Düsterlust: Düsterlust

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Spaceflight
2. Kaleidoscope
3. Beast Of War
4. Social War
5. Next Level Racism
6. Paradise
7. Ghost
8. Rainfall
9. Day In Hell
10. Moor
11. Bonustracks:
12. Virus
13. Bloodmoon
14. Refugee

Platenlabel
FemMeropa
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Mike De Coene (Hardlife Promotions)
 
Website Artiest
Düsterlust

 
https://www.facebook.com/FemMeropa.label
http://www.hardlifepromotion.nl

Düsterlust is een Duitse female-fronted metalband met invloeden uit symfonische en progressieve metal. De band werd opgericht in 2010, toen nog onder de naam Dark Desire, door Heiko en Philip Seibert. Zoals je kan verwachten van een band met symfonische invloeden start dit album met het nodige zweverige werk. Hoge zangnoten die je direct een gothic feel geven en het wat buitenaardse geluid dat ook het progressieve gevoel aanwakkert. ‘Spaceflight’ zit vol met deze elementen en geeft een goed beeld wat we van deze band kunnen verwachten. Nu ben ik zelf niet echt een fan van die hoge opera-achtige stem die soms aan de instrumenten lijkt te ontsnappen. Het volgende nummer kan me meer bekoren. De hoge zangstem heeft namelijk het gezelschap gekregen van diep grommende grunts. Dat zulke combinaties perfect kunnen wordt hier duidelijk bewezen, en ook in verscheidene gothic bands hebben we zulke combo al horen passeren. De hoge gil die af en toe te horen is in dit nummer geeft het allemaal een extra gevoel. ‘Kaleidoscope’ is een klepper. Militaire marsmuziek opent ‘Beast Of War’ waarna het nummer in al z’n progressieve hevigheid losbarst. Opnieuw een geweldig samenspel van hoge stem en grunts bijgestaan door dat geweldige gitaargeweld. ‘Social War’ begint als een grote wanboel van verschillende stijlen doorheen gerammeld en komt vrij druk over, grunts die opnieuw worden bijgestaan door de hoge sopraanstem om na een poos volledig om te slaan naar een bijna folk aanvoelend instrumentaal stuk. Nu is het progressieve genre al vaak een complexe mix van tempowisselingen en stijlswitches maar dit is een beetje teveel van het goede. Het volgende nummer heeft een intro die me deed denken aan een intro van U2, maar dat is ook het enige want ‘Next Level Racism’ gemeen heeft met deze band. Ik kan niet zeggen dat ik overtuigd ben van de zang in dit nummer, het is me allemaal een beetje te klassiek en ik mis de dreun die bijvoorbeeld wel terug te vinden is bij bands als Nightwish en Epica. In de volgende track zit een kort a cappella stukje maar verdere uitspringers zitten er in deze ‘Paradise’ niet, het is een iets rustiger nummer. ‘Ghost’ heeft ongetwijfeld de beste intro van het hele album, enkel spijtig dat ze dezelfde kracht en schoonheid niet kunnen doordrijven doorheen de rest van de track. De zangstem zit teveel los van de instrumentale begeleiding. Het voelt vaak aan of deze volledig apart aan de mix is toegevoegd. Weinig progressieve invloeden terug te vinden in ‘Rainfall’, een track die ik puur als gothic omschrijf. Fluitende vogeltjes, kinderen op de achtergrond, we bevinden ons net in een park wanneer de instrumenten inspringen en de hoge zangstem ons begeleidt op een paadje doorheen de bossen. Maar dat het geen rustige wandeling blijkt te zijn bewijst de titel al en ook zul je al snel merken dat de sfeer in het nummer compleet omslaat. ‘Day In Hell’ staat me dan misschien niet compleet aan muzikaal maar wel qua sfeer en verhaal dat de band hier wil vertellen. Het laatste nummer op de reguliere re-release van ‘Unveil The Beauty’, nu gewoon Düsterlust genoemd, is het nummer ‘Moor’. Niet echt wat ik ervan verwachtte want de hoge zangstem van Regina Rumpel lijkt me te vaak het spoor te verliezen. Op deze digipack uitvoering vinden we ook nog drie bonustracks terug namelijk, ‘Virus’, ‘Bloodmoon’ en ‘Refugee’.
 
Peter Smet (2,5)

If only the soprano voice was more on track with the rest of the band this could’ve been a great album