|
De Zweedse death metal band Entombed ontstond in 1987 onder de naam Nihilist, maar toen het debuutalbum 'Left Hand Path' werd uitgebracht in 1990 was dit reeds onder de naam Entombed. Later werden invloeden van klassieke hard rock, heavy metal en zelfs garage-rock toegevoegd aan hun muzikale pallet zodat hun muziek werd, en nog steeds wordt, omschreven als “death 'n' roll”. Intusen verlieten originele bandleden Nicke Andersson en Uffe Cederlund de band maar bleef Entombed knappe albums afleveren, waarvan 'Serpant Saints – The Ten Amendments' (2007) het laatste was. Tussen het vele toeren door werd er aan een nieuw album gewerkt dat vorig jaar zou gaan verschijnen, maar doordat originele gitarist Alex Hellid zijn koffers pakte, werd alles stil gelegd. Er werd gevreesd dat het bij Entombed net zou gaan zoals bij Quuensrÿche waarvan tegenwoordig twee versies de baan op zijn elk met een album onder de arm. Maar originele vocalist LG Petrov koos ervoor om samen met gitarist Nico Elgstrand, drummer Olle Dahlstedt en bassist Victor Brandt verder te gaan onder de naam Entombed A.D. Dat dit viertal eigenlijk de verderzetting is van Entombed is een logisch vervolg. En toch zal dit nieuwe album, 'Back To The Front', getoetst worden aan eerdere albums van de band. Maar de fans hoeven echt niets te vrezen want het viertal levert hier elf stevige nummers af die zeker niet misstaan in de songbook van de band. Een eigenaardig creepy klinkende intro opent 'Kill To Live' en meteen het album. De toon is meteen gezet, want na deze intro barst het nummer, en het volledige album, pas echt open. Een stevig scheurende riff, donderende drumpatronen en natuurlijk de stalen strot van LG Petrov nemen je mee op een krachtige en stevige trip waar ook nog voldoende ruimte wordt gelaten voor het melodieuze. En zo kan je elk nummer gaan omschrijven. Verdere uitschieters, voor mij althans, zijn het korte, maar krachtige en eigenlijk best wel aanstekelijke 'Waiting For Death', het stevige Vulture And The Traitor' waar het tempo zo nu en dan stevig de hoogte in wordt gejaagd, het korte, krachtige en machtige 'The Underminer' en de afsluiter van dit album: het epische 'Soldier Of No Fortune' waar rustige, melodieuze passages worden afgewisseld met dreigende en donkere heavy fragmenten en waar samenzang, net een bloeddorstige oorlogsbende, zorgt voor een extra dimensie. Maar ook de overige nummers mogen er best zijn. Liefhebbers die Entombed een warm hart toedragen, kunnen zonder blikken of blozen ook de nieuwe versie in hun hart sluiten. Ze worden echt wel op hun wenken bediend. En indien je kiest voor “The Limited Edition Mediabook”-versie krijg je er met 'Gospel Of The Horns' nog een twaalfde nummer bovenop. Luc Ghyselen (4)
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed