After Forever: Prison Of Desire – Expanded Edition – Vinyl LP

DETAIL ALBUM 

Tracks:
Chapter A

1. Mea Culpa
2. Leaden Legacy
3. Semblance of Confusion
4. Black Tomb
5. Follow in the Cry

Chapter B

1. Silence from Afar
2. Inimical Chimera
3. Tortuous Tragedy
4. Ephemeral

Chapter C

1. Yield to Temptation
2. Beyond Me
3. Wings of Illusion (non-album track)

Chapter D

1. Mea Culpa (session version)
2. Semblance of Confusion (session version)
3. Black Tomb (session version)
4. Leaden Legacy (session version)
5. Follow in the Cry (session version)

Platenlabel
Centertainment

Labelnummer
TMV-68

Distributie
Centertainment

Website Artiest
After Forever

Laten we eens even 16 jaar terug springen in de tijd voor we deze heruitgave in lp-vorm beginnen te bespreken. Net voor de eeuwwisseling (dat is dus 2001, niet 2000) waren heel wat metalheads in de ban van het Finse Nightwish, dat zich met drie albums (‘Angels Fall First’, ‘Oceanborn’ en het iets minder consistente, maar erg meezingbare en met hits geladen ‘Wishmaster’) moeiteloos op de kaart had weten te zetten. Het succes van de band bewees meteen ook dat metal een van de weinige muziekgenres is waarin operazangeressen volledig tot hun recht kunnen komen.
In 1997 – misschien niet toevallig het jaar van ‘Angels Fall First’ – trad ook de enorm getalenteerde, zestienjarige Floor Jansen toe tot een metalband, in casu het Nederlandse Apocalypse, een coverband die onder andere liedjes van Iron Maiden doorheen de death metalmolen haalde. Haar veelzijdige zangstijl bleek een waardevolle toevoeging op de ruwe klanken die Sander Gommans en Mark Jansen uit hun strot wisten te persen en dus werd het roer al snel lichtjes omgeslagen om Floor een ruimer forum te kunnen geven.
Eerstgeborene ‘Prison of Desire’ werd uitgegeven in 2000, nauwelijks een jaar nadat Jansen haar studies aan de Nederlandse Rock Academy had aangevangen (ze zou later ook nog conservatorium volgen en kan ook om met een gitaar, viool, fluit of piano). Op dat moment was de band duidelijk nog zoekende: de meeste songs zijn vrij slepend en klinken eigenlijk meer alsof ze schatplichtig zijn aan, pakweg, het snellere Tristania of het volwassenere Theatre of Tragedy uit die periode. De symfonische bombast van Nightwish is echter wel duidelijk aanwezig – eerst in de vorm van de klassieke intro ‘Mea Culpa’ en daarna in de barokke keyboardorkestraties en koren die de andere songs ondersteunen.
Overwegend trage, slepende nummers als ‘Leaden Legacy’, (het progressieve) ‘Black Tomb’ en ‘Silence from Afar’ zijn voer voor gothicfans, maar met ‘Semblance of Confusion’ toont de band het best dat de muzikanten een goed evenwicht kunnen vinden tussen snel en traag, en dat ze wel degelijk in staat zijn om herkenbare, melodieuze zanglijnen te bedenken. In het erg geslaagde ‘Follow in the Cry’ wordt er succesvol geëxperimenteerd met (midden-)oosterse toonladders, terwijl de in ‘Inmical Chimera’ speelt met blastbeats die meer refereren naar black metal dan naar het soort symfonische power metal dat door Nightwish wordt beoefend. Het dynamische, maar moeilijk te verteren ‘Tortuous Threnody’ wordt gevolgt door ‘Yield to Temptation’, dat van start gaat met de beste zanglijn van het hele album, en er wordt afgesloten met het correct getitelde ‘Ephemeral’ (waarin de orkestratie heel eventjes dicht bij die van Rhapsody komt) en ‘Beyond Me’, waarin Sharon Den Adel van Within Temptation naast Floor Jansen opduikt. Ook op deze dubbel-lp te vinden: ‘Wings of Illusion’ en vijf sessieversies van enkele songs. 
Verrassend genoeg bracht After Forever zijn beste werken pas uit nadat Mark Jansen was vertrokken en Floor volledig haar eigen ding kon doen, wat onder andere leidde tot het sterkere ‘Decipher’ en het sublieme en nog steeds erg relevante conceptalbum ‘Invisible Circles’. Mark Jansen zou met Epica eerst een After Foreverkloon oprichten, maar bewees onlangs met ‘The Quantum Enigma’ nog dat hij al ten tijde van ‘Prison of Desire’ enorm veel potentieel had als songwriter. After Forever ging echter ten ziele na de burn-out van Sander Gommens in 2009 en dus zullen we nooit weten hoe deze band gegroeid zou zijn. Met ReVamp bewees Floor later dat ze haar muzikale horizonten nog kon uitbreiden en nu de cirkel voor haar rond is en ze deel uitmaakt van het eerder genoemde Nightwish, valt misschien wel te betreuren dat ze wellicht nog maar zelden zal toekomen aan het zelf schrijven van muziek. Wat dit ‘Prison of Desire’ betreft: wij hebben Marks grunts nooit een toegevoegde waarde gevonden, maar storen doen ze niet, al blijven we ervan overtuigd dat After Forever nog beter had geklonken als er hier en daar een gitaarsolo te horen zou zijn geweest.

Dirk Vandereyken (3½)