|
Het gaat heel goed vooruit met het Belgische Bliksem. De band liet in 2010 voor het eerst van zich horen middels een vijf tracks tellende ep. In 2013 zorgde het vijftal dan voor een uitstekend ontvangen debuutalbum: 'Face The Evil'. En nu zijn Peggy Meeussen (vocals), Toon Huet en Jeroen De Vriese (gitaren), Jan Rammeloo (bass) en Rob Martin (drums) er terug met de opvolger. Tussendoor werd natuurlijk ook veel getoerd en dat werpt hier zijn vruchten af. Tien nieuwe tracks werden ingeblikt voor hun tweede creatie en die laat een uitstekende op elkaar ingespeelde band horen die, in vergelijking met het debuut, een grote stap voorwaarts heeft geplaatst. Terwijl er op dat debuut vooral richting thrash metal werd uitgegaan (niets mis mee natuurlijk) hoor je hier dat de band ook invloeden uit andere metal subgenres heeft toegevoegd aan hun stijl. Ook vocaal bewijst Peggy dat ze mee dan haar mannetje kan staan zowel met cleane zang als met schreeuwen. Openen doen ze met het gedreven en vlotte 'Crawling In The Dirt', waar je nog mooi het subgenre thrash mag op plaatsen, maar waar al een heel melodieuze gitaarbreak in langs komt. 'Kywas' doet daar nog een schepje bovenop: een nog vlottere track dan het openingsnummer met wel een rustiger passage zowat halfweg. In 'Room With A View', met zijn stuwend ritme van bass en drums, maken we voor het eerst kennis met de cleane zang van Peggy en die bevalt me echt. Met 'Mistress Of The Damned' waagt het vijftal zich ook aan een stevige ballade, terwijl 'The Hunt' weer het stuwende ritme oproept van de vorige track, maar die hier wel een versnelling hoger wordt afgehaspeld. Met het meer dan negen minuten in beslag nemende 'Morphine Dreams' zijn we aanbeland bij het langste nummer op dit album en daarvoor hebben ze goed geluisterd naar doom metal in het algemeen en Black Sabbath in het bijzonder. En waarschijnlijk levert Peggy hier haar beste prestatie af. Het vlotte en gedreven 'Twist The Knife' bant meteen al je duistere gedachten en zou wel eens kunnen uitgroeien tot een favoriet live nummer. Het logge 'Barbaric Nation' leunt dan weer meer over richting doom metal al komt naar het einde toe er toch wel een echte eindspurt langs. Het vlotte 'Fucked Up Avenue' zet die eindspurt gewoon verder, terwijl het afsluitende 'Out Of The Darkness' akoestisch opent en dan langzaam aan kracht en tempo wint. Met 'Gruesome Masterpiece' heeft Bliksem een prachtig visitekaartje afgeleverd die nog meer poorten naar nog meer (en grotere (?) festivals zou moeten openen. Meteen ook een schijf die in vele metal collecties een mooie plaats zal opeisen. Luc Ghyselen (4)
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed