Joe Lynn Turner: Streets of Dreams - Boston 1985

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Found Love
2. Losing You
3. Soul Searcher
4. Young Hearts
5. Endlessly
6. Rescue You
7. Stone Cold
8. Street Of Dreams
9. Feel The Fire
10. Guitar Solo/Good Girls Gone Bad
11. Get Tough
12. On The Run
13. Them Changes

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO 0217

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Joe Lynn Turner

In zijn 30-jarige carrière heeft Joe Lynn Turner meer dan 60 album credits op zijn naam staan en hij is daarmee één van de meest karakteristieke, soulvolle en expressieve rock vocalisten. Hij startte zijn carrière als frontman bij pop-rock band Fandago in 1977, later ook Cadillac (1980). Dat zorgde voor aandacht bij Rainbow’s Ritchie Blackmore die hem recruteerde om Graham Bonnet te vervangen. Later zou hij ook als vocalist  bij Yngwie Malmsteen en Deep Purple opduiken. Verder werkte hij met ondermeer: Mother’s Army, Hughes Turner Project, Sunstorm en vele andere terwijl hij ook een solocarrière uitbouwde.
Tot grote vreugde van zijn fans brengt Cleopatra Records nu een onuitgebracht live-album van de legendarische hard rock vocalist uit getiteld ‘Street Of Dreams - Boston 1985’. De opname dateert van Turner’s tournee ter promotie van zijn solo album ‘Rescue You’. Joe kan zich die nacht in het Boston Palace nog goed herinneren als een uitstekende show en herinnert zich zelfs de steunpaal die zowat in het midden van de zaal het zicht belemmerde (van details gesproken). Het podium zelf was een echt concertpodium waarop o.a. Aerosmith en andere artiesten altijd optraden, dat maakte deze live show nog meer opwindend. Turner was nog maar net een jaar bij Ritchie Blackmore’s Rainbow vertrokken, waarmee hij drie albums opnam met o.a. de klassiekers ‘Street Of Dreams’ en top 40 U.S. single ‘Stone Cold’. In dat ene jaar speelde hij het klaar om zijn solo album ‘Rescue Me’ uit te brengen en succesvol op de planken te staan met zijn eigen band. Het was de eerste tournee die de groep maakte en of het om een openingsact ging kan Turner zich niet meer herinneren maar indien dit wel het geval was, zal de hoofdact het die avond moeilijk gehad hebben omdat de menigte al over de top was. Je hoort gewoon dat de band in topvorm was en zeer precies speelde met een ongelofelijke energie en enthousiasme. Die energie hoor je al van bij de start van ‘I Found Love’ maar ook ‘Losing You’ komt in het begin van de set al overtuigend over. Het iets rustigere ‘Soul Searcher’ kent een mooie melodieuze solo bij aanvang en in het nummer zelf. Het lijkt of Joe Lynn Turner echt opgewarmd is bij ‘Young Hearts’ waarin hij zowel in de hoge als in de lagere delen echt schitterend zangwerk levert. Mooi toetsenwerk van Greenwood ook trouwens dat de gitaarsolo harmonieus onderbouwt. ‘Endleslly’ was de single uit het ‘Rescue Me’-album en kan ook op de nodige bijval rekenen. In ‘Rescue You’ is het dan vooral de bas die opvalt en dit nummer een krachtige ruggengraat geeft. Met ‘Stone Cold’ en ‘Street Of Dreams’ bewijst de band ook de Rainbow nummers onder de knie te hebben. Hier is het Alan Greenwood die met zijn orgelwerk uitblinkt en ook Messano mag zich van zijn beste kant laten zien tijdens de solo van ‘Street Of Dreams’. In ‘Feel The Fire’ mag het tempo weer een stuk omhoog en dat doen ze in volle overtuiging. De bühne moet zowaar in vuur en vlam zijn geschoten bij dit nummer. Hierna volgt nog een gitaarsolo van Bobby Messano maar dan geniet ik persoonlijk meer van de solo’s in de nummers zelf. Het daarop aansluitende ‘Good Girls Gone Bad’ daarentegen is weer een uptempo van formaat. ‘Get Tough’ neemt iets gas terug maar kent een vrij funky middenstuk met groovy slapbass waarop alle muzikanten even kunnen uitfreaken. Het lijkt of Turner nu toch wat van zijn stem aan het kwijtraken is want echt overtuigen, in vergelijking met de vorige nummers dan, doet hij niet in ‘On The Run’, Messano daarentegen weet nog een mooie solo uit de hoed te toveren. ‘Them Changes’ is een stuk beter en het leuke in deze song is weer dat funky deuntje waarop Turner het publiek ophitst en aanspoort om voluit te gaan. 
Joe Lynn Turner werd bijgestaan door Bobby Messano aan gitaar en backing vocals die overigens mooie riffs en solo prestaties levert. Ook Alan Greenwood zijn toetsenspel klinkt melodieus en doordacht. Voor klokvast drumwerk zorgde Chuck Burgi en Barry Dunaway, die als nieuwkomer de bas voor zijn rekening mocht nemen, draait mee in deze geoliede machine alsof hij al de ganse tijd deel uit maakt van de bezetting.
Gezien de tijdsgeest waarin dit album werd opgenomen kan je stellen dat dit een tijdloze klassieke A.O.R. sound heeft die met de tijd mee kan en zeker niet moet onderdoen voor andere producties. Ik kan enkel concluderen dat dit een niet te missen schijf is voor Joe Lynn Turner fans temeer omdat het hier om nog nooit eerder uitgebracht materiaal gaat dat een band in top vorm laat horen. 

A killer of a live album by a top notch band that played very precisely with an incredible energy and enthusiasm, supported by a crowd that was going totally nuts on this energetic performance.