cd reviews
At The gates, uit het Zweedse Gothenborg, stond mee aan de wieg van de death metal. De band ontstond in 1990 en bracht in 1992 hun debuutalbum op de markt. In 1996, na vier full-albums, hielden ze het voor bekeken om in 2007 opnieuw samen te komen voor een reeks van festivals en een concerttournee die duurde tot in september 2008. Sinds 2010 is het vijftal – Tomas Lindberg (vocals), Anders Björler (guitars), Martin Larsson (guitars), Jonas Björler (bass) en Adrian Erlandsson (drums) – terug te vinden op het podium om hun baanbrekende melodieuze death metal terug op de argeloze toeschouwer los te laten. En nu, negentien jaar na hun laatste studio-album, 'Slaughter Of The Soul' (1995), zijn er terug met nieuw studiowerk. Het vijftal vraagt meteen om dit album niet te gaan vergelijken met hun vorige albums daar dit heel zeker iets nieuws is daar er ook al zoveel tijd tussen die albums steekt. Maar het kwintet kun op beide oren slapen: 'At War With Reality' is een echt stevig, maar toch melodieus klinkend album geworden dat dertien tracks bevat. Het is niet echt een concept-album geworden maar toch werd een rode gecreëerd in de teksten in die zin dat ze kozen voor een centraal thema: “Magische realiteit”, een subgenre van het surrealisme en dat je het best kan omschrijven als “wat gebeurt er als er in de realiteit iets gebeurt dat echt te gek is voor woorden”. Dit gegeven leverde dus dertien tracks op bij At The Gates. Openen doen ze met een vreemde eend in de bijt: 'El Altar Del Dios Desconocido', een kort stukje tekst in het Spaans met een eigenzinnig achtergrondgeluid, waarna het eigenlijke album van start gaat met 'Death And The Labyrinth' waarin de heren als vanouds te keer gaan. Met het titelnummer krijgen we nog meer venijn over ons heen en dat op een dreigende en agressieve wijze. Tijdens 'The Circular Ruins' kan je een paar keer kortstondig naar adem happen, waarna 'Heroes And Tombs' je meesleurt naar de diepste krochten van de hel. Het tempo, en misschien de kracht, gaat de hoogte in bij 'The Conspiracy Of The Blind', een nummer dat abrupt eindigt met heel mooi melodieus gitaarspel. 'Order Of Chaos' opent rustig en kalm maar dit is maar schijn, want verder dendert de track aan een medium tempo melodieus over je heen om daarna nog even om te draaien en je echt te pletten. De heren gaan uiterst agressief verder met 'The Book Of Sand (The Abomination)' en 'The Head Of The Hydra', al eindigt dat laatste nummer met melodieus gitaarwerk. Met 'City Of Mirrors' krijg je een instrumentaal tussendoortje te verwerken dat je toch met een vrij ongemakkelijk gevoel achterlaat om daarna weer uiterst agressief en brutaal uit te pakken met 'Eater Of Gods', dat een heerlijk melodieus tussenstuk meekreeg. De laatste restjes weerstand worden zeker gebroken met 'Upon Pillars Of Dust' waarna het langste nummer, 'The Night Eternal', dit album afsluit met een verscheidenheid aan tempo, donkerheid, brutaliteit en agressie. Met deze 'At War With Reality' levert At The Gates een album af dat waarschijnlijk het meest agressieve albums is en het meest donkere dat deze Zweden op de markt brachten. Fans van melodieuze death metal zullen dit zeker aan hun collectie willen toevoegen. Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
|