Kissin' Dynamite: Megalomania

Het Duitse vijftal van Kissin' Dynamite ontstond in 2002 als Blues Kids en gaat sinds 2007 door het leven als Kissin' Dynamite. In 2007 verscheen hun debuutalbum, 'Steel Of Swabia', dat meteen internationaal werd verdeeld. En dat terwijl de knapen pas vijftien, zestien jaar oud waren. Intussen zijn we dus zeven jaartjes verder en is deze 'Megalomania' reeds het vierde studio-album van het kwintet. Met hun vorig album, 'Money, Sex & Power' (2012), oogstte de band al heel veel erkenning, maar dat zal met dit nieuwste werkstukje nog een pak de hoogte inschieten. Want, laten we eerlijk zijn, de nog steeds jonge band is duidelijk de kinderschoenen ontgroeid en groeit met ieder nieuw album verder uit. Muzikaal tappen de jongens uit het vaatje waar gereputeerde bands als o.a. W.A.S.P., Motley Crue, Ratt en zelfs Twisted Sister de mosterd vandaan haalden. Maar een pure copycat van deze bands zijn ze zeker niet, daarvoor zit er ook nog teveel van henzelf in hun aanstekelijke muziek. Tien knap uitgewerkte songs sieren dit nieuwste album. Opener 'DNA' is al meteen een schot in de roos, en kan zowat elke festivalweide op zijn kop gaan zitten dankzij een uiterst aanstekelijk tempo en een fantastisch catchy en gemakkelijk mee te zingen refrein. U wordt ten dans gevraagd tijdens het al even aanstekelijke 'Maniac Ball', terwijl een uiterst gedreven 'VIP In Hell' stevig en krachtig is zonder aan aanstekelijkheid in te boeten. 'Fireflies' laat ons kennismaken met een gevoelige kant van het vijftal. Het tempo wordt hier duidelijk teruggedraaid en het nummer kabbelt op een rustige manier naar zijn einde. 'Deadly' komt eerder dreigend en zelfs wat log uit de startblokken, maar schakelt nu en dan een tandje hoger. Met 'God In You' krijgen we een krachtig stukje muziek die helemaal niet zou misstaan op een album van een van de eerder genoemde bands. Net als de opener van dit album kan ook het aanstekelijke 'Running Free' heel wat festivalweides omtoveren tot een dansende en meebrullende menigte. Minder geslaagd vind ik 'Legion Of The Legendary', dat zeker geen slechte track is, maar de band probeert hier een puur, lichtjes episch, heavy metal nummer te creëren terwijl ze zo'n knappe glam/sleaze metal songs in elkaar steken. 'The Final Dance' is een ietwat zeemzoet aanvoelende ballade geworden. Gelukkig krikken ze het niveau, en het tempo, terug omhoog voor het afsluitende 'Ticket To Paradise'. Eindconclusie: na een echt veelbelovende start zakt het niveau toch wat tijdens een aantal nummers zodat ik dit album niet aan elke metalfan kan aanbevelen. Maar liefhebbers van het genre of van eerder genoemde bands en zeker van Kissin' Dynamite zelf zullen hier heel veel vinden om te koesteren. Al kijk ik er wel naar uit om deze band ergens live aan het werk te zien tijdens een of andere festival. Dan durf ik wedden dat de weide in lichterlaaie ontvlamt.

Luc Ghyselen (4)

---

AFM Records  I  Kissin' Dynamite