interview buscemi
Dirk Swartenbroekx heeft via verschillende projecten zijn stempel op de Belgische én internationale muziekcultuur gedrukt. Chop Chicks (met Kloot Per W, Debby Termoni en Annebelle Dewitte) en Radical Slave worden gewaardeerd door fijnproevers en kenners, maar het is vooral met Buscemi dat Swartenbroekx zijn brug naar het grote publiek bouwde. Speciaal voor het nieuwe verzamelalbum van Lavvi Ebbel bij Starman Records herwerkte hij het nummer 'Victoria' tot een lekker dansbaar geheel. Naar aanleiding van die remix én de eerste 45-toeren single van Chop Chicks mocht Keys & Chords op de koffie in Hasselt, voor een gesprek met de bevlogen en gedreven muzikant.
Julian De Backer: "Goeiedag, meneer Swartenbroekx."
Dirk Swartenbroekx: "Zeg maar Dirk."
Julian: "Kan u even kort vertellen hoe de samenwerking met Lavvi Ebbel is ontstaan?"
Dirk: "Dat is via Kloot Per W gegaan. Hij speelt bas bij Lavvi Ebbel en ik zit samen met hem in Chop Chicks. Felix, de grote man achter Starman Records, ken ik uiteraard ook - omdat onze eerste single op zijn label is verschenen. Lavvi Ebbel wilde een remix om hun nieuwe compilatie te promoten, als extraatje zagen ze dat zeker zitten. Kloot vroeg het aan mij, en uiteraard wilde ik dat doen. Ik was al vertrouwd met het werk van Lavvi Ebbel: ik ben opgegroeid in de jaren 1970-1980, dus ik stam uit die tijd. Ik vond het een heel fijne opdracht. Wanneer Lavvi Ebbel nu optreedt, speel ik nadien als deejay een new wave-set."
Julian: "Ik neem aan dat je die remix beschouwt als een werk in opdracht. Welk Belpop-nummer zou je graag onder handen te nemen wanneer je volledig vrij mag kiezen?"
Dirk: "Ik heb reeds 'My Suitor' van Berntholer, nog zo'n Belpop-klassieker, geremixt. Momenteel heb ik pas een nummer van Schmutz bewerkt ..."
Julian (met schaamrood op de wangen, want 'Love Games' kent hij uiteraard wél): "Schmutz? Ken ik niet!"
Dirk: "Ook een new wave-groep uit de jaren 1980. Mijn versie van hun nummer 'Straight from the Heart' gaat binnenkort uitkomen, en dat is ook pure Belpop. Maar wat ik nog wil remixen? Dan moet ik even de volledige lijst van klassiekers afgaan, want er zijn altijd leuke nummers. Ken je de groep Isolation Ward?"
Julian (met nog meer schaamrood): "Eh, nee."
Dirk: "Een beetje obscuur, maar het zou tof zijn om mee te werken. En anders iets cold wave-achtig à la Siglo XX of Cultural Decay. Ik weet niet of die groepen u iets zeggen; dat is allemaal van de jaren 1980."
Julian: "Ik ben vrij vertrouwd met de Belpop, maar ik denk dat u nu de meest obscure groepen opnoemt."
Dirk: "Bwa, toch niet, ze hebben toch allemaal bekende nummers."
Julian: "Ik ken wel The Peter Pan Band, The Machines ..."
Dirk: "Nacht Und Nebel met 'Movoco Synthaca', misschien?"
Julian: "Ik mag stellen dat u een zekere affiniteit met de Belpop hebt."
Dirk: "Zeker, ik ben opgegroeid in die jaren. Ik heb de new wave en de punk - maar vooral de new wave - van dichtbij meegemaakt."
Julian: "In jouw remix krijgt 'Victoria' van Lavvi Ebbel iets van een oud Duran Duran-nummer, en het begin en einde lijken ook op 'Blue Monday' van New Order. Hopelijk vind je dat geen belediging, maar ik herken de karakteristieke drum."
Dirk: "Ik wilde het gewoon heel 80's aanpakken. Ik heb me laten inspireren door The Clash, de conga's van 'Rock The Casbah' alsook de disconummers die The Clash ooit heeft uitgebracht. Daar heb ik me op gefocust, want die klank wilde ik evenaren."
Julian: "Weet je dan ook meteen hoe je die klank moet oproepen?"
Dirk: "Dat is een beetje zoeken naar de juiste sfeer. De keyboards die erin zitten, zijn dan weer helemaal up-to-date."
Julian: "Starman Records wil vooral vergeten acts redden via heruitgaven en compilaties. Stel dat jij je eigen Starman-compilatie zou krijgen, wie of wat zou jij ..."
Dirk: "Ik heb vroeger heel veel opnames gemaakt onder andere namen. Ik maak sinds de jaren 1980 muziek op tapes. Ik zou graag mijn tracks zien verschijnen. Ik heb zeker vier uur muziek liggen uit die periode. En verder? Vergeten muziek? De meeste zaken worden uiteindelijk wel uitgebracht. Ik ben blij dat er heel wat beweegt in de cassettewereld. Een label als Insane Records, uit Wallonië, heeft prachtige spullen in hun kluizen liggen. Die zouden allemaal moeten uitkomen. Maar ik hoop dus dat Felix ook mijn muziek van vroeger kan compileren."
Julian: "Gewoon dwingen! Het moet komen!"
Dirk: "Nee, hij moet interesse hebben. Maar sommige nummers waren naar mijn bescheiden mening niet slecht genoeg om niet uit te brengen."
Julian: "Jouw andere huidige project, Chop Chicks, klinkt vooral als een vuilere dansvloerversie van alles wat Buscemi niet is. Is dat een bewuste keuze?"
Dirk: "Ja, zo heb ik het met Radical Slave, mijn plaat met Mauro, ook gedaan. Ik hou van noise. Nog een ander project van mij, Azure Mortale, is ook noise. Ik draai heel graag plaatjes als Buscemi: ik maak graag dansplaten en ik kan er overal mee terecht, maar ik heb ook een donker kantje. Ik kom uit de underground-scène en zal die nooit verloochenen. Naast een goeddraaiende carrière als Buscemi wil ik nog minder lucratieve avonturen beleven. Het is fijn om met diverse zaken bezig te zijn, zo kom je ook op totaal andere plaatsen. De cd van Azure Mortal is net uitgekomen (op 21 februari 2014, red.): heel obscure, donkere electronica. Echt niet te beluisteren volgens sommige mensen, maar de oplage is dan ook klein."
Julian: "Dat houdt het ook fris voor u, neem ik aan."
Dirk: "Absoluut!"
Julian: "Niet altijd in herhaling hoeven te vallen."
Dirk: "Nee, dat bedoel ik niet. Bij Buscemi kan ik ook diverse kanten uit: ik maak filmmuziek, muziek voor televisie, ik draai op jazzfestivals, ik speel op wereldfestivals. Het is een carrière die ook al 17 jaar duurt."
Julian: "Wanneer iemand als Rocco Granata u belt met de vraag: "Zullen we eens samenwerken?", wat is dan uw eerste reactie? Is dat twijfel? Angst?"
Dirk: "Nee, zeker niet. Ik ben nooit bang (lacht). Mijn eerste reactie was: "Zo, hoe heeft hij mij gevonden?". Had je mij in 2007 verteld dat ik ooit een plaat zou maken met Rocco Granata, dan zou ik wel twee keer geknipperd hebben met mijn ogen. Ik kende hem vooral als "charmezanger" - een vies woord - van populistische deuntjes genre 'Zomersproetjes', maar ik heb een goed gesprek gehad met de heer Granata en hij toonde mij een rijk Italiaans oeuvre waarmee je heel wat kanten kon uitgaan. Ik heb hem voorgesteld een combinatie te maken met jazz- en crooner-elementen, en hij heeft mij volledige vrijheid gegeven. Hij gebruikte zijn stem, en ik deed mijn ding. Ik ben best fier op die samenwerking, en ik hou ook van opmerkelijke combinaties die op papier niet zouden mogen werken."
Julian: "Durf je iemand als Rocco Granata - een man met meer dan vijftig jaar carrière - ook verbeteren als je vindt dat hij het bij het verkeerde eind heeft?"
Dirk: "Zeker! Absoluut. Hij vond dat ook plezierig. Ik sta bekend als iemand die altijd zegt wat hij denkt. Dat wordt mij meestal in dank afgenomen. Tegen Rocco kan je alles zeggen, want hij is zelf recht voor de raap. Onze karakters botsten niet. Het moet kunnen dat je af en toe kritiek hebt op een take die wat minder was."
Julian: "Heb je ook iets van hem kunnen leren?"
Dirk: "Ik vind het wonderbaarlijk dat hij altijd zijn eigen koers is blijven varen. Op zijn leeftijd - nu ja, zo oud is hij ook nog niet - heeft hij nog steeds dezelfde passie. Muziek is duidelijk zijn leven. Ik heb van hem geleerd dat het niet uitmaakt hoe oud je bent. Hij heeft ook altijd alles zelf gedaan, en zelf in de hand gehouden. Dat heb ik ook steeds gedaan. Zeer goed!"
Julian: "Welke muziek zal de 70-jarige Dirk Swartenbroekx maken?"
Dirk: "Ik ga verder op hetzelfde elan: obscure zaken, jazz én Buscemi. Ik hoop alles zo lang mogelijk te doen, want ik ben natuurlijk ook niet meer zo jong. Voorlopig ziet het ernaar uit dat ..."
Julian (onderbreekt): "Want ik vind het jammer dat bepaalde iconische muzikanten na verloop van tijd zoutloze muziek gaan maken. Denk maar aan Rod Stewart, die na The Faces en een solocarrière nu quasi enkel nog Amerikaanse klassiekers zingt voor het geld. Je wéét dat die man veel meer kan."
Dirk: "Zeker, ik zou nooit mijn broek afsteken. Ik ben commercieel ingesteld, maar ik zal nooit iets tegen mijn zin doen. Platte toestanden, daar pas ik voor. Ik moet ook geen toegevingen doen: ik ben volledig zelfstandig, ik ben van niemand afhankelijk. Zolang dat niet verandert, is alles oké. Ik heb wel mensen die voor mij werken, maar ik heb geen manager. Ik doe wat ik zelf wil."
Julian: "Fantastisch. Ik heb even rondgevraagd in Antwerpen. De naam Buscemi wordt meestal geassocieerd met "lounge", "remixen", "flamenco", "dansbaar" en "ritmegedreven". Hoe zou jij het liefst herinnerd worden?"
Dirk: "Ik zeg niet dat ik niet bescheiden ben, maar ik heb al enigszins bijgedragen aan het Belgische muziekpatrimonium door nummers te maken die nog steeds gedraaid worden: 'Ramiro's Theme', 'Seaside', 'Bollywood Swing King', 'Sahib Balkan', 'Dipso Calypso' etcetera. Ik ben ook heel blij dat ik op een aantal Belpop-compilaties sta, dat zoiets gelukt is. Het is een beetje onterecht dat ze mij in het vakje "lounge" stoppen, maar ik weet hoe dat komt. Ik ben begonnen in 1995, toen lounge net opkomend was. Je had toen ook het heel populaire duo Kruder & Dorfmeister (het Oostenrijkse tweetal Peter Kruder en Richard Dorfmeister, red.), waarmee ik gedraaid heb in Wenen, en waarmee ik samen op compilaties stond. Mensen vormen zich dan een beeld van zonovergoten stranden, zee en ... tja, "lounge". Dat is goed, ik vind het ook geen vies woord. Maar daarna heb ik veel andere soorten en stijlen van muziek gemaakt, gaande van Indische en Braziliaanse electronica tot pop. Het hokje "lounge" houdt nu geen steek meer. Ik probeer uiteraard trouw te blijven aan mijn oude sound, maar ik probeer ook altijd te innoveren. Mijn publiek houdt van lounge, ik ben er ook gek van, maar ik heb ondertussen meer gedaan. Ik wil gaarne van dat predicaat af."
Julian: "Je weet hoe moeilijk mensen van mening of inzicht veranderen ..."
Dirk: "Het stoort me ook niet. Door dat etiket zijn er ook al veel deuren voor mij geopend. Bepaalde merken vragen je soms, net omdat je voor een bepaald gegeven staat. Mijn muziek wordt vaak geassocieerd met een bepaalde lifestyle, waar ik ook absoluut niet tegen ben. Op dat vlak is alles oké. Ik lig er ook niet van wakker."
Julian: "Veel van jouw songs, denk maar aan 'Gadget Girls' of 'Hustler Swing', bevatten heel subtiele geluidseffecten en franjes. Hoe bewust zoek je daar naar?"
Dirk: "Ik werk heel vaak met bepaalde effecten, echokamers of delays. Soms componeer ik bepaalde klanken die een melancholische, warme filter over de muziek leggen. Dat is mijn handelsmerk en ik steek het graag in mijn nummers. Ik componeer vooral in het programma Cubase, waarin je met lagen moet werken. Er komt iets bij, er gaat iets weg. Ik beschouw het als muzikale architectuur. De afwerking, de effecten, komen als laatste. Daar werk ik dan ook lang aan. Mijn eerste album is uitgebracht in 1996, en toen was er amper apparatuur. Ik had een Amiga ..."
Julian: "Een Amiga-computer? Wow!"
Dirk: "Inderdaad, en mijn eerste sampler was een S1000 van Akai. Die werkte met floppy disks en daarmee kon je per nummer maximum anderhalve seconde samplen! Je moest je nummers zelf programmeren en je klanken zelf componeren. Je kon wel snippets (kleine geluidsfragmenten, red.) nemen, maar het was allemaal zo beperkt. Vandaag kan je oneindig samplen. Toen werkte ik met een analoge mengtafel voor mijn effecten. Heel old school, ik weet welke weg we hebben afgelegd. Ook de eerste "effectenbakken" hebben geen geheimen voor mij. Nu zijn het digitale apps geworden."
Julian: "Hebt u dan ook een geluidsdatabank met ongebruikte effecten die u in de loop der jaren hebt verzameld?"
Dirk: "Ik heb een mega soundlab, dat ik aanvul van 1996 tot nu. Mijn databank bevat minstens 50.000 klanken. Daar grijp ik geregeld naar terug."
Julian: "Dus u weet vermoedelijk ook perfect waar u wat moet vinden wanneer u het nodig hebt?"
Dirk: "Ja. Stel dat jij een gamelan wilt, dan kan ik u bij wijze van spreken 7000 gamelans voorschotelen. Heb ik een cimbaal nodig? Een Fender Rhodes? Of een bepaald effect? Soms maak ik ze zelf, en dan neem ik ze op en zet ik ze in de databank. En soms sample ik."
Julian: "Geweldig. Heel efficiënt."
Dirk: "Ik speel ook zelf piano, gitaar en bas, dus vaak speel ik op mijn platen zelf de instrumenten in."
Julian: "U bent een geschoold muzikant?"
Dirk: "Mijn eerste instrument was de basgitaar. In Mauro's groep, Radical Slave, speel ik gitaar. Bij Chop Chicks ook. Ik ken van alles iets, en van niets alles. Maar met de nodige technologie kan ik mooie piano-akkoorden spelen, zonder dat ik een virtuoos pianist ben."
Julian: "Kan u ook noten lezen?"
Dirk: "Jazeker. Ik heb muziekschool gevolgd."
Julian: "Dan kan u alvast meer dan Paul McCartney."
Dirk: "Ik ben een muzikant, ik kan noten lezen, maar - ik herhaal - ik ben geen virtuoos. Vooral als autodidact kan ik me behelpen."
Julian: "In het begin stelde je dat je affiniteit hebt met de new wave. Heb je ook voeling met de new beat?"
Dirk: "Ja, natuurlijk. Het is niet helemaal mijn meug, maar ik ken de iconen wel. Sommige zelfs persoonlijk. Iedereen kent Confetti's en The Erotic Dissidents. Ik volgde het wel destijds, maar ik ging niet naar die clubs. Ik was toen meer voor acid, en Chicago house."
Julian: "Pizzaman (een project van de Engelse Norman Cook, red.), bijvoorbeeld."
Dirk: "Nee, échte acid kwam uit Detroit."
Julian (doet alsof hij kan volgen): "Ah, ja, natuurlijk!"
Dirk: "Heel moeilijke bleeps. DJ Pierre, onder andere. Heel underground. Ik begreep de Belgische new beat wel - en het is iets om fier op te zijn - maar het is niet volledig wat ik super vind. Op enkele uitzonderingen na."
Julian: "Zou het jou lukken om - als stijloefening - een nummer te schrijven in een genre dat niet het jouwe is? Een kinderliedje of een schlager?"
Dirk: "Ik heb al een kinderliedje gemaakt voor Kapitein Winokio: 'Mieke Houdt U Vast' in een balkanversie. Het melodietje is bekend, maar de overige muziek is van mijn hand. Soms schrijf ik ook voor andere artiesten onder een schuilnaam."
Julian: "Hoe ontspan jij je na een slopend optreden?"
Dirk: "Tijdens de rit naar huis zet ik Klara op. Ik rij nooit zelf, dus ik kan me volledig ontspannen. Lekker chillen. Ik kan dat heel goed: lezen, een dvd opzetten, reizen ..."
Julian: "Haha, maar dat kan natuurlijk niet net na een concert."
Dirk: "Iets drinken, even geen muziek - buiten Klara."
Julian: "Je hebt muzikanten die nog een aftershow doen, zoals Prince, en Admiral Freebee zei ooit dat hij na een optreden nog zoveel adrenaline heeft, dat hij liefst nog drie uur wil verder spelen."
Dirk: "Als ik nog adrenaline heb, blijf ik op het feest hangen. Iets drinken, babbelen met de mensen en dan naar huis. Op leuke locaties blijf ik lekker langer draaien. Als dj kan dat ook, dat is anders dan bij een live-muzikant. Ik kan een set van een uur verzorgen, maar ik kan ook vier uur draaien."
Julian: "Laatste vraag: je bent een kind van het einde van de jaren 1970, begin jaren 1980 ..."
Dirk: "Mja, eigenlijk al van de jaren 1960, maar toen ben ik inderdaad opgegroeid."
Julian: "Die periode associëren we met He-Man, G.I. Joe, The A-Team ... wat herinner jij je nog van die tijd?"
Dirk: "De Kat was een legendarische BRT-reeks. Het Zwaard van Ardoewaan, Klein Klein Kleutertje ..."
Julian: "Dus je keek wel meer naar Vlaamse series?"
Dirk: "Je vraagt me naar 1972-1973!"
Julian: "Ik bedoelde eerder eind jaren 1970 ..."
Dirk: "Mannix, Batman ..."
Julian: "Starsky and Hutch?"
Dirk: "Starsky and Hutch, Charlie's Angels. Oh, en Battlestar Galactica! Dat was fantastisch! Met The Eagles. Dat vond ik heel goed, dat vond ik super! Star Trek, al die shit. Natuurlijk heb ik dat allemaal gezien."
Julian: "Ik vraag het jou omdat de muziek - het themanummer - van die series bijna allemaal door een man gecomponeerd is, de legendarische Mike Post. Zou jij ooit nog eens zoiets wil maken?"
Dirk: "Zeker! Ik heb de soundtrack voor De Rodenburghs al gemaakt. Nu heb ik ook de muziek voor De Keuken van Sofie gemaakt. Maar een iconische reeks? Natuurlijk! Meteen, man! Ik zou niets liever willen!"
Julian: "Ze mogen jou altijd bellen."
Dirk: "Zeker en vast!"
Julian: "Bedankt voor uw tijd en nog veel succes. Met alles."
Photo's: Starman Records
Dirk Swartenbroekx: "Zeg maar Dirk."
Julian: "Kan u even kort vertellen hoe de samenwerking met Lavvi Ebbel is ontstaan?"
Dirk: "Dat is via Kloot Per W gegaan. Hij speelt bas bij Lavvi Ebbel en ik zit samen met hem in Chop Chicks. Felix, de grote man achter Starman Records, ken ik uiteraard ook - omdat onze eerste single op zijn label is verschenen. Lavvi Ebbel wilde een remix om hun nieuwe compilatie te promoten, als extraatje zagen ze dat zeker zitten. Kloot vroeg het aan mij, en uiteraard wilde ik dat doen. Ik was al vertrouwd met het werk van Lavvi Ebbel: ik ben opgegroeid in de jaren 1970-1980, dus ik stam uit die tijd. Ik vond het een heel fijne opdracht. Wanneer Lavvi Ebbel nu optreedt, speel ik nadien als deejay een new wave-set."
Julian: "Ik neem aan dat je die remix beschouwt als een werk in opdracht. Welk Belpop-nummer zou je graag onder handen te nemen wanneer je volledig vrij mag kiezen?"
Dirk: "Ik heb reeds 'My Suitor' van Berntholer, nog zo'n Belpop-klassieker, geremixt. Momenteel heb ik pas een nummer van Schmutz bewerkt ..."
Julian (met schaamrood op de wangen, want 'Love Games' kent hij uiteraard wél): "Schmutz? Ken ik niet!"
Dirk: "Ook een new wave-groep uit de jaren 1980. Mijn versie van hun nummer 'Straight from the Heart' gaat binnenkort uitkomen, en dat is ook pure Belpop. Maar wat ik nog wil remixen? Dan moet ik even de volledige lijst van klassiekers afgaan, want er zijn altijd leuke nummers. Ken je de groep Isolation Ward?"
Julian (met nog meer schaamrood): "Eh, nee."
Dirk: "Een beetje obscuur, maar het zou tof zijn om mee te werken. En anders iets cold wave-achtig à la Siglo XX of Cultural Decay. Ik weet niet of die groepen u iets zeggen; dat is allemaal van de jaren 1980."
Julian: "Ik ben vrij vertrouwd met de Belpop, maar ik denk dat u nu de meest obscure groepen opnoemt."
Dirk: "Bwa, toch niet, ze hebben toch allemaal bekende nummers."
Julian: "Ik ken wel The Peter Pan Band, The Machines ..."
Dirk: "Nacht Und Nebel met 'Movoco Synthaca', misschien?"
Julian: "Ik mag stellen dat u een zekere affiniteit met de Belpop hebt."
Dirk: "Zeker, ik ben opgegroeid in die jaren. Ik heb de new wave en de punk - maar vooral de new wave - van dichtbij meegemaakt."
Julian: "In jouw remix krijgt 'Victoria' van Lavvi Ebbel iets van een oud Duran Duran-nummer, en het begin en einde lijken ook op 'Blue Monday' van New Order. Hopelijk vind je dat geen belediging, maar ik herken de karakteristieke drum."
Dirk: "Ik wilde het gewoon heel 80's aanpakken. Ik heb me laten inspireren door The Clash, de conga's van 'Rock The Casbah' alsook de disconummers die The Clash ooit heeft uitgebracht. Daar heb ik me op gefocust, want die klank wilde ik evenaren."
Julian: "Weet je dan ook meteen hoe je die klank moet oproepen?"
Dirk: "Dat is een beetje zoeken naar de juiste sfeer. De keyboards die erin zitten, zijn dan weer helemaal up-to-date."
Julian: "Starman Records wil vooral vergeten acts redden via heruitgaven en compilaties. Stel dat jij je eigen Starman-compilatie zou krijgen, wie of wat zou jij ..."
Dirk: "Ik heb vroeger heel veel opnames gemaakt onder andere namen. Ik maak sinds de jaren 1980 muziek op tapes. Ik zou graag mijn tracks zien verschijnen. Ik heb zeker vier uur muziek liggen uit die periode. En verder? Vergeten muziek? De meeste zaken worden uiteindelijk wel uitgebracht. Ik ben blij dat er heel wat beweegt in de cassettewereld. Een label als Insane Records, uit Wallonië, heeft prachtige spullen in hun kluizen liggen. Die zouden allemaal moeten uitkomen. Maar ik hoop dus dat Felix ook mijn muziek van vroeger kan compileren."
Julian: "Gewoon dwingen! Het moet komen!"
Dirk: "Nee, hij moet interesse hebben. Maar sommige nummers waren naar mijn bescheiden mening niet slecht genoeg om niet uit te brengen."
Julian: "Jouw andere huidige project, Chop Chicks, klinkt vooral als een vuilere dansvloerversie van alles wat Buscemi niet is. Is dat een bewuste keuze?"
Dirk: "Ja, zo heb ik het met Radical Slave, mijn plaat met Mauro, ook gedaan. Ik hou van noise. Nog een ander project van mij, Azure Mortale, is ook noise. Ik draai heel graag plaatjes als Buscemi: ik maak graag dansplaten en ik kan er overal mee terecht, maar ik heb ook een donker kantje. Ik kom uit de underground-scène en zal die nooit verloochenen. Naast een goeddraaiende carrière als Buscemi wil ik nog minder lucratieve avonturen beleven. Het is fijn om met diverse zaken bezig te zijn, zo kom je ook op totaal andere plaatsen. De cd van Azure Mortal is net uitgekomen (op 21 februari 2014, red.): heel obscure, donkere electronica. Echt niet te beluisteren volgens sommige mensen, maar de oplage is dan ook klein."
Julian: "Dat houdt het ook fris voor u, neem ik aan."
Dirk: "Absoluut!"
Julian: "Niet altijd in herhaling hoeven te vallen."
Dirk: "Nee, dat bedoel ik niet. Bij Buscemi kan ik ook diverse kanten uit: ik maak filmmuziek, muziek voor televisie, ik draai op jazzfestivals, ik speel op wereldfestivals. Het is een carrière die ook al 17 jaar duurt."
Julian: "Wanneer iemand als Rocco Granata u belt met de vraag: "Zullen we eens samenwerken?", wat is dan uw eerste reactie? Is dat twijfel? Angst?"
Dirk: "Nee, zeker niet. Ik ben nooit bang (lacht). Mijn eerste reactie was: "Zo, hoe heeft hij mij gevonden?". Had je mij in 2007 verteld dat ik ooit een plaat zou maken met Rocco Granata, dan zou ik wel twee keer geknipperd hebben met mijn ogen. Ik kende hem vooral als "charmezanger" - een vies woord - van populistische deuntjes genre 'Zomersproetjes', maar ik heb een goed gesprek gehad met de heer Granata en hij toonde mij een rijk Italiaans oeuvre waarmee je heel wat kanten kon uitgaan. Ik heb hem voorgesteld een combinatie te maken met jazz- en crooner-elementen, en hij heeft mij volledige vrijheid gegeven. Hij gebruikte zijn stem, en ik deed mijn ding. Ik ben best fier op die samenwerking, en ik hou ook van opmerkelijke combinaties die op papier niet zouden mogen werken."
Julian: "Durf je iemand als Rocco Granata - een man met meer dan vijftig jaar carrière - ook verbeteren als je vindt dat hij het bij het verkeerde eind heeft?"
Dirk: "Zeker! Absoluut. Hij vond dat ook plezierig. Ik sta bekend als iemand die altijd zegt wat hij denkt. Dat wordt mij meestal in dank afgenomen. Tegen Rocco kan je alles zeggen, want hij is zelf recht voor de raap. Onze karakters botsten niet. Het moet kunnen dat je af en toe kritiek hebt op een take die wat minder was."
Julian: "Heb je ook iets van hem kunnen leren?"
Dirk: "Ik vind het wonderbaarlijk dat hij altijd zijn eigen koers is blijven varen. Op zijn leeftijd - nu ja, zo oud is hij ook nog niet - heeft hij nog steeds dezelfde passie. Muziek is duidelijk zijn leven. Ik heb van hem geleerd dat het niet uitmaakt hoe oud je bent. Hij heeft ook altijd alles zelf gedaan, en zelf in de hand gehouden. Dat heb ik ook steeds gedaan. Zeer goed!"
Julian: "Welke muziek zal de 70-jarige Dirk Swartenbroekx maken?"
Dirk: "Ik ga verder op hetzelfde elan: obscure zaken, jazz én Buscemi. Ik hoop alles zo lang mogelijk te doen, want ik ben natuurlijk ook niet meer zo jong. Voorlopig ziet het ernaar uit dat ..."
Julian (onderbreekt): "Want ik vind het jammer dat bepaalde iconische muzikanten na verloop van tijd zoutloze muziek gaan maken. Denk maar aan Rod Stewart, die na The Faces en een solocarrière nu quasi enkel nog Amerikaanse klassiekers zingt voor het geld. Je wéét dat die man veel meer kan."
Dirk: "Zeker, ik zou nooit mijn broek afsteken. Ik ben commercieel ingesteld, maar ik zal nooit iets tegen mijn zin doen. Platte toestanden, daar pas ik voor. Ik moet ook geen toegevingen doen: ik ben volledig zelfstandig, ik ben van niemand afhankelijk. Zolang dat niet verandert, is alles oké. Ik heb wel mensen die voor mij werken, maar ik heb geen manager. Ik doe wat ik zelf wil."
Julian: "Fantastisch. Ik heb even rondgevraagd in Antwerpen. De naam Buscemi wordt meestal geassocieerd met "lounge", "remixen", "flamenco", "dansbaar" en "ritmegedreven". Hoe zou jij het liefst herinnerd worden?"
Dirk: "Ik zeg niet dat ik niet bescheiden ben, maar ik heb al enigszins bijgedragen aan het Belgische muziekpatrimonium door nummers te maken die nog steeds gedraaid worden: 'Ramiro's Theme', 'Seaside', 'Bollywood Swing King', 'Sahib Balkan', 'Dipso Calypso' etcetera. Ik ben ook heel blij dat ik op een aantal Belpop-compilaties sta, dat zoiets gelukt is. Het is een beetje onterecht dat ze mij in het vakje "lounge" stoppen, maar ik weet hoe dat komt. Ik ben begonnen in 1995, toen lounge net opkomend was. Je had toen ook het heel populaire duo Kruder & Dorfmeister (het Oostenrijkse tweetal Peter Kruder en Richard Dorfmeister, red.), waarmee ik gedraaid heb in Wenen, en waarmee ik samen op compilaties stond. Mensen vormen zich dan een beeld van zonovergoten stranden, zee en ... tja, "lounge". Dat is goed, ik vind het ook geen vies woord. Maar daarna heb ik veel andere soorten en stijlen van muziek gemaakt, gaande van Indische en Braziliaanse electronica tot pop. Het hokje "lounge" houdt nu geen steek meer. Ik probeer uiteraard trouw te blijven aan mijn oude sound, maar ik probeer ook altijd te innoveren. Mijn publiek houdt van lounge, ik ben er ook gek van, maar ik heb ondertussen meer gedaan. Ik wil gaarne van dat predicaat af."
Julian: "Je weet hoe moeilijk mensen van mening of inzicht veranderen ..."
Dirk: "Het stoort me ook niet. Door dat etiket zijn er ook al veel deuren voor mij geopend. Bepaalde merken vragen je soms, net omdat je voor een bepaald gegeven staat. Mijn muziek wordt vaak geassocieerd met een bepaalde lifestyle, waar ik ook absoluut niet tegen ben. Op dat vlak is alles oké. Ik lig er ook niet van wakker."
Julian: "Veel van jouw songs, denk maar aan 'Gadget Girls' of 'Hustler Swing', bevatten heel subtiele geluidseffecten en franjes. Hoe bewust zoek je daar naar?"
Dirk: "Ik werk heel vaak met bepaalde effecten, echokamers of delays. Soms componeer ik bepaalde klanken die een melancholische, warme filter over de muziek leggen. Dat is mijn handelsmerk en ik steek het graag in mijn nummers. Ik componeer vooral in het programma Cubase, waarin je met lagen moet werken. Er komt iets bij, er gaat iets weg. Ik beschouw het als muzikale architectuur. De afwerking, de effecten, komen als laatste. Daar werk ik dan ook lang aan. Mijn eerste album is uitgebracht in 1996, en toen was er amper apparatuur. Ik had een Amiga ..."
Julian: "Een Amiga-computer? Wow!"
Dirk: "Inderdaad, en mijn eerste sampler was een S1000 van Akai. Die werkte met floppy disks en daarmee kon je per nummer maximum anderhalve seconde samplen! Je moest je nummers zelf programmeren en je klanken zelf componeren. Je kon wel snippets (kleine geluidsfragmenten, red.) nemen, maar het was allemaal zo beperkt. Vandaag kan je oneindig samplen. Toen werkte ik met een analoge mengtafel voor mijn effecten. Heel old school, ik weet welke weg we hebben afgelegd. Ook de eerste "effectenbakken" hebben geen geheimen voor mij. Nu zijn het digitale apps geworden."
Julian: "Hebt u dan ook een geluidsdatabank met ongebruikte effecten die u in de loop der jaren hebt verzameld?"
Dirk: "Ik heb een mega soundlab, dat ik aanvul van 1996 tot nu. Mijn databank bevat minstens 50.000 klanken. Daar grijp ik geregeld naar terug."
Julian: "Dus u weet vermoedelijk ook perfect waar u wat moet vinden wanneer u het nodig hebt?"
Dirk: "Ja. Stel dat jij een gamelan wilt, dan kan ik u bij wijze van spreken 7000 gamelans voorschotelen. Heb ik een cimbaal nodig? Een Fender Rhodes? Of een bepaald effect? Soms maak ik ze zelf, en dan neem ik ze op en zet ik ze in de databank. En soms sample ik."
Julian: "Geweldig. Heel efficiënt."
Dirk: "Ik speel ook zelf piano, gitaar en bas, dus vaak speel ik op mijn platen zelf de instrumenten in."
Julian: "U bent een geschoold muzikant?"
Dirk: "Mijn eerste instrument was de basgitaar. In Mauro's groep, Radical Slave, speel ik gitaar. Bij Chop Chicks ook. Ik ken van alles iets, en van niets alles. Maar met de nodige technologie kan ik mooie piano-akkoorden spelen, zonder dat ik een virtuoos pianist ben."
Julian: "Kan u ook noten lezen?"
Dirk: "Jazeker. Ik heb muziekschool gevolgd."
Julian: "Dan kan u alvast meer dan Paul McCartney."
Dirk: "Ik ben een muzikant, ik kan noten lezen, maar - ik herhaal - ik ben geen virtuoos. Vooral als autodidact kan ik me behelpen."
Julian: "In het begin stelde je dat je affiniteit hebt met de new wave. Heb je ook voeling met de new beat?"
Dirk: "Ja, natuurlijk. Het is niet helemaal mijn meug, maar ik ken de iconen wel. Sommige zelfs persoonlijk. Iedereen kent Confetti's en The Erotic Dissidents. Ik volgde het wel destijds, maar ik ging niet naar die clubs. Ik was toen meer voor acid, en Chicago house."
Julian: "Pizzaman (een project van de Engelse Norman Cook, red.), bijvoorbeeld."
Dirk: "Nee, échte acid kwam uit Detroit."
Julian (doet alsof hij kan volgen): "Ah, ja, natuurlijk!"
Dirk: "Heel moeilijke bleeps. DJ Pierre, onder andere. Heel underground. Ik begreep de Belgische new beat wel - en het is iets om fier op te zijn - maar het is niet volledig wat ik super vind. Op enkele uitzonderingen na."
Julian: "Zou het jou lukken om - als stijloefening - een nummer te schrijven in een genre dat niet het jouwe is? Een kinderliedje of een schlager?"
Dirk: "Ik heb al een kinderliedje gemaakt voor Kapitein Winokio: 'Mieke Houdt U Vast' in een balkanversie. Het melodietje is bekend, maar de overige muziek is van mijn hand. Soms schrijf ik ook voor andere artiesten onder een schuilnaam."
Julian: "Hoe ontspan jij je na een slopend optreden?"
Dirk: "Tijdens de rit naar huis zet ik Klara op. Ik rij nooit zelf, dus ik kan me volledig ontspannen. Lekker chillen. Ik kan dat heel goed: lezen, een dvd opzetten, reizen ..."
Julian: "Haha, maar dat kan natuurlijk niet net na een concert."
Dirk: "Iets drinken, even geen muziek - buiten Klara."
Julian: "Je hebt muzikanten die nog een aftershow doen, zoals Prince, en Admiral Freebee zei ooit dat hij na een optreden nog zoveel adrenaline heeft, dat hij liefst nog drie uur wil verder spelen."
Dirk: "Als ik nog adrenaline heb, blijf ik op het feest hangen. Iets drinken, babbelen met de mensen en dan naar huis. Op leuke locaties blijf ik lekker langer draaien. Als dj kan dat ook, dat is anders dan bij een live-muzikant. Ik kan een set van een uur verzorgen, maar ik kan ook vier uur draaien."
Julian: "Laatste vraag: je bent een kind van het einde van de jaren 1970, begin jaren 1980 ..."
Dirk: "Mja, eigenlijk al van de jaren 1960, maar toen ben ik inderdaad opgegroeid."
Julian: "Die periode associëren we met He-Man, G.I. Joe, The A-Team ... wat herinner jij je nog van die tijd?"
Dirk: "De Kat was een legendarische BRT-reeks. Het Zwaard van Ardoewaan, Klein Klein Kleutertje ..."
Julian: "Dus je keek wel meer naar Vlaamse series?"
Dirk: "Je vraagt me naar 1972-1973!"
Julian: "Ik bedoelde eerder eind jaren 1970 ..."
Dirk: "Mannix, Batman ..."
Julian: "Starsky and Hutch?"
Dirk: "Starsky and Hutch, Charlie's Angels. Oh, en Battlestar Galactica! Dat was fantastisch! Met The Eagles. Dat vond ik heel goed, dat vond ik super! Star Trek, al die shit. Natuurlijk heb ik dat allemaal gezien."
Julian: "Ik vraag het jou omdat de muziek - het themanummer - van die series bijna allemaal door een man gecomponeerd is, de legendarische Mike Post. Zou jij ooit nog eens zoiets wil maken?"
Dirk: "Zeker! Ik heb de soundtrack voor De Rodenburghs al gemaakt. Nu heb ik ook de muziek voor De Keuken van Sofie gemaakt. Maar een iconische reeks? Natuurlijk! Meteen, man! Ik zou niets liever willen!"
Julian: "Ze mogen jou altijd bellen."
Dirk: "Zeker en vast!"
Julian: "Bedankt voor uw tijd en nog veel succes. Met alles."
Photo's: Starman Records