Bleeding Through – Love Will Kill All

​DETAIL ALBUM

Track:

1. Darkness A Feeling I Know
2. Fade Into The Ash
3. End Us
4. Cold World
5. Dead Eyes
6. Buried
7. No Friends
8. Set Me Free
9. No One From Nowhere
10. Remains
11. Slave
12. Life

 
Website Artiest
Bleedinghg Throu
​

​Dit jaar zagen we de terugkeer van enkele oude metalcore bands. Bleed from Within kwam na vijf jaar terug met een album, As I Lay Dying kondigde middels een nieuw nummer hun comeback aan met zanger Tim Lambesis en ook Bleeding Through kwam terug bij elkaar met een nieuw album na zes jaar afwezigheid. Zes jaar waarin vooral de bandleven hun privéleven centraal stond. Maar gelukkig voor ons en de fans zijn ze nu terug met een knap nieuw album ‘Love Will Kill All’. Achter de mic staat nog altijd de charismatische Brendan Schieppati al is het vooral Marta Peterson die op  openingstrack 'Darkness A Feeling I Know' van zich laat horen. Marta is de keyboardspeelster van de band en dat klinkt misschien verrassend binnen een metalcore band maar het werkt wel degelijk. Luister maar naar de openingstrack met het orgelgeluid die het korte nummer zowel bombastisch als ietwat symfonisch doet aanvoelen. En we horen direct ook hoe Brendan zijn stemgeluid erop is vooruit gegaan. Het nummer gaat dan naadloos over naar 'Fade Into The Ash', een nummer met de sound waar we zo dol op zijn. Echte metalcore. De openingsriff toverde spontaan een glimlach op onze gezichten en wat dan gezegd van die eerste schreeuw en de invallende drums. Knap hoe de keyboards ook in dit nummer weerklinken. De indrukwekkende vocalen zoemen van links naar rechts door onze hoofdtelefoon in de intro van 'End Us', maar Brandan kan nog steeds hard uithalen ook. De band blijft de toppers hier aaneen rijgen. Volgende in de lijn is 'Cold World' een nummer dat je zonder genade een trap in het gezicht verkoopt direct vanaf de start. Razendsnelle drums, beukende riffs, strakke screams en de geweldige aanvulling van de keyboards. Het melodieuze middenstuk doet dan weer terugdenken aan de melodische deathmetal waar veel van de metalcore bands hun inspiratie uithaalden. De meest bombastische intro vinden we terug op 'Dead Eyes', het lijkt wel de begin generiek voor een horrorfilm. Met de titel en de sound van de band kan dit je wel de stuipen op het lijf jagen, en dat is positief bedoeld. Dat dit een band is waar de volumeknop je smeekt om vol open gedraaid te worden kun je horen aan 'Buried'. Schreeuw gerust uit volle borst mee en laat die drums door je lijf trillen. Het lijkt een robot die 'No Friends' opent, “BT 2018” daarmee is de boodschap duidelijk genoeg. De band heeft een wel gesmaakt recept gevonden met de sound die ze hier neerzetten. Strakke riffs, de keyboards, de beukende drums en de screams en cleans zorgen voor een topmenu waar muzikale topchefs jaloers op kunnen zijn. De fans die smullen ervan en likken duimen en vingers af. Zeker en vast met de volgende parel 'Set Me Free' waar de fluisterende stem van Brendan perfect op zijn plaats zit. 'No One From Nowhere' en 'Remains' zetten de strakke lijn verder. Wat dan volgt is misschien wel de bands beste nummer op dit album maar helaas ook het kortste. 'Slave' gaat tekeer als een razende tornado en laat geen spaander heel van je woonkamer. Vertelden we al dat die volumeknop volledig open moet gedraaid worden? 2Min19 beukend genieten. Afsluiter van dienst is 'Life' en wat zijn we blijven dat deze band hun tweede leven is gestart. 
 
Peter Smet (4 ½ )

A great return of a band that helped metalcore rise to one of the most popular genres within metal.