Fozzy: Judas

DETAIL ALBUM

Tracks:

1.  Judas
2. Drinkin’ with Jesus
3. Painless
4. Weight of My World
5. Wordsworth Way
6. Burn Me Out
7. Three Days in Jail
8. Elevator
9. Running with the Bulls
10. Capsized
11. Wolves at Bay

 
Platenlabel
Century Media
 
Labelnummer
Promo CD
 
Distributie
Sony Entertainement
 
Promo-agent
Wilko Reynders (Century Media)
 
Website artiest
Fozzy
​

Nadat je moet horen hoe een band als Savage Messiah probeert om wat meer gelikt te klinken dan vroeger en daardoor sommige songs net wat tekort schieten, is het verfrissend om te ontdekken dat Fozzy wél weet hoe het commercieel en toch nog heavy genoeg moet klinken. Wie zelfs na zeven studioalbums nog niet weet hoe Fozzy tot leven kwam: de band startte ooit als coverband onder de naam ‘Fozzy Osbourne. Toen Chris Jericho, onder zijn pseudoniem Mongoose McQueen een erg geliefde worstelaar bij de WWE, naar voren werd geschoven als frontman, wist de gemiddelde metalhead niet of het nu eigenlijk om een grap ging of niet, maar gaandeweg bleek dat Jericho écht wel goed kan zingen. Aanvankelijk hield Fozzy zelf de humor in leven door te beweren dat Jericho niet wist dat hij in een metalband zat, maar eenmaal de Amerikanen uit Atlanta hun eigen nummers begonnen op te nemen, begonnen ze zichzelf ook ‘serieuzer’ op te stellen en dat heeft hen geen windeieren gelegd. Wie Fozzy nog nooit heeft gehoord, mag gerust met ‘Judas’ beginnen, want dit erg veelzijdige album laat heel goed horen waar Fozzy tegenwoordig voor staat: aanstekelijke, toegankelijke metal die de ene keer wat naar arenarock neigt, de andere keer lichte techno-invloeden toevoegt (het is niet zo erg als het klinkt, trust us) en een volgende keer wat rap toevoegt. Het is allemaal net iets avontuurlijker en kunstiger dan Skillet, net iets minder poppy dan Amaranthe, iets minder commercieel dan Linkin Park en wat minder heavy dan Alter Bridge, maar het werkt allemaal wel. Er wordt meteen stevig van leer getrokken met het enorm aanstekelijke titelnummer, dat ook de eerste single – met al na een korte tijd acht miljoen views op YouTube – was. De rest van het album is gewoonweg erg gevarieerd, met de nodige humor (‘Drinking with Jesus’), groove (‘Painless’, ‘Weight of My World’), stevige, meezingbare zang (‘Burn Me Out’), venijnige nu-metal rap (‘Three Days in Hell’) en referenties naar Ozzy Osbourne (‘Elevator’). Niet alle elf songs zijn even goed, maar er staat ook geen enkel slecht nummer op het album en dat is toch al een prestatie op zich. Mijn man zag gitarist Rich ‘The Duke’ Ward ooit nog optreden voor zes toeschouwers toen hij de transitie van Stuck Mojo tot Fozzy aan het maken was. Ward bleek backstage een enorm sympathieke gesprekspartner met een aantal verrassend conservatieve politieke ideeën te zijn. We vragen ons af of hij soms nog melancholisch terugkijkt op zijn tijd in zijn vroegere band, maar… we vermoeden van niet.
 
Nathalie Clijsters (4)

One of the catchiest, most versatile modern metal albums of this year’s vintage, ex-wrestler Chris Jericho and ex-Stuck Mojo guitarist Rich Ward may not be churning out the heaviest music out there, but certainly some of the most memorable songs;