DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Reaching For The Top
2. I Still Believe
3. On The Highest Mountain
4. Thank You
5. One Way To The Promised Land
6. Messengers
7. Who Do You Follow
8. Moving On
9. Set The World

Platenlabel
Independent
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Sonic Rendezvous
 
Website Artiest
Narnia

Narnia is een melodische metalband, opgericht in Zweden in 1996. De band splitte in 2010 maar kwamen terug samen anno 2014. Nu zijn ze hier met hun eerste album sinds de reünie. Al van bij opener ‘Reaching For The Top’ zit je direct klaar voor een potje old school heavy metal. Old school heavy metal of melodic heavy metal, hoe je dit beestje ook wil nomen het klinkt geweldig. Nummers doorspekt met het reüniegevoel, deze mannen hebben er terug zin in en dat hoor je op ‘I Still Believe’. Geweldige zang en dito gitaarwerk. Synthesizers openen ‘On The Highest Mountain’ waardoor stil de 80’s heavy metal komt loeren. Een rustige noot op het album komt er door ‘Thank You’, een bedanking aan … vul zelf maar aan en geniet van de geweldige gitaarsolo in het nummer. Er terug wat tempo inbrengen, doen ze met ‘One Way To The Promised Land’. Opnieuw een geweldig nummer doorspekt met elementen uit vervlogen maar niet verloren jaren. ‘Messengers’ gaat weer de iets rustigere kant op en dat is ook het geval op ‘Who Do You Follow’ iets meer power ballad getint. Geniale gitaarriff als intro van ‘Moving On’, toch doet deze zanger me aan Dio denken, dit komt waarschijnlijk door het genre en de gelijkende muziek. Afsluiten doen we met ‘Set The World On Fire’. Het zoveelste bewijs dat deze muziek tijdloos is en blijft.
 
Peter Smet (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Our Dystopia
2. I In The End
3. Genozenith
4. The Calm After The Storm
5. What We Leave Behind
6. We Are Only Human
7. From Reality Into Fear (Feat. Julez from Neverland In Ashes)
8. The End Of Eternity
9. The Uncertain Future Dies Every Day
10. When The World Watches
11. No Fear No Obedience
12. The Storm (Instrumental)
13. With My Eyes Unaffected (Orchestral Version)

Platenlabel
Boersma Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Hear The Music
 
Promo-agent
Metal Promotions
 
Website Artiest
Martyrion

Martyrion, een band uit het Duitse Keulen, opgericht in 2006. Na diverse line-up veranderingen en stijlwissels hebben ze sinds het aantrekken van David Schäfer als lead zanger blijkbaar hun definitieve stijl aangemeten, nl. melodic death metal. We zijn in het jaar 2153. De wereld ligt in as. De apocalypse is neergedaald over de mensheid en er zijn slechts een paar overlevenden... Dit is het thema dat we voorgeschoteld krijgen op de nieuwe langspeler ‘Our Dystopia’. Al vanaf de intro ‘Our Dystopia’ word je direct in deze apocalyptische wereld gedropt met de geluiden heel in het begin van deze track en de duister aanvoelende gitaarnoten. Dit gevoel wordt enkel nog versterkt wanneer de intro eindigt en overgaat in ‘I In The End’, grunts van begin tot eind en de woorden “There’s no tomorrow” en “The end is near”. Normaal ben ik niet echt fan van grunts van begin tot einde in een song en kan ik een cleane zang wel smaken maar bij bands als Arch Enemy en deze Martyrion heb ik daar geen behoefte aan. De grunts klinken perfect en horen bij dit duistere thema en komen hierin ook perfect tot hun recht. Ook het gitaarwerk is behoorlijk strak en grijpt je bij de haren, luister maar naar ‘Genozenith’. Wanneer elk nummer gevuld is met grunts is afwisseling op andere vlakken wel nodig om m’n aandacht vast te houden. Gelukkig zijn er dan ‘The Calm After The Storm’ en in nog grotere mate ‘What We Leave Behind’. ‘We Are Only Human’ zet deze trend verder met gesproken tussenstukken, trager gitaarwerk of snelle drums. De volgende track heeft met Julez van Neverland In Ashes een gast vocalist gestrikt voor de verrassende cleane stukken. Dit had ik na zes nummers niet meer verwacht en kwamen als een aangenaam geschenk. Want ondanks het verschil in nummers blijven grunts nu eenmaal grunts. De beste nummers komen blijkbaar naar het einde toe van deze langspeler, luister maar naar de geweldige intro van ‘The End Of Eternity’ of het middenstuk van ditzelfde nummer. Met ‘The Uncertain Future Dies Everyday’ komen we stilaan dichter bij het einde van dit album en het goed gevoel dat ik had gekregen met de vorige nummers zit terug een beetje op de achtergrond. ‘When The World Watches’ kan wel genieten van geweldig gitaarwerk, hetzelfde gitaarwerk dat terugkomt in ‘No Fear No Obedience’ toch één van de betere nummers. ‘The Storm’ is een volledig instrumentaal nummer uitgezonderd het gesproken stuk aan het einde van het nummer en klinkt geweldig. ‘With My Eyes Unaffected’ sluit dit album, dat me niet echt compleet heeft kunnen overtuigen, af.
 
Peter Smet (3)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Eidola
2. Edge Of The Blade
3. A Phantasmic Parade
4. Universal Death Squad
5. Divide And Conquer
6. Beyond The Matrix
7. Once Upon A Nightmare
8. The Cosmic Algorithm
9. Ascension – Dream State Armageddon
10. Dancing In A Hurrycane
11. Tear Down Your Walls
12. The Holographic Principle - A Profound Understanding of Reality

Platenlabel
Nuclear Blast
 
Labelnummer
Zonder Nummer
 
Distributie
PIAS/Rough Trade
 
Promo-agent
Century Media
 
Website Artiest
Epica

​Hier bij Keys and Chords hebben we de laatste weken meermaals aandacht besteed aan dit nieuwe Epica-album en dat heeft veel te maken met mijn enthousiasme hierrond. Ik ben dan ook blij dat ik na maanden van stilte jullie eindelijk mijn opinie kan blootgeven. Ik zeg maanden omdat ik bij de gelukkigen was die dit album reeds vroegtijdig mocht beluisteren om me voor te bereiden op het interview dat ik met Marc & Isaac deed op de persdag in Antwerpen. Een stikker of stijl label op Epica kleven kan je niet want de band is zoveel meer dan een symfonische death metal band en net door die verscheidenheid krijg je een gevarieerde metal schijf waarin ook power metal, black metal en thrash invloeden op te merken zijn. De invloeden van alle bandleden maken dat alles mogelijk is. ‘The Holographic Principle’ gaat nog verder dan waar ‘The Quantum Enigma’ stopte. De band heeft in al die tijd nagedacht over hoe ze nog meer winst konden halen uit hun vorige ervaringen en het resultaat is verbluffend. Er werd kost nog moeite gespaard om dit een top album te maken. Op ‘The Holographic Principle’ heeft Epica dan ook de beslissing genomen om de samples aan de kant te laten en alle instrumenten live op te nemen. Er zijn dus veel opnamesessies aan vooraf gegaan waarin er hele dagen uitgetrokken werden om orkest, percussie of koren op te nemen. Ook aan de zang werd uitgebreid aandacht besteed en dit reeds van in het schrijfproces, waardoor alles nog mooier samenvalt en als één geheel gaat klinken. Dit is een productie geworden waaraan de band lang gewerkt heeft en soms tot duizend opnamesporen per nummer bevat. Een hele klus voor producer Joost Van Den Broek die al van bij het begin betrokken was en ook alle opnames in goede banen leidde. Ook Jacob Hansen die het album zijn finale mix  gaf had de handen vol en was zelfs korte tijd ziek van de zenuwen om de klus geklaard te krijgen. Net als bij ‘The Quantum Enigma’ houdt Epica er bij ‘The Holographic Principle’ een concept of theorie op na die het thema vormt voor dit album. Het idee dat het hele universum om ons heen één grote illusie is zoals een soort virtual reality waarin je een masker opzet en alles beleefd alsof het echt is, waarin je vrij kan bewegen. Hoog technologisch vernuft waarbij je het verschil tussen realiteit en fictie niet meer merkt en tot het besef komt dat het leven zelf misschien een hologram is. Dit gezegd zijnde terug naar het album en de muziek zelf. Al van de eerste seconden van de intro ‘Eidola’ hoor je dat dit album anders is dan voorgaande en wordt je meegezogen in een realistisch geluid alsof je er midden in staat. De dynamiek is anders en het geluid voller en dieper. De drums, de orkestratie, de koren, alles is echt… Dit is een totaalervaring van begin tot eind! Als ‘Edge Of The Blade’ losbarst blaast een massief metalgeluid je omver en het is duidelijk dat deze plaat steviger wordt dan vorige albums en de metal ingrediënten naar voor geschoven zijn. Het derde element dat meteen opvalt is Simone’s stemgeluid dat veel gevarieerder klinkt dan voorheen. Ze wijkt af van het mezzo sopraan idee en gaat met haar stem ook de andere regionen in waardoor alles nog gevarieerder gaat klinken. Toch ook ruimte over voor melodie en symfonie. De intro van ‘A Phantasmic Parade’ geeft meteen aan dat er ruimte zat is voor zowel de symfonische orkestratie als het zware metal geweld en één afgewogen geheel vormt waarop Simone volledig haar gang kan gaan om met vocale melodieën te spelen. De afwisseling in de vocalen waarbij de leadzang, koren, en grunts afwisselen zorgt voor een super dynamisch geluid. ‘A Phantasmic Parade’ opent romantisch en symfonisch maar barst dan weer los. De contrasten op dit album zorgen ervoor dat het geen moment gaat vervelen en dit nummer alleen zal meerdere luisterbeurten vragen om alle details te horen en te ontdekken. Wat een gitaarriffs ook weer! Hier is over nagedacht, nog eens herdacht en dan uitgewerkt, het kan niet anders. Om een verhaal te illustreren heb je ook special effects nodig en die vind je o.a. in het begin van het dreigende ‘Divide And Conquer’ Een track die zwaar valt en heel wat metal geweld in de schaal werpt maar ook hier weet Epica het op te fleuren met vocale melodieën en een symfonisch orkest in de achtergrond. De metal laat ook ruimte voor het orkestrale en wisselt vlot en naadloos af. Dit is een productie en mix die moeite gekost heeft en dat hoor je in de laatste drie minuten van het nummer zeer goed. Bij ‘Beyond The Matrix’ zijn het vooral de koren en vocale prestaties die opvallen, al kan dit gezegd te worden over het ganse album want door toevoeging van meerdere backing partijen vormt dit album ook op dat vlak een parel van formaat. Het zevende nummer en in de helft van het album bedenk ik me net… Ik vraag me af of er nog wat nieuws gezegd kan worden of ik me met superlatieven zal moeten redden om het tot op het einde te halen maar niets van dat. ‘Once Upon A Nightmare’ leent zich uitermate om ook het orkest eens in detail te beluisteren en de volle realistische sound hiervan te ervaren. Een gevoelig en langzaam nummer waarop Simone de hoge gevoelige regionen induikt zoals we van haar gewend zijn. Wat een bombastische koorintro in ‘The Cosmic Algorithm’ met knap afgewisselde vocalen doorheen het ganse nummer. Ook hier is het nodig om meerdere luistersessies de tijd te nemen om alles te ontdekken want ook wat in de achtergrond zit is de moeite waard. Hoofdtelefoon op, je rustig in de zetel plaatsen en genieten is de boodschap! De sferen die in dit album gelegd worden zijn super en op elk moment, in ieder nummer, ontdek je wel wat nieuws of een ander gevoel. Zo ook in ‘Ascension – Dream State Armageddon’ die in zeker opzicht weer wat anders oproept zonder ook maar één ogenblik de typische Epica sound te verloochenen. Uitheemse invloeden vinden we in ‘Dancing In A Hurrycane’ en je waant je even in het midden Oosten maar het past ook weer compleet in de sfeer van het album. De gevoelige orkestrale intro van ‘Tear Down Your Walls’ is slechts een misleiding op het beukende ritme dat volgt en zich verder doorzet in de riffs maar ook hier wordt weer de ruimte gelaten voor orkestratie, koren en doordachte vocale melodieën. ‘The Holographic Principle - A Profound Understanding of Reality’ is het meesterstuk van dit album en telt bijna twaalf minuten. Een grote concurrent voor ‘Consign To Oblivion’ misschien maar of deze track het live ook als eindnummer haalt zal moeten blijken. Er gebeurt teveel op dit pareltje om in enkele woorden te omschrijven en het zou deze nu al vrij lange recensieenkel maar langer maken. Ik geef je wel mee dat er ruimte over is voor de koren, uitgekiende pianopartijen, symfonisch orkest, gelaagde vocalen, prachtige solo’s, beukende riffs, grunts, … Deze track laat ik jullie zelf verder ontdekken. Ik kan slechts één besluit vormen aan het einde van deze schijf… Dit schijfje is te mooi om als ‘gewone’ metal plaat te draaien en vraagt echt om geluisterd te worden in alle rust en ten volle te genieten. Wonderbaarlijk ook dat Epica tijdens de opnames van dit album de tijd nog vond om intussen door Noord-Amerika, Colombia, Australië, en China te toeren. Dit getuigd enkel van het grote professionalisme dat de band bezit. Epica overtreft zichzelf opnieuw en verlegt haar grenzen met ‘The Holographic Principle’. De plaat klinkt authentieker en de bijna drieënzeventig minuten vliegen letterlijk voorbij. Dit album gaat inslaan als een bom!
 
Johan Kaethoven (4½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Holy Land Of Kna’an
2. The Angel Of The Lord
3. Naked – Sarah And Abraham
4. The Burning Garden – Sarah And Hagar
5. Naked - Abraham
6. A Tree Without No Fruit
7. There Is No God For Ishma’el
8. The Vision
9. A Dove Without Her Wings
10. The Loneliness Of Itzhak
11. Akeda
12. Fruits From Different Trees
13. Prisoners Of The Past

Platenlabel
Century Media
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Sony Music
 
Promo-agent
Century Media
 
Website Artiest
Orphaned Land
Amaseffer

Orphaned Land is een Israëlische groep die een mix brengt van progressieve, death en doom metal, aangevuld met Midden-Oosterse invloeden. Velen kennen hun werk zoals ‘Sahara’ of ‘Mabool’ of één van hun andere albums. Amaseffer, ook al van Israël, is een progressieve rockgroep waarvan je misschien Mats Levén (Therion) kent. Als die twee gaan samenwerken dan verwacht je vuurwerk, maar vooraleer je naar de winkel holt, lees je misschien beter eerst verder. Walter Wayers, directeur van het Meminngem Landestheater schreef een toneelstuk dat als het ware het moderne verhaal van Abraham in het land van Kanaän is. (vandaar de titel Kna’an) En hij vroeg aan de twee groepen om een soundtrack te schrijven. En dat leidde tot iets heel anders dan dat verwachte vuurwerk. Het resultaat heeft niks met metal meer te maken. Hoewel er hier en daar nog harde gitaren voorkomen krijg je een album dat eerder thuishoort in de Israëlische hitparade en dat voor onze Westerse oren wel even wennen is. Misschien houd je er wel van? Maar dus toch beter eerst online enkele stukken beluisteren. Het is helemaal niet slecht, als je het enkele malen beluistert, maar het is verrassend anders dan de groepen apart.
 
Danny Focke (3)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Esotericism
2. Thanatos
3. Penumbra
4. Untrue
5. Hidden
6. Skylines
7. Unknown
8. Faraway
9. Will

Platenlabel
Sensory Records
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Bertus
 
Promo-Agent
Hard Life Promotion
 
Website Artiest
Oddland

 

Oddland is een progressieve metalband uit Turku, Finland. Ze begonnen in 2002 als een meer rock georiënteerde band met invloeden uit grunge maar weken meer en meer uit naar metal. In maart 2016 kwam de band onder contract bij platenlabel Sensory Records en de eerste release onder het nieuwe label ‘Origin’ komt uit op 9 september 2016. Deze ‘Origin’ start alvast veelbelovend met het nummer ‘Esotericism’ en zijn geweldige drum -en gitaarpartij, maar stelt mij teleur van zodra de zang begint. Er is iets aan de stem dat me niet bevalt en dat is spijtig want muzikaal bevalt deze band me wel. ‘Thanatos’ heeft een leuke duistere intro, gevolgd door een lekkere basriff en het typische, zweverige gitaarspel. De zangstem in het begin van het nummer beviel me nu wel, maar later in het nummer keert die hogere, zeurende stem terug. Op het einde van het nummer komt de stem dan weer beter uit de verf maar kan me nog niet overtuigen. En dat zal hij ook niet doen in het volgende nummer, ‘Penumbra’. Het vervelende is dat er soms stukken in de tracks zitten waarvan ik denk, ja dat is het, maar dan slaagt het weer om in een teleurstelling waardoor het al aftellen is naar de volgende nummers. ‘Untrue’ heeft een zweverige, wat buitenaardse intro waarna het progressieve drum -en gitaargeweld ontplooit. Een geweldig muzikale intro krijgen we voorgeschoteld op ‘Hidden’ met violen en piano waarna de laaggestemde gitaren deze even onderbreken om dan weer om te schakelen naar een rustig gezongen track, nog voorzien van de kenmerkende tempowisselingen. ‘Skylines’ en ‘Unknown’ laat ons genieten van de muzikale kwaliteiten van de bandleden. Rustige intro’s, tempowissels, bassriffs, gitaarsolo’s, dreunende drums alles zit er wel in. Het is spijtig dat een band die me muzikaal volledig kan bekoren toch vocaal teleurstelt want ook de laatste nummers kunnen me niet overhalen. De stem blijft me tijdens de uithalen en hogere noten te zagerig klinken. ‘Faraway’ en ‘Will’ sluiten dit album af
​
Peter Smet (2)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Bottle Gods
2. Auf Die Zwölf
3. # YØLØ
4. Hangover
5. Wrecking Ball
6. Beat It
7. Der Durch Die Scheibeboxxxer
8. Flasche Leer
9. Das Schlimmste Ist, Wenn Das Bier Alle Ist
10. Wild Rover

Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
PIAS/Rough Trade
 
Promo-Agent
Napalm Records
 
Website Artiest
Finsterforst
 

Finsterforst is een folkmetalband uit het Duitse zwarte woud. Finsterforst werd in 2004 opgericht door Simon Schillinger, Marco Schomas, Tobias Weinreich en Sebastian Scherrer. Aanvankelijk richtten zij zich alleen op het schrijven van songs, pas later besloten zij een echte band te formeren. Dit maakte uitbreiding van het gezelschap noodzakelijk. Al spoedig vonden zij een accordeonist (Johannes Joseph) en een slaggitarist (David Schuldis). In 2006 trad drummer Cornelius Heck toe tot de band en kon de band gaan optreden. Op hun nieuwste EP ‘#YØLØ’ breken ze even met alle grenzen verbonden aan het genre folkmetal en feesten ze er even op los. Met nieuwe songs en een paar ongebruikelijke covers zijn we klaar voor dit uitstekende feestje. Het eerste wat je hoort is een blikje bier dat wordt opengetrokken op ‘Bottle Gods’ waarna de gitaren in de strijd worden gegooid. De accordeon en trompet zijn ook van de partij op deze feestplaat. Barman, nog een rondje. Ongewone elektronische gitaareffecten zetten ‘Auf Die Zwölf’ in gang, een in het Duits gezongen track met snelle death-metal drums. Die grunts klinken toch beestachtig in het Duits hoor, I like it! Tijd voor titelnummer ‘#YØLØ’ dat wordt ingezet met een jazzy trompet en dit nummer wordt een waar feestje alweer in de eigen landstaal. Hun opzet om een feestplaat te maken is wat mij betreft geslaagd. Na het drinkfestijn op ‘#YØLØ’ is het gevolg maar al te vaak een serieuze kater. ’Hangover’ is op deze plaat dan ook voor de mannen de logische stap, wat melancholisch gebracht maar past perfect in de sfeer. Wacht eens ! Ik ken dit intro deuntje, is dit … ? Ja hoor ‘Wrecking Ball’ van Miley Cyrus wordt hier op beestachtig goede wijze gecoverd. De cleane zang in de chorus met de brutalere zang in het refrein passen hier perfect. Nu enkel nog het beeld van naakte bandleden met halve liter bierglazen van m’n netvlies zien te krijgen, dan had ik toch liever het beeld van Miley hoor. Wat een intro op hun cover  van Michael Jacksons ‘Beat It’, als je niet spontaan moet lachen bij het aanhoren van deze versie dan kap je er nog maar eentje achterover. Geweldige en hilarische cover. ‘Der Durch Die Sheibeboxxxer’ opnieuw een Duitstalig nummer. Zowaar bijna nu-metal met de vocal battle en rap invloeden. Dit nummer knalt wel, gevolgd door tsjirpende krekels, een banjo, enkele vliegen, een huilende man op de achtergrond en gefluit. Slecht anderhalve minuut lang was deze ‘Flasche Leer’. ‘Das Schlimmste ist, Wenn Das Bier Alle Ist’ geen idee waar deze track over gaat, ik vermoed over bier. Opnieuw een fuifnummer met de punkinvloeden die dit nummer rijk is. Een nummer dat al ontelbare keren gecoverd is door folkbands en folkmetalbands als deze maar Finsterforst kunnen er ook wel wat mee. ‘Wild Rover’ blijft nu eenmaal het ultieme drinkliedje, pak allemaal een pot bier, haak de armen in elkaar en kweel gerust mee. Iedereen kent de tekst toch na éénmaal het refrein te horen.
 
Peter Smet (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Awakening
2. Crossroads
3. Whispering Premonition
4. Far From Home
5. Mary Ann
6. Broken Inside
7. Human Infection
8. One Open Gate
9. Bonustracks:
10. Northern Winds

Platenlabel
Independent
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Niet gekend
 
Promo-agent
Hardlife Promotion
 
Website Artiest
Elysian Gates

Dit Luxemburgse zestal werd opgericht in de zomer van 2010. Na een lange periode van schrijfsessies en componeren zag het debuut ‘Destination unknown’ in 2013 uiteindelijk het daglicht. Een jaar later overweegt Elysian Gates om het als female fronted band te proberen en de bijna veertien minuten durende lange single ‘Seven Angels’ wordt opnieuw opgenomen. Het wordt uitgebracht in zowel de lange alsook de korte radio edit versie en slechts enkele uren later bereikt het al de top in de lokale iTunes rock charts. Eind november brengt Elysian Gates in samenwerking met Sea Shepherd de single ‘Northern Winds’ uit en staat meteen ook op nummer één in de top 20 iTunes charts alle genres. De bijhorende video van het nummer krijgt twaalfduizend kijkers op slechts drie maanden. Begin 2015 komt Noémie Leer (ex Rude Revelation) de rol van vocaliste invullen en met haar wordt de opvolger ‘Crossroads’ opgenomen. Dit album kent een gespreide release en komt in mei 2016 uit in Luxemburg. Na een tour doorheen Frankrijk, Duitsland, Nederland & Luxemburg komt het vervolgens uit in Duitsland op 5 augustus, Nederland en België volgen op 5 september. Dit volledig album komt uit in eigen beheer en bevat naast de metal band ook koren, cello en vioolpartijen die ingespeeld werden door Noémie. Hoewel deze plaat bij de eerste luisterbeurt al een positieve indruk nalaat is een toch een album dat moet groeien in het gehoor om de details te ontdekken maar dat heb je wel vaker bij dit soort progressieve stijlen. Het leidt geen twijfel dat de band op hoog niveau mikt en dit ook aankan. ‘The Awakening’ vormt de intro voor titeltrack ‘Crossroads’ die er na een donderslag de beuk al lekker inzet. Al vrij snel komen de melodieuze elementen boven in het toetsenwerk en de vocale melodie. Noémie haar stem past wel in het geheel en weet het er goed vanaf te brengen. ‘Whispering Premonition’ start met techno getinte toetsenwerk maar kiest voor een iets commerciële en meer voorspelbare inslag met enkele kleine wendingen. ‘Far From Home’ is met zijn negen minuten het langste nummer op dit album. Het opent wat mystiek met duister toetsenwerk en orkestratie die overgaat in diepe gitaar riffs. Her en der is er ook een Oosters of oriëntaals tintje op te merken en een opmerkelijk sneller stuk in de middensectie dat plots gas terug neemt om ballade getint verder te gaan. Mooie soleerprestaties ook in dit nummer. Meer gevoelig werk krijgen we met ‘Mary Ann’ waarin ook het gevoelige soleerwerk weer opvalt. Het tempo wordt weer verhoogt met ‘Broken Inside’ maar ook hier staat melodie centraal op het grootste deel van het nummer. Alles staat mooi in balans en contrast met elkaar en ook de grunts storen niet in het geheel. Wat een mooie soleerprestaties ook weer, zowel op gitaar als toetsen. ‘Human Infection’ mag weer tot de langere nummers gerekend worden en kent een dreigende sfeer bij aanvang. Ook hier vloeit alles weer mooi in elkaar wat toch getuigt van hun muzische kennis. Een nummer waar de sferen zo vanaf druipen. Even zou ik zelf gezworen hebben om Alissa White-Gluz gehoord te hebben maar ik kon niets terugvinden over een gastrol van haar op dit album. Dit kan enkel betekenen dat Noémie Leer zich tijdens het growlen kan meten met Alissa – wat op zich een mooie prestatie is die je niet meteen verwacht. Als afsluiter krijg je ‘One Open Gate’ waarbij Elysian Gates duidelijk alles nog eens uit de kast haalt. Het varieert van gevoelig naar ruig en visa versa. Gesofisticeerde symfonische elementen en koren zitten als een mooi tapijt onder de metal elementen en komen boven op het juiste moment. Dit is een toppertje dat nog best weergeeft wat de band in huis heeft en de perfecte afsluiter voor dit album. Als bonus voegt Elysian Gates nog ‘Northern Wind’ toe die ze destijds opnamen als steun aan Sea Shepherd en toont hiermee dat de band het hart op de juiste plaats heeft. Andy Heinen stond in voor mix en mastering in de M.o.S. studios in Bitburg (D) – hoesontwerp werd gedaan door Christophe Gazon.

​​Johan Kaethoven (3½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Truth
2. Stormbending
3. Failure
4. Secret Sciences
5. Higher
6. Stars
7. Transcendence
8. Offer Your Light
9. From The Heart
10. Transdermal Celebration

Platenlabel
Inside Out Music
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Inside Out Music
 
Promo-agent
Inside Out Music
 
Website Artiest
Devin Townsend Project
 

Devin Townsend, alias Hevy Devy, heeft het opnieuw voor elkaar gekregen, na negen solo-albums en zestien albums met diverse groepen komt deze Canadese muzikale duizendpoot opnieuw op de proppen met een kersvers muziekstuk. Het ganse oeuvre van de man kennen is derhalve bijna een utopie, het lijkt me aangewezen om ‘Transcendence’ zonder veel terugkoppeling naar het verleden aan een kritisch oor te onderwerpen. Niettegenstaande dit is er toch een belangrijke wijziging in  vergelijking met zijn werk, met name dat hij wat meer de teugels laat vieren en meer controle geeft aan zijn medemuzikanten, ook al spreekt hijzelf nog steeds over een soloproject. Dit zou trouwens ook wel eens zijn laatste album kunnen zijn, daarom deed hij een beroep op zijn favoriete zangeressen (Anneke van Giersbergen, Che Aimee Dorval en Katrina Natale). De man is echter nog maar pas vierenveertig, hopelijk laat hij nog andere facetten van zijn talent zien, want zijn meest recente werk mag er zeker zijn. Het album begint met een herwerkte versie van ‘Truth’ van zijn solo-album ‘Infinity’ uit 1998, misschien lijkt dit niet zo’n goede keuze als binnenkomer, maar deze versie in een perfecte mix is zo goed dat je het hem makkelijk vergeeft. De typische gitaarklank van Devin in combinatie met de bombastische progressieve metal, aangevuld met leuke koortjes, geven dit nummer een extra dimensie en tegelijk een vlotte overgang naar ‘Stormbending’, waarin de distorted voice op een schitterende manier samengaat met de stevige gitaren, drums en orkestrale synthesizers. Het tempo gaat dan iets omlaag op ‘Failure’, allesbehalve een mislukking want de melodieuze gitaarsolo in het midden van het nummer wordt hier weergaloos begeleid door de ritmesectie, vooral drummer Van Poederooyen is zeker een meerwaarde. De volgende twee nummers, ‘Secret Sciences’ en ‘Higher’, klokken wat langer af en bevatten ook meer progressieve elementen, maar dan eerder in de stijl van Dream Theater, vooral dan in de snellere gitaarpassages. Met ‘Stars’ komen de vocalen dan weer meer op de voorgrond, niet enkel door Devin himself maar ook de backing vocals zijn van een uitstekende kwaliteit. En het bombastische werk krijgt een voortzetting op de titeltrack, waar vooral ook de onvolprezen Anneke Van Giersbergen schittert, je krijgt hier zowaar een goed Ayreon-gevoel bij, en dat wordt nog even doorgetrokken in het up-tempo ‘Offer your light’. De twee afsluitende nummers baden eerder in een ambient sfeertje rond een progressieve structuur, vooral het einde van ‘From the heart’ straalt Pink Floyd uit. Toegegeven, het album moet wat groeien, maar na enkele luisterbeurten blijkt dit een zeer gevarieerd album te zijn, zeker één van de betere in zijn uitgebreide discografie, ook qua productie. Misschien zullen de echte die-hard fans het hier niet mee eens zijn, maar elke rechtgeaarde progger zal hier zeker pap van lusten.
 
Claude Bosschem (4½)                                                      

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Come Around
2. The Enabler
3. Tractor
4. Sophie
5. King Arthurs Cousin Ted
6. Punk Rock Movie
7. Bob Forest
8. WCAL

Platenlabel
EMP Label Group
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Rock ‘N’ Growl Promotion
 
Website Artiest
Chuck Mosley

Chuck Mosley is vooral bekend als ex-zanger van Faith No More en dit ten tijde van de albums ‘We Care A Lot’ en ‘Introduce Yourself’. Dit leuke album begint met ‘Come Around’, een nummer dat rustig begint maar naar het einde toe opgebloeid tot een echte grunge knaller. Toch wel lang mijn muzikale voorkeur geweest halverwege de jaren 90 met bands als, Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en ook Faith No More. ‘The Enabler’ geeft er van in het begin een lap op en hier horen we direct de hiphop/rap getinte vocals van Chuck Mosley. Instrumentaal is dit album wel verrassend met de leuke intro’s en afwisselende effecten die er gebruikt worden. Luister maar eens naar de intro van ‘Tractor’ een nummer waar de ‘Faith No More’ energie nog uitspat. Diepe vocals die me doen denken aan Mark Lanegan van Screaming Trees op ‘Sophie’, een mooie track waar de rust van afstraalt. Even het tempo terug wat omhoog krikken op het enthousiaste ‘King Arthurs Cousin Ted’ een nummer dat het midden houdt tussen grunge en punk en nog geen minuut lang. Van punk gesproken, wat gedacht van ‘Punk Rock Movie’, misschien wat te traag nog om echt van punk te spreken maar de titel past toch in het rijtje, nietwaar. ‘Bob Forest’, nagenoeg a cappella begin van dit nummer waarna de grunge elementen de track duidelijk inpalmen. ‘WCAL’ is alweer het laatste nummer op deze leuke plaat van Chuck Mosley en zijn Vanduls Ugainst Alliteracy.
 
Peter Smet (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. They Will Know Another
2. Sensory Deprivation
3. Flatlining
4. Du Hast (Rammstein cover)
5. Black Hole Sun (Soundgarden cover)
6. The Perfect Drug (Nine Inch Nails cover)

Platenlabel
Nuclear Blast Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Nuclear Blast Records
 
Website Artiest
Thy Art Is Murder
The Acacia Strain
Fit For An Autopsy

​December 2015, na langdurig touren komen drie bands samen met elk hun eigen toenadering tot extreme metal. Thy Art Is Murder, een deathcore band uit Australië dit jaar nog op Graspop Metal Meeting stonden, The Acacia Strain, een Amerikaanse metalcore band en Fit For An Autopsy, nog een deathcore band uit de Verenigde Staten. Samen werken ze aan deze EP met elk een eigen nummer en een cover. Ik ga deze review, voor het mezelf wat makkelijker te maken, band per band doen in plaats van mijn gebruikelijke nummer per nummer. Beginnen doet deze EP met een nummer van Thy Art Is Murder, ‘They Will Know Another’ waarvan ook een lyric video verscheen. Het is een typische Thy Art Is Murder track, deathcore op z’n best. Laaggetunede, dreunende gitaren, rammende, snelle drums, diepe bas en de rauwe bulderende stem van CJ McMahon. Inderdaad op deze EP staan de laatste nummers die met CJ zijn opgenomen voor z’n vertrek uit de band. Zo ook de gewelddadige cover van de Rammstein klassieker ‘Du Hast’. De versie van Thy Art Is Murder heeft nog weinig gemeen met het origineel. Het is ruwer, rauwer, brutaler en een heel pak zwaarder. Ik kan niet zeggen dat ik deze versie prefereer maar ze hebben er alleszins hun eigen ding van gemaakt. ‘Sensory Deprivation’ van The Acacia Strain dan, een geweldige metalcore track. Een ietwat progressieve intro waarna de track open barst met de bulderende grommende vocals. Onregelmatige breakdowns, toch wel een handelsmerk van deze band zijn ook op deze track weer van de partij. De cover van Soundgarden’s ‘Black Hole Sun’ kan me een heel pak minder bekoren. Het lijkt wel of ik naar een plaat aan het luisteren ben die te traag wordt afgespeeld. Neen deze cover past totaal niet voor The Acacia Strain. Snel over naar iets anders. Fit For An Autopsy is de derde en laatste band die we te horen krijgen op deze EP. Hun eigen nummer ‘Flatlining’ deed me even denken aan ‘L’enfant Sauvage’ van de band Gojira vooraal de eerste gitaarnoten en drums en het stemgeluid. Ik kende deze band, in tegenstelling tot de andere twee, niet maar ben aangenaam verrast. Dit is best een lekkere track. Ook hoe ze ‘The Perfect Drug’ van Nine Inch Nails onder handen hebben genomen is best indrukwekkend te noemen. Beide genres liggen natuurlijk mijlenver uit elkaar maar ik ben zeker te vinden voor deze versie. Luister maar eens naar het cleane einde.
 
Peter Smet (3½)