Paradise Lost: The Plague Within

Het Britse Paradise Lost ontstond in 1988 in Halifax en wordt geroemd als een van de pioniers van de gothic metal, maar wordt ook steevast vermeld – samen met Anathema en My Dying Bride – als een van “The Big Three” als we over death/doom metal spreken. In welk vakje je het vijftal ook maar wil onderbrengen, de heren zorgden al voor verschillende pareltjes in hun eigen catalogus. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan 'Gothic' (1991) dat zowat hét album bij uitstek is als we spreken over gothic metal. Maar goed, ik wil het hier hebben over 'The Plague Within', het veertiende studio-album van het kwintet. En, ook al heel opvallend in het huidige muzikale landschap, met nog steeds vier van de vijf originele leden: vocalist Nick Holmes, gitaristen Greg Mackintosh en Aaron Aedy en bassist Steve Edmondson. Slechts de plaats achter de ezelsvellen wijzigde een paar keer, al vinden we daar nu sinds 2009 Adrian Erlandsson. Tien uiterst donkere en zwaar klinkende tracks hebben hun weg gevonden naar dit nieuwste album. Helemaal niets nieuws onder de zon, hoor ik je denken en dat is ook zo, maar de heren presteren telkens opnieuw op een zo hoog niveau dat ze meteen alle concurrenten in het genre het nazien geven. Het feest begint eigenlijk al bij de allereerste noten van 'No Hope In Sight', een uiterst donkere track waar Nick zijn zwartgallige vocalen uitspuwt terwijl we ondergedompeld worden onder een loodzwaar en log ritme die voor een nog donkerder sfeer zorgt. En dat sublieme feest eindigt met de laatste klanken van 'Return To The Sun', een track die opent met uiterst bezwerende koorzang om dan over te gaan in logge, loodzware riffs die dankzij de meer dan donkere vocalen geen spatje zonlicht doorlaten alhoewel de titel je misschien iets anders laat vermoeden. Tussendoor geniet je natuurlijk ook alimmens van de overige acht tracks waarvan ik speciaal 'Beneath Broken Earth' nog wil vermelden, dat de track waar slechts vier woorden voor passen: log, traag, zwaar en doom. Ik vraag me echt af of er andere bands bestaan die zo'n doom track geloofwaardig en eigenlijk stijlvol kunnen brengen. Fans van de band kunnen niet anders dan dit aan hun collectie toevoegen, maar eigenlijk raad ik elke metal liefhebber aan zijn oor eens te luisteren te leggen bij deze 'The Plague Within', daar ik niet verwacht dat er nog beter in het genre op de markt zal komen dit jaar.

Luc Ghyselen (4½)

---

Century Media I Paradise Lost