Gamma Ray: The Best (Of)

Geen twijfel aan: 2015 is voor metalheads knallend van start gegaan. Met ronduit schitterende albums van artiesten als Angra, Blind Guardian, Periphery, Danko Jones en zelfs een herboren Slipknot zijn we met z’n allen al aardig verwend geweest, al overschaduwt het nieuws dat Bruce Dickinson getroffen is door kanker het goede nieuws wel een beetje. Ondanks de grote lading aan geweldige albums, is er echter ook tijd om terug te kijken en dat is precies wat het Duitse Gamma Ray, de powermetalband onder leiding van ex-Helloweenlid Kai Hansen, heeft gedaan – niet voor de eerste keer trouwens, want er verschenen al eerder verzamelalbums van deze sympathieke jongens. Het is echter al weer een tijdje geleden dat er nog een dubbel compilatiealbum met studiosongs werd uitgebracht en dus was er voor deze ‘The Best (Of)’ ook heel wat nieuwer materiaal voorhanden. Dat Gamma Ray elk jaar of twee een nieuw werkje uitbrengt, maakt deze twee schijfjes natuurlijk ook meteen een stuk relevanter dan als we hier met een verzamelalbum van pakweg Metallica te maken zouden gehad hebben. Dat het ondertussen een kwarteeuw geleden is sinds de Duitsers hun allereerste album uitbrachten, zorgt er verder ook nog eens voor dat de hele uitgave een soort feestelijke stemming met zich meebrengt. Terecht, trouwens.
‘Blast from the Past’ maakte in 2006 al enorm veel indruk, maar omdat de band sindsdien vaak nog steviger uit de hoek kwam dan ooit tevoren, is ‘The Best (Of)’ een iets harder album geworden – al gaat het in veel gevallen nog steeds om het soort happy metal waar ook Helloween en Freedom Call zich in specialiseren. Deze keer koos Kai Hansen alle songs zelf en de man is erin geslaagd om 25 deuntjes te selecteren die echt elk tijdperk van zijn band bestrijken. Alles is bovendien weergaloos geremastered door Eike Freese, de oprichter van Hammer Studio en zelf actief in Dark Age.
De nummers zelf staan niet chronologisch gerangschikt, waardoor ze mooi aan elkaar kunnen sluiten en je de hele tijd het gevoel hebt dat je naar een erg consistente verzameling songs zit te luisteren. Zo wordt er afgetrapt met het fantastische, bijna negen minuten lange en onmiddellijk meezingbare ‘Armageddon’, dat voor het eerst verscheen op ‘Powerplant’ uit 1999. 24 nummers later wordt er afgesloten met het al even aanstekelijke ‘Send Me the Sign’ uit datzelfde album, waarop Gamma Ray stevig knipoogde naar andere bands, zoals Judas Priest en Manowar. Al vanaf de aftrap tonen de jongens dus dat ze uitstekende muzikanten zijn die geregeld progressieve elementen aan hun somtijds (positief) bombastische powermetal weten toe te voegen.
Overigens gaat het hier voornamelijk om remasters van de oorspronkelijke songs, wat betekent dat ook Ralf Scheepers geregeld te horen is. De zanger verliet Gamma Ray na enkele albums omdat hij dacht dat hij de nieuwe vocalist van Judas Priest zou worden, maar die Britten kozen toen verrassend voor Tim Owens en Scheepers richtte zijn eigen band, Primal Fear, op. Een terugkeer naar Gamma Ray was niet aan de orde, maar Kai Hansen groeide indertijd zo sterk als zanger dat we twee heel sterke metalbands kregen in de plaats van eentje. Overigens was Scheepers nog niet de natuurkracht die hij bij Primal Fear zou worden, al laat een song als ‘Heaven Can Wait’ duidelijk horen dat hij ook al in de begintijd van Gamma Ray heel wat in zijn mars had. Hansen heeft echter ook songs van ‘Blast from the Past’ opgenomen in ‘The Best (Of)’. In die gevallen gaat het om materiaal dat hij zelf opnieuw heeft ingezongen en waar Scheepers dus niet meer op te horen is.
Elke song wordt in het bijbehorend boekje voorafgegaan door ‘liner notes’ van Kai Hansen zelf. De zanger/gitarist/componist maakt er geen geheim van dat sommige nummers een soort eerbetoon zijn aan andere metallegenden (‘Hellbent’ mag dan wel dateren van het recente ‘Empire of the Undead’ uit 2014, vooral het refrein is heel stevig geschoeid op Judas Priestleest). Dat Gamma Ray altijd een eigen gezicht heeft gehad, wordt echter gedemonstreerd in liedjes als het experimentele en erg sfeervolle ‘Dream Healer’, waarop Hansen en niet Scheepers te horen is, ook al laat de bandleider het in zijn begeleidend tekstje niet na om aan te stippen dat de vocalen van zijn ex-bandlid al geweldig waren.
Er staat absoluut geen enkele slechte song op deze dubbelaar en dankzij het feit dat Kai Hansen altijd de belangrijkste componist in de band is geweest, klinkt alles ondanks de nodige wissels in bezetting en de tweeëneenhalve decennia erg consistent, ook als je het verbeterde geluid wegdenkt. Die remastering is dus wel erg geslaagd, leg de oorspronkelijke versie van ‘Real World’ maar eens naast de nieuwe om te begrijpen wat we bedoelen.
Natuurlijk worden klassiekers als ‘Land of the Free’ en ‘Rebellion in Dreamland’ niet vergeten, maar die hebben we ondertussen live eigenlijk al genoeg gehoord. Het is dan ook verfrissend om op te merken dat ook persoonlijke favorieten als het recentere, magistrale ‘Empathy’ (wat een opbouw!), het al even knappe ‘Master of Confusion’ en het maideneske ‘Insurrection’ de selectie hebben gehaald;
Gamma Ray is een van de beste (power- en speed)metalbands die er bestaan en op The Best (Of) laten deze muzikanten nogmaals horen hoe veelzijdig, getalenteerd en creatief ze wel zijn. Niet te missen, dus!

Dirk Vandereyken (4)

Tracks:
CD 1:

1. Armageddon
2. Heaven can wait
3. Hellbent
4. Dream healer
5. Land of the free
6. To the metal
7. Somewhere out in space
8. Real world
9. Induction
10. Dethrone tyranny
11. Rebellion
12. Heading for tomorrow

CD 2:

1. Eagle
2. Avalon
3. Man on a mission
4. The spirit
5. Tribute to the past
6. Empathy\
7. Valley of the kings
8. Lust for life
9. Master of confusion
10. Blood religion
11. Time to break free
12. Insurrection
13. Send me a sign

---

Ear Music  I  4029759 1000706 I  V2 Benelux Records  I  Gamma Ray