Cloudscape: Voice Of Reason

Ik zal maar eerlijk bekennen dat Cloudscape een nieuwe naam voor mij voor mij is. Wat opzoekwerk leert me dat de band nochtans reeds actief sinds 2001 en sindsdien al vier albums afleverde zodat deze 'Voice Of Reason' nummer vijf is geworden. En na, voor mij niet erg goed klinkende intro, barst dit vijftal los met een gedreven 'A New Design', een stevig en toch aanstekelijke track waarin de heren je meteen meenemen op hun reis en je onderdompelen in hun eigen sound: een mix van power metal en progressieve metal die me vooral doet denken aan Symphony X. 'Futuristic Phsyco' gaat op de ingeslagen weg verder: catchy maar toch uiterst krachtige vocalen (Mike Andersson, ook keyboards), prachtige gitaarriffs die worden opgesmukt met wervelende en uiterst inventieve gitaarsolo's (Patrik Svärd en Stefan Rosqvist), uiterst krachtige pompende basslijnen (Hakan Nyander) en wervelende drumpatronen (Fredrik Joakimsson, ook extra keyboards). 'Don't Close Your Eyes' doet daar nog een schepje bovenop dankzij opnieuw die fantastische gitaarsolo's, maar ook dankzij een aantal wijzingen in ritme en tempo. Op gebied van aanstekelijkheid (of mag ik zeggen radiovriendelijkheid) doet dit me wat denken aan Asia, maar dan wel een heel stuk zwaarder dat me dus vooral richting Symphony X doet denken. Met 'All For Metal' hebben ze een meezinger van formaat gemaakt die tijdens elk concert van het kwintet uit volle borst zal meegebruld worden. Het titelnummer is dan weer een echte prog metal track geworden waar je de verschillende tempo's en ritmes niet op de vingers van je beiden handen te tellen vallen. Wat echter wel overeind blijft, zijn de krachtige vocalen en het toch wel fabuleuze en inventieve gitaarwerk. Voor 'Thunders Of Extreme' blijven alle reeds eerder aangehaalde ingrediënten van kracht met uitzondering dat hier minder wisselingen in ritme en tempo langskomen. 'Needle In The Eye' opent rustiger maar dit is echt van korte duur, want het tempo wordt de hoogte ingejaagd en opnieuw is er die aanstekelijke maar krachtige zanglijn die ondersteund wordt door mooie stukjes op de keyboards en een mooi terugkerend drumpatroon. Met 'In Silence We Scream' zit dit album er alweer op. Dit keer wordt er geopend met akoestische gitaren en wordt dit kalme en rustiger gedeelte een stuk langer aangehouden dan in de vorige track, maar ook hier zwelt de kracht aan tot een immense powervolle track. Wat me nu nog rest is enkel de repeat-knop op mijn cd-speler. Vanaf deze 'Voice Of Reason' heb ik mezelf verplicht van deze band toch een stuk nauwlettender in het oog te gaan houden. Kunnen deze heren dit ook live waar maken?

Luc Ghyselen (4½)

---

Dead End Exit Records  I  Cloudscape