|
Het Zweedse Gaeleri ontstond in 1992. Maar na dertien jaar, drie full-albums en een single gaf het viertal er de brui aan. Maar om de twintigste verjaardag van Gaeleri te vieren, besloot het kwartet – Anders Vidhav Bengtsson (vocals), Niklas Rollgard (guitars), Jonas Andersson (bass) en Patrik Borgkvist (drums) – om een nieuw album op de markt te brengen. En zodoende kunne we dus kennis maken met dit tien nummers tellende album. Je krijgt hier uiterst traditionele klassieke hard rock voorgeschoteld die me doet denken aan bands als Whitesnake (begin jaren tachtig), Thunder of Vandenberg's Moonkings. Het album opent meteen vrij krachtig met het bluesy klinkende 'Ready Or Not' dat zo op een album van Whitesnake kon in het begin van de jaren tachtig. 'Queen Of Time' is een immens knappe rockende track geworden waarvoor ze misschien wel iets te goed en te veel naar Led Zeppelin hebben geluisterd. Maar vanaf 'Wannabe', een ballade die me veel te zeemzoet, veel te braaf in de oren klinkt, gaat het bergaf. Het titelnummer valt nog best te pruimen, maar ook daar klinken al te veel elementen richting mainstream in. En dat geldt ook voor de overige nummers, waar het viertal zijn uiterste best doet om te proberen radiovriendelijk te klinken en daardoor missen de songs eigenlijk de kracht om daadwerkelijk stevig en rockend over te komen. Dat neemt niet weg dat ik wel nog een aantal leuke en goede fragmenten ben tegen gekomen, maar toch duidelijk veel te weinig om deze 'Gates Of Rome' echt te gaan aanraden. Zelfs de vergelijkingen met eerder genoemde bands loopt nu wel mank door dit album bijlange niet het niveau haalt van deze bands. Dit is voer voor “die hard”-fans van het viertal en ik vrees dan ook dat dit album niet veel rimpelingen zal gaan nalaten. Luc Ghyselen (3)
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed