Gus G.: Brand New Revolution

Wie kent gitaarvirtuoos Gus G. nu nog niet? De man maakt furore met power metal band Firewind, speelt de pannen van het dak in de band van Ozzy Osbourne en heeft dan ook nog de tijd om onder eigen naam albums uit te gaan brengen waarvan het vorig jaar uitgebrachte 'I'm The Fire' zijn eerste was. En nu gaat Gus gewoon verder waar hij gebleven was, want 'Brand New Revolution' bevat twaalf uitmuntende tracks melodieuze power metal waar vele bands enkel maar kunnen van dromen om op hun eigen albums te zetten. Gus laat zich hier begeleiden door bassist Marty O'Brien (o.a. Lita Ford) en drummer Johan Nunez (Firewind), terwijl hij ook het vocale gedeelte uit handen heeft. Het album opent meteen met een binnenkomer van formaat daar 'The Quest' een vingervlugge instrumentale track is geworden die evenwel rustig eindigt met akoestische klanken. Meteen daarna krijg je het krachtige titelnummer voorgeschoteld dat wel een uiterst aanstekelijk refrein meekrijgt. Jacob Bunton (Adler, Lynam) is de man achter de microfoon hier. In het vlotte en uiterst knappe 'Burn' en het stevig rockende 'We Are One' blijft Jacob achter de microfoon post vatten, maar het is vooral het prachtig uitgewerkte gitaarspel die de tracks naar een hoger niveau tillen. Heel anders gaat het er aan toe in 'What Lies below', een nummer dat ook invloeden uit de elektronica laat horen en waar de theatrale zang van Elize Ryd (Amaranthe) mooi op de voorgrond mag staan opnieuw een schitterende gitaarsolo. 'Behind Those Eyes' (opnieuw met Jacob Bunton als vocalist) is een stevige ballade geworden met opnieuw een prachtig knallend gitaarwerk waarna het uiterst melodieuze 'Gone To Stay' op je wordt losgelaten. Let op ik bedoel hier dat melodieus gewoonweg prachtig samengaat met krachtig en heavy. Jeff Scott Soto (o.a. Talisman, ex-Journey) is de man die het vocaal goed in banen leidt. Op 'One More Try' neemt Jacob opnieuw de vocals voor zijn rekening en die klinken toch erg richting Ozzy zodat het nummer evengoed op een album van Ozzy kan prijken. De vocale bijdrages van Mats Levén (Candlemass, ex Yngwie Malmsteen, ex-Therion) hadden we nog niet gehoord, maar zijn krachtige, ietwat rauwe stem siert het stevige 'Come Hell Or High Water', het energiek openende 'If It Ends Today' en het machtige, lichtjes episch aanvoelende 'The Demon Inside' (een nummer dat ik perfect vind voor de helaas veel te vroeg overleden Ronnie James Dio). Tussendoor zorgden de meer melodieus klinkende vocalen van Jeff Scott Soto voor wat afwisseling in het krachtige en mooie 'Generation G'. Maar hoe goed al deze vocalisten ook zijn, het is vooral het toch wel lichtjes indrukwekkende gitaarwerk van Gus G. dat hier met de meeste aandacht gaat lopen. Fans van sterke gitaristen kunnen niet om dit tweede album van Gus G. heen!

Luc Ghyselen (4½)

---

Century Media I Gus G.