cd reviews
August Burns Red is een metalcore band en werd opgericht in 2003 in Lancaster, Pennsylvania. Leden zijn Jake Luhrs als zanger, JB Brubaker en Brent Rambler als gitaristen, Dustin Davidson als basgitarist en Matt Greiner als drummer. August Burns Red bracht ons reeds zes keiharde studioalbums: 'Thrill Seeker', 'Messengers', 'Constellations', 'Leveler', 'Sleddin’ Hill' en 'Rescue & Restore'. Deze set vullen ze dit jaar aan met hun zevende studio album genaamd 'Found In Far Away Places' voor het label Fearless Records. 'Found In Far Away Places' bevat elf tracks die stuk voor stuk prachtig zijn opgebouwd, zowel op vlak van instrumenten als op vlak van tekst. De eerste track is 'The Wake'. De track wordt ingeleid met een korte intro, na dit stukje barst het nummer los. 'The Wake' is een snel nummer, zo voelt het toch aan als luisteraar, maar er wordt plaats gemaakt voor wat tragere stukken. Hier worden dan zware breakdowns ingevoerd. Naast deze breakdowns is er ook een stuk waar het nummer rustiger wordt, hier hoor je een gitaar die eenzelfde stuk telkens herhaalt. Na een tijdje vult Jake dit stuk aan en wordt er langzaam opgebouwd naar een sneller stuk, wanneer de drums hierbij komen krijgt het nummer weer een sneller tempo. In dit stuk wordt er plaats gemaakt voor een gitaarsolo. Het is een eerder korte solo, maar dit element ontbreekt bij vele moderne metalcore bands. August Burns Red heeft dus net dat element dat sommige andere bands missen, wat voor een frisse sound zorgt in hun tracks. De tweede track is 'Martyr'. Het nummer begint met een opbouwend stuk gitaar. Wanneer de drums zich hierbij voegen wordt het opbouwend gedeelte nog dat tikkeltje sterker. Na het opbouwend stuk begint het nummer. Er volgen een aantal kleinere breakdowns op elkaar. Het stuk dat hierop volgt zou, volgens het klassieke verloop van metalcore tracks, een keiharde breakdown moeten zijn. Maar in plaats hiervan toont August Burns Red dat ze durven afstappen van dat klassieke schema. In plaats van die breakdown die je verwacht speelt de band een zeer rustig stukje. Het drummen wordt zeer beheerst en de gitaren spelen een melodisch stuk. Ook de basgitaar speelt hier een zeer kalm stuk. Er volgt een gitaarsolo, die solo is het einde van dit instrumentale stuk. Jake voegt zich erbij en begint met een opbouwend stuk. De drums klinken hier dan ook weer zeer dreigend. En op het hoogtepunt van dit stuk barst het nummer weer helemaal los. Het derde nummer heet 'Identity'. Het nummer begint met een aangename gitaarsolo, na een aantal seconden begint Jake te zingen. Samen met de solo zorgt hij voor een stevige intro. Op het einde van de intro stopt de gitaar en hoor je Jake die lang en laag screamt. Hij verhoogt zijn scream en op het hoogste punt begint het nummer. Op het punt waar de breakdown hoort te zijn rond de helft van het nummer, laten ze hun creativiteit weer zeer duidelijk horen. In plaats van een breakdown, voegen ze een countryachtig klinkend stuk in. Dit stuk is zeer rustig vergeleken met de andere stukken in dit nummer. Maar de liefhebbers van zware breakdowns hoeven niet te treuren, want er volgt een zeer zware breakdown later in het nummer. Wat 'Found In Far Away Places' zo sterk maakt, is dat de creatieve invloeden in de nummers de hoge kwaliteit van deze nummers niet negatief beïnvloedt. Integendeel zelfs, deze onverwachte wendingen zijn een zeer grote troef, je kan zelfs zeggen “de grootste troef”, voor dit album. De manier waarop de instrumenten gebruikt worden doorheen het album is prachtig. Elk instrument komt op een gegeven moment duidelijk aan bod: Er zitten veel gitaarsolo’s in bijna alle tracks en het drummen is doorheen het album ook van zeer hoog niveau. Zet bij dit alles een zanger die de tekst op een extreem sterke manier overdraagt en je krijgt 'Found In Far Away Places'. Robin Vandenbulcke (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|