Mayday Parade: Black Lines

De vijfkoppige “emo-punkers” uit Florida met een patent op catchy refreinen, romantische pop-punk en zeemzoete ballads zijn er terug met hun vijfde album 'Black Lines', maar niet zoals gedacht. Waar de voornoemde elementen op de vorige platen het visitekaartje waren van Mayday Parade, lijkt het alsof deze 'Black Lines' veel volwassener en ruiger is. Met de opener 'One Of Them Will Destroy The Other' wordt er meteen een bom gegooid. Van de razende drums, stevig gitaarwerk tot de stem die net niet overslaat, is het meteen duidelijk dat deze plaat een nieuwe start betekent voor Mayday Parade. Was het niet door het refrein dat je instant zou kunnen meezingen, zou dit nummer niet herkenbaar zijn in de catalogus van de heren. 'Let’s Be Honest' heeft een stoner invloed met zijn stompende openingsriff om dan plaats te maken voor een monsterrefrein en het betere stemmenwerk van zanger Derek Sanders naar het einde van het nummer toe. Ballads mogen uiteraard niet ontbreken: 'Letting Go' heeft een rustige akoestische intro om dan een schizofreen post-rock kantje bloot te leggen. Hoogtepunt van de plaat is 'Hollow'. Met de slepende basriff, beukende gitaren en een geweldige gitaarsolo is dit een van de betere en meer gedurfde nummers. Producer Mike Sapone verdient een applaus: deze Black Lines klinkt steviger en frisser dan al het voorgaande werk samen. Alle muzikale richtingen die hier worden verkend zijn een schot in de roos, de platgetreden pop-punk paden worden hier vergeten om plaats te maken voor iets beter en gedurfder. Zonder meer een aanrader.


Nathan Mussche (4)

---

Fearless Records I Mayday Parade