Dimension: Revolution

Dimension is een trio uit Denver, Colorado dat opgericht werd in 1999 door David Quicho (zang, gitaren) en Mane Cabrales (drums). Op deze 'Revolution', dat pas het derde album is van het drietal, hoor je ook nog Edgar Allan (bass). Maar voor dit derde werkstuk hebben ze er toch maar meteen een dubbelalbum van gemaakt zodat je ken genieten van meer dan anderhalf uur progressieve rock/metal. De nummers van het drietal worden uiterst knap opgebouwd en zijn, zoals zo vaak in dit genre, langere composities waar telkens veel ritme en tempowisselingen in voorkomen. Vocaal doet David me een beetje denken aan John Arch (ex-Fates Warning). Alle nummers belichten zou me misschien te ver gaan leiden dus ga ik het hier hebben over de tracks die ik een beetje als buitenbeentje beschouw. Eerst en vooral is er 'The Waltz Of Death', een nummer dat een opent als een mooie wals. Maar dit is slechts de intro, want daarna krijg je stevige gitaarriffs te horen en kan je gaan genieten van contrasten in tempo, ritme en kracht (zacht/hard – rustig/gedreven). Dan is er ook nog het volledig instrumentale 'The End Of All Things' dat wel opent met wat bieps en boops uit een of andere geluidsinstallatie maar je voor de rest meeneemt op een eigenzinnige bijna negen minuten durende trip met opnieuw een verscheidenheid aan tempo's en ritmes waarin, zoals in elk nummer eigenlijk de gitaarsolo met de meeste aandacht gaat lopen. Al mag je natuurlijk het werk van de drummer en de bassist niet gaan onderschatten. En dan zijn er ook nog twee covers die duidelijk vermelden waard zijn. Het eerste schijfje sluit af met 'Eleanor Rigby' van The Beatles. Het drietal van Dimension blijft in deze twee minuten durende track nogal dicht bij het origineel, al zijn de gitaarpartijen dan wel weer een stuk steviger, meer richting metal neigend dan wat het viertal uit Liverpool ervan maakte. Ook het tweede schijfje eindigt met en cover. Hier kozen de heren voor Led Zeppelin's 'Immigrant Song' en ook hier blijven ze dicht bij het origineel en dan hoor je natuurlijk het immense verschil tussen de vocalen van David en die van Robert Plant. Vooral tijdens de hoge uithalen in het nummer blijkt Robert Plant toch wel een heel stuk verder te staan. Maar goed, wie houdt van progressieve rock/metal kan gerust deze 'Revolution' gaan natrekken. Misschien niet echt top, daar er, naar mijn gevoel althans, een deel fragmenten passeren die me te langdradig overkomen. Maar toch wel een meer dan degelijk werkstuk.

Luc Ghyselen (3½)

---

Nightmare Records I Dimension