Life’s December: Fatigue

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Shattered
2. Second Life
3. Dead End
4. Omniscient
5. Worthlesser
6. Just Another Error
7. II
8. Construct
9. Monopole
10. Fatigue
11. Sleepless
12. O Dolce Nomen Obitus

Platenlabel
Dark Wings
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Distributie
Hear The Music
 
Promo-agent
Metal Promotions
 
Website Artiest
Life’s December

Wat doet een mens zoal op een rustige zondagavond ? We zetten een plaatje op om te reviewen. Dat dit nu net het nieuwe album van Zwitserse deathcore band Life’s December moet zijn deed onmiddellijk de rust verdwijnen. Deze band timmert sinds 2012 aan hun weg en zijn na Colder er nu weer met hun nieuwste werk Fatigue. Met de opener ‘Shattered’ zetten ze direct een bepaalde sfeer neer, ik leek mezelf wel te bevinden in een horrorfilm met de griezelige geluiden en creepy stemmen en gefluister op de achtergrond. Enkele dreunende riffs en grunts later zijn we al toegekomen aan de volgende track. ‘Second Life’ laat onmiddellijk hoe deathcore dient te klinken.  Diepgewortelde grunts, laaggetunende stampende gitaarriffs en bonkenke breakdowns en enkele rustige pauzemomenten die je laten verlangen naar wat komen gaat. Nu ben ik niet echt fan van deathcore, ik hou wel van af en toe een cleane noot en verstaanbare tekst. Ongetwijfeld kan deze band van voldoende aanhangers genieten binnen het genre. Alles wat ik me had voorsteld bij het genre deathcore vindt ik wel terug bij deze band. Zo ook in nummers als “Dead End” en ‘Omnicient’ met verder ook duidelijke invloeden uit het djent subgenre. Hardcore en metalcore zijn tegenwoordig zo uitgebreid qua genre en stijlen dat je amper door de bomen het bos nog ziet. Grunts en breakdowns blijven hun hoofdrol opeisen, bijgestaan door bijwijlen fantastische riffs en screams. Luister maar eens naar het gitaarspel in ‘Worthlesser’ dat soms een progressieve tint krijgt. Vandaar dat ik eerder ook djent aanhaalde als invloed. Snoeihard vervolg ik mijn weg doorheen dit album en dat blijkt ook op ‘Just Another Error’, ik kan me die circle pits al voorstellen  tijdens een van de band hun optredens. Halverwege het album even tijd voor een instrumentaal wat industrial/electronisch rustmoment met ‘II’ vooraleer alle remmen weer losgaan en de voet weer stevig op het pedaal wordt gestampt. ‘Construct’ laat geen spaander heel van gevoelige trommelvliezen. Toch een heel duistere sfeer dat er in dit nummer heerst vooral door de combinatie van de diepe gitaartonen en de grunts. Die duistere horror-feel blijft zowat heel dit album aanwezig, is dit zo typerend voor het genre ? Ook op ‘Monopole’ en titeltrack ‘Fatigue’ blijf ik met deze indruk zitten. ‘Fatigue’ is opnieuw een sneller nummer waar ook de progressieve metalcore duidelijk doorklinkt. Dikwijls denk ik toch in soortgelijke genres hoe ze het toch voor elkaar krijgen om nummer na nummer zo te schreeuwen. Ik schreeuw één refreintje mee, begin direct te hoesten en heb twee dagen geen stem meer. Hoe houden ze het toch vol om nummers als ‘Sleepless’ tijdens optredens avond na avond te brengen. Straffe kost hoe dan ook. Eindigen doet dit album met ‘O Dolce Nomen Obitus’, ik schrok wel even toen ik de lengte van deze track onder ogen kreeg. Ruim twweëntwintig minuten, kan dit nummer zo lang boeien ? Antwoord is simpel. Ja. Luister vooral zelf en laat jullie verrassen. Dit brengt me aan het einde van een album dat niet in m’n genre ligt maar me toch goed is bevallen.
 
Peter Smet (4)

Although this not really my prefered style of metal, this deathcore ensemble really surprised me in a positive matter.