|
Het Duitse Lyriel timmert al sinds 2003 aan de weg van de roem. Begonnen als folk metal band zijn er in de loop van de jaren steeds meer elementen van de Celtic rock, gothic metal en zelfs symfonische metal in hun muziekmix geslopen. Dit zorgde ervoor dat de band met ieder nieuw album meer mensen, zowel muziekfans als pers, wist te overtuigen van hun kunnen. Met deze 'Skin And Bones' is het zestal aanbeland bij hun vijfde studio-album en dat ze ook met dit nieuwste album tal van nieuwe fans zullen mogen verwelkomen, geef ik je op een briefje. Hun toch wel unieke mix van Celtic rock, gothic metal, symfonische metal en folk metal klinkt in deze dertien nummers uiterst krachtig, melodieus en erg aanstekelijk. Drums, bass en gitaar zorgen hier voor een stevige fundering waarop de werkelijk sublieme cleane vocalen van Jessica Thierjung mogen schitteren. Het gebruik van viool en cello zorgt voor een extra meerwaarde en het zijn die twee instrumenten die samen met de ook al indrukwekkende melodieuze gitaarsolo's nog voor een extra pigment zorgen. Het album opent uiterst catchy en aanstekelijk met het vlotte 'Numbers'. Daarna gaat het er iets steviger aan toe met 'Falling Skies' en 'Skin And Bones', twee tracks die krachtig zijn zonder hun melodieuze aanstekelijkheid te verliezen. Voor het mooie en stevige duet 'Black And White' werd beroep gedaan op de Zweedse vocalist Christian Älvestam (misschien het best bekend van zijn werk met Scar Symmetry, maar nu bij o.a. Solution .45) die hier rauwe en ruwe vocalen afwisselt met cleane vocalen die zodoende een mooi contrast vormen met de engelenzang van Jessica. De mooie en uiterst gevoelig gezongen ballade 'Days Had Just Begun' is een rustpunt op dit album, waarna 'Your Eyes' volgt, een track die een aantal wisselingen kent op gebied van tempo. Melodieus, catchy en aanstekelijk zijn de drie trefwoorden die ik het best kan gebruiken om 'Dust To Dust' te omschrijven. Het in de Duitse taal gezongen 'Der Weg' is opnieuw stevig, krachtig en uptempo, terwijl 'Astray' een echt weemoedig nummer is geworden met enkel cello en zang. 'Worth The Fight' is meteen een stuk krachtiger, steviger, vlotter en aanstekelijker, terwijl de band met 'Running In Our Blood' uit een nog steviger en krachtiger vaatje tapt, zonder de melodieuze aanstekelijkheid uit het oog te verliezen. Een uitmuntende gitaarsolo zorgt hier voor de kers op de taart. 'Dream Within A Dream' is een werkelijk schitterende ballade, waarin piano en cello een hoofdrol opeisen, die kalm en rustig opent om later aan kracht en intensiteit te winnen. Eindigen doen Lyriel met 'Black And White' dat ze hier omschrijven als “second skin version” en waar de mannelijke vocalen enkel opduiken om het refrein een extra dimensie te geven. Meteen ook het bewijs dat Jessica ook deze song alleen kan dragen. Met 'Skin And Bones' levert Lyriel een prachtig album af dat bij elke liefhebber van “female fronted metal” in de kast dient te staan. Luc Ghyselen (4½)
0 Comments
Leave a Reply. |
|
RSS Feed
