|
Als we Images At Twilight-stichter André Aaslie (piano, orchestration, vocals) mogen geloven, dan liep hij al in de jaren negentig van de vorige eeuw rond met het idee om een black metal band te starten die de grenzen op gebied van snelheid maar ook op gebied orkestratie naar de vernieling moest sturen. Maar toen waren de technische mogelijkheden er nog niet echt om het symfonische aspect te verkrijgen dat hij echt wou of hij moest er een groot echt orkest gaan bijhalen. Dus werd zijn droom pas werkelijkheid in 2011 na het vinden van de geschikte personen die mee wilden stappen in dit verhaal. Intussen zijn we een viertal jaar verder – zijn er een aantal shows geweest en hebben er wijzigingen in de line-up plaats gevonden – en is het eerste echte album een feit geworden. 'Kings' laat je kennis maken met acht tracks die gebaseerd zijn op een episch verhaal vol gewelddadige heroïsche gevechten zodat je hier een soort van filmmuziek verkrijgt die heel symfonisch en bombastisch klinkt, maar tevens heel dreigend, rauw en ruw dankzij de black metal die als basis diende voor deze tracks. Het huidige vijftal – Narrenschiff (vocals), Viti (Martin Blystad Almli) (bass, vocals), Bolverk (gitaar), Anders Faret Haave (drums, percussion) en Andre Aaslie (piano, orchestration, vocals) – werd op dit album ook nog bijgestaan door Tom Aril Johansen (aanvullend gitaarwerk). En, eerlijk is eerlijk, dit is inderdaad schitterende muziek geworden waar je zelf zo beelden kan bij gaan verzinnen van heroïsche gevechten, maar ook van rustige, kalme tijden waarin alles in vrede met elkaar leefde. Een voorbeeld van dat laatste is heel zeker het instrumentale 'Created To Destroy' terwijl je in het daaropvolgende 'Awazor' voelt hoe de oorlogsdreiging in kracht toeneemt en tot volle ontwikkeling komt als de rauwe en ruwe vocalen weerklinken. Muzikaal doet het me wat denken aan de metalopera 'Aina' die in 2003 het levenslicht zag, maar dan wel een heel stuk agressiever, rauwer, nog bombastischer en vooral met de nadruk op black metal. En natuurlijk moet je de vele vocalisten die toen aan bod kwamen, hier vervangen door twee personen. Moet ik er nog bij gaan vertellen dat ik immens genoten heb van dit album? Maar, hou er maar degelijk rekening mee dat dit album niet al zijn geheimen na één enkele luisterbeurt heeft prijsgegeven. Meteen opnieuw een voltreffer voor het Noorse kwaliteitslabel Indie Recordings. Luc Ghyselen (4½)
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed