Dream Ocean : Lost Love Symphony

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Inception
2. Beyond The Greed
3. Hain
4. Everstorm
5. Forever
6. Divine Light
7. The Last Dance
8. Somewhere Untouched
9. Wolfheart
10. Never Enough
11. Song To The Aurora
12. Island Of Dreams

 
Platenlabel
Painted Bass Records
 
Labelnummer
PBR18-001
 
Distributie
fmls
 
Promo-agent
Pedro (painted bass records)
 
Website Artiest
Dream Ocean

Dream ocean zal bij velen niet meteen een belletje doen rinkelen, ondanks dat de band toch al tien jaar bestaat. Waar ze echter wel bekend zijn, is in hun thuisfront Turkije. Daar hadden ze al hun Ep ‘Daydream’ uitgebracht. Sinds 2012 is de band verhuisd naar Duitsland. Ze zijn grotendeels van line up verandert, maar oprichters Başak Ylva Ceber, die in de band zingt en gitarist Oz Khan, zijn nog steeds van de partij. Nu brengt de band hun debuut ‘Lost Love Symphony’ uit. Dream Ocean serveert een goede portie symfonische metal. Voor velen zal dit de zoveelste band in het genre zijn en het is dan ook wel begrijpelijk dat hun muziek niet voor iedereen weggelegd is. Zoals bij vele genres het geval is, kunnen niet alle bands altijd iets vernieuwends aan boord brengen. Intro 'Inception' begint met een symfonische soundtrack die je in een sprookjeswereld terecht brengt. Direct barst het eerste nummer 'Beyond The Greed' er stevig op los met het snellere ritmewerk. Wanneer zangeres Ylva van start gaat, stelt de band mij al gerust door Ylva haar standvaste en zachte stem die geen al te hoge noten aanneemt. 'Hain' gaat meer de pop richting uit en kon mij eerlijk gezegd niet echt boeien. Maar dit werd direct goed gemaakt met 'Everstorm' dat sprookjesachtig begint en er dan ook meteen een stevige portie metal aan toevoegt met een hoog groove gehalte. Ze blijven boeien met de symfonische bombastische intro bij 'Forever' waar je wederom direct die strakke gitaarriffs voorgeschotelt krijgt. En dan volgt er zoals op vele platen een traag nummer en op deze plaat is dit 'Divine Light' geworden dat door piano begeleid wordt. Dream Ocean bewijst dat ze in de metal zeker hun mannetje kunnen staan. Verrassend is 'The Last Dance' dat rustig begint maar dan toch wat de proggy kant opgaat. Dit kan je ook terugvinden bij het nummer 'Wolfheart'. Voor de rest zijn de nummers niet veel vernieuwend, maar toch symfonische metal die niet rap tegensteekt. Dream Ocean mag dan zeker zijn plaats verdienen in het genre, want met hun debuut 'Lost Love Symphony' leveren ze strak werk af.
 
Jason Proot (3 ½)

Dream Ocean delivery a great first film lengte with musically different approaches in the genre.