’s Twist Again’, At The Hop’, ‘Sea Cruise’, Great Balls Of Fire’, dé surfsong bij uitstek ‘Walk Don’t Run’ en ‘Johnny B. Goode’, inclusief Berry’s duckwalk. Het publiek ging uit zijn dak en enkele onder hen herschiepen de kleine ruimte voor het podium al vlug in een geïmproviseerde dansvloer. En alhoewel het vocaal niet steeds loepzuiver klonk en er al eens een niet voorziene noot gespeeld werd, het kon de pret niet drukken. Terecht trouwens want rock-‘n-roll is van nature uit muziek om uit de bol te gaan. Met het programmeren van Buddy Holly & The Cricketers heeft Tom Coppers niet alleen een vleugje fifties rock-‘n-roll naar Palethe gebracht, maar heeft hij vooral het publiek een onvergetelijke ambiancevolle avond bezorgd. Mooi gedaan Tom! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025