|
Het Italiaanse viertal Inedia ontstond in 2009 en brengt een mix melodieuze, atmosferische, progressieve en technische alternatieve metal. Een hele mond vol dus, maar de muziek kan je misschien het best gaan vergelijken met wat bands als Tool, Katatonia of Opeth op ons loslaten. OK, dat is dan wel de top in het genre, zodat dit kwartet – Mattia Parolin (zang, gitaar), Giacomo Lovato (gitaar), Marco Tossin (bass) en Luca Munaretto (drums) – nog wel wat werk voor de boeg heeft om het niveau te gaan bereiken van eerder genoemde bands. 'Human Meridiants And Cohabitant Cores' is het tweede full-album van het viertal nadat eerder, in 2011, de ep 'Ego Falls' werd uitgebracht en in 2013 het debuutalbum 'Healing' het levenslicht mocht aanschouwen. Toch zijn de acht tracks die dit album vormen meer dan goed te noemen. In elke song komen er uiterst knappe afwisselingen in ritme, tempo, kracht en sfeer voor zodat elk nummer dan ook spannend blijft van begin tot eind. Uiterst sfeervolle en rustig aanvoelende fragmenten worden op tijd en stond doorbroken voor stevig uit de kluiten gewassen zware momenten en zelfs korte uitbarstingen van death metal komen sporadisch om het hoekje gluren. Uitschieter is, voor mij althans, het uiterst gedreven 'The Golden Lines That Traces Us', maar ook de andere tracks zijn meer dan het beluisteren waard. Dit is mijn kennismaking met deze band, maar dan wel een heel aangename, zodat ik de ep en het debuutalbum nog niet hoorde. Maar op basis van wat deze vier heren op deze 'Human Meridiants And Cohabitant Cores' brengen, zou het me niet verbazen dat ze met een volgend album wel heel hoge ogen gooien. Fans van eerder genoemde bands doen er goed aan om ook dit tweede album van Inedia eens onder de loep te nemen. Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed