Jay Smith: King Of Man

Deze Jay Smith is een Zweedse vocalist en songschrijver die met 'King Of Man' aan zijn tweede full-album toe is. Zijn titelloze eerste album uit 2010 legde hem geen windeieren daar het in zijn thuisland de charts topte en zelfs platinum haalde. En ook met dit tweede album lijkt de man een echt schot in de roos te hebben afgevuurd daar dit album er reeds vorig jaar werd uitgebracht, maar daar er nu nog steeds nummers van het album frequent worden gedraaid op de Zweedse nationale radio. Twaalf nummers krijg je hier aangeboden die allen rock als basis gebruiken, maar die Jay verder inkleurde met andere muziekstijlen: pop, country, swing, blues en funk. In de begeleidende promo tekst spreekt men ook van grunge en metal, maar dat hoor ik hier echt niet in terug. 'The Blues' opent dit album in stijl: soulvolle maar stevige vocalen worden ondersteund door een melodieuze rocksong die, hoe kan het ook anders als je de titel hoort, ook elementen uit de blues bevat. 'Women' is nog een ietsje steviger maar klinkt toch grotendeels als bluesy hard rock. 'Keeps Me Alive' is een compleet anders: deze song laat invloeden uit de jazz en swing horen en zal  ook liefhebbers van popmuziek kunnen bekoren dankzij de vrouwelijke achtergrondvocalen die ervoor zorgen dat dit een aandoenlijke maar toch stevige ballade is geworden. Voor het titelnummer wordt het tempo nog wat meer gedrukt en laat Jay een gevoelige kant van zichzelf horen. In 'Cowboys From Hell' komt country om het hoekje loeren en krijgt het nummer ook wel een dreigend kantje door de gitaarklanken. 'Sanctuary' is een gevoelig nummer geworden met veel toetsen op de voorgrond en dit thema herhaalt Jay nogmaals in het afsluitende 'Sanctuary Revisited'. Maar eerder maakte je dan reeds kennis met het lichtvoetige, swingende en bluesy 'Keep Your Troubles At Bay' dat zo uit de jaren vijftig kon zijn geplukt dankzij dat schitterende ritme en de mooie accenten die door een blazerssectie worden gelegd. Ook 'Ode To Death (Little Sister)' is zo'n swingende fifties styled nummer met een mooi boogie ritme. 'Tramp Of Love' is een stevige rockballade, terwijl 'Evil I Might Be' naast een stevige portie rock ook een grote dosis funk over zich heen heeft gekregen en een vrij catchy refrein heeft. In 'Worries Won't Bring It Back' hoor je vooral invloeden uit de popmuziek en zodoende is dit een van de songs de me minder kunnen bekoren. Al met al een leuke kennismaking met deze Zweedse vocalist die, als hij ook hier wat ondersteuning van een aantal radiostations zou kunnen krijgen, wel eens zou kunnen uitgroeien tot een graag geziene gast op onze talrijke festivals.

Luc Ghyselen (3½)

---

Gain Music  I  Sony  I  Jay Smith