|
Dit is het titelloze debuutalbum van een band die klassieke hard rock brengt (namen als Whitesnake, Led Zeppelin en meer recent Blues Pills, Scorpion Child en aanverwante, schieten me meteen te binnen als ik dit hier beluister). Het vijftal – Roger Solander (zang), Marcus "Mackan" Holten en Danne "Bonden" Jansson (gitaar), Lennart "Z" Zethzon (bass) en Fredrik Jansson (drums) – zorgen hier voor acht dynamische en energierijke tracks die hun wortels hebben in de traditionele hard rock met bluesinvloeden, maar die dan wel, dankzij de nieuwe technologie, in een modern kleedje worden gestopt. “Special Guest” Bruno Erminero zorgt met zijn hammond orgel dat de minieme gaatjes in de songs stuk voor stuk mooi worden opgevuld zonder de bovenhand te gaan nemen op het puike gitaarspel. En dan is er nog de heel natuurlijk klinkende bluesy rauwe stem van Roger die op mij overkomt als een van de beteren in het genre. Natuurlijk is dit niet vernieuwend of wereldschokkends, maar in het genre is dit wel een uitstekend debuut geworden en zeker als je fan bent van een van de eerder vernoemde bands is dit zeker een aanvulling voor je collectie. Ik heb in ieder geval genoten van deze acht tracks en dit schijfje zal nog op meerdere draaibeurten kunnen rekenen in mijn cd-speler. Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed